Απόψε παίζουν η Ρόμα με τη Λάτσιο. Εχω γράψει πολλά για το ματς αυτό κατά καιρούς – παραμένει το μεγαλύτερο ντέρμπι στον κόσμο μεταξύ δυο ομάδων που σπανίως κερδίζουν κάτι. Την πιο καλή φωτογραφία του αγώνα την έγραψα το 2008 πριν από ένα ματς που αρχικά είχε αναβληθεί λόγω επεισοδίων κι έγινε τελικά, αν θυμάμαι καλά Δευτέρα απόγευμα. Περιγράφει όχι ένα παιγνίδι, αλλά μια συλλογική ψύχωση.

Θυμάμαι το πρώτο που είδα

«Χθες το ντέρμπι της Ρώμης άλλαξε ώρα. Δεν θα ξεκινήσει στις 20 και 30 (ώρα Ιταλίας) αλλά στις 18 και 30 (δηλαδή δική μας 19.30). Το ζήτησε η αστυνομία γιατί φοβάται τρομερά επεισόδια μεταξύ των οπαδών, βιαιότητες που η νύχτα διευκολύνει. Ήθελα να πάω στη Ρώμη – αυτή την Κυριακή πραγματικά όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην ιταλική πρωτεύουσα. Η Λάτσιο υποδέχεται τη Ρόμα σε ένα ντέρμπι με ένα σενάριο απίστευτο. Αν η Ρόμα κερδίσει κρατά την κορυφή και πάει φουλ για το πρωτάθλημα κι αν η Λάτσιο χάσει πάει φουλ για β Εθνική αφού «σκοτωμένη» στην ψυχή από την ήττα δύσκολα θα βρει στα 4 ματς που απομένουν τους 7 βαθμούς που μαθηματικά χρειάζεται. Δεν πήγα, γιατί ομολογώ πως τόσο σασπένς δεν το αντέχω.

Θυμάμαι το πρώτο ντέρμπι Λάτσιο – Ρόμα που είδα. Ηταν το πρώτο μεταξύ τους μετά από δύο χρόνια στα οποία η Λάτσιο βρίσκονταν στη Β Εθνική φλερτάροντας μάλιστα και με ένα υποβιβασμό στη Γ Εθνική αφού το πρώτο από τα δυο αυτά καταραμένα πρωταθλήματα το ξεκίνησε με -9 βαθμούς. Η Ρόμα είχε μια συμπαθητική ομάδα – όχι τίποτα σπουδαίο- και ήταν φαβορί. Ενας κοντοκουρεμένος πιτσιρικάς που μόλις είχε γίνει 18 χρονών της έκλεισε το σπίτι και με το θράσος του τύπου που δεν καταλαβαίνει τίποτα έβαλε το δάχτυλο μπροστά από τα χείλι ζητώντας από 40 χιλιάδες οπαδούς να σωπάσουν: ο πανηγυρισμός έγινε μόδα χρόνια αργότερα όταν τον λάνσαρε ο Μπατιστούτα στο Καμπ Νου σκοράροντας με τη φανέλα της Φιορεντίνα κόντρα στους Βιόλα. Αλλά ο πρώτος που τον έκανε ήταν ο Παολίνο Ντι Κάνιο στο ντέρμπι της Ρώμης.

Πολλά είδαν τα μάτια μου

Μετά τα μάτια μου είδαν πολλά. Είδαν το Ρούντι Φέλερ να καθαρίζει δυο τρία τέτοια ματς μόνος του. Είδαν ένα ντέρμπι το 90 να τελειώνει 2-2 με τη μια ομάδα να αγωνίζεται με 7 παίκτες και την άλλη με 8,  μέγα Σάββατο στο Ολίμπικο. Είδα τη Λάτσιο με τον Ερικσον στον πάγκο να κερδίζει τη Ρόμα τέσσερις φορές σε ένα χρόνο και δυο φορές με παίκτη λιγότερο! Είδα τη Ρόμα να βάζει πέντε γκολ στο Νέστα, αλλά την είδα και να διαλύεται πέρυσι από το Ζάρατε και τον Κολαρόφ ενώ πήγαινε θεωρητικά για πρωτάθλημα. Είδα το Σινιόρι να σκοράρει μέσα στην ομίχλη και τον Μαρκιετζάνι να πιάνει πέναλτι του Τζιανίνι στο φινάλε. Είδα το Νέντβεντ να σκοράρει με το δεξί και με το αριοστερό, το Μάντσινί κάποτε να τους περνάει όλους. Είδα το Μοντέλα να προσγειώνει αεροπλανάκι χωρίς να σταματά. Είδα τον Τότι να γυρίζει ματς μόνος του. Αλλά τόσο κολασμένο πράγμα σαν το φετινό στο οποίο η νίκη σε στέλνει στον παράδεισο και η ήττα στα τάρταρα δεν θυμάμαι.

Πολλές φορές ακούω για ατμόσφαιρα σε ντέρμπι, αλλά αυτό το ματς της Ρώμης δεν συγκρίνεται σε φανατισμό με κανένα. Ακόμα και στο πιο αδιάφορο βαθμολογικά ματς των δυο η ατμόσφαιρα βρωμάει μπαρούτι. Οι Ρωμαίοι επαίρονται γιατί το 1978 σε ένα τέτοιο ντέρμπι έκαψαν ζωντανό τον οπαδό της Λάτσιο Αγκούστο Πιπιρέλι και τραυμάτισαν τον αδερφό του, που από τότε είναι ανάπηρος: τη δολοφονική αυτή στιγμή την έχουν κάνει τραγούδι και τη θυμούνται σε αυτά τα ματς. Πάντα τις παραμονές του αγώνα η αστυνομία της Ρώμης μπαίνει σε συνδέσμους και κάνει κατασχέσεις σουγιάδων, μαχαιριών και σιδερολοστών: πριν δυο χρόνια βρήκαν και δυναμίτες. Πάντα οι αστυνομικές δυνάμεις κάνουν το Ολίμπικο φρούριο, αλλά η πόλη είναι αδύνατο να αστυνομευτεί στο σύνολό της. Ευτυχώς που υπάρχουν και κάποιοι που παίρνουν το πράγμα λίγο χαλαρά. Το 1990 θυμάμαι ότι μετά απο μια ήττα της Λάτσιο έξω απο το συμπαθητικό χασάπικο της γειτονιάς μου οπαδοί της Ρόμα είχαν τοποθετήσει ένα φέρετρο (!) γαλανόλευκο και ένα μανουάλι, όπου όποιος ήθελε πείραζε το χασάπη κι άναβε ένα κερί!

Σκοτωμένα από την ένταση ματς

Θυμάμαι και πολλά 0-0, παιγνίδια «σκοτωμένα» από την ένταση πριν ξεκινήσουν. Θυμάμαι το 1994, την πρώτη χρονιά του Ζέμαν, η Λάτσιο είχε χάσει με 3-0 και κάποιοι εκατοντάδες οπαδοί της μολονότι ήταν δεύτερη στη βαθμολογία και σκόραρε όσο καμία ιταλική ομάδα ποτέ (100 γκολ σε μια σεζόν!) μπούκαραν στο προπονητικό κέντρο, ζητώντας το κεφάλι του προπονητή, μόνο και μόνο γιατί αυτός είχε δηλώσει ότι το ντέρμπι είναι ένα ματς όπως όλα. Στο β γύρο η Λάτσιο κέρδισε 2-0 περίπατο κι αποκατέστησε την τάξη, αλλά ο Τσέχος το μάθημά του το πήρε. Την επόμενη σεζόν μετά απο ένα
κουμπωμένο ματς που έληξε 0-0 ο τηλεοπτικός φακός συνέλαβε τον τεχνικό αυτόν, που αγαπούσε το ρίσκο όσο κανείς, να κάνει το σταυρό του και να ξεφυσάει από ανακούφιση. Ματς τόσο στριφνό δεν έχει κάνει ούτε ομάδα του Σάντος.

Είναι ωραίοι, αλλά και ανυπόφοροι οι Ρωμαίοι. Μαχαιρώνονται χωρίς έλεος, τριγυρνάνε σαν αγέλες στην πόλη, καίνε συνδέσμους. Το ντέρμπι τους είναι πάντα ένας ύμνος στη βία. Το 1995 οι Λατσιάλοι είχαν φτιάξει ένα αερόστατο το οποίο περιέφερε πάνω από το γήπεδο και στη συνέχεια πάνω από τη Ρώμη ένα ομοίωμα του Φραντσέσκο Τότι, στο οποίο έμοιαζε απαγχονισμένος και με τη γλώσσα έξω! Το 1997 πέταξαν στην Τριγκόρια το προπονητικό κέντρο της Ρόμα τέσσερις μαύρες γάτες νεκρές, για να φέρουν στους Ρωμαίους γρουσουζιά. Το 2002 στο πέταλο της Ρόμα εμφανίστηκαν μερικές δεκάδες ομοιώματα του Σέρτζιο Κρανιότι, πρώην προέδρου της Λάτσιο, με στολή φυλακισμένου. Το 1993, αν θυμάμαι καλά, η εικόνα με την οποία το πέταλο της Λάτσιο υποδέχτηκε την ομάδα ήταν μια ζωγραφισμένη αθλιότητα στην οποία απεικονίζονταν ένας αετός να βιάζει μια λύκαινα. Κακογουστιά μέχρι αηδίας.

Δεν έχουν συνήθως τίποτα άλλο

Κάποτε είχαν πολιτικές διαφορές, τώρα και τα δυο πέταλα είναι γεμάτα φασίστες και το υπόλοιπο γήπεδο αναρωτιέται πως αυτό συνέβη. Το Ολίμπικο δεν γεμίζει αφού η αστυνομία θέλει «νεκρές ζώνες»: όλοι μισούνται γιατί γουστάρουν να μισούνται. Ο φανατισμός αυτός οφείλεται κατά βάθος στο ότι συνήθως οι δυο ομάδες αυτές είχαν μόνο αυτό το ματς να κερδίσουν: σπανίως διεκδικούν τίτλους. Οι υπόλοιποι Ιταλοί τους καταράστηκαν να ζουν για ένα μόνο παιγνίδι που δεν αντέχεται, ένα που κάθε χρόνο στέλνει τους σφυγμούς στο κόκκινο: η Μεσσατζέρο, η εφημερίδα της Ρώμης, έγραψε πως το αποψινό είναι το πρώτο ντέρμπι της ιστορίας! Η Ρόμα είναι γκαζωμένη, έχει καλύψει μια διαφορά 18 πόντων απο την Ιντερ και το θέλει περισσότερο. Η Λάτσιο έχει κάνει μια ανισόρροπη χρονιά η οποία ξεκίνησε με την κατάκτηση (!) του ιταλικού σούπερ καπ και συνεχίστηκε με απίστευτες παραδοξότητες: οι γαλάζιοι έχουν ήττες στο γήπεδό τους κι έχουν πάρει ισοπαλίες εκτός έδρας από τη Μίλαν και τη Γιουβέντους! Ποιος θα κερδίσει; Νομίζω ότι η Ρόμα το θέλει πιο πολύ: το κίνητρο του τίτλου είναι τεράστιο. Αλλά εγώ περιμένω το αστυνομικό δελτίο από φόβο μη διαβάσω ονόματα φίλων που νοσηλεύονται…»