Οι προκρίσεις του Παναθηναϊκού, του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ λογικά πρέπει να έχουν επίπτωση και στο μεταγραφική πολιτική των ομάδων αυτών. Ο Παναθηναϊκός και ο ΠΑΟΚ έχοντας εξασφαλίσει την παρουσία τους σε League Stage ευρωπαϊκής διοργάνωσης επιβάλλεται πλέον και να μεγαλώσουν τα ρόστερ τους. Η ΑΕΚ περιμένει σαφώς την εξέλιξη των αναμετρήσεων με την Αντερλεχτ ωστόσο μετά από τέσσερα επίσημα ματς οι άνθρωποι που τρέχουν τον μεταγραφικό σχεδιασμό τους έχουν και καλύτερη εικόνα των δεδομένων αναγκών της ομάδας. Ο Ολυμπιακός ζει φέτος το καλοκαίρι στο δικό του ωραίο συννεφάκι χωρίς επίσημα ματς. Θα γράψω κάτι αύριο για το δικό του φινάλε του καλοκαιριού: κι αυτός στο τέλος του μεταγραφικού παζαριού έχει να κάνει πολλά. Ωστόσο για τους άλλους τρεις διεκδικητές του πρωταθλήματος, που σε λίγο ξεκινά, τα συμπεράσματα είναι πιο εύκολα.      

Παίκτες με δημιουργία και γκολ

Ο ΠΑΟ έχει φανερά πολλά να κάνει ακόμα και δεν κάνει και λίγα. Ως αντικαταστάτης του Γιώργου Βαγιαννίδη επιλέχτηκε ο Ιταλός Καλάμπρια σε μια στιγμή που ο Ρουί Βιτόρια αποδείχτηκε τυχερός που έμεινε ο μαχητής Κότσιρας και τον είχε στην διάθεσή του: ο Κότσιρας θα του χρειαστεί και στην διάρκεια της σεζόν (και αρκετά) πλην θεαματικού απρόοπτου. Ο νεοφερμένος διεθνής Ιταλός είναι το μεγάλο στοίχημα του ΠΑΟ φέτος: έχει προδιαγραφές αλλά έρχεται από μια κάκιστη χρονιά μολονότι μάλιστα άλλαξε δυο ομάδες αφού τον Ιανουάριο βρέθηκε από την Μίλαν στην Μπολόνια. Πληρώθηκε πάρα πολλά και πρέπει να κάνει πολλά – να βοηθήσει πχ πολύ στο επιθετικό παιγνίδι – αλλά πρώτα πρέπει να βρει τον εαυτό του. 

Ο ΠΑΟ χρειάζεται κυρίως ποιοτικές ενισχύσεις, δηλαδή μονάδες με ασίστ και γκολ στα πόδια τους. Το παιγνίδι του Ρουί Βιτόρια είναι απλό και δεδομένο: τα ματς με την Σαχτάρ ήταν τακτικά άψογα αλλά ο ΠΑΟ δεν σκόραρε σε κανένα από τα δυο. Να γίνει μια αρκετά πιεστική και επιθετική ομάδα τον καιρό του Πορτογάλου μου μοιάζει δύσκολο: ο ΠΑΟ πρέπει να βοηθήσει τον προπονητή του δίνοντας του παίκτες με προσωπική ενέργεια. Η φυγή του Μαξίμοβιτς κάνει επιτακτική ανάγκη την απόκτηση ενός χαφ: στα χαφ οι λύσεις είναι λίγες. Ο ΠΑΟ θα περιμένει τον Ουναϊ (και προβλέπω πως στο τέλος θα τον αποκτήσει), θέλει να φέρει τον Αργεντίνο Βιθέντε Ταμπόρδα που προβλέπεται να γίνει ο επιθετικός του χαφ και ειλικρινά δεν καταλαβαίνω αν υπάρχει και ζήτημα Μπακασέτα: ο αποκλεισμός εξαιτίας ενός ξαφνικού τραυματισμού από την ευρωπαϊκή λίστα δημιούργησε μια φημολογία αποχώρησης. Ο φόβος είναι να βρεθεί ο Ρουί Βιτόρια στο τέλος του καλοκαιριού με μια ομάδα εντελώς διαφορετική από αυτή με την οποία δούλεψε στην προετοιμασία. Να έχει πχ εκτός από νέο δεξί μπακ, δυο ή τρεις νεοφερμένους μέσους, ίσως κι ένα επιπλέον κυνηγό, αν έρθει πρόταση για τον Μαντσίνι, που από όσο γνωρίζω την ψάχνει. Αν ο ΠΑΟ αλλάξει τόσο ωστόσο, πρέπει οι προσθήκες του να είναι παίκτες που να μπορούν να δημιουργήσουν. Εργάτες, μαχητές, τρεχαλιτζήδες κτλ έχει.

Στα υπέρ του Παναθηναϊκού η γρήγορη προσαρμογή των νεοφερμένων: Κυργιακόπουλος, Τσιριβέγια και Τουμπά μπήκαν στην ομάδα γρήγορα γιατί έχουν ανασταλτικές δυνατότητες – ο Βιτόρια με τέτοιους παίκτες τα καταφέρνει πολύ καλά.

Φορ, αλλά και άλλα

Ο ΠΑΟΚ ήθελε πρώτα από όλα φορ και ολοκλήρωσε σχετικά γρήγορα την απόκτηση του Γιακουμάκη όταν κατέληξε σε αυτόν. Είναι μια καλή λύση γιατί είναι και Ελληνας και εκτός από ευκολία στην προσαρμογή μπαίνει και στην ευρωπαϊκή λίστα ενώ έρχεται από ένα πρωτάθλημα που έχει ξεκινήσει. Ωστόσο η λογική λέει πως φορ χρειάζεται κι άλλο: πέρυσι χρησιμοποιήθηκαν (και αρκετά) στην θέση τέσσερις παίκτες (ο Τσάλοφ, ο Μπράντον Τόμας, ο Τισουντάλι και ο Σαμάτα) ενώ φέτος υπάρχουν μόνο δυο έμπειροι και ο νεαρός Μύθου που δεν πρέπει να φορτωθεί με περισσότερο βάρος από όσο μπορεί να σηκώσει.  Ο ΠΑΟΚ νομίζω πως έχει κι άλλες ανάγκες – κυρίως στην μεσαία γραμμή, όπου εγώ βλέπω μόνο τρεις παίκτες (Μεϊτέ, Καμαρά, Οζντόεφ) για δυο θέσεις και μάλιστα δεν διακρίνω αναπληρωματικό του Μεϊτέ που αποκλείεται να παίξει πενήντα ματς. Ο πιθανός ερχομός του Ζαφείρη (τον οποίο πιστεύω ότι στο τέλος ο ΠΑΟΚ θα αποκτήσει) είναι σίγουρα μια επιπλέον λύση αλλά ο Ζαφείρης παίζει κυρίως στη θέση του Καμαρά ενώ ο ΠΑΟΚ έχει ανάγκη κυρίως από ένα παίκτη ικανό και ανασταλτικά. Τέλος ομολογώ πως δεν καταλαβαίνω πόσο γεμάτος είναι ο ΠΑΟΚ στις δύσκολες θέσεις των στόπερ: στα ματς με την Βολσφμπέργκερ, αν κάτι είδαμε, είναι πως ευτυχώς έχει βρει στο πρόσωπο του Παβλένκα ένα ικανότατο διάδοχο του Κοτάρκσι: δεν είναι λίγο.

Το δύσκολο σταυρόλεξο

Η ΑΕΚ μοιάζει το πιο δύσκολο σταυρόλεξο.  Εχει παίκτες που ή θα πρέπει να φύγουν ή θα πρέπει να αξιοποιηθούν. Αναφέρομαι στον Μήτογλου, στον Ελίασον, που επέστεψε στις προπονήσεις της ομάδας, αλλά και στον Μαρσιάλ που είναι καλοκαιρινό αίνιγμα: ούτε εντός, ούτε εκτός. Αινίγματα είναι για την ώρα και κάποιοι νεοφερμένοι (Κουτέσα, Πενράις) αλλά αυτοί μάλλον χρειάζονται απλά χρόνο: ο Νίκολιτς τους χρησιμοποίησε στη ρεβάνς με τον Αρη Λεμεσού – δεν πήρε τίποτα από τον ακραίο μπακ αλλά ο Κουτέσα του έδωσε την μισή πρόκριση.

Ο Νίκολιτς προσπαθεί να φτιάξει μια νέα ομάδα με παίκτες που βρήκε και δεν έφερε ο ίδιος: δεν είναι ποτέ απλό. Φυσικά οι όποιες ανάγκες της ΑΕΚ θα γίνουν ευκολότερα κατανοητές όταν θα ολοκληρωθούν τα προκριματικά. Αν μπει στο League Stage του Conference League ίσως χρειαστεί σε άμυνα και επίθεση μεγάλες ενισχύσεις: στα χαφ μου φαίνεται αρκετά γεμάτη. Ωστόσο και ένας πιθανός αποκλεισμός της δεν σημαίνει πως όπως είναι τώρα μπορεί να αντιμετωπίσει χωρίς προβλήματα τις υποχρεώσεις της στο πρωτάθλημα: η λογική «χωρίς ματς στην Ευρώπη όλα είναι πιο εύκολα» πέρσι την κατέστρεψε. Η ΑΕΚ χρειάζεται σίγουρα ένα φορ αν μείνει στην άκρη ο Μαρσιάλ, ένα εξτρέμ αν δεν μπει στην εξίσωση ο Ελίασον  και στα μάτια μου ένα ακραίο μπακ ικανό να παίξει και στις δυο πλευρές. Ο Ριμπάλτα είπε ότι για να ολοκληρώσει τον σχεδιασμό χρειάζεται τρεις μεταγραφικές περιόδους: για το καλό της ΑΕΚ ελπίζω να κάνει χιούμορ…