Η Αργεντινή και η Κροατία φτάνουν στον ημιτελικό του μουντιάλ από τελείως διαφορετικό δρόμο και ας έχουν οι προκρίσεις τους πολλά κοινά. Θυμίζω πως και οι Αργεντίνοι και οι Κροάτες απέκλεισαν στα πέναλτι τους αντιπάλους τους στον προημιτελικό, (οι πρώτοι τους Ολλανδούς και οι δεύτεροι τους Βραζιλιάνους) και πως ακριβώς επειδή δεν κέρδισαν το πρώτο ματς στη διοργάνωση (οι Αργεντίνοι έχασαν από τη Σαουδική Αραβία και οι Κροάτες έφεραν ισοπαλία με το Μαρόκο…) άρχισαν νωρίς τα νοκ άουτ ματς. Αυτές είναι οι ομοιότητες. Οι διαφορές είναι περισσότερες.

Η μόνιμη αναζήτηση λύσεων

Η Αργεντινή είναι μια γοητευτική περίπτωση ομάδας που προχωρά χωρίς να κάνει τίποτα απολύτως σωστά. Εφτασε στο Κατάρ με ένα τεράστιο αήττητο σερί και το κατέστρεψε στο πρώτο ματς. Ο κόουτς Σκαλόνι χρειάστηκε αμέσως να διορθώσει κάτι στο οποίο δούλευε χρόνια. Στην έναρξη του μουντιάλ είχε δώσει μια συνέντευξη στην οποία έλεγε πως η ομάδα του είναι πλήρης και γεμάτη από παίκτες που γνωρίζουν τους ρόλους τους.

Θέλω να θυμίσω εκείνη την συνέντευξη γιατί διαβάζοντας την σήμερα χαμογελάς ακόμα κι αν βρίσκεσαι σε φάση βαριάς κατάθλιψης. «Η Αργεντινή κέρδισε στο Μαρακανά το καλοκαίρι του 2021 το Κόπα Αμέρικα, πιάνοντας ένα στόχο που κυνηγούσε 28 ολόκληρα χρόνια. Αυτό το κατόρθωμα άλλαξε τα πάντα» είχε πει αρχικά ο Σκαλόνι ζητώντας μας να περιμένουμε να δούμε μια ομάδα με ηθικό στα ύψη και ενθουσιασμό σπάνιο.  «Θέλαμε να σχηματίσουμε μια ομάδα στην οποία θα εντάξουμε στη συνέχεια τον Μέσι – σαν αυτός να μην υπήρχε. Για χρόνια στην Αργεντινή προσπαθούσαμε το αντίθετο, δηλαδή να βρούμε τους κατάλληλους γύρω από αυτόν. Χτίσαμε μια ομάδα με παίκτες που φαινόταν δύσκολο να συνυπάρξουν. Ο Ντε Πολ, εκτός από το ότι παίζει καλά, έχει φοβερή σωματική διάπλαση, τακτικά είναι έξυπνος και στην Ιταλία έχει βελτιωθεί πολύ καθώς από εξτρέμ έγινε μέσος: αυτό το εκμεταλλευτήκαμε. Ο Παρέδες είχε μια τακτική εξέλιξη παρόμοια με αυτή που είχε κάποτε ο Ανδρέα Πίρλο, με τον οποίο έχει την ίδια τεχνική: όταν έχει το γήπεδο μπροστά του τα κάνει όλα εύκολα και έχει την κάθετη πάσα που πραγματικά εκτιμούμε. Κρίμα που χάσαμε τον Λο Σέλσο, αλλά και χωρίς αυτόν η μεσαία γραμμή είναι το όπλο μας. Εκτός από τον Ντε Πόλ και τον Παρέδες υπάρχουν εκεί οι Παλάσιος, Εντσο Φερνάντεζ και Γκουίντο Ροντρίγκες και φυσικά υπάρχει ο Λαουτάρο Μαρτίνεζ, ικανός να αγωνιστεί παντού στην επίθεση» είχε πει ο κόουτς των Αργεντινών που είχε κάνει και χιούμορ για τον απόλυτο διχασμό που υπάρχει στην χώρα μεταξύ των οπαδών των δυο ομοσπονδιακών προπονητών, που κέρδισαν το παγκόσμιο κύπελο με την Αργεντινή, δηλαδή των οπαδών του Λούις Μενότι και του Κάρλος Μπιλάρδο. «Θα ενώσουμε τη χώρα και θα σταματήσουμε το γνωστότερο ντιμπέιτ της Αργεντινής» είχε πει εξηγώντας ότι η ομάδα του «όταν έχει τη μπάλα θα είναι δημιουργική και γρήγορη, όπως ήθελε ο Μενότι να παίζουν οι ομάδες του, κι όταν  δεν την έχει τη μπάλα δεν θα αφήνει τον αντίπαλο να παίξει όπως θέλει, πράγμα που ζητούσε ο Μπιλάρδο από τους παίκτες του»!

Τίποτα από αυτά

Ποτέ κανείς δεν είδε τίποτα από αυτά. Τη δε εξαιρετική μεσαία γραμμή της Αργεντινής την άλλαξε ο ΜακΑλιστερ, στον οποίο δεν υπήρχε η παραμικρή αναφορά! Να είμαστε όμως δίκαιοι με τον κόουτς: μπορεί η Αργεντινή του να μοιάζει εξαρτημένη από το Μέσι (όσο πάντα…), αλλά ο ίδιος άλλαξε στην πορεία πολλά σαν να ήταν έτοιμος για τις δυσκολίες. Δεν είναι μόνο η καθιέρωση του ΜακΚάλιστερ και του Εντσο Φερνάντεζ: πρέπει να του πιστωθούν και η εμπιστοσύνη στον Αλβαρεζ, η ψύχραιμη αντιμετώπιση της κακής κατάστασης του Λαουτάρο και του τραυματισμού του Ντι Μαρία σαφώς και η παρεμβατικότητα του στο παιγνίδι, που συνήθως γίνεται για να βοηθηθεί η άμυνα.

Ο Σκαλόνι μπορεί να μην μας παρουσίασε μια ομάδα με την κεκτημένη ταχύτητα 37 αγώνων χωρίς ήττα, αλλά μας έδωσε τη δυνατότητα να δούμε πολεμιστές που δίνουν και την ψυχή τους προσπαθώντας να φανούν αντάξιοι του Μέσι. Υπο αυτό το πρίσμα το ματς με την Ολλανδία ήταν πολύ σημαντικό: η Αργεντινή πρώτα το κέρδισε (όταν έφτασε στο 2-0 ο έλεγχος που είχε στο παιγνίδι ήταν ικανοποιητικός, αν όχι και πλήρης), μετά το έχασε (όταν δεν κατάφερε να παίξει άμυνα στους ψηλούς του Φαν Γκααλ) και μετά το γύρισε – κόντρα μάλιστα στις εκτιμήσεις της στιγμής. Στην παράταση έπαιξε με ένταση και πάθος και χάρη στα ρίσκα του Σκαλόνι. Και στα πέναλτι έδειξε πως αν στη διαδικασία οι Κροάτες πρέπει να φοβούνται μια ομάδα αυτή είναι η Αργεντινή: οι Κροάτες έχουν τέσσερις προκρίσεις. Χρειάζονται μια ακόμα για να φτάσουν τους Αργεντίνους που στα μουντιάλ έχουν πέντε.

Τουρνουά μεγάλων αμυντικών

Η Κροατία από την άλλη έχει τις δικές της αρετές και τα δικά της προβλήματα. Οι Κροάτες κάνουν ένα τουρνουά καταπληκτικά αποτελεσματικό αν σκεφτείς ότι έχουν μια νίκη: αυτή με τον αδύναμο Καναδά! Είναι όμως αήττητοι κι αυτό το χρωστάνε στην άμυνα τους που και στο ματς με τη Βραζιλία έδειξε τεράστια αντοχή. Ο Γκβάρντιολ δεν έχει όμοιό του. Ο Γιουράνοβιτς και ο Σόσα είναι ταχύτατοι. Ο Λόβρεν ξανάνιωσε κι ο Μπρόζοβιτς τρέχει για όλους. Το εντυπωσιακό είναι η σταθερότητα τους: ούτε μισό ματς λάθος. Φυσικά και οι αμυντικοί διευκολύνονται από το γεγονός ότι μπροστά τους έχουν τέσσερις παίκτες ικανότατους στο να γυρίζουν τη μπάλα: ο Μόντριτς, ο Κόβασιτς, ο Πέρισιτς κι ο Πάσαλιτς μπορεί να στήσουν ένα απίθανο φλιπεράκι στη μεσαία γραμμή και να περιμένουν τη στιγμή για να χτυπήσουν. Αλλά η Κροατία δεν είναι μια ομάδα με τακτικά μυστικά, κομπίνες, διαβολιές και αυτοματισμούς: είναι μια οργανωμένη ομάδα (που μοιάζει με σύνολο που παίρνει μέρος σε εθνικό πρωτάθλημα κι όχι με Εθνική), της οποίας η εύρυθμη λειτουργία έχει να κάνει κυρίως με την ύπαρξη μια εσωτερικής ιεραρχίας. Υπάρχουν «παλιοί», που μπορεί να πάρουν πρωτοβουλίες και «νέοι» που πρέπει να ακούνε.

Να ακούς τον Μόντριτς

Στα Social Media κυκλοφορεί ένα βίντεο που δείχνει τον Μόντριτς να συμβουλεύει πατρικά τον τερματοφύλακα Λιβάκοβιτς, ενώ πίνουν καφέ στο μπαρ ενός ξενοδοχείου. «Το πρόβλημα σου είναι ότι δεν έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, αν δεν πιστέψεις στις ικανότητές σου εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα» του λέει. Κι ο Λιβάκοβιτς τον ακούει με κατεβασμένο το κεφάλι. Γιατί είναι ο Μόντριτς. Κι αυτός ο καφές με το Μόντριτς είναι το μυστικό της Κροατίας.

Η Αργεντίνοι δεν έχουν ποτέ αποκλειστεί σε ημιτελικό παγκοσμίου κυπέλλου. Οι Κροάτες, κάνοντας την ίδια διαδρομή και παίρνοντας δυο προκρίσεις στα πέναλτι, το 2018 έκαναν στον ημιτελικό με την Αγγλία το καλύτερο παιγνίδι τους. Όλα αυτά σημαίνουν πολλά. Ναι, ο πλανήτης περίμενε τους Βραζιλιάνους απέναντι στους Αργεντίνους, αλλά δυστυχώς αυτοί δεν έχουν Λίο Μέσι. Και μάλλον κανείς από αυτούς δεν θα έπινε ένα καφέ ακούγοντας τον Μόντριτς να τον συμβουλεύει. Ενώ αυτές ακριβώς οι συμβουλές είναι που τους λείπουν…