Μετά από ένα ακόμα ντέρμπι Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός μιλήσαμε για επιλογές και αποφάσεις προπονητών. Όλες οι διαπιστώσεις που ακούστηκαν είχαν ενδιαφέρον, αλλά οι περισσότερες ήταν εύκολες. Πάντα είναι λίγο πιο δύσκολο να μιλήσεις για ποδοσφαιριστές. Αλλά αξίζει τον κόπο να το κάνουμε γιατί αυτοί είναι συχνά το μυστικό.

Ο ΠΑΟ που έχασε παίκτες

Στα πολλά τα οποία ακούγονται για τον Παναθηναϊκό ξεχωρίζει πάντα η ερώτηση που είναι η ομάδα που είδαμε στα ευρωπαϊκά προκριματικά μόλις το προηγούμενο καλοκαίρι. Σε καθαρά τακτικό επίπεδο ο Παναθηναϊκός μπορεί ακόμα να κάνει πολλά απ’ όσα μας έδειξε στα παιχνίδια με τους Ρέιντζερς, την Σαχτάρ και την Σαμσούνσπορ. Και στο ματς με τον Ολυμπιακό αυτό που βασικά τον κράτησε στο παιχνίδι ήταν κυρίως η ικανότητα του στην κάλυψη του γηπέδου - μέχρι τουλάχιστον το τελευταίο κομμάτι του ματς, όταν και φάνηκαν τα προβλήματα των αντοχών πολλών παικτών του: αυτό επεσήμανε κι ο Κόντης. Αλλά αν ο Παναθηναϊκός δεν έχει την ενέργεια για να σταθεί σωστά είναι κυρίως γιατί δεν έχει κάποιους κομβικούς παίκτες που είχε το περασμένο καλοκαίρι.

Ποιοι έπαιζαν το καλοκαίρι

Στα ευρωπαϊκά παιχνίδια που προηγήθηκαν ο Παναθηναϊκός είχε άλλη άμυνα, άλλη μισή γραμμή κι άλλη επίθεση. Στην άμυνα κοντά στην τριάδα Πάλμερ Μπράουν, Τούμπα και Κυριακόπουλος υπήρχε ο Κότσιρας, που αμυντικά ήταν σχεδόν αψεγάδιαστος. Στη μεσαία γραμμή δίπλα στον Τσιριβέγια υπήρχε ο Μαξίμοβιτς. Και στην επίθεση οι βασικοί στην τριπλή καλοκαιρινή περιπέτεια ήταν ο Πελίστρι και ο Ιωαννίδης. Αυτοί λείπουν πλέον όλοι. Και αν μια ομάδα χάσει τέσσερις παίκτες εντεκάδας, σε δεκαπέντε μέρες απλά δεν είναι η ίδια ομάδα.

Τι κάνουν αυτοί που ήρθαν; Ακόμα λίγα. Ο Καλάμπρια μπορεί να εξελιχθεί στον καλύτερο δεξιό μπακ που έχει εμφανιστεί ποτέ στην Ελλάδα. Προσωπικά αμφιβάλω, αλλά τίποτα δεν είναι απίθανο. Σήμερα πάντως είναι ένας ποδοσφαιριστής ο οποίος χάνεται μετά από 60 λεπτά. Ειδικά στην άμυνα κάνει περισσότερες πισωπεταλιές και από πιτσιρικά που θέλει να εντυπωσιάσει την συμμαθήτρια του έχοντας καινούργιο ποδήλατο. Στη φάση που ο Ολυμπιακός ζητά πέναλτι για την ανατροπή του Καμπελά ο Ιταλός πάει συνεχώς προς τα πίσω, τόσο που μπερδεύει τον Τετέ που καταλήγει πάνω στο Γάλλο και τον μαζεύει. Λίγο αργότερα, το 43΄ κάνει την ανοησία της βραδιάς κλωτσώντας εμφανώς άθελά του απερίσκεπτά την μπάλα για να εκτελέσει ένα φάουλ - λες και μπορεί να κάνει εκτέλεση φάουλ χτυπώντας την μπάλα δυο φορές. Από το χτύπημα του την παίρνει ο Καμπελά και πάει να βάλει γκολ: τον Ίταλό τον σώζει πάλι ο διαιτητής. Κάθε σύγκριση του με τον Βαγιαννίδη τον οποίο ήρθε να αντικαταστήσει, κάνει τον νυν δεξιό μπακ την Σπόρτινγκ Λισαβόνας να μοιάζει ο κορυφαίος δεξιός μπακ στην ιστορία του ΠΑΟ.

Αντικαταστάτης του Μαξίμοβιτς επί της ουσίας δεν υπάρχει. Με τον Μαξίμοβιτς συνέβη κάτι μη συνηθισμένο. Πιθανότατα δεν εκτιμήθηκε όσο θα ‘πρεπε στην Ελλάδα και γι’ αυτό και παραχωρήθηκε χωρίς πολλές σκέψεις σε μια αραβική ομάδα που ήταν η πρώτη που τον ζήτησε. Αποδεικνύεται ότι ο Μαξίμοβιτς με το αθόρυβο αλλά τρεχαλατζήδικο παιχνίδι του, έκανε πολλά από τα μικρά που δεν φαίνονται. Χάρη στην ικανότητα του να κινείται χωρίς την μπάλα επέτρεπε στον Τσιριβέγια να κλείνει στα δεξιά, να τον έχει στήριγμα όταν πιέζεται και να μην ανησυχεί να παίξει και λίγο περισσότερο κάθετα. Ο Τσέριν κάνει πάρα πολλά, αλλά δεν ακολουθεί τις φάσεις στην επίθεση όπως ο Μαξίμοβιτς του οποίου εμφανώς δεν έχει την τακτική παιδεία: απλώς καλύπτει. Έτσι κουράζεται σχετικά γρήγορα και γι’ αυτό και γίνεται συχνά αλλαγή. Ρενάτο Σάντσεζ ακόμα δεν υπάρχει. Ο Κόντης τον έβαλε την Κυριακή στη θέση του Μπακασέτα: συνέβη ότι και στο ματς με την Κηφισιά – η μεσαία γραμμή αδυνάτισε κι άλλο.

Για τις απουσίες του Ιωαννίδη και τον Πελίστρι στην επίθεση δεν χρειάζονται επισημάνσεις. Οσα γκολ και να χάσει ο Πελίστρι είναι περισσότερο κινητικός και απειλητικός από τον Τέτε που βλέπουμε. Ο δε Ιωαννίδης συμμετείχε πάρα πολύ στο πρέσινγκ, έβγαινε από την περιοχή να πάρει μπάλα και υποχρέωνε την αντίπαλη άμυνα να μην τον χάσει από τα μάτια της. Ο Σβιντέτρσκι που τον αντικατέστησε μοιάζει αγχωμένος. Ο Ντέσερς τουλάχιστον σκοράρει εύκολα καθώς είναι κλασικός φορ περιοχής. Και το έδειξε και στο ντέρμπι.

Αν δεν έχουμε θεαματικές αλλαγές στην απόδοση πολλών ο ΠΑΟ τον Ιανουάριο θα χρειαστεί παίκτες. Οσο για το πώς την πάτησε ο Παπαδημητρίου ας μην ξεχνάμε μια λεπτομέρεια: την υποχρέωση που είχε ο ΠΑΟ να πουλήσει παίκτες εξαιτίας των cost control της UEFA. Όπως τελικά αποδείχτηκε έπρεπε οι πωλήσεις του να ξεπερνούν τα 25 εκατ ευρώ. Κι όταν πουλάς υποχρεωτικά, οι άλλοι αγοράζουν τους καλύτερους.  

Κοστίνια, Νασιμέντο, Στρεφέτσα  

Φυσικά ανάλογες παρατηρήσεις έχω να κάνω και για τον Ολυμπιακό για τον οποίο υπάρχει όμως μια μικρή διαφορά: τα παιγνίδια του είναι πολύ λιγότερα. Γίνεται συζήτηση για το κυριακάτικο λάθος του Ρέτσου, λες κι ο Ελληνας διεθνής ξεκίνησε το ποδόσφαιρο χθες. Όταν χωρίς τον Κάρμο είναι πλέον ο μοναδικός στόπερ που μπορεί να κατεβάσει μπάλα και να την μοιράσει, θα πρέπει να περιμένεις και κάποια λάθη του όπως αυτό που κάνει πριν το γκολ του Παναθηναϊκού όταν θέλει να βρει τον Κοστίνια με μια μπαλιά 50 μέτρων σχεδόν άνευ λόγου - την ίδια ακριβώς πάσα σωστά όμως την έχει κάνει στον Καμπελά στη φάση που αυτός ξεμοναχιάζει τον Καλάμπρια και ζητά πέναλτι. Ο Ρέτσος έχει δεδομένες αρετές και κάποια ελαττώματα, αλλά σε γενικές γραμμές οι εμφανίσεις του είναι φέτος καλές. Δεν μπορώ να πω το ίδιο για τον Κοστίνια. Είναι αρκετά πεσμένος και δεν θέλω να πιστεύω ότι αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι είχε προτάσεις το καλοκαίρι (περισσότερες από μια), αλλά ο Ολυμπιακός δεν τις δέχτηκε γιατί ήταν χαμηλές. Πιστεύω πως είναι θέμα φόρμας: τον παίκτη τον ξέρουμε.

Ο Ολυμπιακός κερδίζει μετά το ντέρμπι τον Σιπιόνι, που έδειξε ότι ξέρει τη θέση του αμυντικού χαφ και ήταν πανταχού παρών στο πρώτο ημίχρονο. Από την άλλη είναι λογικό να υπάρχει ένας προβληματισμός για το τι μπορεί να δώσει ο Νασιμέντο. Κουβαλάει τον τίτλο του καλύτερο ποδοσφαιριστή της πορτογαλικής Β΄ Εθνικής, αλλά κανείς δεν ξέρει πως έπαιζε η ομάδα του. Αν η Βιζέλα στην οποία  αγωνιζόταν είχε ένα all around «δεκάρι» και ένα δυναμικό κόφτη μπροστά από την άμυνα, ο Νασιμέντο είχε ρόλο: μοιάζει μέσος που μπορεί να κουβαλήσει την μπάλα ώστε να διευκολύνει τον πρώτο και να δώσει στον δεύτερο τη δυνατότητα να κάνει το παιχνίδι του χωρίς οργανωτικές πρωτοβουλίες. Στον Ολυμπιακό όμως που ο Τσικίνιο πλαισιώνει τον σέντερ φόρ, ο παίκτης που παίζει δίπλα στον κόφτη έχει πολύπλοκη δουλειά γιατί πρέπει να γεμίσει πολύ το γήπεδο. Σίγουρα αυτό που φάνηκε στην Λεωφόρο είναι ότι ο Νασιμέντο δεν μπορεί να παίξει «δεκάρι».  

Και Μουζακίτης έχει ανάλογες δυσκολίες. Η παρατήρηση ότι αγωνίζεται καλύτερα όταν έρχεται από τον πάγκο είναι σωστή, πλην όμως πρέπει να εξηγήσουμε γιατί συμβαίνει αυτό. Συμβαίνει γιατί ο Μουζακίτης όταν έρχεται από τον πάγκο βρίσκει απέναντι του κουρασμένους αντίπαλους μέσους που απλώς βοηθάνε την ομάδα τους να αμυνθεί καλύτερα. Έτσι ο νεαρός γίνεται κάτι σαν κουότερ μπακ στο αμερικανικό ποδόσφαιρο: παίρνει την μπάλα χωρίς πίεση και μπορεί να σημαδεύει τις κινήσεις των πλάγιων δεξιά και αριστερά. Όταν ξεκινάει όμως στο ματς και έχει κάποιους να τον κυνηγάνε όπως στην Λεωφόρο μοιάζει να υστερεί σε δυναμισμό και ενέργεια. Επειδή τον έχουμε δει να παίζει καλύτερα λέω ό,τι και για τον Κωστίνια: οι εμφανίσεις είναι και κυρίως θέμα φόρμας.

Υπάρχει επίσης συζήτηση για τον Στρεφέτσα. Και σ’ αυτή την περίπτωση όλα ξεκινάνε από το γεγονός ότι πολλοί δεν ξέρουν πως αγωνιζόταν στην Κόμο. Ο Στρέφετσα ξεκινούσε τυπικά από τα δεξιά, αγωνιζόταν όμως κυρίως σαν ελεύθερος επιθετικός και κατέληγε πίσω από τον φορ. Δεν χρειαζόταν να γυρίσει σχεδόν ποτέ να καλύψει τον συμπαίκτη του στην άμυνα κι έμενε ψηλά για να ανοίγει αντεπιθέσεις. Αποκτήθηκε γιατί έμοιαζε με τον Ποτέντσε - κι όντως μοιάζει. Άλλα δύο Ποντένσε είναι δύσκολο να χωρέσουν στην ίδια ομάδα γιατί η μπάλα είναι μόνο μία. Και από τη στιγμή που ήρθε ο κανονικός, ο Στρεφέτσα θα πρέπει να κάνει πάρα πολλά για να γίνει απαραίτητος σε έναν προπονητή που θέλει από τους εξτρέμ πολλές επιθετικές πρωτοβουλίες και τελειώματα, αλλά και πίεση στη μπάλα και επιστροφές.

Λείπουν οι δύο

Παρεμπιπτόντως το μεγάλο συμπέρασμα του ντέρμπι σε ό,τι έχει να κάνει με τους παίκτες του Ολυμπιακού είναι ότι μόλις ο Ποντένσε βρει 60-70 λεπτά ενέργειας θα κάνει πάλι την διαφορά:  έφυγε εξτρέμ και γύρισε «δεκάρι». Στον Ολυμπιακό λείπουν ο Ζέλσον και ο Γιάρεμτσουκ. Όχι γιατί είναι απαραίτητα καλύτεροι από αυτούς που αγωνίζονται στην θέση τους, αλλά γιατί ξέρουν το ποδόσφαιρο του Μεντιλίμπαρ. Που όσο απλό κι αν είναι, είναι και λιγάκι ιδιοκατασκευή...