Οσοι αγαπούν πραγματικά το Τσάμπιονς λιγκ πιστεύουν ότι αυτό ξεκινά όταν αρχίζουν τα διπλά ματς – δεν συμφωνώ με την άποψη αλλά την καταλαβαίνω. Την έχουν κυρίως οι κάπως μεγαλύτεροι, όσοι κουβαλάνε μνήμες από τα χρόνια που η διοργάνωση λεγόταν Κύπελλο Πρωταθλητριών και δεν είχε ομίλους, βαθμολογίες κι όλα αυτά που χαρακτηρίζουν την μετάλλαξή της. Οι όμιλοι κατά τη γνώμη μου δεν είναι αδιάφοροι, οι εκπλήξεις από αυτούς δεν λείπουν (φέτος πχ χάσαμε τη Μπαρτσελόνα και τη Μπουρούσια Ντόρτμουντ νωρίς), ενώ πολλές ομάδες στρώνουν και χαρακτήρα σε αυτό το πρώτο μέρος της διοργάνωσης. Όμως είναι αλήθεια ότι το δεύτερο μέρος της, αυτό που ξεκινά απόψε, έχει πιο πολύ σασπένς. Κι έχει και δράματα. Κι επιτρέπει και προβλέψεις. Που γίνονται (και χάνονται) αλλά βασίζονται σε αληθινά δεδομένα κι όχι σε εντυπώσεις που έχουν να κάνουν με μεταγραφές του καλοκαιριού κτλ. Στα πρώτα ζευγάρια του διημέρου έχουμε ματς για όλα τα γούστα. Στο αποψινό ισορροπημένο Παρί – Ρεαλ Μαδρίτης η Βασίλισσα ξαναβρίσκει τον Λίο Μέσι. Αυριο η Λίβερπουλ απέναντι στην Ιντερ πρέπει να δείξεις τις φιλοδοξίες της. Η Σίτυ κόντρα στην Σπόρτινγκ  Λισαβώνας απόψε και η Μπάγερν Μονάχου απέναντι στη Σάλτσμπουργκ αύριο πρέπει απλά να κάνουν τη δουλειά τους. Κι ακολουθούν Τσέλσι – Λιλ, Βιγιαρεάλ – Γιουβέντους, Μπενφίκα – Αγιαξ και Ατλέτικο Μαδρίτης – Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, το τελευταίο για γερά νεύρα.  

Αλλά ας δούμε σε τι κατάσταση είναι τα φαβορί που συνεχίζουν, ποιοι άλλαξαν και πόσοι θα αντέξουν. Διότι αυτό μετρά από εδώ και πέρα: οι αντοχές.

Λίβερπουλ, Αγιαξ, Μπάγερν

Κάνω πρώτα μια μικρή περίληψη προηγουμένων. Στη φάση των ομίλων λίγοι από όσους προκρίθηκαν εντυπωσίασαν και πολλοί έκαναν απλά τη δουλειά τους. Ποιοι εντυπωσίασαν; Θα λεγα η Λίβερπουλ, ο Αγιαξ και η Μπάγερν Μονάχου.

Η Λίβερπουλ έδειξε στο Τσάμπιονς λιγκ μια σταθερότητα μεγαλύτερη από αυτή που έχει στην Πρέμιερ λιγκ: το όπλο της ήταν μάλιστα η επίθεσή της. Βρέθηκε σε ένα πραγματικά δύσκολο όμιλο (με Ατλέτικο Μαδρίτης, Πόρτο και Μίλαν) και προκρίθηκε με έξι νίκες. Ο Αγιαξ έδειξε μετά από χρόνια αποτελεσματικός, σκληρός στο μυαλό και ελάχιστα προβλέψιμος: το παιγνίδι του Τεν Χααγκ έχει εξελιχτεί και δεν βασίζεται αποκλειστικά στην κατοχή της μπάλας – ο τωρινός Αγιαξ έχει ολλανδική φινέτσα αλλά και μια τευτονική αποτελεσματικότητα που. μαρτυρά ότι ο προπονητής του έχει περάσει από τη Γερμανία. Κι ο Αγιαξ πέρασε με έξι νίκες, μας έδειξε εν δράση τον Αλε, την αποκάλυψη του τουρνουά (μολονότι δεν είναι μικρός) και άρεσε ειδικά στα ματς με την Μπορούσια Ντόρτμουντ που ήταν και τα πιο δύσκολα. Με έξι νίκες σε έξι ματς πέρασε και η Μπάγερν Μονάχου και το έκανε απλά, σαν να κάνει τη δουλειά της: φόρτωσε με γκολ τη Μπάρτσα, τη Ντιναμό Κιέβου και την Μπενφίκα, ολοκλήρωσε τη φάση των ομίλων με την καλύτερη επίθεση και την καλύτερη άμυνα στη διοργάνωση, έχει πάντα το «μυδράλιο» που λέγεται Λεβαντόφσκι αλλά παρόλα αυτά η δουλειά της ήταν απλά επαγγελματική – εντυπωσιακά επαγγελματική. Όλα αυτά τα κάνει τελευταία κάθε χρόνο.

Επαγγελματικά κι εύκολα

Επαγγελματικά προκρίθηκαν παρέα και η Μάντσεστερ Σίτυ και η Παρί: ο Γκουαρντιόλα πήρε την πρώτη θέση από την ακριβοπληρωμένη παριζιάνικη ταξιαρχία χωρίς να ιδρώσει – άλλωστε όλα κρίθηκαν στο ματς του Εντιχαντ που το κέρδισε εύκολα. Πιο δύσκολες (παρά την πρωτιά) ήταν οι προκρίσεις της Γιουβέντους (που έχασε εύκολα το ματς με την Τσέσλι στο Λονδίνο, δηλαδή το πιο δύσκολο που είχε να δώσει), της Ρεάλ Μαδρίτης (που ξεκίνησε νωθρά αλλά σουλουπώθηκε) και της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που πέρασε τη Βιγιαρεάλ στο νήμα και χρωστά πολλά στον Κριστιάνο Ρονάλντο που θεωρεί το Τσάμπιονς λιγκ κάτι σαν το δικό του παλκοσένικο. Πέρασαν σχετικά εύκολα, αλλά όχι θεαματικά αφού άλλωστε δεν κέρδισαν τον όμιλο και η Ιντερ και η πρωταθλήτρια Ευρώπης Τσέλσι, ενώ δεινοπάθησε αλλά τα κατάφερε η κάποτε σκληρή Ατλέτικο Μαδρίτης του Σιμεόνε: αναφέρομαι σε αυτές γιατί είναι ομάδες που έχουν παίξει ευρωπαϊκούς τελικούς. Οι υπόλοιπες ακόμα κι αν έχουν βαριά ονόματα (η Μπενφίκα πχ) είναι ευχαριστημένες που βρίσκονται εδώ. Η Βιγιαρεάλ θα ναι σκληρό καρύδι, η φορμαρισμένη Σπόρτινγκ Λισσαβόνας θα κάνει το κομμάτι της – η Λιλ και η Σάλτσμπουργκ θα παίξουν για τη χαρά της συμμετοχής.  

Τα ψηλά εμπόδια

Αν αυτή σε γενικές γραμμές ήταν η εικόνα της φάσης των ομίλων, είναι δύσκολο να πει κανείς πόσα όσα είδαμε θα συνεχίσουμε να τα βλέπουμε. Στο διάστημα που δεν υπήρχε Τσάμπιονς λιγκ άλλαξαν μάλλον λίγα, αλλά η αίσθηση που υπάρχει είναι πως πολλά απο όσα είδαμε δύσκολα θα τα ξαναδούμε. Μου μοιάζει πχ δύσκολο η Μπάγερν Μονάχου να συνεχίσει να είναι εξίσου καταιγιστική: τα προβλήματα με τον κορωνοϊό την απορύθμισαν, η απουσία του Νόγερ της στοιχίζει σε σταθερότητα στη Μπουντεσλίγκα και είναι τυχερή που έχει μπροστά της την Σάλτσπουργκ που είναι χαμηλό εμπόδιο. Αντίθετα άλλοι (Παρί, Ρεάλ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Γιούβε, Λίβερπουλ) έχουν εμπόδια ψηλά. Τα οποία θα μας επιτρέψουν να δούμε ήδη σε αυτή τη φάση τι μπορούν να κάνουν.

Μόνο η Γιούβε άλλαξε

Άλλαξε πολύ κάποια ομάδα; Με βάση τις μεταγραφές του Ιανουαρίου ενισχύθηκε κυρίως η Γιουβέντους, αλλά δεν ξέρω πόσο ο Βλάχοβιτς ή ο Ζακαρια είναι έτοιμοι να κάνουν τη διαφορά στο Τσάμπιονς λιγκ: σίγουρα θα λείψει ο Κιέζα. Οι υπόλοιποι είναι ίδιοι: απλά κάποιοι μοιάζουν λιγότερο δυνατοί γιατί γέμισαν ανασφάλειες. Η Παρί πχ που βλέπει τον Μέσι να δυσκολεύεται να κάνει τη διαφορά, η Ρεάλ που χωρίς τον Μπενζεμά δεν βάζει γκολ, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που επιχείρησε μια νέα αρχή μεσούσης της περιόδου με ένα «προπονητή – δάσκαλο» όπως ο Ραλφ Ράνγκινγκ, η Ατλέτικο Μαδρίτης που δεν έχει την παλιά καλή της άμυνα, είναι ομάδες που δεν έχουν την λάμψη της αρχής της σεζόν.  Ο περσινός αποκλεισμός της Μπάγερν που πλήρωσε τον τραυματισμό του Λεβαντόφσκι μας θυμίζει πως σε αυτή τη διοργάνωση όλα κρίνονται από τέτοιου είδους λεπτομέρειες. Μία και μόνο απουσία μπορεί να αλλάξει την ιστορία. Κι ας έχουν όλοι πλέον ρόστερ με 25 παίκτες.      

Η πρόβλεψη λέει Μάντσεστερ Σίτυ – Λίβερπουλ

Στο Τσάμπιονς λιγκ τα τελευταία χρόνια τέτοια εποχή συναντάμε δυο λογιών ομάδες: αυτές που στα εθνικά τους πρωταθλήματα τα πάνε σχετικά καλά (εννοώ πως έχουν βάσιμες ελπίδες να τα κατακτήσουν) κι αυτές που προσπαθούν να σώσουν τη σεζόν τους κερδίζοντας το ευρωπαϊκό τρόπαιο. Αν οι πρώτες μοιάζουν πιο δυνατές, οι κατακτήσεις του τρόπαιου πρόσφατα από ομάδες όπως η Λίβερπουλ και η Τσέλσι, δείχνουν πως οι δεύτερες είναι πιο επικίνδυνες. Φέτος στην πρώτη κατηγορία ανήκουν η Μάντσεστερ Σίτυ, η Παρί, η Ρεάλ Μαδρίτης, η Ιντερ, η Μπάγερν, ο Αγιαξ ενώ στη δεύτερη υπάρχουν η Λίβερπουλ (που πάντως ακόμα κυνηγά τον τίτλο στην Αγγλία), η Τσέλσι, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Γιουβέντους και η Ατλέτικο Μαδρίτης – οι υπόλοιπες στα μάτια μου έκαναν πολλά μόνο που έφτασαν ως εδώ. Με βάση τη δική μου λογική μια από αυτά τα δυο γκρουπ είναι πιθανό να πάει στον τελικό: δεν αποκλείω, αν δεν συναντηθούν πιο νωρίς, να δούμε σε αυτόν την Μάντσεστερ Σίτυ και την Λίβερπουλ….