Ο Παναθηναϊκός πέτυχε απέναντι στην Ρεάλ στην Μαδρίτη την πιο σημαντική από τις εφετινές του νίκες στην Ευρωλίγκα: κέρδισε με 77-87 και υπενθύμισε γιατί είναι το πρώτο φαβορί για την κατάκτησή της. Δεν είναι απλά μια ομάδα που έχει το Final 4 στην έδρα της (γεγονός σπουδαίο αν σκεφτεί κανείς ότι τα δυο που διοργάνωσε τα έχει κερδίσει), αλλά είναι και μια ομάδα με πολλές λύσεις, προπονητή που ξέρει την διοργάνωση και θέληση να διορθώσει τυχόν καλοκαιρινά λάθη δραστικά.   

Αυτό που συνέβη με τον ΠΑΟ στην Ευρωλίγκα αυτή την εβδομάδα μοιάζει να μην έχει προηγούμενο. Η μεταμόρφωσή του μέσα σε ελάχιστες μέρες, χωρίς μάλιστα σε αυτές να υπάρχει και χρόνος για προπονήσεις όπου υποτίθεται οι προπονητές κάνουν τρομερά πράγματα, είναι πραγματικά από τα σπάνια. Η ιστορία είναι διδακτική κι αξίζει να την ξαναθυμηθούμε.

Τάξη στο χάος

Μια ακριβώς εβδομάδα πριν ο ΠΑΟ χάνει από τον Ερυθρό Αστέρα στο Βελιγράδι με κάτω τα χέρια. Η εμφάνισή του είναι κάκιστη και οι απουσίες του Χόλμς και του Γιούρτσεβεν (πέρα από αυτή του ΛεΣόρ που λείπει καιρό) ακούγονται ως δικαιολογίες – σε τελική ανάλυση απουσίες εξίσου μεγάλες είχε και ο Αστέρας (Μπολομπόι, Ριβέρο, Νουάρα, Κάναν κτλ). Η ήττα στο Βελιγράδι ήταν η τρίτη όμοια εκτός έδρας – στο Μονακό και στην Μπολόνια είχε μάλιστα χάσει με τους ψηλούς του παρόντες. 

Η συνέπεια εκείνης της ήττας ήταν να δημιουργηθούν του κόσμου οι συζητήσεις. Ολοι άρχισαν να ασχολούνται με τον ΛεΣόρ και το τι ακριβώς του συμβαίνει, να συζητάνε για τις καλοκαιρινές μεταγραφές του ΠΑΟ και για την δυνατότητα προσφοράς τους, να αναρωτιούνται ακόμα και για πράγματα που δεν θα έπρεπε όπως αν ο Ναν χαλάει την επίθεση, αν μπορεί να συνυπάρξει με τον DjΣόρτς κτλ. Η ανάγκη για ενίσχυση στους ψηλούς ήταν φυσικά μια μεγάλη ανάγκη, τόσο μεγάλη που όταν ανακοινώθηκε ότι αποκτήθηκε ο 36χρονος Κένεθ Φαρίντ, επειδή αυτός δεν έμοιαζε ο Σούπερμαν που θα βάλει τάξη σε όλα, ο ίδιος ο ΠΑΟ κυκλοφορούσε την είδηση πως θα υπάρξει κι άλλη προσθήκη –ενός παίκτη από το ΝΒΑ που θα είναι κάτι τρομερό κτλ κτλ. Το πιο αστείο στην ιστορία είναι ότι βρέθηκε στο στόχο της κριτικής ακόμα και ο Αταμάν για τον οποίο εκφράζονταν αμφιβολίες για το αν μπορεί να διαχειριστεί το ρόστερ, αν μπορεί να φτιάξει μια ομάδα ικανή να παίξει άμυνα κτλ κτλ. Αναρωτιόμουν κι εγώ πως θα βγει ο ΠΑΟ από το μεγάλο μπλέξιμο. Τελικά ήταν απλό. Απλά χρειάστηκε ο Αταμάν να θυμηθεί τον τρόπο του. Ο ΠΑΟ είναι τυχερός γιατί έχει ένα προπονητή που όχι μόνο ξέρει την Ευρωλίγκα, αλλά ξέρει πολύ καλά και σε ποια χώρα βρίσκεται. Την εκτιμάει για τις ομορφιές της, αμφιβάλω όμως αν θα λάμβανε ποτέ στα σοβαρά τις απόψεις των ειδικών της για το μπάσκετ.

Ζητάει απλά πράγματα

Ας δούμε πως βγήκε από το μπλέξιμο γιατί έχει την σημασία του. Ο Αταμάν είδε στον Φαρίντ αμέσως ένα ψηλό που δεν μοιάζει με αυτούς που είχε αλλά με τον ΛεΣόρ που τόσο του λείπει. Του χρειάστηκε να τον δει μόνο σε μια προπόνηση για να καταλάβει πως αυτός μπορεί να επιτρέψει στον ΠΑΟ να παίξει με τον τρόπο άμυνας που έπαιζε όταν είχε τον Γάλλο, αλλά και με σχήματα που εκείνο τον καιρό χρησιμοποιούσε χωρίς να διστάζει πχ αυτό με τα τρία γκαρντ. Ο ΛεΣόρ έπαιξε πάνω από είκοσι λεπτά κόντρα στην Παρί δείχνοντας τι μπορεί ακριβώς γιατί του ζητήθηκε από τον προπονητή να κάνει συγκεκριμένα και όχι πολύπλοκα πράγματα: ο δυναμισμός του στα hands out, η αποτελεσματικότητα στα πικ εν ρόλ που ο Σλούκας αμέσως του έστησε, η εμπειρία του φάνηκαν αμέσως. Η παρουσία του έδωσε στον ΠΑΟ μεγαλύτερη οντότητα στην άμυνα και έδιωξε ένα βάρος από τον Μίτογλου και τον Χουάντσο που δεν χρειαζόταν να κάνουν πολλά περισσότερα από όσα μπορούν. Ο Αταμάν στο διάστημα αυτό δεν έκανε καν προπονήσεις καθώς ο ΠΑΟ είχε δυο ταξίδια στην σειρά – έπρεπε μετά το Παρίσι να πάει στην Μαδρίτη να παίξει με την Ρεάλ. Αλλά είναι φανερό πως εξήγησε στον νεοφερμένο Αμερικάνο κάποια απλά πράγματα που περιμένει στην άμυνα. Για την αξιοποίησή του στην επίθεση φρόντισε ο Σλούκας. Που αποδεικνύεται ο πιο κομβικός από τους γκαρντ του ΠΑΟ στην μεταμόρφωσή του.

Η δημόσια πίεση στον Σορτς

Η νίκη με την Ρεάλ είναι απόδειξη πως όταν ο Αταμάν νιώθει πιο σίγουρος για τις δυνατότητες της ομάδας του και η ομάδα του παίζει καλύτερο μπάσκετ – κυρίως γιατί την υποχρεώνει με τις επιλογές του να παίζει το μπάσκετ που θέλει αυτός. Ο Φαρίντ έδωσε στον ΠΑΟ λύσεις που δεν υπήρχαν, αλλά η μεταμόρφωση της ομάδας οφείλεται κυρίως στην αποδοτικότητα των γκαρντ – αυτό είναι άλλωστε το σήμα κατατεθέν του ΠΑΟ του Αταμάν.

Ο Τούρκος προπονητής μετά την ήττα στο Βελιγράδι έθεσε τον Σόρτς ενώπιον των ευθυνών του δημόσια. Είπε ότι είναι απογοητευμένος από τον ίδιο («κατά 90%» είπε χαρακτηριστικά) αλλά δεν τον άφησε στην άκρη: φανερά του κατέστησε σαφές ότι τα δυο επόμενα ματς θα ήταν πολύ σημαντικά για αυτόν αν ήθελε να του αλλάξει γνώμη. Δεν ήταν άλλωστε τυχαία ματς. Ο Σόρτς έπαιζε στην Παρί και μαζί της πέρυσι είχε κερδίσει δυο φορές τον ΠΑΟ. Και το ματς με την Ρεάλ στην Μαδρίτη είναι ένα ευρωπαϊκό ντέρμπι που απαιτεί χαρακτήρα. Επειδή κι ο άγιος θέλει φοβέρα ο Σόρτς πήρε το μήνυμα που δημοσίως του έστειλε ο προπονητής του. Και ήταν καθοριστικός στο πρώτο και άριστος στο δεύτερο μας.             

Η διάλυση της Βασίλισσας

Με την Ρεάλ η επικράτηση του ΠΑΟ είναι απόλυτη: επί της ουσίας δεν υπήρξε παιγνίδι. Ο ΠΑΟ προηγήθηκε 9-19 για να κλείσει το πρώτο δεκάλεπτο 16-22. Δεν κοίταξε πίσω ποτέ. Στο δεύτερο δεκάλεπτο έχτισε μια διαφορά 12-13-14 πόντων που την κρατούσε με άνεση. Η αντεπίθεση της  Ρεάλ δεν ήρθε ποτέ. Και πώς να ρθει; Οι γκαρντ του ΠΑΟ την έκαναν να υποφέρει στην άμυνα και ο Ταβάρεζ που χτυπούσε συνήθως όταν ο Φαρίντ έβγαινε για ανάσες ήταν αδύνατον να πάρει το ματς. Ο ΠΑΟ την έτρεξε όσο έπρεπε και την έκανε να λειτουργεί βιαστικά στην επίθεση από την αρχή: ο Καμπάτσο έμεινε στους 4 πόντους, ο Μαλεντόν στους 6, ο Χεζόνια στους 5, ο Ντεκ στους 4.

Εχει ενδιαφέρον και κάτι άλλο: ο Αταμάν μείωσε τον χρόνο του Γκράντ που κατά την γνώμη των Ελλήνων ειδικών όχι μόνο δεν πρέπει να βγαίνει από την πεντάδα αλλά καλό θα ήταν να έπαιζε δίπλα του και ο Καταϊτζάκης! Ο Τούρκος παρουσίασε τον καλύτερο ΠΑΟ της σεζόν με τους Σλούκα, Ναν και Σόρτς να παίζουν μαζί – κάνοντας δηλαδή αυτό που οι ειδήμονες έλεγαν πως δεν γίνεται. Για τον Αταμάν το βασικό είναι πάντα να παίζουν μαζί οι καλύτεροι: αν στην Ελλάδα δυσκολευόμαστε να το καταλάβουμε δεν είναι πρόβλημά του.

Μέσα σε μια εβδομάδα ο Αταμάν πήγε τον χρόνο πίσω για να βρει την λύση. Κάνει πάλι πολλά που οι Ελληνες ειδήμονες δεν καταλαβαίνουν γιατί έχει μάθει να υπακούει το ένστικτό του κι αυτό του λέει πως καλή ομάδα είναι αυτή στην οποία οι καλύτεροι παίζουν πολύ: αν θέλουν να παίζουν θα μάθουν και να συνυπάρχουν. Ο Φαρίντ μοιάζει πολύ με τον ΛεΣόρ. Αν κι ο εφετινός ΠΑΟ αρχίζει να μοιάζει με τον προπέρσινο ΠΑΟ που οι ειδήμονες δεν καταλάβαιναν πως κέρδιζε έχουμε ήδη μια ιδέα για το πώς η Ευρωλίγκα θα εξελιχτεί. Για την ακρίβεια απομένει να μάθουμε αν όσα δεν καταλαβαίνουμε καλά εμείς τα καταλαβαίνουν καλύτερα οι αντίπαλοι του ΠΑΟ. Η Ρεάλ πχ χθες δεν κατάλαβε τι την βρήκε…