Δεν θέλω να το αφήσω να περάσει χωρίς την παραμικρή αναφορά γιατί πολύ φοβάμαι πως πρόκειται για κάτι που θα βρούμε μπροστά μας προσεχώς: αναφέρομαι στην με διαδικασίες εξπρές απόφαση τιμωρίας (;) του ΠΑΟ, για την διακοπή του ματς στο ΟΑΚΑ, μια απόφαση που ήταν ένα πραγματικό χάδι: ο δικαστής τιμώρησε τον ΠΑΟ να αγωνιστεί σε τρία ματς του επόμενου πρωταθλήματος χωρίς θεατές και δεν τον μηδένισε. Είναι να απορείς πως δεν ζήτησε και την επανάληψη του αγώνα! Μιλάμε για «απόφαση σταθμό»: επί της ουσίας προτρέπει τους χούλιγκανς να διακόπτουν κάθε ματς στο οποίο τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως θέλουν.
Πάντα ένα νομικό πάτημα
Είναι παράξενη η ποινή αυτή; Όχι φυσικά. Όταν δεν υπάρχει κανένα απολύτως σχέδιο για την αντιμετώπιση της γηπεδικής βίας, πέρα από τις συνηθισμένες νομοθετικές ρυθμίσεις με τις οποίες διάφοροι Υφυπουργοί Αθλητισμού «καταργούν την βία με ένα νόμο κι ένα άρθρο» (που έλεγε και μια ψυχή…) θα βγαίνουν τέτοιες αποφάσεις κι ακόμα χειρότερες. Το γιατί βγαίνουν είναι απλό: υπάρχει πάντα ένα νομικό πάτημα γιατί οι αθλητικοί κώδικες είναι γεμάτοι από «παραθυράκια». Ποιος τους φτιάχνει αυτούς τους κώδικες; Επι της ουσίας οι ίδιες οι ομάδες. Αφού οι ομάδες δεν κάνουν απολύτως τίποτα για την αντιμετώπιση της βίας (όντας αιχμάλωτες διάφορων οπαδικών στρατών με τους οποίους δεν τολμούν αληθινά να τα βάλουν), προσπαθούν απλά να υπάρχουν νομικές προϋποθέσεις, ώστε να αποφεύγουν τιμωρίες. Δεν κατηγορώ για αυτό τις ομάδες: είναι εντελώς ανήμπορες να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα μόνες τους. Η πρόβλεψή μου είναι ότι τη νέα σεζόν θα γίνουν πράγματα ακόμα χειρότερα. Αυτό είναι που δημιουργείται όταν υπάρχουν τέτοιες αποφάσεις: όποιος θέλει να τα σπάσει όλα το κάνει χωρίς πρόβλημα και δεν έχει και να φοβηθεί τίποτα. Και εν προκειμένω είναι τρομερό ότι επεισόδια γίνονται (και παραμένουν ατιμώρητα) σε παρόντες παιγνίδια με θεατές μόνο της μίας ομάδας.
Θα καταργήσει το Υφυπουργείο Αθλητισμού
Υπάρχει μια τραγική ειρωνεία στην ιστορία των επεισοδίων στο ΟΑΚΑ και στην απόφαση της μη τιμωρίας τους: όλα αυτά συνέβησαν δυο-τρεις μέρες μετά την απόφαση εξαγγελίας του πρώην κι όπως όλα δείχνουν επόμενου πρωθυπουργού να καταργήσει το Υφυπουργείο Αθλητισμού όπως το ξέραμε. Περίπου ογδόντα ολόκληρες μέρες μετά το ξεκίνημα των προεκλογικών εκστρατειών ακούσαμε την περασμένη εβδομάδα ένα σχέδιο του Κυριάκου Μητσοτάκη για τον ελληνικό αθλητισμό. Μάλιστα, το εξήγγειλε σε μια συνέντευξη χωρίς κανείς να τον ρωτήσει το παραμικρό! Μιλώντας πριν λίγες μέρες σε μια πολιτική ιστοσελίδα την αποκάλυψη την έκανε μόνος του.
Παραθέτω τον σχετικό διάλογο. «Εμένα θα μου άρεσε να δω τον Πιερρακάκη ξανά στο υπουργείο Ψηφιακής πολιτικής. Γιατί όχι;» ρωτάει ο δημοσιογράφος. «Αυτό θα είναι η εξαίρεση πάντως, αν υπάρξει κάτι τέτοιο. Θα υπάρξουν αλλαγές. Ένα παράδειγμα. Ο αθλητισμός πρέπει να πάει στο Παιδείας» απαντά ο Μητσοτάκης. «Ο αθλητισμός στο Παιδείας;» εκπλήσσεται ο δημοσιογράφος. «Ναι. Και με τελείως διακριτό χαρτοφυλάκιο, με αναπληρωτή Υπουργό κι όχι Υφυπουργό. Άσε που χωροταξικά εκεί πρέπει να είναι. Στο υπουργείο Παιδείας ανήκει. Το υπουργείο Αθλητισμού ανήκει εκεί» εξηγεί κι αν ο δημοσιογράφος τον πίεζε λίγο ίσως μας έλεγε και περισσότερα.
Η τραγική ειρωνεία είναι ότι ακολούθησαν τα επεισόδια στο ΟΑΚΑ: μια πραγματικά εκπαιδευτική διαδικασία – και η καφρίλα χρειάζεται εκμάθηση. Στο Υπουργείο Παιδείας ελπίζω να υπάρξει και Γραμματεία Εκκμάθησης Διακοπής Αγώνα. Κόσμος να κάνει σεμινάρια υπάρχει και είναι διαθέσιμος.
Ζήτω η ειλικρίνεια
Για μένα αυτή είναι μια από τις ελάχιστες ειδήσεις της τρέχουσας προεκλογικής περιόδου: η εξαγγελία μιας πραγματικής αλλαγής πλεύσης σε ένα τομέα σημαντικό, όπως ο αθλητισμός. Δείχνει πως ο Μητσοτάκης θέλει η επόμενη Κυβέρνηση να ασχοληθεί με τον ελληνικό αθλητισμό τελείως διαφορετικά από όσο το έκανε η προηγούμενη δική του κυβέρνηση. Πλέον τον αθλητισμό θα τον αντιμετωπίζουν αποκλειστικά ως κομμάτι της παιδαγωγικής διαδικασίας – η εξαγγελία νομίζω σημαίνει πως η αντιμετώπιση της διαφθοράς του χώρου, ο έλεγχος των ομοσπονδιών και η χρηματοδότησή τους, ή η ίδια η αντιμετώπιση της βίας δεν θα αποτελούν προτεραιότητα για τον επόμενο Αναπληρωτή Υπουργό Αθλητισμού. Δεν ξέρω κι αν θα αποτελούν και προτεραιότητα για την κυβέρνηση γενικότερα. Όλα αυτά σημαίνουν πως από τον στρουθοκαμηλισμού της προηγούμενης τετραετίας, περνάμε στο στάδιο του «μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μην δίνετε». Από την άλλη «ζήτω η ειλικρίνεια». Καλύτερα να πετάς λευκή πετσέτα προεκλογικά και να υπόσχεσαι πως προτεραιότητα θα είναι ο αθλητισμός για τα παιδάκια στα σχολεία, παρά να λες μεγάλα λόγια και να μην κάνεις τίποτα.
Τα επεισόδια στο ΟΑΚΑ και η απόφαση που για αυτά ακολούθησε δεν έχουν φυσικά σχέση με την εξαγγελία ότι θα καταργηθεί το Υφυπουργείο Αθλητισμού και θα γίνει κάτι καινούργιο στο Υπουργείο Παιδείας: είναι όμως σημάδι από τη μοίρα πως όλη αυτή η εξέλιξη θα μεγαλώσει ακόμα περισσότερο την ατιμωρησία. Αν το Υφυπουργείο Αθλητισμού πήγαινε στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, μπορεί να υπήρχε μια ελπίδα, αλλά η αίσθηση που υπάρχει είναι ότι η πολιτική μας εξουσία είτε δεν θέλει να τα βάλει με τον εγχώριο χουλιγκανισμό, είτε για κάποιο λόγο τον θεωρεί και χρήσιμο.
ΕΡΤ και πανηγύρια
Στα πλαίσια του γενικότερου κυβερνητικού στρουθοκαμηλισμού νομίζω πως εξηγείται και ο τρόπος μετάδοσης του τέταρτου τελικού, αυτού που διακόπηκε, από την ΕΡΤ. Κατανοώ πως δεν είναι δυνατόν να γίνεται απευθείας μετάδοση τηλεοπτικών επεισοδίων για ώρες. Πολύ σωστά την περασμένη Πέμπτη η ΕΡΤ φρόντισε να δείχνει τα ωραία ολιγόλεπτα ντοκιμαντέρ με ιστορίες του ελληνικού αθλητισμού, αντί για τις βαρβαρότητες διάφορων κάφρων που στο ΟΑΚΑ έσπασαν μέχρι και το τραπέζι της γραμματείας. Αλλά διάβολε θα μπορούσαν ανάμεσα στα ντοκιμαντέρ να ενημέρωναν τον κόσμο και για το τι γίνεται. Δεν είναι δυνατόν διακόσια άτομα να έχουν σπάσει ένα γήπεδο επιδιώκοντας να μην συνεχιστεί ο τελικός και να μην υπάρχει η παραμικρή σύνδεση με το ΟΑΚΑ μέχρι τις 12 το βράδυ. Προφανώς υπάρχει η λογική πως αν κάτι δεν το βλέπει ο κόσμος είναι και σαν να μην έγινε! Κατά τα άλλα η ΕΡΤ έσπευσε να δείξει το Σάββατο την γιορτή του Ολυμπιακού: για κάτι τέτοια υπάρχει χρόνος, για ενημέρωση όχι. Είμαστε κανονικά για τα πανηγύρια δηλαδή…
