Καμία ομάδα δεν έκανε τελικά το 4 στα 4 και για αυτό η βαθμολογία του πρωταθλήματος μετά την τέταρτη αγωνιστική μοιάζει να μην άλλαξε. Βέβαια είναι μάλλον καλύτερη μια ισοπαλία στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας (και με γκολ στο 91΄) σαν αυτή που πήρε ο Ολυμπιακός, από τις ισοπαλίες που έφεραν ο ΠΑΟΚ με τον Παναιτωλικό στην Τούμπα και η ΑΕΚ με την ΑΕΛ στη Λάρισα.
Το ντέρμπι ΠΑΟ – Ολυμπιακός ήταν το ματς της αγωνιστικής και καθώς η φασαρία του έχει κάπως κοπάσει μπορούμε να πούμε δυο πράγματα για αυτό προσπαθώντας να βρούμε απάντηση στις δυο πιο ενδιαφέρουσες ερωτήσεις που προέκυψαν. Η πρώτη αφορά το γιατί ο Μεντιλίμπαρ παράταξε την αρχική, σχεδόν πειραματική, ενδεκάδα του Ολυμπιακού που είδαμε. Και η δεύτερη το αν ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να κρατήσει το υπέρ του αποτέλεσμα. Για διαιτησίες κτλ δεν γράφω τίποτα. Ας προβληματιστεί όποιος δει τις φάσεις για το τι θα έλεγε αν ήταν ανάποδα – ο χωρίς ματς φέτος 47χρονος Γερμανός διαιτητής Ντενίζ Αϊτεκίν απλά δεν έπρεπε να ρθει. Κι ο Πέρλ Γκούντερ Αλεξάντερ Μάρτιν που ήταν στο VAR, μπορεί να έχει τεράστιο όνομα (εννοώ με πολλές λέξεις…) αλλά σεβάστηκε τα χρόνια του.
Ας τα πάρουμε με την σειρά.
Η συνέπεια του προβληματισμού του Μεντιλίμπαρ
Ο Μεντιλίμπαρ κάνει τις επιλογές των χαφ που έκανε χθες γιατί δεν μπορεί να μην προβληματίζεται από το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός δεν σκοράρει στο πρώτο ημίχρονο σε τέσσερα ματς – τα οποία έγιναν πέντε. Με δεδομένες τις απουσίες του Ροντινέι και του Ζέλσον, οι επιλογές του Στρεφέτσα και του Καμπελά στα εξτρέμ είναι σχεδόν υποχρεωτικές γιατί ο Ποντένσε έχει αγωνιστεί σε όλο το ματς με την Πάφο και δεν μπορεί να παίξει δεύτερο ενενηντάλεπτο στη σειρά ακόμα. Ο Βάσκος ξέρει πως αν μπορεί να πειράξει κάτι αυτό είναι η μεσαία του γραμμή, που επί της ουσίας είναι και το πρόβλημα. Ο Ολυμπιακός παίζει 4-2-3-1 (που όταν αγωνίζεται ο Τσικίνιο μοιάζει πιο πολύ με 4-2-1-3) αλλά σε κάθε περίπτωση το πρόβλημα είναι αυτό το 2, δηλαδή οι δύο παίκτες που αγωνίζονται μπροστά από την άμυνα. Ο Μεντιλίμπαρ τους αλλάζει διαρκώς (έχει ήδη χρησιμοποιήσει για τις δυο αυτές θέσεις τους Γκαρθία, Εσε, Μουζακίτη, Νασιμέντο, Σιπιόνι) αλλά το αποτέλεσμα είναι δημιουργικά περίπου το ίδιο: κανείς δεν απειλεί και όλοι τους παίζουν μακριά από την αντίπαλη περιοχή. Στο ντέρμπι προσπάθησε να τους κάνει τρεις καθώς ο Νασιμέντο δεν πλαισίωνε τον ΕλΚαμπί αλλά τους Μουζακίτη και Σιπιόνι. Μετά το πρώτο 15λεπτο, όταν οι τρεις βρέθηκαν κάπως καλύτερο, ο Ολυμπιακός ανέπνευσε κρατώντας την μπάλα καλύτερα, αλλά τότε φάνηκε κάτι άλλο: η έλλειψη πρωτοβουλιών των εξτρέμ. Μια δυο προσπάθειες του Καμπελά (η μια είναι στη φάση που ζητά και δεν παίρνει το περίφημο πέναλτι) και ένα σουτ του Στρεφέτσα είναι λίγα για ένα τέτοιο ματς.
Ο Ολυμπιακός αλλάζει και αλλάζει πολύ μετά το γκολ που δέχεται, αλλά το ρίσκο του Μεντιλίμπαρ μοιάζει περισσότερο υποχρεωτικό, εξαιτίας του σκορ, και λιγότερο βάση σχεδίου. Ο Βάσκος λέει για μια ακόμα φορά (νομίζω είναι η τρίτη φέτος) ότι κάποιοι αναπληρωματικοί του έπαιξαν τόσο καλά γεγονός που τον οδηγεί στο συμπέρασμα ότι έπρεπε ενδεχομένως να ξεκινήσουν. Η αλήθεια είναι πως στο καλύτερο κομμάτι του παιγνιδιού ο Ολυμπιακός δεν αλλάζει μόνο παίκτες αλλά και σχήμα. Ο Ταρέμι δίπλα στον ΕλΚαμπί είναι χρήσιμος στην φάση του γκολ, ο Γιαζίτζι παίζοντας κάτι σαν έξω δεξιά βοηθάει, ο Εσε ανανεώνει την μεσαία γραμμή καθώς ο Σιπιόνι μετά από ένα εξαιρετικό πρώτο μέρος κουράστηκε, ο Τσικίνιο ως «οχτάρι» δεν μεγαλουργεί αλλά είναι πιο επικίνδυνος από τον Νασιμέντο, αλλά αυτός που κάνει το κάτι σαν 4-4-2 να λειτουργήσει είναι ο Ποντένσε, που θεωρητικά βρίσκεται στα αριστερά αλλά στην πραγματικότητα παίζει σαν «ψευτοδεκάρι». Αυτός βάζει σε λειτουργία τον ΕλΚαμπί, κάνει την μεσαία γραμμή επικίνδυνη και στην φάση του γκολ της ισοφάρισης διασχίζει το γήπεδο με την μπάλα στα πόδια καταπίνοντας τον μόνο χαφ του ΠΑΟ με ενέργεια, δηλαδή τον Μανώλη Σιώπη.
Ο Ποντένσε ίσως είναι η λύση του Ολυμπιακού για να γίνει πιο παραγωγική η μεσαία του γραμμή, αλλά πρέπει να βρει ενέργεια για 60-70 λεπτά: τώρα έχει για 30 και λειτουργεί καλύτερα όταν οι αντίπαλοι είναι κουρασμένοι – ο Μεντιλίμπαρ έπρεπε να τον χρησιμοποιήσει έτσι και κόντρα στην Πάφο αλλά δίστασε να ξεκινήσει τον Πνευμονίδη και δεν είχε τον Καμπελά. Ο Ντάνιελ έφυγε από την Ελλάδα εξτρέμ και επιστρέφει ως «δεκάρι». Κι αυτό το «Περιμένοντας τον κοντό» (για να παραφράσω τον τίτλο του κλασικού θεατρικού του Μπέκετ) που ισχύει στην περίπτωσή του είναι ο τίτλος του πρώτου μέρους της σεζόν του πρωταθλητή.
Δεν είναι ποινικό αδίκημα η άμυνα
Πάμε τώρα στον ΠΑΟ. Ο Χρήστος Κόντης είπε στο τέλος ότι ήταν σχεδόν αδύνατο για τον Παναθηναϊκό να κρατήσει την μπάλα και ότι προσπαθούσε να βρει τρόπο να βοηθήσει την ομάδα κάνοντας αλλαγές για να κλείσει χώρους. Αυτό το τελευταίο το έκανε μόνο ο Σιώπης. Ο Σφιντέρσκι μπήκε αντί του Ντέσερς, ο Κυριακόπουλος βγήκε με κράμπες για να μπει ο Μπλαντένοβιτς, ο Καλάμπρια ως έξυπνο παιδί βγήκε μόνος του για να μπει ο Κότσιρας κι ο Σάντσες που μπήκε αντί του Μπακασέτα μόνο χώρους δεν κάλυψε. Ο Κόντης αναφέρθηκε σε απουσίες – δεν κατάλαβα σε ποιες, ο μόνος που έλειψε ήταν ο Πελίστρι. Στην πραγματικότητα ο κομμάτι κακοφτιαγμένος το περασμένο καλοκαίρι ΠΑΟ δεν έχει πολλές λύσεις στα χαφ: χθες πλήρωσε την κόπωση του Τσέριν και του Τσιριβέγια. Ο Κόντης είχε ένα χαρτί που δεν το έπαιξε και δεν κατάλαβα γιατί: να ακολουθήσει τις αλλαγές του Μεντιλίμπαρ παίζοντας με τρία στόπερ στο τέλος. Ενδεχομένως να του έλεγαν ότι τράβηξε την ομάδα πίσω κι άλλα τέτοια φαιδρά, αλλά ο προπονητής υπάρχει για να παίρνει αποφάσεις κι αφού ο ΠΑΟ ζοριζόταν έπρεπε να παίξει καλύτερα άμυνα: στο τέλος κρατά το 1-1 γιατί το πολύ καλό σουτ του Ρέτσου βρίσκει το κεφάλι του Πάλμερ Μπράουν.
Ο Κόντης επί της ουσίας προσπάθησε απλά να περιορίσει τον Ποντένσε με τον Σιώπη, αλλά σε μια μεσαία γραμμή όπου υπάρχουν ο κουρασμένος Τσιριβέγια και ο αόρατος Σάντσες αυτό δεν γίνεται. Μόνο η καλύτερη άμυνα μπορούσε να του δώσει το ματς κι έπρεπε να είναι πιο πολύ υποψιασμένος γιατί ο ΠΑΟ και στα δυο προηγούμενα παιγνίδια του στο τέλος υπέφερε: το γκολ του ΕλΚαμπί είναι ένα ακόμα που οι Πράσινοι δέχονται στις καθυστερήσεις σε τρίτο συνεχόμενο ματς. Το 5-4-1 δεν είναι ποινικό αδίκημα, αλλά τρόπος για να κρατήσεις. Κι ο Γεντβάι κι ο Ινγκασον είναι κανονικοί ποδοσφαιριστές.
Είδαμε 4-4-2 και ρόμβο, αλλά…
Και η ΑΕΚ δεν έκανε τέταρτη σερί νίκη αλλά ο Νίκολιτς πρέπει να κρατήσει την επιθετική της πρόοδο. Οι 24 τελικές στη Λάρισα (μεταξύ των οποίων πέντε καλές ευκαιρίες στο τελευταίο τέταρτο του αγώνα) είναι καλό σημάδι: το πρόβλημα είναι ότι στο ματς που η ΑΕΚ βγήκε λίγο πιο ψηλά είχε πολλές φάσεις και ο αντίπαλός της. Η συνύπαρξη Κουτέσα, Κοϊτά, Ελίασον πίσω από τον Γιόβιτς στην αρχή είχε αποτέλεσμα μια ΑΕΚ κομμάτι ευάλωτη στις αντεπιθέσεις των γηπεδούχων: η είσοδος του Μάνταλου έφερε ισορροπία και γκολ, αλλά η ΑΕΚ δεν βρήκε το δεύτερο γκολ κι αυτό τελικά πλήρωσε. Η μαχητική ΑΕΛ είχε κι άλλες ευκαιρίες πλην του γκολ της ισοφάρισης καθώς το τρελόπαιδο που λέγεται Γουάρντα βοήθησε πολύ.
Στο τέλος του ματς είδαμε και το 4-4-2 με ρόμβο στην μεσαία γραμμή που ο Νίκολιτς αγαπάει κι έχει στο μυαλό του: τον ρόμβο αποτέλεσαν ο Πινέδα ως κόφτης, οι Ζοάο Μάριο και Μάνδαλος ως δημιουργοί, και ο Καλοσκάμης που βρέθηκε πίσω από τους Γιόβιτς και Πιερό. Δυστυχώς το σχήμα δεν έφερε γκολ, αν και η λειτουργία του δεν ήταν κακή. Προφανώς χρειάζεται επιμονή και υπομονή: δεν θα τύχει συχνά η ΑΕΚ να πετύχει δυο γκολ ενώ προηγείται και αυτά να ακυρωθούν γιατί οι σκόρερς άγγιξαν την μπάλα με το χέρι, όπως έγινε χθες. Στα θετικά της ημέρας και ότι ο Γιόβιτς έβγαλε 90 λεπτά. Δεν ήταν καλός, έχει παραπανήσια κιλά, αλλά το βασικό είναι να βγάζει ενενηντάλεπτα. Φόρμα θα βρει: οι παρουσίες στο γήπεδο του έλειπαν.
Τέλος ομολογώ ότι μου κάνει εντύπωση η έκπληξη που προκαλεί το καλό ξεκίνημα του Λεβαδειακού. Η χθεσινή του νίκη με 4-0 οφείλεται πολύ στο γεγονός ότι ο ΟΦΗ έμεινε πολύ νωρίς με 9 παίκτες μετά τις αποβολές του Χριστογιώργου στο 26΄και του Νους στο 46΄, αλλά ο Λεβαδειακός κέρδιζε 1-0 στο πεντάλεπτο! Ωστόσο μιλάμε για μια ομάδα που κράτησε τις περσινές της αρετές, δουλεύει δυο χρόνια με τον ίδιο προπονητή και πρόσθεσε στο καλό περσινό της ρόστερ και παίκτες που το πρωτάθλημα το ξέρουν. Που είναι λοιπόν το παράξενο;
(Gazzeta.gr, Σεπτέμβριος 2025)
