H Μπουντεσλίγκα επιστρέφει σήμερα και όλοι εμείς που αγαπάμε το ποδόσφαιρο και θέλουμε να ξαναδούμε τα πρωταθλήματα να ξεκινάνε πάλι, σήμερα νοιώθουμε λίγο Γερμανοί. Πιθανότατα αυτό που θα δούμε από σήμερα (και μέχρι το τέλος του Ιουνίου που η Μπουντεσλίγκα θα ολοκληρωθεί), να είναι το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό πείραμα που έχει γίνει ποτέ. Αν πετύχει, όλοι θα καταλάβουν πως μπορούν στον αθλητισμό τα πάντα να συνεχιστούν παρά την παρουσία του ιού. Αν δεν πετύχει, θα είναι πρόβλημα όχι μόνο να ολοκληρωθούν τα πρωταθλήματα και οι διοργανώσεις που φέτος έχουν διακοπεί, αλλά και να αρχίσουν τα επόμενα. Ένα γκάλοπ στη Γερμανία έδειξε ότι μόνο το 31% θέλει την επανέναρξη του πρωταθλήματος, αλλά αυτό δεν πτόησε τις ομάδες: όπως είπε κι ο Καρλ Χάινς Ρουμενίγκε κρίσεις για την απόφαση μπορεί να γίνουν μόνο στο τέλος.
Οι εξαιρετικοί Γερμανοί ξανάρχονται
Δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία ότι αν ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ξαναρχίσει φέτος το καλοκαίρι αυτό θα είναι η Μπουντεσλίγκα. Από την αρχή, ενώ όλοι μιλάνε, οι Γερμανοί κάνουν συγκεκριμένα πράγματα. Πρώτα δημιούργησαν ένα ταμείο αρωγής των οικονομικά ασθενέστερων ομάδων. Το έφτιαξαν οι τέσσερις πλουσιότερες ομάδες της Μπουντεσλίγκα, δηλαδή η Μπάγερν, η Λειψία, η Ντόρτμουντ και η Λεβερκούζεν κι ακολούθησαν άλλες τέσσερις: η Σάλκε, η Βόλσφμπουργκ, η Γκλάντμπαχ και η Χόφενχαϊμ - αυτή η τελευταία ανακοίνωσε πως δεν θα πειράξει τα συμβόλαια των παικτών ό,τι κι αν συμβεί. Υπήρξε μια σταθερή συνεργασία με το Κράτος και επιστροφή των ομάδων στις προπονήσεις τον Απρίλιο, μολονότι η Γερμανία μετρούσε 200 νεκρούς τη μέρα. Μετά ήρθε η χαλάρωση των πρωτοκόλλων: μολονότι κρούσματα ασθενών υπήρξαν σε ομάδες όπως η Κολονία, η Δυναμό Δρέσδης και η Αουε, τίποτα δεν σταμάτησε – η ομοσπονδία υιοθέτησε σε χρόνο ρεκόρ και την πρόταση για πέντε αλλαγές.
Οι Γερμανοί ξέρουν πως χωρίς λίγο άγιο ρίσκο δεν γίνεται τίποτα. Η τευτονική συνταγή επιστροφής βασίζεται σε δύο βασικούς πυλώνες: την πρόληψη και τον έλεγχο. Όσον αφορά την πρόληψη, οι ομάδες έχουν δεχτεί αυστηρά πρωτόκολλά στις προπονήσεις και στη διοργάνωση των αγώνων: στους ποδοσφαιριστές έγιναν και σεμινάρια συμπεριφοράς (!) προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν οι επαφές και, κατά συνέπεια, η πιθανότητα μετάδοσης του ιού. Θα τηρηθούν μέτρα πρωτόγνωρα: για παράδειγμα, οι ομάδες θα φτάσουν στο γήπεδο όχι με ένα αλλά με τρία λεωφορεία (!), ότι ο αριθμός όσων βρίσκονται στο γήπεδο θα είναι συγκεκριμένος και θα υπάρχει έλεγχος της λίστας με τα ονόματα των παρόντων ενώ οι ομάδες θα απολυμάνουν τις μπάλες (!) κατά τη διάρκεια των αγώνων – στο ημίχρονο. Όσον αφορά τον έλεγχο, οι ομάδες έχουν πληρώσει του κόσμου τα λεφτά για την διενέργεια τεστ, ώστε να ελέγχεται κάθε πιθανή εμφάνιση του ιου: το πρωτόκολλο προβλέπει ότι, εκτός από τα δύο τεστ που πραγματοποιήθηκαν ήδη πριν από την έναρξη του πρωταθλήματος, οι παίκτες θα υποβάλλονται σε τεστ δύο φορές την εβδομάδα – ένα πριν κι ένα μετά το ματς. Υπάρχει επίσης πρόβλεψη να γίνει ματς σε ουδέτερο γήπεδο, εάν στο γήπεδο του γηπεδούχου υπάρξει κρούσμα ή αν κριθεί ότι δεν έχει γίνει η καλύτερη δυνατή απολύμανση: κάθε γήπεδο θα ελέγχεται τρεις μέρες πριν την διεξαγωγή του αγώνα. Κι υπάρχει ήδη και συμφωνία για ένα plan B: αν για λόγους που έχουν να κάνουν με την πανδημία, η κυβέρνηση σταματήσει το πρωτάθλημα, το πρωτάθλημα θα διακοπεί. Άλλη δοκιμή δεν θα γίνει.
Τα περισσότερα εισιτήρια στην Ευρώπη
Είναι παράξενο ότι οι Γερμανοί έφτασαν στο στόχο πρώτοι; Όχι, διότι στη Γερμανία αγαπούν πραγματικά το ποδόσφαιρο και όχι όλα του τα τριγύρω όπως αλλού. Μπορεί τα τελευταία χρόνια να είναι γνωστό ότι η Μπάγερν θα κερδίσει το πρωτάθλημα πριν αυτό αρχίσει, όμως το γερμανικό πρωτάθλημα σταθερά είναι αυτό στο οποίο κόβονται τα περισσότερα εισιτήρια στην Ευρώπη! Όχι τυχαία.
Τα τελευταία χρόνια η προσέλευση θεατών στη Μπουντεσλίγκα παραμένει πολλή μεγάλη κι ο μέσος όρος θεατών ξεπερνά σταθερά το φράγμα των 40 χιλιάδων – πρόπερσι έφτασε τους 41.693 θεατές ανά παιχνίδι. Το ποσοστό πληρότητας των γηπέδων φτάνει συνήθως το 91% της χωρητικότητάς τους. Στην Μπουντεσλίγκα 2, η μέση προσέλευση ανά παιχνίδι προ διετίας ήταν 23.560 θεατές: η αύξηση ξεπερνούσε το 13% σε σχέση με την προηγούμενη σεζόν. «Η δημοτικότητα των Μπουντεσλίγκα και Μπουντεσλίγκα2 παραμένει ακλόνητη», είχε πει ο σταθερός εκτελεστικός διευθυντής της γερμανικής λίγκας (DFL), Κριστιάν Σέιφερτ σε μια συνέντευξή του που ακόμα θυμάμαι. «Τόσο ο αριθμός των θεατών στα γήπεδα όσο και αυτός που παρακολουθούν από την τηλεόραση αποδεικνύουν πως το γερμανικό ποδόσφαιρο γίνεται όλο και πιο δημοφιλές και δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι αυτό θα αλλάξει σε σύντομο χρονικό διάστημα» είχε προσθέσει. Κι όταν τον είχαν ρωτήσει αν είναι πρόβλημα ότι τον τίτλο κερδίζει διαρκώς η Μπάγερν είχε πει ότι «μόνο όσοι δεν αγαπούν το ποδόσφαιρο, μπερδεύουν το παιγνίδι με το αποτέλεσμα». Οι Γερμανοί αγαπούν το σπορ. Μας δίνουν φέτος την απόλυτη απόδειξη.
Το γερμανικό πρωτάθλημα ήταν το 2017-18 το πρώτο σε μέσο όρο θεατών ανά παιχνίδι στην Ευρώπη και το δεύτερο γενικά σε όλα τα σπορ στον κόσμο, πίσω μόνο από τη λίγκα του αμερικανικού ποδοσφαίρου (NFL). Το ίδιο ψηλά έμεινε και στη συνέχεια. Ο βασικός λόγος που αυτό συμβαίνει, σύμφωνα με τον Σέιφερτ είναι οι χαμηλές τιμές των εισιτηρίων, η ποιότητα του προϊόντος, η ασφάλεια των γηπέδων, στα οποία δεν υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές μεταξύ γηπεδούχων και φιλοξενούμενων, αλλά κυρίως η βαθιά πίστη των Γερμανών πως αυτό είναι το εθνικό τους παιγνίδι. Μετρά καθοριστικά και το ότι οι περισσότερες γερμανικές ομάδες δεν έχουν ιδιοκτήτες, αλλά οι μετοχές ανήκουν πραγματικά στον κόσμο: οι Γερμανοί το κάνουν χωρίς να το διαφημίζουν, όπως οι Ισπανοί π.χ.
Πολλές αντιρρήσεις πάντα
Μπορεί κάποιος να πει ότι οι Γερμανοί έτρεξαν γρήγορα γιατί είναι ανάλγητοι, πιέζουν τους παίκτες, δεν σέβονται τα δικαιώματα τους κτλ. Κουταμάρες! Οι Γερμανοί προ τριετίας είχαν εναντιωθεί στη δημιουργία του παγκόσμιου κυπέλλου συλλόγων πχ, μολονότι η FIFA τους υπόσχονταν γενναίες χρηματοδοτήσεις. Ο Κάλε Ρουμενίγκε, ως εκπρόσωπος της Μπάγερν , είχε πει ότι «οι μεγάλοι σύλλογοι, καθώς και οι Λίγκες, ίσως κάποια στιγμή αναρωτηθούν σοβαρά, αν το ποδόσφαιρο χρειάζεται πραγματικά τη FIFA και τις περίεργες αποφάσεις της» και ότι «στο τέλος της μέρας γεννιούνται διοργανώσεις που μόνο επιβάρυνση φέρνουν στους ποδοσφαιριστές και που σίγουρα το ποδόσφαιρο δεν το κάνουν καλύτερο». Την ίδια ώρα Αγγλοι, Ιταλοί και Ισπανοί υπολόγιζαν μόνο κέρδη. Ο Ρουμενίγκε είχε εκφράσει αντιρρήσεις και για την απόφαση της FIFA να αυξήσει τις ομάδες που συμμετέχουν στο Παγκόσμιο Κύπελλο από 32 σε 48. Την είχε χαρακτηρίσει «ποδοσφαιρικά ανιστόρητη» και «τρομερά επιζήμια».
Οι Γερμανοί δίνουν ρεσιτάλ οργάνωσης με όπλο τη θέλησή τους. Στηρίζουν μόνοι τους το προϊόν τους, δηλαδή το πρωτάθλημά τους. Συνεργάζονται με την κυβέρνηση. Η προτεραιότητα τους ήταν να παίξουν κι όχι να κάψουν τα συμβόλαια των παικτών. Δουλεύουν και δείχνουν τον δρόμο. Όποια χώρα νοιώθει μεγάλη και σοβαρή μπορεί απλά να τους ακολουθήσει. Ο δρόμος τους είναι δύσκολος, αλλά είναι ο μόνος.
