Οι οπαδοί επισκέφτηκαν τους παίκτες και τους είπαν πως αφού γουστάρουν να πλακώνονται, μπορούν όποτε θέλουν να πλακωθούν μαζί τους. Ο Ιλια Ιβιτς είπε ότι όποιος δεν θέλει να παίζει στην ομάδα μπορεί να σηκωθεί και να φύγει. Ο Νίκος Κωστένογλου ζήτησε από όλους να κλειστούν σε ένα δωμάτιο και να μιλήσουν, κρίνοντας ότι η ομάδα πρέπει να κάνει ένα είδος group therapy. H ΑΕΚ μετά την ήττα από τον Παναθηναϊκό είναι καζάνι που βράζει. Όμως τα προβλήματα της δεν έχουν να κάνουν κατά τη γνώμη μου τόσο με αυτό το ματς: η ήττα από τον ΠΑΟ, όσο σκληρή κι αν υπήρξε είναι το δέντρο και όχι το δάσος.

Η ΑΕΚ που φοβάται

Μετά το ματς με τον ΠΑΟ, ως συνήθως ο κόσμος ασχολήθηκε με λάθος δηλώσεις. Εγινε χαμός με τις δηλώσεις του Πέτρου Μάνταλου, που είπε ότι «η ΑΕΚ ανάστησε ένα πεθαμένο Παναθηναϊκό», χρησιμοποιώντας ένα άστοχο σχήμα λόγου και πέρασε σε δεύτερη μοίρα η πραγματική σοβαρή δήλωση, που έγινε μετά το παιγνίδι: αυτή του γνωστού για την ειλικρίνεια του Αντρές Σιμόες. «Αυτό που φταίει είναι ότι φοβόμαστε όταν κερδίζουμε. Όταν είμαστε μπροστά στο σκορ, φοβόμαστε ό,τι κάτι θα γίνει και θα στραβώσει το παιχνίδι» είπε ο Πορτογάλος και πρόσθεσε:  «Δεν  ξέρω τι συμβαίνει, αλλά όλα πάνε στραβά. Όταν κερδίζαμε 0-2, πάλι νιώθαμε ότι δεν μπορούσαμε να κρατήσουμε τη μπάλα. Κι εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να το εξηγήσουμε». Νομίζω ότι πολύ σπάνια έχει συμβεί ένας ποδοσφαιριστής να περιγράφει τόσο παραστατικά τι συμβαίνει σε μια ομάδα. Η ΑΕΚ φοβάται: αυτό είναι το μεγάλο της αγωνιστικό πρόβλημα.

Γιατί φοβάται; Αυτή η φοβία έχει σίγουρα να κάνει με τα πολλά άσχημα προηγούμενα που πλέον στα ντέρμπι κουβαλάει: το φορτίο της ευθύνης έχει γίνει για τους παίκτες της ΑΕΚ δυσβάστακτο. Οι αποτυχίες στα ντέρμπι από τότε που άρχισαν να έρχονται οι ξένοι διαιτητές είναι τόσες πολλες που επιτρέπουν στους αντιπάλους της ΑΕΚ να ισχυρίζονται ότι η διοίκηση της ΑΕΚ είχε ασχοληθεί τόσο πολύ με τους Ελληνες διαιτητές, που όταν ήρθαν οι ξένοι βραχυκύκλωσε! Αλλά το πρόβλημα δεν είναι οι διαιτητές: είναι η έλλειψη πίστης.

Από πού προκύπτει αυτή η έλλειψη πίστης; Νομίζω από την βεβαιότητα των παικτών ότι η ομάδα τους δεν είναι δυνατή – η ΑΕΚ από την αρχή της σεζόν περισσότερο αντιδρά, όταν προκύπτει μια δυσκολία, παρά παίζει για να κερδίζει. Οι αντιδράσεις είναι ωραίες (κι έφεραν και μερικές νίκες με ανατροπές) αλλά δεν σου επιτρέπουν να χτίσεις την πρέπουσα νοοτροπία: κυρίως δεν σε σώζουν πάντα. Η ΑΕΚ έπαιξε με τον ΠΑΟΚ και βρέθηκε στο ΟΑΚΑ να χάνει με 1-0 στο μισάωρο – ο ΠΑΟΚ αστόχησε και σε πέναλτι. Πήγε στο Καραϊσκάκη και δεν μπόρεσε να κρατήσει το μηδέν, ούτε για ένα δεκάλεπτο. Κατάφερε να πάρει μια ισοπαλία από τον ΠΑΟΚ και να φύγει από το Φάληρο με ένα κολακευτικότατο σε βάρος της 2-0 – η διοίκησή της μίλησε για «τζάμπα ήττα». Αλλά αυτά τα αποτελέσματα δεν ήταν «κατορθώματα»: απλά μεγάλωσαν την ίδια την δυσπιστία των παικτών στις ικανότητες της ομάδας. Στον ΠΑΟΚ και στον Ολυμπιακό ανάλογα αποτελέσματα θα προκαλούσαν μόνο θυμό, στην ΑΕΚ  λειτούργησαν σχεδόν ανακουφιστικά. Την αίσθηση της ανακούφισης την έχει μόνο όποιος αισθάνεται ότι υποφέρει. Πως έφτασε η ΑΕΚ σε αυτό το σημείο; Νομίζω ο λόγος είναι απλός: η αποτυχία του project του Οσκαρ Καρντόζο έχει ως αποτέλεσμα μια ομάδα χωρίς πατέρα. Ο Κωστένογλου κάνει διαχείριση, αλλά από την ΑΕΚ απουσιάζει μια κεντρική ιδέα. Τι ομάδα είναι η ΑΕΚ; Επιθετική; Ομάδα που δυσκολεύεσαι να της βάλεις γκολ; Ομάδα με ικανότητα στις αντεπιθέσεις; Ομάδα έδρας; Κανείς δεν μπορεί να το πει. Γιατί κανείς δεν το ξέρει.        

Ο Λιβάγια είναι αναντικατάστατος  

Και μετά υπάρχει και κάτι άλλο χειρότερο: από τη στιγμή που μετά την απόλυση του Καρντόζο, η ευθύνη μεταφέρθηκε στους παίκτες, στην ΑΕΚ υπάρχει πλέον ένα πρόβλημα εσωτερικής ιεραρχίας, που είναι κομμάτι δύσκολο να διορθωθεί. Παραμονές του αγώνα με τον Ολυμπιακό η παρέα του Βράνιες έκανε το περίφημο πάρτι παραβιάζοντας τον εσωτερικό κανονισμό. Μετά το ματς στο Καραϊσκάκη ο Βράνιες αρνήθηκε να συμμορφωθεί στις υποδείξεις του τεχνικού διευθυντή και να κατεβάσει μια χυδαία ανάρτηση που έκανε στο Ιnstagram. Στη διάρκεια του ματς με τον ΠΑΟ ο Λιβάγια αντέδρασε γιατί ο πάγκος της ΑΕΚ εμψύχωσε  και χειροκρότησε (!) τον Ολιβέιρα που τελείωσε μια φάση χωρίς να του δώσει τη μπάλα: κυκλοφορεί και ως φήμη ότι ο Κροάτης αρνήθηκε να βγει από το ματς για να μπει ο Γιακουμάκης. Θυμίζω ότι για χάρη του Λιβάγια η ΑΕΚ έδιωξε τον Καρντόζο – αλλά αυτό κατά τη γνώμη μου είναι το λιγότερο: η μεγάλη υποψία που υπάρχει είναι ότι οι συγκεκριμένοι παίκτες φέρονται όπως φέρονται γιατί έχουν την βεβαιότητα πως δεν έχουν αναπληρωματικούς - και μεταξύ μας δεν έχουν κι άδικο. Η έλλειψη του Βράνιες στο ματς με τον ΠΑΟ ήταν τεράστια. Ο δε Λιβάγια παραμένει ο καλύτερος επιθετικός της ΑΕΚ κι αν το καλοκαίρι η διοίκηση στην διένεξή του με τον Καρντόσο πήρε τελικά τη θέση του είναι γιατί έβλεπε πως χωρίς αυτόν η ομάδα είναι χειρότερη. Η ΑΕΚ άφησε εκτός ομάδας τον Βράνιες για τα πειθαρχικά του παραπτώματα και το πλήρωσε – αν κάνει το ίδιο με τον Λιβάγια θα το πληρώσει ακόμα πιο ακριβά. Όταν οι παίκτες είναι τόσο σημαντικοί ποιος τεχνικός διευθυντής και ποιος προπονητής να τους βάλει σε τάξη; Στον Παναθηναϊκό, για παράδειγμα, τέτοια προβλήματα δεν υπάρχουν: ποδοσφαιριστής που να αμφισβητήσει τα θέλω του Δώνη δεν ξέρω. Ο Μολό που τόλμησε να βγάλει γλώσσα έπαιξε μόνο με την Παναχαϊκή στο κύπελλο.

Κόσμος πάει κι έρχεται

Ο Ιβιτς είπε ότι όποιος δεν μπορεί να συμμορφωθεί μπορεί να φύγει: κατανοητό και τίμιο, αλλά το θέμα είναι ποιος θα ρθει. Τα δυο τελευταία χρόνια στην ΑΕΚ (και παρά τη συμμετοχή της στο Τσάμπιονς λιγκ) απλά κόσμος πάει κι έρχεται. Από τις περσινές σημαντικές προσθήκες δεν έμεινε σχεδόν κανείς: Πόνσε, Μπογιέ, Αλεφ φύγανε – στο ρόστερ έμειναν μόνο βοηθητικοί παίκτες όπως ο Λόπεζ και ο Αλμπάνης, ενώ ο Κρίστισιτς εξελίσσεται σε μεγάλο μυστήριο. Με τη φυγή του Καρντόσο σχεδόν «κάηκαν» και οι εφετινές προσθήκες: Ζεράλδες, Σιμόες, Βέρντε, Παουλίνιο δίνουν λιγότερα από όσα στην ΑΕΚ περίμεναν, γιατί παίζουν σχετικά λίγο. Βοηθά ο Ολιβέιρα, και πάλι καλά, αλλά δεν αρκεί – η δική μου εντύπωση είναι ότι αν στην ΑΕΚ την εφετινή υπήρχαν και ήταν καλά οι ήρωες που κατέκτησαν το πρωτάθλημα, θα έπαιζαν όλοι περισσότερο από τους τωρινούς παίκτες: ο Μπακασέτας, ο Αραούχο, ο Χριστοδουλόπουλος, ο Λαμπρόπουλος, ο Κονέ, δεν ξέρω αν αντικαταστάθηκαν επάξια. Κι όταν ο Λιβάγια ακούει ότι η ΑΕΚ εξετάζει την περίπτωση ενός Ιταλού που παίζει στη Serie B και μπορεί να ρθει δανεικός από την Νάπολι δεν ξέρω αν μπορεί να σοβαρευτεί.

Η ΑΕΚ έχει πολλά να κάνει ακόμα μέσα στη σεζόν, αλλά της λείπει ένα τεχνικό σχέδιο. Δεν αποκλείω στη διάρκεια του πρωταθλήματος να κάνει κάποιες νίκες σημαντικές ή να παίξει πάλι στον τελικό του κυπέλλου: μεγάλη ομάδα είναι, θα αντιδράσει. Αλλά μόνο αντιδρώντας κι αλλάζοντας προπονητές δεν κάνεις κάτι: χρειάζεσαι και παίκτες και ταυτότητα κι αυτό το τελευταίο ειδικά λείπει πολύ. Και η έλλειψή του φοβίζει, που λέει κι ο Σιμόες…