Αν πω ότι όσα είδα χθες στο Καραϊσκάκη και στην Τούμπα θα πω ψέματα. Ομολογώ μάλιστα ότι και ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ έπαιξαν μάλλον καλύτερα από όσο περίμενα. Και οι δυο έχασαν άδικα ο πρώτος από την Αϊντραχτ κι ο δεύτερος από την Κοπεγχάγη. Αλλά κάθε επιχείρηση παρηγοριάς για αδικίες οδηγεί μόνο σε ακόμα χειρότερα αποτελέσματα. Είναι κανόνας.
Όχι κούραση, αλλά νοοτροπία
Ο Πέδρο Μαρτίνς κατέβασε στο Καραϊσκάκη την ενδεκάδα που όλοι περίμεναν με τον Μπα αντί του τιμωρημένου Σισέ και τον Ονιεκούρο στα δεξιά. Οι Γερμανοί έμοιαζαν να είναι διαβασμένοι σε όλα – πίεσαν τον Μαντί Καμαρά, ανάγκασαν τον Αγκιμπού Καμαρά να παίζει μακριά από την περιοχή, είχαν πρόθεση να χαλάσουν το build up του Ολυμπιακού και το έκαναν απλά ανεβάζοντας ψηλά τρεις – τέσσερις παίκτες: αρκούσε. Το μόνο που δεν περίμεναν μάλλον είναι ότι ο Ονιεκούρου, που στο ματς της Φρανκφούρτης δεν είχε ξεκινήσει κι όταν μπήκε ήταν αόρατος, θα μπορούσε να κάνει κάτι καλό: ο πολυσυζητημένος Νιγηριανός ήταν αυτός που επί της ουσίας έδωσε το προβάδισμα στον Ολυμπιακό στην πρώτη φορά που πλησίασε την περιοχή του Τραπ με τη μπάλα στα πόδια – χάρη σε μια επιτάχυνσή του και ένα γλυκό γύρισμα ο Ελ Αραμπί άνοιξε το σκορ στο 11΄ κι έγινε ο παίκτης που έχει σκοράρει πιο πολύ στην ιστορία του Ολυμπιακού σε διεθνή ματς. Όμως οι Γερμανοί δεν πτοήθηκαν από το γρήγορο γκολ, κι αν δεν είχαν τον Κόστιτς και τον Πιατσέντσα, είχαν σχέδιο στην επίθεση. Συνέχισαν να πιέζουν και αφού στο 16΄προειδοποίησαν με τον Γιάκιτς στο 17΄ισοφάρισαν με τον Καμάτα κάνοντας αυτό που δεν μπορεί να κάνει φέτος ο Ολυμπιακός: έπαιξαν γρήγορα και κάθετα – τόσο ώστε τα στόπερ του Ολυμπιακού να χάσουν τον σκόρερ.
Φυσικά τους το επέτρεψε να το κάνουν η απόλυτη παθητικότητα της μεσαίας γραμμής του Ολυμπιακού: στη φάση της ισοφάρισης ο Αγκιμπού δεν είναι πουθενά και ο Καμαρά με τον Εμβιλά παρακολουθούν χωρίς να πάνε στην μπάλα. Κι όλα γίνονται πολύ νωρίς: δεν τίθεται θέμα κούρασης, αλλά νοοτροπίας.
Υπήρχε θέληση, αλλά μόνο αυτή
Η γρήγορη ισοφάριση έδωσε τη δυνατότητα στους Γερμανούς να ελέγξουν το ματς κάνοντας ειδικά στο πρώτο ημίχρονο μεγάλη κατοχή μπάλας. Προέκυψε ένα παράξενο ματς στο οποίο ο Ολυμπιακός όταν κατόρθωνε να φτάσει κοντά στην εστία του Τραπ ήταν επικίνδυνος, αλλά έφτανε αγκομαχώντας. Ο Γερμανός γκολκίπερ έκανε μια σπουδαία επέμβαση σε πλασέ του Μασούρα, ήταν σταθερότατος εξουδετερώνοντας ένα σουτ του Μαντί Καμαρά, σταμάτησε χωρίς να ιδρώσει δυο προσπάθειες του Ελ Αραμπί και ήταν τυχερός γιατί στο 57΄ο Ονιεκούρου μόνος απέναντί του σούταρε άουτ. Όμως παρά τις αρκετές τελικές προσπάθειες (που ήταν 11 συνολικά) ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε ούτε να κλείσει για αρκετή ώρα την Αϊντραχτ, ούτε να την τρομάξει. Ηταν απλά καλύτερος γιατί είχε θέληση, αλλά δεν μπορούσε να κυκλοφορήσει τη μπάλα όπως θέλει.
Αλλαγές
Όταν ο εκδηλωτικότατος προπονητής των Γερμανών Όλιβερ Γκλάσνερ άρχισε τις αλλαγές, όποιος από ποδόσφαιρο καταλαβαίνει, είδε το κακό να πλησιάζει. Ο Γκλάσνερ άλλαξε ακραίο μπακ (!) για να περιορίσει τον Ονιεκούρου βάζοντας τον Τουρέ αντί του Μπάρκοκ, έβαλε δυο φρέσκους χαφ για να του δώσουν για 15 λεπτά επιπλέον τρεξίματα (ο Ιλσάνκερ αντί του Σο και ο Ρόντε αντί του Γιάκιτς τα κατάφεραν καλά) και κυρίως άλλαξε τους κυνηγούς του: ο Χάουγκε που μπήκε αντί του πεισματάρη Μπορέ κι ο Λίντστορμ που πήρε τη θέση του τεχνίτη αλλά αργού Λάμερς συνεργάστηκαν στη φάση του γκολ στο 93΄ δείχνοντας την χρησιμότητα τους. Στη φάση αυτή ο Εντινγκά τρέχει το μισό γήπεδο χωρίς παπούτσι (!) στο ένα πόδι, ενώ ο Ολυμπιακός βρίσκεται άδειος στα δεξιά και με τα στόπερ του αλλού κι αλλού. Όμως τίποτα δεν είναι περίεργο: το γκολ είναι ίδιο ακριβώς με αυτό που έχει δεχτεί στο Αγρίνιο. Με το γκολ που δέχτηκε στο Αγρίνιο μοιάζει και το πρώτο που δέχτηκε χθες: και πάλι οι δυο στόπερ μπερδεύονται. Και είναι κρίμα γιατί ειδικά ο Παπασταθόπουλος ίσως ήταν και ο καλύτερος της βραδιάς.
Σχέδιο και μπέρδεμα
Η Άϊντραχτ δεν ήταν καλύτερη από τον Ολυμπιακό (ίσα ίσα). Φαινόταν, όμως, να έχει ένα σχέδιο στο παιγνίδι της: πίεζε τη μπάλα (έβλεπες τους παίκτες της να παίζουν ένας προς ένα με τους χαφ και τους ακραίους του Ολυμπιακού), έβγαινε στις σποραδικές επιθέσεις της με πολύ κόσμο στην αντεπίθεση – κυρίως φρόντιζε να μην αφήσει χώρους στον Ολυμπιακό. Κι έμεινε πιστή στο πλάνο.
Κι ο Ολυμπιακός; Ο Ολυμπιακός όσο περνούσε η ώρα φάνηκε να μπερδεύεται ακόμα πιο πολύ. Οι αλλαγές δεν του έδωσαν σχεδόν τίποτα – τρεις έγιναν μετά το 83΄, κομμάτι αργά δηλαδή. Ο Βαλμπουενά δεν είχε θέση σε ένα ματς τέτοιας έντασης. Ο Ρόνι Λόπεζ και ο Τικίνιο δεν πονοκεφάλησαν τους Γερμανούς – ο πρώτος δεν ακούμπησε τη μπάλα. Ο Κούντε μπήκε αργά καθώς ο Μαρτίνς δεν εμπιστεύεται τους αναπληρωματικούς μέσους του: ο Ολυμπιακός ήθελε να πάει τη μπάλα μπροστά, αλλά δεν μπορούσε. Η έλλειψη μέσων που να μπουν να βοηθήσουν, σε συνδυασμό με την κόπωση του Αγκιμπού Καμαρά και το σβήσιμο του Εμβιλά και του Μαντί Καμαρά, είχαν ως αποτέλεσμα να τελειώσει ο Ολυμπιακός το ματς χωρίς ενέργεια: το χειρότερό του κομμάτι είναι το τελευταίο τέταρτο του ματς.
Σε μια τέτοια κακή βραδιά δεν θα μπορούσε να λείπει κι ένα σοβαρό διαιτητικό λάθος: ο μετριότατος διαιτητής Κουλμπάκοφ χάρισε στο 29΄μια κόκκινη στον Μπάρκοκ για ένα απίστευτα σκληρό μαρκάρισμα στον Ρέαμπτσουκ, που είναι να απορείς πως συνέχισε το ματς! Η δικαιολογία ότι είχε χαλάσει το VAR είναι απίστευτη και το λάθος ασυγχώρητο διότι ο διαιτητής έβγαλε κίτρινη κάρτα, που σημαίνει ό,τι είδε το φάουλ. Παράπονα υπάρχουν και στην κρίση του μαρκαρίσματος του Εντινγκά στον Λαλά πριν το δεύτερο γκολ: κι εδώ υπάρχει φάουλ. Δυστυχώς τα προβλήματα του Ολυμπιακού με την ευρωπαϊκή διαιτησία είναι τεράστια και άλυτα.
Παράπονα και ο ΠΑΟΚ
Παράπονα από τη διαιτησία έχει κι ο ΠΑΟΚ: η ανατροπή του Ακπομ στο 78΄στην Τούμπα είναι πέναλτι – ίσως μόνο ο Κάκος μπορεί να έχει αντίρρηση. Αλλά ο ΠΑΟΚ πρέπει να έχει και πολλά παράπονα από τον εαυτό του. Ξεκινά το ματς υποδειγματικά, προηγείται με τον Ζίφκοβιτς νωρίς, αλλά μετά σταματά κι αφήνει τη μπάλα στην Κοπεγχάγη: το κάνει συνήθως με κάθε αντίπαλο. Οι τίμιοι Δανοί αναδιοργανώνονται, πετυχαίνουν δυο γκολ σε λιγότερο από πενήντα λεπτά και χάνουν άλλα δυο! Στο δεύτερο γκολ γυρίζουν τη μπάλα τόσο άνετα ώστε νομίζεις ότι είναι η Μάντσεστερ Σίτυ. Γιατί; Πρώτα από όλα γιατί οι μέσοι του ΠΑΟΚ δεν έχουν την αθλητικότητα για να υποστηρίξουν ένα ματς πίεσης: ο Κούτριτς κι ο Ελ Καντουτρί κυρίως είναι καλοί με τη μπάλα στα πόδια – χωρίς αυτή η προσφορά τους είναι μικρή κι αν προσθέσεις και την αδυναμία του Μπίσεσβαρ να προσφέρει ανασταλτικά καταλαβαίνεις γιατί ο ΠΑΟΚ δέχεται γκολ σε κάθε ματς. Επιπλέον χθες ο Ρασβάν Λουτσέσκου, που δουλεύει με την καταστρεπτική άνεση προπονητή χωρίς διοικητικό προϊστάμενο, είχε την έμπνευση να εμφανίσει και μια άμυνα που δεν μπορεί να σταθεί σε ευρωπαϊκό ματς: ο Κρέσπο δεξιά, ο Βιερίνια αριστερά και ο Μιχαηλίδης με τον Μιτάι στόπερ είναι κομμάτι δύσκολο να αποδειχτούν αξιόπιστη τετράδα σε ευρωπαϊκό ματς – έστω του UEFA Conference League.
Μετά το σοκ του 1-2 ο ΠΑΟΚ έδειξε ότι μπορεί να ανταποκριθεί καλά σε μια συνθήκη παιγνιδιού που γνωρίζει: όταν οι Δανοί του άφησαν τη μπάλα και ταμπουρώθηκαν, όπως κάνουν συνήθως οι ελληνικές ομάδες στην Τούμπα, ο ΠΑΟΚ έχασε αρκετές ευκαιρίες: δυο (μια με τον Σφιντέρσκι και μια με τον Ακπομ) πραγματικά δεν χάνονται. Αλλά όταν είσαι πίσω στο σκορ τα πόδια βαραίνουν και ποτέ η υποχρέωση να σκοράρεις δεν είναι απλή υπόθεση. Εχω δε την υποψία ότι αρκετοί από τους παίκτες του Λουτσέσκου εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν τα ευρωπαϊκά ματς ως πάρεργο. Στο τέλος του παιγνιδιού ρώτησαν τον Κούτριτς αν το επόμενο ματς στη Μπρατισλάβα είναι τελικός κι αυτός απάντησε κάτι γενικό – σαν να μην γνώριζε τη βαθμολογία του ομίλου.
Τελευταία ζαριά
Ετσι όπως τα κατάφεραν κι ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ έχουν τώρα μπροστά τους μια τελευταία ζαριά. Η Φενέρ θα ρθει στο Καραϊσκάκη για να πάρει αποτέλεσμα – και θα παίξει όπως ακριβώς η Αϊντραχτ: όλοι μοιάζουν να γνωρίζουν τον τρόπο να αντιμετωπίσουν το αργό και επιθετικά δύσκολο Ολυμπιακό. Οι Τούρκοι διέλυσαν την Αντβέρπ: δεν θα είναι χειρότεροι από ό,τι στην Πόλη. Ο ΠΑΟΚ θα πρέπει να κερδίσει στην Μπρατισλάβα και το μόνο καλό στην ιστορία είναι ότι η Σλόβαν δεν είναι πιο δυνατή από τη Ριέκα πχ. Και οι δυο έχουν είκοσι μέρες για να λύσουν προβλήματα που τους ταλαιπωρούν μήνες: επειδή μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν, τίποτα δεν θα είναι απλό.
