Ο Ολυμπιακός αντιμετωπίζει απόψε την PSV στo Αϊντχόβεν για να σφραγίσει την πρόκρισή του στους 16 του Γιουρόπα λιγκ. Είναι καλύτερη ομάδα από την PSV και στο Καραϊσκάκη στο πρώτο ματς το μόνο λάθος που έκανε είναι ότι δεν πήρε μια νίκη μεγαλύτερη από το τελικό 4-2, μια νίκη που θα του επέτρεπε να έχει ήδη προκριθεί. Τώρα πάει να παλέψει. Και το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να παίξει για να κερδίσει. Ούτε «επιθετικά», ούτε «αμυντικά». Αλλά με ενιαία σκέψη.

Το καταλάβαμε όλοι τι ομάδα είναι

Το τι ομάδα είναι η PSV νομίζω το έχουμε καταλάβει όλοι. Αν πριν από το πρώτο ματς τoυ Ολυμπιακού με τους Ολλανδούς υπήρχε για δαύτους κάμποση περιέργεια, (μολονότι τους είχαμε δει στα ματς με τον ΠΑΟΚ) τώρα νομίζω πως τέτοια δεν υπάρχει. Η PSV έχει μια άμυνα αδύναμη – αλλά έχει καταφέρει να κρατήσει το μηδέν σε δυο ματς που έχει δώσει στο Γιουρόπα λιγκ: κέρδισε 0-1 την Γρανάδα και 4-0 την Ομόνοια. Είχε δεχτεί έξι γκολ από τον ΠΑΟΚ σε δυο παιγνίδια – στο πρώτο δέχτηκε τέσσερα κυρίως γιατί το παράτησε, στο δεύτερο έβαλε τρία γιατί ήθελε να κερδίσει, αλλά στο τέλος προκρίθηκε από τον όμιλο (και πρώτη). Σκοράρει ως γνωστόν σε κάθε ματς κι όταν το κάνει, το κάνει πετυχαίνοντας τα γκολ δυο δυο. Με τον ΠΑΟΚ στην Ολλανδία πέτυχε το 2-2 στο 50΄με τον Μαντουάκε και το 3-2 στο 53΄με τον Μάλεν. Με την Ομόνοια πέτυχε δυο γκολ στις καθυστερήσεις με τον Πιρού. Στις καθυστερήσεις είχε σκοράρει το γκολ της νίκης με τον Μαλέν και στο ΓΣΠ. Η μόνη ομάδα που την κέρδισε στην έδρα της φέτος είναι η Γρανάδα με 1-2. Το έκανε με ανατροπή. Κυρίως γιατί στο δεύτερο ημίχρονο εκείνου του ματς, που έγινε τον περασμένο Οκτώβριο, σουλούπωσε την άμυνα της.

Εμοιαζε καταδικασμένη αλλά…

Μιλήσαμε πολύ στην Ελλάδα για τις αδυναμίες της PSV ενώ κατά τη γνώμη μου θα πρεπε να μιλήσουμε για τις δυνατότητές της. Οι αρετές της δεν είναι λίγες: έχει μια πεισματάρα επίθεση (την Κυριακή ανέτρεψε το σε βάρος της 0-1 κόντρα στη Φίτεσε με τρία γκολ σε δέκα λεπτά, όταν ο προπονητής της χρησιμοποίησε τον Μάλεν, τον Γκέτσε και τον Τόμας), παίζει ποδόσφαιρο ανοιχτό και όμορφο, δηλαδή δεν διακατέχεται από κάποιο αγωνιστικό άγχος να κρατήσει το μηδέν, κυνηγάει αυτό που μου αρέσει να ονομάζω «θρίαμβο της μιας βραδιάς», που σημαίνει πως είναι ομάδα που αντιμετωπίζει κάθε παιγνίδι ως ένα είδος ευκαιρίας για υπέρβαση – κυρίως γιατί θεωρεί ότι πρέπει να εξαντλήσει κάθε ευκαιρία για διάκριση. Μετά την ήττα από τον ΠΑΟΚ έμοιαζε καταδικασμένη να αποκλειστεί: είχε χάσει κι εντός έδρας από την Γρανάδα χτυπημένη από τον κορωνοϊο. Έπρεπε να κάνει τουλάχιστον δυο νίκες σε τρία ματς στο β΄ γύρο για να έχει ελπίδες. Έκανε τρεις. Όχι τυχαία.

Μια μεγάλη παγίδα  

Ο Ολυμπιακός είναι αλήθεια ότι στο πρώτο ματς έπαιξε λίγο με την φωτιά. Ισοφαρίστηκε δυο φορές, έχασε ευκαιρίες λόγω απροσεξίας, παρασύρθηκε στο πρώτο ημίχρονο από τον ρυθμό των Ολλανδών. Αλλά στο δεύτερο ημίχρονο τακτοποιήθηκε σωστά στο μισό γήπεδο, κάλυψε τα στόπερ του και με την τριπλή αλλαγή του Μαρτίνς στο τελευταίο τέταρτο βρήκε το γκολ της μεγάλης ελπίδας από τον Μασούρα κι έχασε ευκαιρίες. Πέτυχε μια σπουδαία νίκη αλλά προτιμώ να πω ότι τα όσα συνέβησαν στο Καραϊσκάκη ο Ολυμπιακός πρέπει να τα ξεχάσει και να παίξει απόψε σαν το πρώτο ματς να μην έγινε ποτέ.   

Το πρώτο ματς όπως εξελίχτηκε είναι παγίδα μεγάλη γιατί μπορεί να οδηγήσει τον Ολυμπιακό σε λάθος συμπεράσματα. Δυο από αυτά μπορεί να είναι οδυνηρά. Το πρώτο είναι να πιστέψει ότι αρκεί να σκοράρει πρώτος και αυτό να του είναι αρκετό για να προκριθεί. Και το δεύτερο να παρασυρθεί πιστεύοντας πως μπορεί πάλι να  βάλει γκολ και να καλύψει κάθε αμυντική αδυναμία. Και τα δυο αυτά πρέπει να τα βγάλει από το κεφάλι του. Και δεν θα είναι απλό γιατί όλοι τα επαναλαμβάνουν λανθασμένα και μονότονα από το τέλος του ματς στο Καραϊσκάκη.

Τι σημαίνει «ενιαία σκέψη»

Τα λάθος συμπεράσματα δημιουργούν για τον Ολυμπιακό ένα σοβαρό κίνδυνο: τον κίνδυνο να μπλέξει τις προτεραιότητές του και να αντιμετωπίσει το ματς χωρίς ενιαία σκέψη. Η ομάδα του Μαρτίνς περνά με τρία αποτελέσματα, δηλαδή και με ισοπαλία και με νίκη και με ήττα με ένα γκολ διαφορά. Αν δεν είναι σαφές για ποιο αποτέλεσμα θα παίξει, μπορεί εύκολα να μπερδευτεί. «Ενιαία σκέψη» σημαίνει ότι όλη η ομάδα έχει κάτι συγκεκριμένο στοχεύσει. Μερικές από τις πιο οδυνηρές ήττες του Ολυμπιακού στο παρελθόν έχουν υπάρξει όταν σε ανάλογα ματς κάτι άλλο ήθελε ο προπονητής και κάτι άλλο έκαναν οι παίκτες του – τουλάχιστον μερικοί από αυτούς. Κάποτε στο Λίβερπουλ ο Μπάγεβιτς πίστευε ότι η ομάδα του, αν αμυνθεί όπως πρέπει είναι αδύνατον να δεχτεί τρία γκολ. Οι ξένοι του διαφωνούσαν – το πράγμα πληρώθηκε. Λίγα χρόνια αργότερα ο Σίλβα πίστευε ότι ο Ολυμπιακός κόντρα στην Αρσεναλ θα σκοράρει. Είχε δώσει οδηγίες για επιθετικό παιγνίδι: δεν τηρήθηκαν.  

Ο Ολυμπιακός πρέπει απλά απόψε να φροντίσει να μην κάνει την ζωή του δύσκολη μόνος του. Οι Ολλανδοί δεν έχουν την άμυνα που η περίσταση απαιτεί για να κάνουν ένα κλειστό ματς ψάχνοντας με υπομονή το γκολ του 1-0. Θα προσπαθήσουν να πιέσουν από την αρχή γιατί κάτι άλλο δεν ξέρουν, και θα αφήσουν πολλούς χώρους για αντεπιθέσεις. Αλλα προσοχή: αυτό το κάνουν σε κάθε ματς. Και ήττες στο γήπεδό τους έχουν μόνο δύο – πράγμα που σημαίνει πως απέναντι σε μια τέτοιου είδους δυσκολία βρίσκουν συνήθως λύση.     

Κλειδί η άμυνα

Ο Ολυμπιακός φέτος στην Ευρώπη εκτός έδρας έχει πετύχει ένα και μόνο γκολ: αυτό που βρήκε ο Καμαρά στο Βελοντρόμ κόντρα στη Μαρσέιγ. Τις βεβαιότητες ότι θα σκοράρει κτλ δεν τις καταλαβαίνω. Αν αυτός είναι ο σκοπός του θα πρέπει απόψε να κάνει ένα ματς που φέτος εκτός έδρας δεν έχουμε δει ακόμα: όποιοι κι αν είναι οι επιθετικοί που ο Μαρτίνς θα διαλέξει (είτε είναι η τριάδα  Μασούρα – Ελ Αραμπί - Βαλμουενά, είτε αυτή αποτελούμενη από τους Μπρούμα – Ελ Αραμπί – Φορτούνη), αυτοί θα πρέπει να υποστηριχτούν από την ομάδα σωστά και δεν είναι απλό γιατί για παράδειγμα υπάρχουν δυο ακραία μπακ (ο Ρέαμπτσουκ και ο Λαλά) που θα παίξουν ευρωπαϊκό ματς εκτός έδρας με τον Ολυμπιακό πρώτη φορά. Στο πρώτο ματς ήταν πολύ φανερό ότι αργά ή γρήγορα ο Ελ Αραμπί ή ο Καμαρά ή ο Μασούρας θα έφταναν σε θέση βολής, αλλά απόψε το ματς είναι πολύ διαφορετικό. Αν ήμουν ο Μαρτίνς οδηγός μου θα ήταν το δεύτερο ημίχρονο στο Καραϊσκάκη. Είναι ρίσκο κι αυτό, γιατί η ομάδα δεν κατάφερε να κρατήσει σε κανένα ματς το μηδέν εκτός έδρας – πλην του παιγνιδιού στο ΓΣΠ με την Ομόνοια – αλλά μου μοιάζει ευκολότερος και ασφαλέστερος δρόμος, όχι προς την πρόκριση αλλά προς τη νίκη. Προσέχεις πολύ στην αρχή, κρατάς, δεν τους αφήνεις να τρέξουν, τους κάνεις να φρενάρουν και να σκεφτούν και τους κερδίζεις. Όλα τα άλλα σενάρια εμπεριέχουν ρίσκο: η PSV σκοράρει, δεν φοβάται να παίξει, δεν πιστεύει ότι η ανατροπή του 4-2 είναι κάτι δύσκολο.   

Παίκτες με προσωπικότητα

Θα είναι μια ακόμα νύχτα ζόρικη: δεν έχω ψευδαισθήσεις. Ο Ολυμπιακός δεν φτάνει στο ματς σε σούπερ φόρμα. Ο Σα έχει χάσει τη σιγουριά του από τότε που η άμυνα άλλαξε. Ο Σεμέδο και ο Μπα κάνουν συλλογή από κάρτες τελευταία. Οι δυο ακραίοι μπακ έχουν λίγες εμπειρίες με την ομάδα. Ο Εμβιλά ταλαιπωρήθηκε. Ο Καμαρά μοιάζει κουρασμένος. Ο Βαλμπουενά δύσκολα βγάζει ένα ημίχρονο. Ο Ελ Αραμπί χρειάστηκε ανάσες και τα εξτρέμ δεν έχουν εύκολο γκολ. Αλλά ο Ολυμπιακός έχει εμπειρίες, έχει παίκτες με προσωπικότητα, έχει προπονητή που δύσκολα κάνει λάθος αναγνώσεις. Οι Ολλανδοί είναι αισιόδοξοι – δεν έχουν ποτέ αποκλειστεί από ελληνική ομάδα, αλλά δεν έχουν παίξει και ποτέ με ελληνική ομάδα όπως είναι ο εφετινός Ολυμπιακός. Που αν τους βάλει στην ανάγκη να προβληματιστούν για το πως θα τον κερδίσουν θα τους βραχυκυκλώσει. Αλλά επιβάλλεται να το κάνει χωρίς να χορέψει στο ρυθμό τους: το πρόβλημα πριν αρχίσει το ματς είναι όλο δικό τους.