Η μόνη βεβαιότητα που είχα πριν αρχίσει το πρωτάθλημα είναι ότι θα δούμε ένα πρωτάθλημα τελείως διαφορετικό από το περσινό. Είναι φυσικά νωρίς για βεβαιότητες ωστόσο η πρώτη αγωνιστική είναι ενδεικτική. Η εικόνα των ομάδων που πέρυσι πρωταγωνίστησαν μοιάζει διαφορετική. Κυρίως διαφορετική είναι η αύρα τους: η ΑΕΚ και ο ΠΑΟ εμφανίστηκαν με διάθεση για κάτι ιστορικό – κινούνται έχοντας μπροστά τους ένα μεγάλο στόχο, δηλαδή το πρωτάθλημα.
Πέρυσι δεν είχε συμβεί
Ο Ολυμπιακός πρόσθεσε μια ακόμα εμφάνιση που μεγαλώνει τις συζητήσεις για το τι μπορεί: άλλοι στο 0-0 με τον Ατρόμητο είδαν δυσκολίες κι άλλοι απλά γκίνια. Πέρα όμως από τις συζητήσεις υπάρχουν τα δεδομένα: ο πρωταθλητής πέταξε με το καλημέρα δυο βαθμούς στο Καραϊσκάκη. Πέρυσι είχε κάνει κάτι αντίστοιχο μετά από είκοσι τρεις ολόκληρες αγωνιστικές, όταν τον είχε σταματήσει ο Αρης. Η ισοπαλία του προέκυψε επειδή δεν σκόραρε: πέρυσι κάτι τέτοιο δεν είχε συμβεί στο Καραϊσκάκη ποτέ. Πολλοί λένε ότι έχασε αρκετές ευκαιρίες: εγώ λέω ότι κυρίως έχασε πολύ χρόνο. Ο Ολυμπιακός είχε ένα αρχικό δεκαπεντάλεπτο καλής διάθεσης, χάρη στην όρεξη του Βαλμπουενά, αλλά από εκεί κι έπειτα και μέχρι τη συμπλήρωση μιας ώρας παιγνιδιού, επιθετικά δεν έκανε τίποτα. Οι πολλές χαμένες ευκαιρίες στο τέλος ήταν προϊόν μιας πίεσης βασισμένης σε ατομικές προσπάθειες (ο Ονιεκούρου βοήθησε πιο πολύ από τον Λόπεζ γιατί δεν κρυβόταν, ο Μπα έδωσε λίγο γκάζι και ο Κουντέ ήταν πιο δημιουργικός από τον κουρασμένο Μπουχαλάκη που έπαιξε τρία ματς με την Εθνική), αλλά κυρίως προέκυψαν εξαιτίας της οπισθοχώρησης του Ατρομήτου που έπαιζε πολύ και με το χρονόμετρο. Όταν ο χρόνος που μια ομάδα έχει στη διάθεσή της για να κερδίσει, περιοριστεί σε ένα σκάρτο μισάωρο η αποστολή της γίνεται δύσκολη: κι αν υπάρχει και λίγη γκίνια απαγορευτική. Είναι όμως μόνο γκίνια; Δεν θα το λεγα.
Ελλείψεις και δυσκολίες
Ο Ολυμπιακός πληρώνει μια έλλειψη συγχρονισμών στην επίθεση (οι καινούργιοι παίκτες δεν ξέρουν το παιγνίδι των παλιών και ψάχνουν κατά βάση ατομικές προσπάθειες), αλλά πληρώνει ίσως και κάποιες λάθος εκτιμήσεις. Πρώτα του προπονητή. Ο Πέδρο Μαρτίνς εξακολουθεί να ψάχνει το κατάλληλο σχήμα: χθες παράταξε τον Ολυμπιακό με 4-4-2 το οποίο χωρίς παίκτη να δώσει την μπάλα κάθετα είναι αναποτελεσματικό και δίνει στον αντίπαλο πλεονεκτήματα στη μεσαία γραμμή: ο Ατρόμητος θα μπορούσε να έχει ανοίξει το σκορ με τον Κουλούρη και είχε και δοκάρι με τον Μουνίθ. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Μαρτίνς αρχικά τράβηξε τον Εμβιλά στην άμυνα (που έπαιζε πολύ ψηλά) για να βρει ένα παίκτη για το build up, αλλά πάλι για ένα τέταρτο δεν υπήρχε δημιουργία και κυρίως δεν υπήρχε παιγνίδι για το φορ: ο Ελ Αραμπί πήρε πρώτη φορά τη μπάλα στην περιοχή στο 70΄!
Στον Ολυμπιακό πέρασαν όλο το καλοκαίρι να μιλάνε για ακραία μπακ – ίσως χρειαζόταν καλύτερα, αλλά και πέρυσι ο Χολέμπας και ο Ραφίνια δεν ήταν μεγάλοι δημιουργοί. Αν προβληματισμός έπρεπε να υπάρχει αυτός έπρεπε να αφορά το συνολικό «πακέτο» των μεσοεπιθετικών – τη μη αντικατάσταση του Φορτούνη πχ. Ο Βαλμπουενά κι ο Ελ Αραμπί έχουν μεγαλώσει αρκετά για να κάνουν πάντα τη διαφορά, ο Τικίνιο έρχεται από μια χρονιά απραξίας, ο Ονιεκούρο και ο Ρόνι Λόπεζ δεν είναι σκόρερ και ο Μπα και ο Αγκιμπού Καμαρά είναι άγουροι: η δική μου εντύπωση είναι ότι ο Χασάν έφυγε πολύ βιαστικά και ο Τσούμιτς (που έχει το γκολ) θα ήταν χρησιμότερος από τους πιτσιρίκους, που έχουν πολλά να μάθουν.
Φυσικά η απουσία του Μαντί Καμαρά και του Μασούρα ήταν τεράστια, όμως κυρίως έλειψαν οι game changers από τον πάγκο. Στην περσινή πρεμιέρα του ο Ολυμπιακός είχε πετάξει πάλι ένα ημίχρονο κόντρα στον Αστέρα, αλλά μπήκαν στην επανάληψη ο Φορτούνης, ο Χασάν κι ο Μασούρας και η εικόνα άλλαξε. Και χθες η εικόνα στο τέλος άλλαξε, όμως κανείς από όσους ήρθαν από τον πάγκο δεν είναι σκόρερ. Ο ανανεωμένος και ολοκαίνουργιος Ατρόμητος μολονότι ξεκίνησε θαρραλέα έκανε στο δεύτερο ημίχρονο ό,τι κάνουν όλες οι ομάδες στο Καραϊσκάκη, αλλά απέναντι στην μαζική άμυνα που έπαιξε, ο Ολυμπιακός δεν είχε καθαρό μυαλό. Είναι πρόβλημα, αν σκεφτεί κανείς πως τέτοιες αμυντικές συμπεριφορές αντιπάλων θα βρίσκει συνέχεια μπροστά του.
Ντεφορμέ ο Λουτσέσκου
Το εύκολο γκολ έκανε τη διαφορά στις εντυπώσεις (και στα αποτελέσματα της πρεμιέρας). Ένα ανάλογο ματς στο οποίο γκολ δεν έβρισκε έκανε κι ο ΠΑΟΚ. Δεν είχε βέβαια τον καταιγιστικό ρυθμό που είχε ο Ολυμπιακός έστω στο τελευταίο μισάωρο, αλλά κι αυτός έδειχνε να μην μπορεί να σκοράρει, παρά τη μεθοδικότητα του, ακριβώς όπως μας είχε δείξει και στο ματς με τη Ριέκα π.χ. Ο Ρασβάν Λουτσέσκου την προηγούμενη φορά που δούλεψε στην Ελλάδα πήρε ένα πρωτάθλημα αήττητος: τώρα έχασε την πρώτη κιόλας αγωνιστική. Στην ήττα του ΠΑΟΚ έβαλε κι αυτός το χέρι του, έστω κι αν το αποτέλεσμα βαραίνει κυρίως τον σκουριασμένο γκολκίπερ Ζίφκοβιτς που με το λάθος που έκανε στο 86΄έδωσε στον Κόντε το γκολ του 0-1 σχεδόν από το πουθενά. Αλλά και οι επιλογές του Ρουμάνου στοίχισαν και πολύ. Ο Λουτσέσκου προτίμησε να μην ξεκινήσει τον νεοαποκτηθέντα Μίτριτσα κι εξαιτίας και των απουσιών του Ζίφκοβιτς και του Ελ Καντουρί να βάλει τους Καγκάβα και Μουργκ να παριστάνουν τους εξτρέμ: δεν είχε νόημα. Η δε επανεμφάνιση του Ντόυγκλας Αουγκούστο δίπλα στον καλό Σβαπ έκανε ακόμα πιο αργό από ό,τι συνήθως τον ΠΑΟΚ που κρατούσε τη μπάλα, αλλά δεν έκανε φάσεις. Οταν ο Λουτσέσκου ρίσκαρε στο τέλος με τον Ακμπομ δίπλα στο Σφιντέρσκι, ο ΠΑΟΚ έγινε ακόμα πιο προβλέψιμος. Κι ο ΠΑΣ πήρε μια νίκη διατηρώντας την ψυχραιμία του και βασιζόμενος στην άψογη περσινή του αμυντική γραμμή: οι Σάλιαγκας, Εραμούσπε, Κάργας και Πέρσμαν είναι μια από τις καλύτερες άμυνες του πρωταθλήματος.
Μηνύματα από ΑΕΚ και ΠΑΟ
Αν ο Ολυμπιακός κι ο ΠΑΟΚ στραβοπάτησαν η ΑΕΚ και κυρίως ο ΠΑΟ έκαναν το καλύτερο δυνατό ξεκίνημα. Η ΑΕΚ ψάχνει πρώτα από όλα την επιβεβαίωση ότι έκανε καλές μεταγραφές κι ότι αυτοί που ήρθαν μπορούν να αλλάξουν την ομάδα της. Το ότι σκόραραν ο Λε Ταλέκ, ο Αμπραμπατ και ο Τζούμπερ (που δεν ξεκίνησε αλλά μπήκε φουριόζος) μετράει ως γεγονός πιο πολύ από την ίδια τη νίκη απέναντι στον Ιωνικό που παρόλο που τρόμαξε σε δυο – τρεις φάσεις την Ενωση με τον Τουράμ, παραδόθηκε μάλλον νωρίς. Το γρήγορο γκολ του Λε Ταλέκ στο 7΄ και η αποβολή του Ρομάο στο 41΄δεν άφησαν καμία αμφιβολία για το ποιος θα είναι ο τελικός νικητής, αλλά η νίκη της ΑΕΚ ομόρφυνε με τα γκολ των άλλων δυο νεοφερμένων στην επανάληψη.
Όλα ωραία στη Λεωφόρο
Οι νεοφερμένοι ήταν οι πρωταγωνιστές και στη νίκη του ΠΑΟ που έκανε την καλύτερη εμφάνιση από όλους. Ο Πέρεθ οργάνωσε άψογα, ο Βιδάλ καθάρισε το ματς με προσωπικές ενέργειες που έδωσαν στον Μαουρίσιο και στον Καρλίτος τη δυνατότητα να χριστούν σκόρερ. Ο Αλεξανδρόπουλος έβαλε το γκολ της βραδιάς, αλλά το πιο σημαντικό, πέρα από την υγεία που έδειξε να αποπνέει η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, είναι η όρεξη που φάνηκε για επιθετικό ποδόσφαιρο. Μπορεί ο ΠΑΟ να δέχτηκε φάσεις από τον Απόλλωνα που έμεινε νωρίς με παίκτη λιγότερο λόγω της αποβολής του Φατιόν, αλλά η διάθεσή του να τρέξει και να παίξει μέχρι το τέλος αποτελεί και απόδειξη πως φέτος έχει μια ολοκαίνουργια και πολύ διαφορετική ομάδα. Κι αν τα μάτια ήταν στους νεοφερμένους δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο το σπουδαίο παιγνίδι των παλιών: ο Καρλίτος έμοιαζε άλλος παίκτης, ο Μαουρίσιο ήταν άψογος για 45΄ λεπτά που αγωνίστηκε, ο Χουάνκαρ και ο Αϊτόρ βοήθησαν πολύ και οι νεότεροι που ήρθαν από τον πάγκο (Αλεξανδρόπουλος, Χατζηζιοβάνης, Ιωαννίδης) έκαναν αισθητή την παρουσία τους με την ενέργειά τους. Ο Γιοβάνοβιτς δεν ήθελε να πει καλά λόγια για κανένα, τόνισε ότι ο Απόλλωνας έχασε ευκαιρίες, αλλά η δουλειά που έκανε το καλοκαίρι φάνηκε με το καλημέρα. Για λίγους μπορείς να το πεις.
Βήματα και εντυπώσεις
Στην πρεμιέρα η ΑΕΚ κι ο ΠΑΟ έδειξαν πω έχουν κάνει άλματα προς τα μπρος ενώ ο Ολυμπιακός κι ο ΠΑΟΚ έκαναν βήματα προς τα πίσω. Ο Ολυμπιακός κι ο ΠΑΟΚ ψάχνονται: και οι δυο μοιάζουν να έχουν ξεχάσει τρια πράματα. Το πρώτο πως αν στο ελληνικό πρωτάθλημα δεν πάρεις κεφάλι και δεν στείλεις μηνύματα υπεροχής αρχίζεις να τρώγεσαι με τα ρούχα σου. Το δεύτερο ότι δεν μπορείς να πάρεις το ελληνικό πρωτάθλημα αν δεν σκοράρεις πολύ και εύκολα. Το τρίτο ότι φέτος από τους Ελληνες διαιτητές, όσο κι αν φωνάζεις, σφυρίγματα δύσκολα θα πάρεις: για αυτό μηνύματα δεν χρειάζονταν – το ξέρουν. Κι ας κάνουν ότι δεν το καταλαβαίνουν…
