Στα προημιτελικά του παγκοσμίου κυπέλλου όλα είναι γνωστά: ξέρουμε τις δυνατότητες των πρωταγωνιστών και, μολονότι οι ομάδες έχουν προχωρήσει αρκετά χάρη στις αρετές τους, έχουμε εικόνα και από τις αδυναμίες τους – η τουλάχιστον τις υποπτευόμαστε. Στο μεγάλο ματς της βραδιάς, Ολλανδία – Αργεντινή, δεν υπάρχουν μυστικά. Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως το προγνωστικό είναι εύκολο.

Πιστές στο γνωστό ραντεβού τους

Στην ιστορία των παγκοσμίων κυπέλλων μόνο το Γερμανία – Αργεντινή είναι ζευγάρι που προκύπτει συχνότερα από το Ολλανδία – Αργεντινή. Η αποψινή αναμέτρηση των δυο θα είναι η έκτη. Καμία δεν ήταν απλή. Αλλά η παράδοση είναι λίγο υπέρ των Ολλανδών κυρίως γιατί η Ολλανδία δεν έχει χάσει σε ενενηντάλεπτο ποτέ από τους Αργεντίνους. Εχει μια ήττα, στον τελικό του 1978, στην παράταση με 3-1. Και μια ήττα στον ημιτελικό στα πέναλτι το 2014 μετά από ένα ματς που ολοκληρώθηκε με 0-0, όπως ακριβώς και το προηγούμενο που είχε γίνει το 2006 στη φάση των ομίλων.  

Θυμάμαι πολλά

Δεν θυμάμαι καθόλου το ματς του 2006 – ίσως γιατί ήταν βαθμολογικά αδιάφορο. Θυμάμαι τον τελικό του 1978 ως το πρώτο σημαντικό ματς που είδα στη ζωή μου: Κυριακή απόγευμα νομίζω – πράγμα παράξενο γιατί όλα τα ματς στο μουντιάλ της Αργεντινής μεταδίδονταν αργά το βράδυ. Στο τέλος του ματς, μετά το δοκάρι των Ολλανδών, οι μεγάλοι έλεγαν πως οι Ολλανδοί έχουν καλύτερη φυσική κατάσταση και θα κερδίσουν εύκολα: δεν έγινε τίποτα τέτοιο. Κάτι μαλλιάδες Γκάουτσος με εξωτικά ονόματα (Κέμπες, Πασαρέλα, Φιλιόλ, Μπερτόνι κτλ) στην παράταση έκαναν πάρτι – η δικτατορία του Βιντέλα για την οποία όλοι μιλούσαν ούτε καταλάβαινα τι ήταν κι ο Κρόιφ που όλοι έλεγαν πως έλειπε δεν ήξερα ποιος είναι. Πέρασαν είκοσι χρόνια για να ξαναδώ ένα Ολλανδία – Αργεντινή εξίσου σημαντικό αλλά άξιζε τον κόπο. Το ματς είχε αρχίσει με γκολ από δυο σούπερ παίκτες (προηγήθηκε η Ολλανδία με τον Κλάιβερτ κι ισοφάρισε η Αργεντινή με τον Κλάουντιο Λόπεζ), η Αργεντινή είχε δυο δοκάρια (με τον Ορτέγκα και τον Μπατιστούτα), η Ολλανδία έμεινε με δέκα παίκτες εξαιτίας μιας αποβολής του νεροκουβαλητή Νούμαν, ο Ορτέγκα ζήτησε πέναλτι για μαρκάρισμα του Σταμ πριν αποβληθεί κι αυτός, και στο 90’ ο Ντένις Μπέργκαμπ έβαλε ένα γκολ που μόνο αυτό να είχε πετύχει στη ζωή του θα του αρκούσε για να μπει στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Στο 90΄κατέβασε από τον ουρανό τη μπάλα που έρχονταν από γέμισμα του Σταμ από την άμυνα, την έκρυψε από όλους και την εμφάνισε στα δίχτυα του Ρόα: οι Ολλανδοί είπαν πως πήραν εκδίκηση για την ήττα του 1978, οι Αργεντινοί μιλάνε ακόμα για κλοπή!   

Θυμάμαι και το ματς του 2014 στο Σάο Πάολο. Μια μέρα πριν είχαμε δει την διάλυση της Βραζιλίας, οι Αργεντίνοι είχαν κάνει κανονική επιδρομή στη Βραζιλία και ήταν βέβαιοι πως αν η ομάδα τους προκρινόταν από τον ημιτελικό θα κέρδιζε το τρόπαιο γιατί, όπως λέγανε, «καμία ευρωπαϊκή ομάδα δεν έχει κερδίσει ποτέ μουντιάλ στην Λατινική Αμερική». Προέκυψε ένα ματς χωρίς φάσεις όπου κυριαρχούσε ο φόβος της ήττας, με κορυφαία στιγμή ένα τάκλιν του Μασκεράνο στο Ρόμπεν ακριβώς στο 90΄. Η λύση δόθηκε στα πέναλτι.  Ολοι περίμεναν ο Φαν Γκααλ να κάνει το κόλπο που έκανε με την Κόστα Ρίκα, όταν αντικατέστησε τον Σίλεσι με τον Κρουλ («το έκανα γιατί είναι πιο ψηλός» είπε πει), αλλά ο Ολλανδός κόουτς ολοκλήρωσε τις αλλαγές του στην παράταση. Μίλησε ο τερματοφύλακας της Αργεντινής Ρομέρο. Μαζί με τους Ολλανδούς έκλαιγαν στις εξέδρες του γηπέδου και οι Βραζιλιάνοι.      

Φιλιά και  Μπατιστούτα

Οι δυο ομάδες ξεκίνησαν τη μάχη τους ήδη. Ο Ντι Μαρία χαρακτήρισε τον Λουίς Φαν Γκααλ ως «τον χειρότερο προπονητή που είχε ποτέ του» – η συνύπαρξή τους στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ υπήρξε όντως προβληματική. Ο Ολλανδός κόουτς απάντησε ότι λυπάται για το γεγονός ότι ο Ντι Μαρία δεν λέει για αυτόν τα καλύτερα λόγια, αλλά του αρκεί ότι ο Ντε Πάι, που στη συνέντευξη Τύπου καθόταν δίπλα του, τον φιλάει στο στόμα – προκάλεσε μάλιστα τον παίκτη του να δώσουν ένα φιλί μπροστά στις κάμερες, αλλά αυτός αρνήθηκε! Μια μέρα πριν ο Tίμπερ, όταν ρωτήθηκε για το αν στην Ολλανδία ανησυχούν για τη φόρμα του Μέσι, είπε ότι φέτος ο ίδιος έχει μαρκάρει με επιτυχία παίκτες νεότερους, πιο γρήγορους και πιο δυνατούς.

Οι Αργεντίνοι από την άλλη, εμφάνισαν πριν το ματς παίκτες της ομάδας του 1998 (ο τελευταίος ήταν ο Μπατιστούτα) που ζητάνε από τους ποδοσφαιριστές της τωρινής Εθνικής τους αυτό το ματς να το κερδίσουν για χάρη τους - «για να πληρώσουν την κλοπή του 1998» είπε ο Μπατιστούτα. Το χαν κάνει και το 2014 – το κόλπο είχε φέρει γούρι.

Λουίς και Μέσι

Οι δυο φτάνουν τελείως διαφορετικά στο ματς. Η Αργεντινή μετά τη δύσκολη αρχή απολαμβάνει την εμπιστοσύνη της χώρας. Η εξέδρα των Αργεντίνων στο Κατάρ είναι η ωραιότερη. Η περιπετειώδης πρόκριση από τον όμιλο ατσάλωσε το φρόνημα της ομάδας, ακόμα και η δύσκολη πρόκριση επί των Αυστραλών εμφανίζεται ως κάτι χρήσιμο: «καλύτερα που υπήρξε χτυποκάρδι στο τέλος γιατί έτσι δεν θα χαλαρώσει κανείς» είπε χθες ο Καμπιάσο που πέρασε κι αυτός από το προπονητικό κέντρο της ομάδας (μετά το Βαλντάνο και τον Ζανέτι) για να εμψυχώσει τους παίκτες.

Οι Ολλανδοί από την άλλη πορεύονται εν μέσω εθνικής δυσπιστίας. Οι κάποτε σούπερ σταρ του ολλανδικού ποδοσφαίρου, ο Μάρκο Φαν Μπάστεν, ο Φαν ντε Φάρτ και ο Πιέρ φαν Χόιτονγκ στα σχόλια τους στην ολλανδική τηλεόρασης είναι υπερβολικά σκληροί με την ομάδα του Λουίς Φαν Γκααλ. Τον κόουτς βέβαια αυτές οι κρίσεις ελάχιστα τον απασχολούν. Γνωρίζει ότι αυτοί οι πρώην μεγάλοι ποδοσφαιριστές είναι πλέον τηλεοπτικοί αστέρες. Που πρέπει να κάνουν κρίσεις που να τραβούν την προσοχή. Ο πιο εύκολος τρόπος για αυτό είναι να υπερβάλεις: το χει κάνει κι αυτός όταν έκανε το σχολιαστή στα ματς του Euro του 2008 και του μουντιάλ του 2010. Τον απασχολεί πως θα βρει τους κατάλληλους μέσους για την περίσταση: αυτούς ψάχνει από την αρχή. Με τους Αμερικάνους η Ολλανδία κέρδιζε 2-0 κι ο Φαν Γκααλ άλλαξε τους δυο από τους τρεις του χαφ στο ημίχρονο!   

Κάτι παραπάνω, αλλά…

Οι Αργεντινοί μοιάζουν να έχουν κάτι παραπάνω: είναι η αύρα του Μέσι, η μεγάλη του υποστήριξη από τους ουδέτερους, η όρεξή του να κάνει κάτι αληθινά ιστορικό αυτό που δημιουργεί την αίσθηση μιας υπεροχής τους πριν το ματς αρχίσει. Αλλά το πράγμα δεν είναι όπως φαίνεται και τίποτα δεν θα είναι εύκολο. Διότι ο Ντε Πολ πονάει, ο Ντι Μαρία είναι αμφίβολος, ο Λαουτάρο Μαρτίνες κάνει ενέσεις για να πατήσει το γήπεδο και γιατί η Ολλανδία δεν είναι Πολωνία, Μεξικό και Αυστραλία. Είναι μια ομάδα με οργανωμένη άμυνα, που συνεχώς βελτιώνεται. Που ξέρει δηλαδή τον τρόπο για να πάει μακριά.

Η Ολλανδία στα τρία τελευταία μουντιάλ που έχει πάρει μέρος (το 1998, το 2010 και το 2014) τον προημιτελικό τον πέρασε – τελευταίος αποκλεισμός σε αυτή τη φάση το 1994 από τη Βραζιλία. Η Αργεντινή αντιθέτως, μετά τους καιρούς του Μαραντόνα, ακόμα κι όταν περνά τον όμιλο (δεν της συμβαίνει πάντα), αν βρει ευρωπαϊκή ομάδα στα νοκ άουτ υποφέρει: τα κατάφερε μόνο το 2014, όταν απέκλεισε το Βέλγιο. Το 1998 αποκλείστηκε από την Ολλανδία. Το 2006 από τους Γερμανούς, όπως και το 2010. Το 2018 την απέκλεισαν στους 16 οι Γάλλοι. Και σε αυτούς τους τελευταίους αποκλεισμούς ήταν παρών και ο Λίο Μέσι.   

Για να δούμε τι θα δούμε…