Ο Παναθηναϊκός κέρδισε το ντέρμπι με την ΑΕΚ και την άφησε έξι βαθμούς πίσω. Ξέφυγε ήδη και με τέσσερις βαθμούς από τον Ολυμπιακό που πέταξε δυο και με το Βόλο στο Καραϊσκάκη. Ο Αρης πέρασε μεν από την Τρίπολη πλην όμως από τους Πράσινους είναι μακριά. Ο ΠΑΟΚ, που έχει δει τι έκαναν όλοι οι ανταγωνιστές του, έχει τη δυνατότητα κερδίζοντας την Λαμία να μείνει μόνος κοντά στην ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Για την ώρα το πρωτάθλημα είναι για κάποιους ευκαιρία για ανάσταση και για άλλους αληθινός Γολγοθάς. Ας δούμε δυο τρεις λεπτομέρειες.

O περσινός ΠΑΟ και η περσινή ΑΕΚ

Ο Παναθηναϊκός κατέβηκε στο ντέρμπι χωρίς αλλαγές σε αυτή που στο ξεκίνημα της σεζόν είναι η βασική ενδεκάδα του – μόνη απουσία ο Χουάνκαρ, που αντικαταστάθηκε από τον Γκανέα όπως και στο ματς με τον Λεβαδειακό. Αυτή τη φορά δεν υπήρξε χώρος για τον Βέρμπιτς καθώς χρειαζόταν ο Ρούμπεν Πέρεζ, ενώ ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς κράτησε το αμυντικό δίδυμο Σάρλια – Πούγγουρας παρόλο που είχε έτοιμο τον Μάγκνουσον.

Ο Ματίας Αλμέιδα από την άλλη έκανε κάποιες μικροεκπλήξεις, αλλά όχι και τεράστιες αλλαγές. Η ΑΕΚ παρατάχθηκε με αυτό το κάτι σαν 4-2-3-1 (στο οποίο ο Γκατσίνοβιτς ξεκίνησε αυτή τη φορά αριστερά για να βοηθήσει τον Χατζισαφί στον περιορισμό του Παλάσιος) κι αν μια υπήρξε κάτι σημαντικά διαφορετικό σε σχέση με το ματς με τον ΠΑΣ, είναι η επανεμφάνιση του Γκαρσία σε θέση δεξιού εξτρέμ – αυτός ήταν ο αντικαταστάτης του Τζούμπερ και κάποιος πρέπει να είπε στον Αργεντινό πως έχει και καλή παράδοση κόντρα στην ΑΕΚ.

Πιο πολύ και από τις επιλογές των προπονητών σε ό,τι έχει να κάνει με τις ενδεκάδες έπαιξε ρόλο η στρατηγική. Ο ΠΑΟ ήταν προετοιμασμένος για την πίεση της ΑΕΚ και μετά από δυο επικίνδυνες επισκέψεις του στην περιοχή του Στάνκοβιτς η ΑΕΚ σταμάτησε να πρεσάρει ψηλά κι άρχισε απλά να ψάχνει ένα λάθος στη μεσαία γραμμή έχοντας τη βεβαιότητα ότι η έλλειψη σιγουριάς των στόπερ του ΠΑΟ μπορεί να της δώσει ευκαιρίες αφού ο Αραούχο με την κίνησή του είχε απέναντί τους τον τρόπο του: έτσι ήρθε το 0-1.  Στο 38’, μετά από ένα λάθος του Πέρεζ, ο Αραούχο βρήκε τον Πινέδα κι αυτός έκανε το 0-1 ανενόχλητος. Αλλά από τη στιγμή που ο Αλμέιδα διάλεξε το 4-2-3-1 η άμυνα της ΑΕΚ υπέφερε όσο και πέρυσι, αφού οι τρεις από τους τέσσερις που την αποτελούσαν (Ρότα, Τζαβέλας, Χατζισαφί) ήταν βασικοί κι ένα χρόνο πριν. Ο ΠΑΟ γύρισε το ματς με δυο πέναλτι γκολ πριν να βγει το ημίχρονο: το πρώτο το χτύπησε στο 41’ ο Αραούχο (το παραχώρησε ο Χατζισαφί παίζοντας με τα χέρια) και το δεύτερο ο Σπόραρ στο 48΄(το πήρε ο Γκάνεα από τον Γκαρσία που γύρισε να καλύψει τον άφαντο στη φάση Ρότα).      

Η αστάθεια της άμυνας της ΑΕΚ ήταν ο λόγος που η ομάδα του Αλμέιδα δεν κατάφερε να πιέσει όσο ήθελε και στην επανάληψη. Ο Αλμέιδα φρέσκαρε νωρίς την ενδεκάδα του και η ΑΕΚ πήρε μέτρα, όμως μολονότι το ματς άνοιξε οι δικές της ευκαιρίες ήταν λιγότερες από του ΠΑΟ, που απλά περίμενε τα δωράκια των αμυντικών της. Η ΑΕΚ είχε μια μεγάλη ευκαιρία με τον Αραούχο στο 70΄, ο ΠΑΟ δυο δοκάρια – ένα με τον Αϊτόρ κι ένα με τον Παλάσιος. Όταν στο τέλος ο Γιοβάνοβιτς χρησιμοποίησε και τον Μπερνάρντ ο ΠΑΟ έγινε πιο επικίνδυνος μολονότι κρατούσε πολύ λίγο τη μπάλα. Πήρε το ντέρμπι με όπλο την ομοιογένειά του και το ότι ήταν σαφώς πιο ψυχωμένος: σίγουρα βοήθησε και η γνώση του στραβοπατήματος του Ολυμπιακού στο ματς με το Βόλο. Ο ΠΑΟ με νίκη ξέφευγε και από τον Ολυμπιακό και από την ΑΕΚ: είναι πλέον αρκετά ώριμη ομάδα για να μην εκμεταλλευτεί την ευκαιρία. Όχι απλά να κερδίσει ένα ντέρμπι, αλλά να πάρει το πρωτάθλημα.

Λάθος επιλογή το rotation

Ο Ολυμπιακός πέταξε δυο βαθμούς κόντρα στο Βόλο, που πάντα τον δυσκολεύει και στο Καραϊσκάκη. Την πάτησε για ένα απλούστατο λόγο: γιατί πέταξε ένα ημίχρονο. Το Σάββατο έγραφα στην εφημερίδα ότι ο Κάρλος Κορμπεράν ετοίμαζε ένα μεγάλο rotation στο ματς, αφού ο Ολυμπιακός ερχόταν από το ταξίδι (και την ήττα στο Ναντ) και περιμένει και το ματς με την Φράιμπουργκ. Ωστόσο, μολονότι καταλάβαινα το λόγο, διατύπωνα τις αμφιβολίες μου για την χρησιμότητα μιας τέτοιας κίνησης, διότι το ματς ήταν δύσκολο και γιατί ο Ολυμπιακός, στην αρχή της σεζόν, δεν έχει ομοιογένεια και είναι δύσκολο να την βρει όταν ο προπονητής του αλλάζει συνεχώς ενδεκάδες.

Αποδείχτηκε νωρίς ότι το ματς ήταν πολύπλοκο: ο Βόλος πίεσε ψηλά και ακόμα κι αν δεν έκανε ευκαιρίες υποχρέωσε τον Ολυμπιακό να κάνει κάτι που δεν ξέρει, δηλαδή να περιμένει. Στο 29΄ ο Οσέγκοβιτς έκανε το 0-1 σε μια φάση που ο Φερνάντεζ χορεύει τον Ρέαπτσουκ και μπαίνει στη μακρά λίστα των παικτών που ταλαιπώρησαν φέτος την άμυνα του Ολυμπιακού, στην οποία ούτε η επιστροφή του Βρσάλικο, ούτε η χρησιμοποίηση του Παπασταθόπουλου έδωσαν κάποια σιγουριά.

Ο Κορμπεράν κατάλαβε το λάθος και προσπάθησε να επανορθώσει: στο ημίχρονο έβγαλε τον Βρσάλικο, τον Ουί Τζο (που ακόμα ψάχνεται) και τον Μασούρα (που δεν φτάνει ούτε σε τελική προσπάθεια) και προσπάθησε να γυρίσει το ματς με τους Ελ Αραμπί, Αβιλα και Πέπ Μπιέλ. Ο Βόλος τρόμαξε, άφησε στον Ολυμπιακό την μπάλα, δεν έκανε τίποτα πέρα από καθυστερήσεις, αλλά ο πρωταθλητής, που είχε δυο δοκάρια (!), δεν έφτασε στη νίκη γιατί ο Ντε Λα Φουέντε (που με τον Ροντρίγκεζ μπήκε κι αυτός στο ματς  αντί του Μπόουλερ και του Βαλμπουενά), δεν έχει ρυθμό αγώνων στα πόδια του και είναι αμφίβολο αν γνωρίζει και την τέχνη του γκολ. Ο Αμερικάνος που ήρθε έχοντας να αγωνιστεί στη Μαρσέιγ από τον Φεβρουάριο,  σπατάλησε τις δυο τεράστιες ευκαιρίες που είχε στη διάθεσή του: το γκολ που χάνει στο 95΄ ενώ έχει κολλήσει όλη η άμυνα του Βόλου περιμένοντας ότι ο διαιτητής Φωτιάς θα δώσει πέναλτι στο πέσιμο του Ρέαπτσουκ, απλά δεν χάνεται.

Ο Βόλος στο διάστημα που υπέφερε φρόντισε με μαζική άμυνα απλά να μην φτάνει η μπάλα στον Ελ Αραμπί, που σκόραρε στη μοναδική του τελική προσπάθεια σε μια φάση που έφτιαξε και ολοκλήρωσε μόνος του! Ο Ολυμπιακός κατέθεσε καρδιά, αλλά μια κλειστή άμυνα για να την ανοίξεις θέλει συνεργασίες και αυτοματισμούς: όλα αυτά είναι για την ώρα άγνωστες λέξεις και από ό,τι φαίνεται θα αργήσουν και πολύ. Ο Ολυμπιακός παίζει ποδόσφαιρο μονάδων: όποιος κάτι μπορεί να κάνει από μόνος του με τη μπάλα στα πόδια, διακρίνεται. Οποιος όχι, ψάχνεται. Κι όποιος παίζει στην άμυνα (και πρέπει να τα καταφέρει επίσης μόνος και χωρίς βοήθειες) απλά ταλαιπωρείται.

Τα δύσκολα εύκολα κι ο Αρης

Δύσκολο έπρεπε να ήταν το βράδυ και για τον Αρη στην Τρίπολη κι όντως πολύ απλό το πέρασμα των κιτρινόμαυρων από εκεί δεν ήταν. Ο Κουέστα χρειάστηκε πάλι αρκετά, ο Αστέρας έκανε στην επίθεση σίγουρα περισσότερα από όσα στο ματς με τον Ολυμπιακό πχ, αλλά στον Αρη αρκούσε τελικά ο Μαντσίνι. Στο 20΄βρήκε τον Γκρέι κι αυτός έκανε το 0-1. Και στο 60΄ο Εμπακατά παίρνοντας το ριμπάουντ από ένα σουτ του Μαντσίνι στο δοκάρι έκανε το 0-2. Την Κυριακή κόντρα στον Ολυμπιακό ο Αρης θα χει την δυνατότητα να ψάξει μια νίκη που θα τον βοηθήσει να σβήσει εν μέρει την ήττα από τον Παναιτωλικό που είναι το μόνο του ασυγχώρητο αποτέλεσμα. Αν δεν την πάρει θα έχει κι αυτός μπροστά του μεγάλη ανηφόρα.  Στο μεταξύ απόψε ο ΠΑΟΚ λογικά θα κερδίσει τη Λαμία και θα μείνει ψηλά: το ΠΑΟΚ – ΠΑΟ που έρχεται μετά τη διακοπή θα είναι ένα μεγάλό παιγνίδι.

Μπορεί να υπάρχει η εντύπωση πως θα δούμε ένα πρωτάθλημα που οι πρωτοπόροι θα χάνουν βαθμούς, αλλά εγώ πιστεύω πως τα αποτελέσματα στα ματς κορυφής θα μετρήσουν πολύ: ίσως περισσότερο από πέρσι. Ο ΠΑΟ κερδίζοντας τον ΠΑΣ στη Λεωφόρο την άλλη Κυριακή θα κάνει τις νίκες του πέντε: κι άντε πιάστε τον.

Ολοι στο μεταξύ φωνάζουν

Στο μεταξύ υπάρχει τεράστια γκρίνια για τη διαιτησία: σε τέσσερις αγωνιστικές έχουν βγάλει ανακοινώσεις ή έχουν διαμαρτυρηθεί με δηλώσεις προπονητών παικτών και παραγόντων οι μισές ομάδες! Η ΑΕΚ ισχυρίζεται ότι αδικήθηκε στη Λεωφόρο: νομίζω πως πρέπει πρώτα από όλα να δει τη στρατηγική της. Στο θέμα των ξένων διαιτητών πχ κάποιοι κύκλοι της διοίκησης λένε ότι τους θέλουν και ο Αραούχο είπε χθες ότι προτιμά ξένοι να μην έρχονται. Ο Ολυμπιακός έχει πιο ξεκάθαρη στρατηγική: δεν θέλει κανένα Ελληνα. Πράγμα λογικό, αφού όλοι όσοι διευθύνουν παιγνίδια του είναι σαν να δίνουν εξετάσεις: όποιος του δώσει ένα πλάγιο άουτ το ξέρει πως θα φύγει από τους πίνακες για καιρό. Το μπλέξιμό του είναι μεγάλο. Ωστόσο το αγωνιστικό του μπλέξιμο είναι μεγαλύτερο…