Ο Ολυμπιακός θα δώσει απόψε στο Λονδίνο ένα από τα πιο δύσκολα ματς της σεζόν του στο Τσάμπιονς λιγκ με αντίπαλο την Αρσεναλ. Την τελευταία φορά που την συνάντησε εκεί την κέρδισε με 0-1 με ένα γκολ του Ελ Αραμπί: από τότε πέρασαν 4,5 χρόνια. Λίγο νωρίτερα, τον Φεβρουάριο του 2020, την είχε κερδίσει με 1-2 και την είχε αποκλείσει από την συνέχεια του Γιουρόπα λιγκ πάλι με γκολ του σπουδαίου Μαροκινού μετά από προσπάθεια του Μασούρα στο 119΄της παράτασης. Εκείνη η πρόκρισή του ήταν η μεγαλύτερη στην ευρωπαϊκή του ιστορία μέχρι τότε. Μετά υπήρξαν κι άλλες πιο σημαντικές.

Δυο ιστορικές νίκες

Η ερώτηση είναι τι μπορεί να κάνει ο Ολυμπιακός απόψε. Δεν το ξέρω. Θέλω να σας θυμίσω όμως μερικά πράγματα από εκείνες τις νίκες που αν και σχετικά πρόσφατες νομίζω ότι τις έχουμε ξεχάσει τουλάχιστον οι περισσότεροι. Τις βάζω μαζί γιατί η Αρσεναλ όπως κι απόψε είχε προπονητή τον Αρτέτα και φιλοδοξίες μεγάλες.

Στον τελευταίο και νικηφόρο του αγώνα στο Λονδίνο ο Ολυμπιακός αγωνίστηκε με τερματοφύλακα τον Ζοζέ Σα αναπληρωματικός του οποίου ήταν ο Τζολάκης, ο μόνος από τους τωρινούς παίκτες του Ολυμπιακού που υπήρχε και τότε στην αποστολή. Ο Ολυμπιακός είχε παίξει 5-3-2, αλλά με πολύ έξυπνο τρόπο. Επαιζαν δίπλα στον σοφό Παπασταθόπουλο δεξιά ο πιο γρήγορος Μπα και αριστερά ο Χολέμπας. Στην μια πτέρυγα υπήρχε ο Ρέαμτσουκ – ο Χολέμπας έπρεπε και να τον καλύπτει αφού ο Φορτούνης που υπήρχε μπροστά του δεν επέστρεφε (είχε γίνει κι αλλαγή…) και στην άλλη πλευρά υπήρχε ο Ανδρούτσος (!) τον οποίο όμως κάλυπτε ο Μασούρας που έτρεχε: όταν ο Ολυμπιακός είχε την μπάλα ο Ανδρούτσος γινόταν χαφ γιατί στα χαφ υπήρχαν ο Καμαρά και ο ΕμΒιλά και μόνοι δεν μπορούσαν να δημιουργήσουν. Ο Ολυμπιακός είχε ψάξει στο μέτρο που του ήταν δυνατό και το δεύτερο γκολ μολονότι ο Μπα είχε αποβληθεί. Από τον πάγκο του ήρθαν ο Ρατζέλοβιτς κι ο Μπρούμα: ο Βαλμπουενά και  Χασάν ήταν τραυματίες, άλλος επιθετικός δεν υπήρχε – γενικά δεν υπήρχαν πολλές πολυτέλειες. Ηταν στατιστικά και ουσιαστικά απίθανο ο Ολυμπιακός να αποκλείσει δεύτερη σερί φορά την Αρσεναλ: ότι την κέρδισε με βασικούς τους Ρέαμτσουκ, Ανδρούτσο, Μπα και τον 35χρονο Χολέμπας ήταν ένα μικρό θαύμα – η Αρσεναλ είχε στις τάξεις της τους Οντεγκαρντ, Μαρτινέλι (που υπάρχουν ακόμα και ίσως ο δεύτερος να είναι και βασικός το βράδυ) αλλά και τους Ομπαμεγιάνγκ, Πέπε, Λακαζιέτ, Ντάνι Θεμπάγιος – όλοι στον καιρό τους πανάκριβοι.

Αν ο Ολυμπιακός την είχε κερδίσει με αυτή την σύνθεση, δεν μοιάζει παράξενο ότι την απέκλεισε με μια άλλη καλύτερη. Στις 27 Φεβρουαρίου του 2020 παρόντες ήταν ο Σα κάτω από την εστία, οι Ελαμπντελουί, Σισέ, Μπα, Τσιμίκας στην άμυνα, οι Καμαρά, Μπουχαλάκης, Γκιγιέρμε στην μεσαία γραμμή, και οι Βαλμπουενά, Ρατζέλοβιτς, Ελ Αραμπί στην επίθεση. Σαφώς αυτός ο Ολυμπιακός ήταν κομμάτι καλύτερος από τον άλλο, αλλά δεν θυμάμαι και τότε πριν από το ματς με τους Κανονιέρηδες να υπήρχε μεγάλη αισιοδοξία. Η Αρσεναλ ήταν και τότε φαβορί τεράστιο: υπήρχαν άλλωστε όλοι οι γνωστοί της επιθετικοί κι εκτός από τους Ομπαμεγιάνγκ, Πέπε, Λακαζιέτ, Ντάνι Θεμπάγιος, Μαρτινέλι, υπήρχε και ο πολύπειρος Οζίλ. Κι όμως ο Ολυμπιακός είχε κάνει τότε μια έκπληξη σε ευρωπαϊκό επίπεδο τεράστια την οποία ενάμισι χρόνο αργότερα δικαιολόγησε ξανακερδίζοντας.

Τι δένει αυτές τις διαδοχικές νίκες; Πέρα από την παρουσία του κόουτς Μαρτίνς, που είχε κάνει την καλύτερη δυνατή δουλειά, το κοινό χαρακτηριστικό των δυο ομάδων του Ολυμπιακού ήταν μια τεράστια πίστη στην πιθανότητα να γίνει αποτέλεσμα. Η πίστη έκανε παίκτες όπως ο Ρατζέλοβιτς, ο Μπουχαλάκης, ο Σισέ, ο Μπα, ο Καμαρά να φύγουν από το γήπεδο ως θριαμβευτές και η πίστη και η καλή προετοιμασία είχε βοηθήσει τον Ρέαμτσουκ, τον Ανδρούτσο, τον Χολέμπας να φύγουν από το ίδιο γήπεδο δυο χρόνια αργότερα νικητές. Δεν μιλάω για τον ΕλΑραπί, τον Βαλμπουενά, τον Φορτούνη, τον Παπασταθόπουλο, τον Τσιμίκα, τον Σα, τον Ελ Αραμπί: αυτοί είναι όλοι παίκτες σπάνιας ράτσας.

Ματς παικτών κυρίως

Εχει απόψε παίκτες ο Ολυμπιακός παίκτες που να πιστεύουν πως μπορούν να κάνουν υπέρβαση καριέρας σε μια αποστολή τόσο δύσκολη; Θα το ξέρουμε το βράδυ. Είναι ωστόσο δεδομένο πως αυτά τα ματς είναι παιγνίδια στα οποία το βασικό ζητούμενο είναι η υπέρβαση στην απόδοση: αλλιώς δεν έχει νόημα να συζητάμε. Μπορούμε σε θεωρητικό επίπεδο να πούμε πολλά και διάφορα για τακτικές επιλογές, για ενδεκάδες, για σχήματα κτλ. Αντίθετα από εκείνες τις ομάδες του Ολυμπιακού, που στο Λονδίνο κέρδισαν, ο τωρινός είναι πιο γεμάτος σε μονάδες, ώστε να επιτρέπει στον Μεντιλίμπαρ κάθε σχήμα και κάθε διάταξη. Δεν έχω πρόβλημα να συζητήσω αν ένα 4-3-3 με ένα κανονικό χαφ παραπάνω (μια τριπλέτα Εσε, Γκαρθία Σιπιόνι) θα πρόσφερε καλύψεις στην άμυνα ή και αν ένα 5-4-1 απόψε θα ήταν πιο χρήσιμο. Μπορώ επίσης να ακούσω όποιον λέει ότι ο προπονητής πρέπει να παρουσιάσει ένα Ολυμπιακό ικανό να κάνει το γνωστό παιγνίδι του κτλ.    Αλλά αυτά τα ματς είναι ματς των παικτών. Αν θέλουν να γράψουν ιστορία πρέπει να δείξουν τον καλύτερο εαυτό τους παίζοντας καλύτερα από αυτό που δείχνουν στο πρωτάθλημα. Γιατί στο πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός για την ώρα κερδίζει (όταν κερδίζει…) συνήθως αντιδρώντας ή απλά ανεβάζοντας στροφές στο δεύτερο ημίχρονο αλλά αυτά με την Αρσεναλ δεν πιάνουν. Αν δεν παίξεις από το πρώτο λεπτό μέχρι τα λεπτά των καθυστερήσεων στα κόκκινα δεν έχεις τύχη. Καμία απολύτως, όποιος κι αν είναι ο σχηματισμός, η διάταξη, η θεωρία.

Αυτό το λέω και γιατί τεσσεράμισι χρόνια μετά το τελευταίο ραντεβού των δύο ο Ολυμπιακός μεγάλωσε μεν, αλλά και η Αρσεναλ έφτασε σε σημεία δυσθεώρητα.

Η πιο ακριβή Αρσεναλ της ιστορίας

Η εφετινή Αρσεναλ δεν χτίστηκε για να κερδίσει τον Ολυμπιακό ή για να μπει στην πρώτη οκτάδα της League Phase του Τσάμπιονς λιγκ: ο σκοπός της είναι να κάνει ένα βήμα παραπάνω από πέρσι και ή να κερδίσει την διοργάνωση (πέρυσι έπαιξε στα ημιτελικά της) ή την Πρέμιερ λιγκ. Για αυτό το περασμένο καλοκαίρι ξόδεψε περίπου 300 εκατ ευρώ (!) ευρώ για να ενισχυθεί χωρίς να πουλήσει κανένα από τους περσινούς της βασικούς. Αυτά τα 300 εκατ δόθηκαν μάλιστα για μόλις έξι παίκτες: για το «πολυεργαλείο» που λέγεται Θουμπιθαμέντι που ήταν πέρυσι ο καλύτερος παίκτης της Ρεάλ Σοσιεδάδ, για τον μεσοεπιθετικό Εζε που έλαμψε πέρυσι με την Κρύσταλ Πάλας, για το σέντερ φορ των 50 γκολ με την φανέλα της Σπόρτινγκ Λισαβόνας Γιόκερες, για τον εξτρέμ Μαντουέκε, πρώην αστέρι της Τσέσλι, για τον πρώην στόπερ της Βαλένθια Μοσκέρα και για τον Δανό τρεχαλιτζή Νόργκαρντ, που κατέφθασε από την Μπρέντφορντ. Χάρη και στην εντυπωσιακή ενίσχυσή της η Αρσεναλ είναι δεύτερη στην Πρέμιερ λιγκ (μόλις δυο βαθμούς πίσω από την Λίβερπουλ) και ξεκίνησε το Τσάμπιονς λιγκ κάνοντας μια διαδικαστική νίκη εκτός έδρας με αντίπαλο στην πρεμιέρα της την Αθλέτικ στο Μπιλμπάο. Κυρίως όμως χάρη στο καταπληκτικό της ρόστερ η Αρσεναλ επιβάλει απόψε στον Αρτέτα να έχει πονοκεφάλους για την γραμμή της επίθεσης, μολονότι του λείπουν τέσσερεις που θα μπορούσαν να είναι βασικοί, δηλαδή ο Χάβερτζ, ο Γκάμπριελ, ο Μαντουακέ και ο Οντεγκαρντ.

Η Αρσεναλ είναι πανάκριβη, φιλόδοξη, πλήρης και αστραφτερή. Σκοράρει με στημένες φάσεις για σεμινάριο, έχει μια άμυνα πολύ καλή, μπορεί να κάνει κατοχή μπάλας και να σε ζαλίσει γιατί έχει τρεις σπουδαίους μέσους: ο Ντέγκλαν Ράις, ο Θουμπιθαμέντι και ο Μερίνο μπορούν να σε τρελάνουν. Αλλά ας ελπίσουμε πως πάλι όλους μπορεί να τους τρελάνει ο Ολυμπιακός με την πίστη του…