Πριν ακριβώς μια εβδομάδα έγραφα πως ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός στην Ευρωλίγκα μοιάζουν – για την ώρα - να έχουν αλλάξει ελάχιστα σε σχέση με πέρυσι, επισημαίνοντας τις αδυναμίες που κουβαλούν, ο πρώτος σε επίπεδο ρόστερ ο δεύτερος σε επίπεδο παιγνιδιού. Στις νίκες τους με το Ντουμπάι και την Μπασκόνια αντίστοιχα θύμισαν ωστόσο και τις αρετές τους. Ο Ολυμπιακός εξακολουθεί να έχει μια ομάδα σκληρή, ικανή να παίξει άμυνα, μεθοδική στην έδρα της και με ένα προπονητή όπως ο Γιώργος Μπαρτζώκας που μοιάζει με τις δυσκολίες να χαίρεται. Ο ΠΑΟ από την μεριά του εξακολουθεί να έχει τον Κέντρικ Ναν που είναι ο καλύτερος Αμερικάνος περιφερειακός που παίζει στην Ευρώπη: το 84-86 έχει την υπογραφή του καθώς όταν αυτός βρίσκει ένα δυο συμπαραστάτες (στο ματς με την Μπασκόνια είχε τον Οσμαν και τον Χουάντσο) και τα χειρότερα κρύβονται. Οπως ακριβώς και στον Ολυμπιακό όλα γίνονται πιο όμορφα όταν ο Σάσα Βεζένκοφ μπορεί να κάνει τα δικά του. Το τελικό 86-67 έχει την σφραγίδα του.

Τα κέφια του Σάσα

Ο Βεζένκοφ μοιάζει να έρχεται από ένα καλό καλοκαίρι. Είναι πιο αδύνατος και κατ΄επέκταση πιο εκρηκτικός – ειδικά στην άμυνα. Στο ματς με το Ντουμπάι αν ο Μπαρτζώκας δεν τον τραβούσε στον πάγκο στο τελευταίο δεκάλεπτο με την σκέψη στο ματς της Κυριακής με τον ΠΑΟ ο Βεζένκοφ θα μπορούσε να βάλει 40 πόντους! Έβαλε 25 σε μόλις 23 λεπτά, είχε 6/8 δίποντα, αλλά κυρίως 3/6 τρίποντα και ήταν αυτός που επιθετικά καθάρισε παίζοντας και για τον Φουρνιέ αλλά και για τον ΜακΚίσικ που έλειπαν. Το παιγνίδι του ήταν μια καθαρή απόδειξη ευστροφίας απέναντι σε μια ομάδα που πίστευε πως μπορεί να τον περιορίσει χωρίς σύνθετες άμυνες – καλά καλά χωρίς να στέλνει δεύτερο παίκτη πάνω του όταν ήταν κοντά στο καλάθι. Ο Βεζένκοφ τραβούσε μακριά τον Πετρούσεφ, όταν αυτός βρισκόταν στο παρκέ, ή πήγαινε κοντά για να κάνει πάρτι με παίκτες όπως ο Ντάνγκοβιτς και ο Αμπάς όταν αυτός έλειπε. Τα δικά του ξεσπάσματα στο πρώτο και στο τρίτο δεκάλεπτο έδωσαν στον Ολυμπιακό διαφορές της τάξης των 12 και των 20 πόντων: το επιθετικό του κρεσέντο σε συνδυασμό με την γενικότερα καλή άμυνα και ένα ακόμα άψογο ματς του Μιλουτίνοφ έφεραν την πρώτη διαδικαστική νίκη της σεζόν. Ο Νιλικινά έκανε ένα καλό ντεμπούτο, ο Χολ μοίρασε τάπες, ο Λι ήταν όσο πιο προσεχτικός μπορούσε να είναι, ο Ντόρσεϊ είχε ένα εξαιρετικό πρώτο ημίχρονο: αν ο Ολυμπιακός δεν φιλοδώρησε με μια «κατοστάρα» τους μισθοφόρους του Εμιράτου που ήρθαν στο ΣΕΦ χωρίς τον Μούσα και τον Αβράμοβιτς είναι γιατί στο τέταρτο δεκάλεπτο χρησιμοποιήθηκαν πεντάδες απολύτως πειραματικές με αποτέλεσμα να κολλήσει στους 15 πόντους.

Οne Ναν show

Η νίκη του ΠΑΟ σε ένα γήπεδο που είχε επτά ολόκληρα χρόνια να κερδίσει ήταν σαφώς περισσότερο περιπετειώδης. Από την Μπασκόνια, που θα είναι έκπληξη αν δεν καταλήξει στις τέσσερις τελευταίες ομάδες της διοργάνωσης καθώς μετρά δυο εντός έδρας ήττες στα πρώτα τρία ματς, έχει απομείνει μόνο η αγάπη για τον γρήγορο ρυθμό και μια κάποια μαχητικότητα. Αυτά της έφταναν για να μπλέξει τον ΠΑΟ που προηγήθηκε με τεράστιες διαφορές και κέρδισε τελικά χάρη σε ένα καταπληκτικό buzzer beater του Ναν. O ΠΑΟ προηγήθηκε με 58-73 στο 31΄και με 73-82 δυο λεπτά πριν το τέλος κι όμως έμπλεξε και αν δεν υπήρχε η απίστευτη επιθετική ικανότητα του Ναν ίσως να έχανε και το ματς: στο τέλος τον βοήθησε η απόφαση των γηπεδούχων να μην κάνουν φάουλ ενώ είχαν να δώσουν. Το καλάθι του Ναν είναι έργο τέχνης, καθώς σουτάρει με δυο παίκτες πάνω του, αλλά τα όσα στο ματς δεν λειτούργησαν δεν ήταν και πάλι λίγα. Η συνεισφορά των νεοφερμένων ήταν και πάλι μικρή, (ο Dj Σορτς που αγωνίστηκε 20 λεπτά ψάχνεται, ο Χολμς είναι αλλού και ο Ρογκαβόπουλος έχει δρόμο για να γίνει Παπαπέτρου), ενώ εντυπωσιακά μικρή ήταν η συνεισφορά των ψηλών (με την θεαματική εξαίρεση του Χουάντσο) απέναντι σε μια ομάδα που καλά καλά δεν έχει σέντερ! Ο Αταμάν βλέποντας το κακό να πλησιάζει κράτησε τους Χουάντσο, Οσμάν και Ναν πάνω από 30 λεπτά στο ματς και στο τέλος γκρίνιαζε αυτή την φορά για την ατολμία πολλών παικτών του στην επίθεση – για το ό,τι όμως όλοι τα περιμένουν όλα από τον Ναν μια ευθύνη την έχει κι ο ίδιος. Οσο κι αν είναι νωρίς στη σεζόν φαίνεται πάντως ότι με τον Οσμάν σε πολύ καλή κατάσταση και τον Dj  Σορτς στην τετράδα των γκαρντ, ο Τούρκος προπονητής δυσκολεύεται να παίξει με τρεις γκαρντ όπως έκανε πέρυσι, κυρίως γιατί αυτοί μπορεί να είναι μόνο ο Γκραντ, ο Ναν και ο Σλούκας – το πράγμα γίνεται προβλέψιμο. Αυτή η αδυναμία να πάει σε ένα σχήμα που η ομάδα ξέρει είναι σαν να στερεί από τον Τούρκο προπονητή ένα από τα όπλα του. Κατά τα άλλα ο ΠΑΟ κρατά την νίκη και μόνο και πάει στο ΣΕΦ για το πρώτο «ματς – δοκιμασία» στην σεζόν.

Ελέφαντας στο δωμάτιο  

Το ντέρμπι της Κυριακής ήταν λίγο ο ελέφαντας στο δωμάτιο στα ματς και των δυο. Οι προπονητές το είχαν στο μυαλό τους κι επέτρεψαν στις ομάδες τους να χαλαρώσουν στο φινάλε: ο ΠΑΟ βέβαια παραλίγο να το πληρώσει. Είναι ένα ματς που θα βγάλει πολλή συζήτηση μετά το τέλος του καθώς αν και είναι από τα λιγότερα σημαντικά της σεζόν όποιος το χάσει θα έχει πολλά να εξηγήσει. Ο Μπαρτζώκας γνώριζε από το καλοκαίρι και τα προβλήματα του Εβανς και τα προβλήματα του Γουόκαπ: πρόσθεσε τον Νιλικίνα και τον αποκάλεσε μάλιστα σπουδαία μεταγραφή αλλά αρκούσε ένας μικροτραυματισμός του Φουρνιέ για να φανούν κενά στην περιφέρεια. Αν ο Ολυμπιακός χάσει το ματς θα τρέξει για μια προσθήκη γιατί είναι απίθανο να περιμένεις ότι μέχρι τον Μάιο ο Γουόκαπ θα είναι σιδερένιος – τον Εβανς πρέπει πάντα να τον δούμε. Αν ο Ολυμπιακός κερδίσει, ο Μπαρτζώκας θα έχει κάθε λόγο να ισχυρίζεται ότι η ομάδα του είναι πλήρης και θα χρησιμοποιεί την νίκη της ως απόδειξη, κακώς μάλλον αλλά όλα δείχνουν πως έτσι θα συμβεί.  

Αλλά κι ο Αταμάν δεν έχει περιθώρια να χάσει πάλι από τον Ολυμπιακό μετά τις τρεις συνεχόμενες ήττες στα περσινά τελικά του πρωταθλήματος. Το ότι ο ΠΑΟ προέρχεται από μια ελλιπέστατη προετοιμασία η οποία ολοκληρώθηκε με μια ωραία εκδρομή στην Αυστραλία δύσκολα θα προσμετρηθεί στην γενικότερη κριτική. Το παιγνίδι δεν σημαίνει και πολλά: ακόμα κι αν κρίνει την πρωτιά στην κανονική περίοδο δεν μιλάμε για κάτι τρομερά σπουδαίο – στους τελικούς του πρωταθλήματος οι έδρες σπάνε. Ωστόσο η νίκη χρειάζεται για την γενικότερη ηρεμία: αυτή την φορά και οι δυο είχαν στην Ευρωλίγκα χαμηλά εμπόδια καθώς η Μπασκόνια δύσκολα θα αποφύγει μια θέση από τις τέσσερις τελευταίες ενώ το Ντουμπάι μοιάζει η μεγαλύτερη αρπαχτή στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ – επειδή λεφτά υπάρχουν, ίσως βελτιωθεί. Την διαβολοβδομάδα που ακολουθεί θα έχουν αντιπάλους πιο δυνατούς. Κι όποιος χάσει το ντέρμπι θα έχει και τον πιο δύσκολο από όλους: την μουρμούρα που όταν αρχίζει νωρίς σε ακολουθεί όλη την σεζόν…