Κοιτάζω αυτές τις μέρες διαρκώς τα στοιχεία που δίνονται για την πρόοδο του εμβολιασμού για τον Covid 19 στην Ελλάδα: και το δικό μου συμπέρασμα είναι ότι τα πάμε καλά, αλλά μπορούμε και καλύτερα. Ομολογώ πως υπάρχουν σε αυτή τη διαδικασία πολλά που με εκπλήσσουν, πότε θετικά και πότε αρνητικά. Θετικά με εξέπληξε η τεράστια συμμετοχή των νεότερων: από την ώρα που η ψηφιακή πλατφόρμα άνοιξε για τις ηλικίες 30-39 τα ραντεβού που κλείστηκαν υπήρξαν χιλιάδες. Κι ας έχουν οι συγκεκριμένοι τη δυνατότητα να εμβολιαστούν μόνο με το εμβόλιο της Astra Zeneca, που τόση συζήτηση προκάλεσε (και με το οποίο όπως σας έχω γράψει κι εγώ εμβολιάστηκα). Με χαρά διαπιστώνω ότι οι νεότεροι άνθρωποι ξεπερνούν τους φόβους τους (που είναι λογικό να υπάρχουν, αλλά που δεν πρέπει να καθορίσουν αποφάσεις) και προχωράνε. Και πολύ καλά κάνουν.
Από τα πάρτι στο εμβολιαστικό κέντρο
Σε αυτή την ηλικιακή ομάδα είναι βέβαιο ότι θα υπάρχουν και πολλοί που κατηγορήθηκαν τον προηγούμενο καιρό για έλλειψη ευαισθησίας. Υπάρχουν σίγουρα πολλοί που δεν κράτησαν τα μέτρα όσο σχολαστικά θα πρεπε, γιατί είχαν την βεβαιότητα ότι ο ιός δεν χτυπάει τους μικρότερους. Φυσικά υπάρχουν και πολλοί που έτρεξαν στις πλατείες, που έκαναν την πλάκα τους σε κορωνοπάρτι, που ένοιωσαν άτρωτοι – δεν μου κάνει εντύπωση τίποτα από όλα αυτά γιατί μιλάμε για νέα παιδιά και η νιότη είναι καμιά φορά το είδος του συμβούλου που σε ενθαρρύνει να κάνεις οτιδήποτε, μόνο και μόνο γιατί θέλει να σε βλέπει ευχαριστημένο. Αλλά η νιότη δίνει κι άλλες συμβουλές: σου θυμίζει πχ πως όσο λιγότερες σκοτούρες κουβαλάς στο μυαλό, τόσο περισσότερο μπορείς τη ζωή να τη χαίρεσαι. Και για να την χαρείς τη ζωή χωρίς περιορισμούς, χωρίς καραντίνες, χωρίς τη θλίψη των κλειστών καφέ και χωρίς τη μοναξιά μπροστά σε ένα pc, η λύση αυτή τη στιγμή είναι το εμβόλιο. Αυτό νομίζω καταλαβαίνουν οι νεότεροι και δυσκολεύονται να το καταλάβουν οι πιο μεγάλοι.
Ακούω πολλούς που αναρωτιούνται πως είναι δυνατόν ένα 35% ανθρώπων πάνω από 65 χρονών, με βάση πάντα τις επίσημες στατιστικές να μην έχει εμβολιαστεί ακόμα. Οι λόγοι προφανώς είναι πολλοί – αλλά δεν έχουν να κάνουν απαραίτητα με το φόβο ή την κουτοπονηριά. Πιστεύω πως έχει συμβεί και κάτι ακόμα: η ζωή όπως διαμορφώθηκε τον τελευταίο χρόνο, μπορεί να τους άρεσε – και δεν υπερβάλω καθόλου.
Πολλοί από τους ηλικιωμένους μας χάρηκαν με αυτή την ξαφνική ησυχία: μιλάω για ανθρώπους που κυκλοφορούν ελάχιστα, δεν τους νοιάζει ιδιαίτερα αν είναι όλα κλειστά, έχουν μάθει να ζουν με τη σύνταξη και σε πολλές περιπτώσεις δεν χαίρονται καθόλου με τον τρόπο ζωής, όπως έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια. Δεν τους ενδιαφέρουν ούτε τα ταξίδια, ούτε τα ξενύχτια, ούτε οι χαρές και οι διασκεδάσεις, ούτε καν τα οφέλη μιας ανοιχτής οικονομίας. Μιλάω για ανθρώπους που χαίρονται γιατί ένοιωσαν ότι τα παιδιά τους ξαφνικά τους πρόσεξαν κι ενδιαφέρθηκαν για αυτούς, που αυτό τον τελευταίο χρόνο αισθάνθηκαν στο κέντρο της προσοχής και που μπορεί να θεωρούν κι όλους αυτούς τους περιορισμούς ως ένα είδος υγιεινού τρόπου ζωής, κομμένου και ραμμένου στα μέτρα τους. Αναφέρομαι επίσης σε όσους, λόγω ηλικίας, θεωρούν το νοσοκομείο φυσική τους κατάληξη και υποχρεωτικό πέρασμα κι ενδιαφέρονται για τις νοσοκομειακές υπηρεσίες κι όχι για την πρόληψη.
Δεν ξέρω πόσοι ακριβώς είναι όλοι αυτοί, αλλά υπάρχουν. Κι έχουμε χρέος να κάνουμε ότι μπορούμε για να τους κινητοποιήσουμε. Είναι πατεράδες και μανάδες μας, παππούδες και γιαγιάδες, γείτονες και γνωστοί. Και μας ακούνε.
Η προετοιμασία μόνο δεν αρκεί
Κινητοποίηση για συμμετοχή στο πρόγραμμα «Ελευθεςρία»: αυτός πρέπει να είναι ο στόχος τους επόμενους μήνες για να τελειώνουμε. Οπου κινητοποίηση υπήρξε (στην Αγγλία, στο Ισραήλ, στη Μάλτα κτλ) τα αποτελέσματα ήδη είναι θεαματικά. Μέχρι τώρα η κυβέρνηση έριξε το βάρος στην προετοιμασία. Ο Υπουργός Υγείας κ. Βασίλης Κικίλιας έλεγε ότι ο εμβολιασμός θα αρχίσει με τον ερχομό του νέου χρόνου, όταν λίγοι το πίστευαν: τα εμβολιαστικά κέντρα προέκυψαν σε όλη την Ελλάδα σε χρόνο ρεκόρ χάρη στην πίστη του. Ο Υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης κ. Κυριάκος Πιερρακάκης και τα «τζίνια του» (όπως κολακευτικά αποκαλούνται οι συνεργάτες του Υπουργού στα δημοσιογραφικά γραφεία) έκαναν μια εξαιρετική δουλειά στο κομμάτι που τους αφορά: τα ραντεβού κλίνονται πανεύκολα και οι ειδοποιήσεις είναι συνεχείς – χθες ενημερώθηκα ότι η δεύτερη δόση του Astra Zeneca μπορεί να γίνει σε μόλις οκτώ εβδομάδες πλέον. Αλλά η ολοκλήρωση του προγράμματος εμβολιασμού δεν έχει να κάνει δυστυχώς αποκλειστικά με τα sms και την ηλεκτρονική συνταγογράφηση: σχετίζεται κυρίως με την ενημέρωση των ανθρώπων και την ενθάρρυνση τους. Σε αυτό στην Ελλάδα κομμάτι υστερούμε.
Να βγουν όλοι μπροστά
Μόλις στο τέλος αυτής της Μεγάλης Εβδομάδας η πλατφόρμα ανοίξει και για όσους είναι από τα 40 μέχρι τα 50 περιμένω μια έκρηξη αυθόρμητης συμμετοχής στην κινητοποίηση. Δεν έχουμε να κάνουμε με κυβερνητικό πρόγραμμα: είναι μεγάλη ανοησία κάποιος να σκέφτεται κάτι τέτοιο – πρέπει απλά να νικήσουμε τον καταραμένο ιό. Στην κοινωνία υπάρχουν δυνάμεις που ξεπερνούν τα κόμματα: σε αυτές ελπίζω. Χρειάζεται να κινητοποιηθεί η εκκλησία: οι ηλικιωμένοι, που ακόμα διστάζουν, την ακούνε και το Πάσχα είναι μια μεγάλη ευκαιρία για ένα κήρυγμα πανανθρώπινο, υπέρ της επιστήμης που έτσι κι αλλιώς έχει κι αυτή κάτι το θεόπνευστο. Πρέπει να κινητοποιηθούν οι ιατρικοί σύλλογοι κόντρα στα ψεκασμένα fake news. Πρέπει να αναλάβουν περισσότερες πρωτοβουλίες οι άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης, να μιλήσουν οι διανοούμενοι. Θα πρεπε οι ίδιοι οι βουλευτές μεμονωμένα να έχουν όλοι εμβολιαστεί - και με Astra Zeneca. Και τα Μedia θα πρέπει να αναλάβουν σοβαρές καμπάνιες ενημέρωσης χωρίς να περιμένουν κρατικό χρήμα.
Κυρίως όμως περιμένω να κινητοποιηθούν όσοι από την πανδημία είδαν τον κόσμο τους να γκρεμίζεται. Οι αθλητές που θέλουν να ανοίξουν τα γήπεδα. Οι τραγουδιστές και οι συνθέτες που θέλουν να ξαναδουλέψουν σε μαγαζιά και να κάνουν συναυλίες. Οι ηθοποιοί που θέλουν να ξανανοίξουν τα θέατρα. Οι επιχειρηματίες που είδαν τις δουλειές τους να κλονίζονται. Δεν χρειάζεται να κάνουν κάτι τρομερό: απλά να πουν ότι εμβολιάστηκαν χρειάζεται – βοηθώντας, όσους ακόμα ανησυχούν, να ξεπεράσουν φόβους και ανασφάλειες. Τα social media πρεπει να πάρουν «φωτιά»: με φωτογραφίες, δηλώσεις, εκμυστηρεύσεις, παροτρύνσεις. Αλλωστε όπως ο ιός, έτσι και το εμβόλιο του, ήρθε για να μείνει. Ας το κάνουμε μόδα.
Είναι και πατριωτικό καθήκον
Η κυβέρνηση πρέπει να σκεφτεί και κάτι που θα σπρώξει τους δύσπιστους στα εμβολιάστηκα κέντρα. Ας μπουν στο τραπέζι πλεονεκτήματα και διευκολύνσεις, που θα έχουν οι εμβολιασμένοι χάρη στο πιστοποιητικό του εμβολιασμού τους: ώρα είναι. Αν σε αυτή τη χώρα οι εμβολιασμένοι και οι «αρνητές» έχουν την ίδια αντιμετώπιση, τότε ας καταργηθούν και οι περιορισμοί για το κάπνισμα – γιατί να ταλαιπωρούμε τους θεριακλήδες; Και σαφώς αποτελεί δικαίωμα του καθενός η παροχή των καλύτερων ιατρικών υπηρεσιών, αλλά οι MEΘ δεν μπορεί να γεμίζουν από ανθρώπους, μόνο και μόνο γιατί αυτοί δεν εμβολιάζονται. Οι ΜΕΘ πρέπει να αξιοποιούνται για να αντιμετωπισθούν ασθένειες για τις οποίες δεν υπάρχουν εμβόλια – ασθένειες σκληρότερες από τον Covid 19, που μπορεί να στερήσουν τη ζωή νέων ανθρώπων. O εμβολιασμός, και μόνο για αυτό, είναι μια πράξη ευθύνης. Συνεισφορά στο Σύστημα Υγείας. Πατριωτικό καθήκον.
Τα εμβόλια φέρνουν το τέλος των μέτρων. Οποιος δεν θέλει να τα κάνει θα καταλήξει να κάθεται σπίτι για να γλυτώσει. Δικαίωμά του. Αλλά για την κατάθλιψη που προκαλεί ο φόβος δεν θα του φταίει κανείς. Θυμίζω ότι το πρώτο που νοιώθεις μετά το εμβόλιο είναι ότι δεν χρειάζεται να φοβάσαι πιά. Μόνο χωρίς φόβους, ζεις σαν άνθρωπος.
