Η νίκη της Σεβίλλης στο ματς με την Μπαρτσελόνα με το εντυπωσιακό 4-1 είναι λογικό να έχει συζητηθεί σε όλη την Ευρώπη ως σούπερ έκπληξη. Η πρωταθλήτρια Ισπανίας, με όλες τις αμυντικές της παραξενιές δεν είναι συνηθισμένη να χάνει με τέτοια σκορ: πολλοί περίμεναν μάλιστα να αντιδράσει στη Σεβίλλη μετά την ήττα της από την πειραματική Παρί Σεν Ζερμέν στο Τσάμπιονς λιγκ. Φυσικά η ήττα της προκαλεί μουρμούρες: ο τρόπος που ο Φλικ παίζει άμυνα ξεσηκώνει πάθη στον Τύπο της Καταλονίας. Αλλά όπως πάντα υπάρχει και η άλλη πλευρά: χάρη στη νίκη αυτή της Σεβίλλης ο παλιόφιλος Ματίας Αλμέιδα ζει πάλι μεγάλες μέρες.    

Πάντα δυσκολεύεται στην αρχή

Ο Αλμέιδα ξεκίνησε δύσκολα στην Σεβίλλη κι όχι μόνο γιατί συχνά πυκνά όλες οι ομάδες του δυσκολεύονται στην αρχή της σεζόν. Αυτή τη φορά το πρόβλημα ήταν περισσότερο περίπλοκο.

Ο κόουτς ανέλαβε την Σεβίλλη σε μια κατάσταση οικονομικά τραγική. Την βρήκε υποχρεωμένη να πουλήσει παίκτες χωρίς να μπορεί να αγοράσει.  Η Σεβίλλη το καλοκαίρι έβγαλε στο σφυρί παίκτες όπως ο Λουκεμπάκιο που πήγε στην Μπενφίκα, ο Μπαντέ που βρέθηκε στην Λεβερκούζεν και ο Ιντούμπο που κατέληξε στην Μονακό και έβαλε στο ταμείο της από τις πωλήσεις αυτές κάτι παραπάνω από 45 εκατομμύρια που πήγαν όλα για τα χρέη. Πήρε στις θέσεις της ένα δανεικό, τον Οδυσσέα Βλαχοδήμο από την Νιούκασλ, και μια σειρά από ελεύθερους παίκτες που είπαν το ναι γιατί η κάποτε μόνιμη νικήτρια του Γιουρόπα λιγκ έχει καλό όνομα. Αλλά στους  Σουάσο, Μπατίστα, Μεντί, Αθπιλικουέτα, Αλφόν Γκονζάλες και Άλέξι Σάντσες που κατέφτασαν μαζί με τον Ελληνα τερματοφύλακα η Σεβίλλη αρχικά δεν μπορούσε να βγάλει δελτία λόγω της μη αδειοδότησής της. Ο Αλμέιδα έπαιξε μια τεράστια ζαριά. Χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχε ομάδα. Στο ματς με την Μπάρτσα, πλην του τραυματία Αλφόν Γκονζάλες, ήταν όλοι παρόντες. Κι ο Βλαχοδήμος, που μετά την περιπέτεια στη Νιούκασλ βρήκε ανθρώπους να τον πιστεύουν, ήταν ο καλύτερος παίκτης.       

Η βασική ανάγκη  

Στην Ισπανία γράφουν πλέον πως μετά τα αρχικά προβλήματα προσαρμογής του  Αργεντινού προπονητή έρχονται ωραίες μέρες. Δεν είναι διαφορετικοί από μας και οι Ισπανοί δημοσιογράφοι: απλοποιούν εκεί που θα πρεπε να βάλουν το μυαλό τους να δουλέψει για να εξηγήσουν τι συμβαίνει και κάνουν τα απλά σύνθετα για να δείχνουν πως κάτι παραπάνω καταλαβαίνουν. Οποιος γνωρίζει τον Ματίας ξέρει πως οι ομάδες του πάντα αρχίζουν με μια σχετική δυσκολία και πάντα ανεβαίνουν στη συνέχεια. Στην προκειμένη περίπτωση δε υπήρχε πρόβλημα προσαρμογής αλλά υπήρχε η ανάγκη του να εντάξει στην ομάδα πέντε ποδοσφαιριστές που άργησαν να μπουν: αυτό μεγάλωσε την αρχική δυσκολία – ή για να το πω πιο απλά τον βοήθησε να καταλάβει πόσο μεγάλη ήταν. Μια νίκη εκτός έδρας κόντρα στην Τζιρόνα (σε ένα γήπεδο που πέρυσι η Σεβίλλη είχε δεχτεί πέντε γκολ…) ήταν οξυγόνο. Ακολούθησε μια άλλη νίκη επί της Αλαβές με 1-2 Κι αυτή εκτός έδρας. Η Σεβίλλη έμοιαζε να προετοιμάζεται για να φτάσει στο μεγάλο αποτέλεσμα: και κόντρα στην Μπαρτσελόνα το βρήκε.

Ένα ωραίο βίντεο

Οι Ισπανοί δημοσίευσαν ένα βίντεο στο οποίο ο Ματίας μιλά στους παίκτες του πριν το ματς με την Μπάρτσα. Είναι όλος ο Αλμέιδα σε τρία λεπτά – όσο κρατάει το βίντεο βλέπεις τι πρεσβεύει, τι ζητάει, γιατί σε τελική ανάλυση οι παίκτες του τον αγαπάνε!  Αποκαλεί τους παίκτες τυχερούς γιατί μπορεί να γράψουν ιστορία. Τους θυμίζει ότι δεν κερδίζουν την Μπάρτσα εδώ και δέκα χρόνια, χτυπά το στήθος του στο μέρος της καρδιάς και τους θυμίζει ότι ένας άντρας πρέπει να έχει γεννητικά όργανα. Μιλάει για πίστη και υπερηφάνεια. Και ζητά την νίκη. Η Σεβίλλη δεν διέλυσε την Μπάρτσα. Το τελικό αποτέλεσμα διαμορφώθηκε με δυο γκολ σε αντεπιθέσεις μετά το 90΄. Ο Βλαχοδήμος ήταν καταπληκτικός και ο Λεβαντόφσκι έχασε πέναλτι. Αλλά αυτό που μετράει είναι ότι ο Αλμέιδα έκανε άριστη δουλειά: εμφάνισε μια ομάδα τακτικά άψογη, πορωμένη, έτοιμη να παίξει στα ίσια κόντρα σε ένα αντίπαλο ποιοτικότερο. Με τον αγαπημένο του τρόπο: 4-4-1-1 με πίεση ένας προς ένας στη μεσαία γραμμή και αλλαγές και των τεσσάρων που παίζουν μπροστά και κυνηγούν με παίκτες που ήρθαν απο τον πάγκο κι έφεραν φρεσκάδα. Με τον βετεράνο Σάντσες να κάνει τον Αραούχο, τον Ρομέρο να παίζει ως φορ ελεύθερος σαν τον Λιβάι Γκαρσία, τα εξτρέμ να δίνουν πλάτος και δυο Πινέδα στα χαφ να κάνουν σχεδόν τα πάντα! 

Στην Ισπανία γράφουν πως η ΑΕΚ αποτέλεσε ένα πείραμα για το  ίδιο το μυαλό του. Ότι στην Αθήνα ωρίμασε, ότι έμαθε πολλά: θεωρούν την διαχείριση που κάνει στην ομάδα του αληθινή έκπληξη και τονίζουν ότι η Σεβίλλη του κέρδισε την Μπάρτσα χωρίς να είναι ομάδα έδρας: και πέρυσι και φέτος τα καλά της αποτελέσματα τα έχει μακριά από το Ραμόν Σάντσεθ Πιθχουάν, ενώ αυτή η νίκη της είναι η πρώτη φέτος μπροστά στο κοινό της! Οι Ισπανοί γράφουν ότι ο  Αλμέιδα είναι ευέλικτος, αλλάζει συστήματα, αναλύει τους αντιπάλους λεπτομερώς και αξιοποιεί στο έπακρο τους παίκτες του. Η προσφορά των νεοφερμένων του είναι λένε εντυπωσιακή: βελτίωσε το ρόστερ της Σεβίλλης χωρίς να χαλάσει ούτε ένα ευρώ! Αν συνεχίσει έτσι έχει τον τίτλο του προπονητή της χρονιάς στο τσεπάκι! Προσοχή: πάντα μιλάμε για τον κόουτς που πέρσι δεν έκανε νίκη στα play off του ελληνικού πρωταθλήματος με την ΑΕΚ. Για τον ίδιο άνθρωπο που πρόπερσι πολλοί οπαδοί της ΑΕΚ του καταλογίζουν την απώλεια του πρωταθλήματος από τον ΠΑΟΚ. Μυστήρια πράγματα; Όχι ακριβώς.

Λάτρης της πίεσης  

Κανείς προπονητής δεν χάνει και δεν κερδίζει πρωταθλήματα μόνος του. Αλλά δεν χωρά αμφιβολία πως κι ο Αλμέιδα τα δυο τελευταία χρόνια στην ΑΕΚ δεν αρίστευσε. Στη Σεβίλλη βρέθηκε σε μια ομάδα που την γνώριζε για να δουλέψει με ανθρώπους που τον γνωρίζουν: όλοι ήξεραν πολύ καλά ποιος είναι ο Αλμέιδα γιατί είχε περάσει από εκεί σαν παίκτης. Κυρίως όμως γνώριζαν τον άνθρωπο. Στην δική του περίπτωση ο άνθρωπος μετρά πιο πολύ από την ιδιότητα του: ο άνθρωπος Αλμέιδα , είναι κάτι σημαντικότερο από τον ποδοσφαιριστή και πόσο μάλλον τον προπονητή Αλμέιδα. Η ψυχοσύνθεσή του δηλαδή η πίστη του στο project και το μυαλό του δηλαδή ο τρόπος που αντιμετωπίζει τις δοκιμασίες μετράνε περισσότερο από την γνώση της τακτικής που δεν του λείπει βέβαια. Αλλά αυτή την γνώση την έχουν κι άλλοι. Και δεν κερδίζουν την Μπαρτσελόνα με 4-1.  

Φαίνεται ότι συμβαίνει κάτι απλό: ο καλός Ματίας είναι για τα δύσκολα. Είναι η φύση του τέτοια ώστε πορώνεται από τις δυσκολίες, δεν φοβάται τις δοκιμασίες, γουστάρει αποστολές που δεν είναι απλές. Και στην ΑΕΚ η πρώτη σεζόν ήταν η καλύτερη τότε που η πίεση ήταν μεγαλύτερη, οι αντίπαλοι δυνατοί, η ανάγκη να συνδυαστεί η επιστροφή στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας με την κατάκτηση του πρωταθλήματος τεράστια. Στην πίεση εκείνη ο Αλμέιδα ανταποκρίθηκε και γιατί όπως λέει αυτή δεν είναι πρόβλημα: «πίεση» λέει «νιώθει ο πατέρας που πρέπει να δουλέψει για να μεγαλώσει το παιδί του και ο γιατρός που πρέπει να κάνει μια σωτήρια επέμβαση – όχι όποιος ασχολείται με την μπάλα». Ο Ματίας τις δύσκολες στιγμές τις ψάχνει. Στην ΑΕΚ δεν ήταν εξίσου καλός όταν την ομάδα την έστρωσε και την έφτιαξε: είναι εκτός λογικής αλλά ο τύπος ξαναβρήκε τον εαυτό του όταν στην Σεβίλλη ξαναβρέθηκε μπροστά σε μια δοκιμασία: στις δοκιμασίες είναι καλός. Όταν νιώθει πως όλα πλέον του είναι εύκολα πρέπει να τον φοβάσαι…