Διάφοροι φίλοι με ρώτησαν γιατί δεν έγραψα τίποτα για τις πρεμιέρες του Ολυμπιακού και του ΠΑΟ στην Ευρωλίγκα οι οποίες υπήρξαν και επιτυχημένες καθώς ο μεν Παναθηναϊκός κέρδισε την Μπάγερν Μονάχου, ο δε Ολυμπιακός την Μπασκόνια και μάλιστα εκτός έδρας. Ο λόγος που δεν το έκανα είναι ότι δεν είχα να πω τίποτα: το παιγνίδια αυτά δεν άλλαξαν τις εκτιμήσεις μου για τις δυο ελληνικές ομάδες και τις έχω κάνει πριν ξεκινήσει η Ευρωλίγκα. Κι αν σήμερα αποφάσισα να γράψω δυο λόγια δεν είναι γιατί οι δυο έχασαν (ο Ολυμπιακός από την Ρεάλ στη Μαδρίτη και ο ΠΑΟ από την Μπαρτσελόνα στο ΟΑΚΑ) αλλά γιατί οι ήττες τους είναι καμπανάκια συναγερμού.

Κατά κάποιο τρόπο και οι δυο έχασαν μόνοι τους. Εξαιτίας της ανετοιμότητας τους, αλλά και εξαιτίας προβλημάτων που έχουν και δεν θέλουν να δουν.

Με 6 πόντους σε 10 λεπτά

Ο Ολυμπιακός έχασε στην Μαδρίτη γιατί στο τελευταίο και καθοριστικό δεκάλεπτο πέτυχε 6 πόντους. Η στατιστική λέει 8, αλλά τους 2 τους πέτυχε με δυο βολές ο Φουρνιέ όταν το ματς είχε λήξει. Δέχτηκε επίσης σε αυτό το τελευταίο δεκάλεπτο 25, τους πιο πολλούς ανά δεκάλεπτο στο ματς, αλλά αυτό δεν είναι παράξενο: όταν μια ομάδα δεν λειτουργεί επιθετικά ο αντίπαλος βρίσκει ριμπάουντ για να τρέξει και κατοχές για να ελέγξει τα πάντα.

Ο Ολυμπιακός είχε το προβάδισμα στο πρώτο ημίχρονο, όταν έμπαιναν τα τρίποντα του Ντόρσεϊ και άρχισε να έχει εικόνα ομάδας που θα χάσει (χωρίς να καταλάβει πως…) ήδη από το τρίτο δεκάλεπτο όταν σταμάτησαν να μπαίνουν τα σουτ: ούτε αυτό είναι παράξενο. Στις χαλαρές άμυνες της Ρεάλ στην αρχή ο Ολυμπιακός μπορούσε να κυκλοφορεί καλύτερα την μπάλα: την Ρεάλ την κρατά στο ματς ο Καμπάτσο ποικιλοτρόπως. Όταν ο Σκαριόλο άρχισε να αλλάζει παίκτες πάνω στους Γουόκαπ και Λι και κυρίως όταν επιστράτευσε την γνωστή άμυνα (2+2) που περιορίζει τους χώρους στο Βεζένκοφ φάνηκαν όλες οι επιθετικές αδυναμίες του πρωταθλητή. Ο Φουρνιέ για να σουτάρει έπρεπε να ξεφορτωθεί δυο παίκτες, το διάστημα χωρίς τον Μιλουτίνοφ στο παρκέ ήταν εφιάλτης, οι δυο κουμανταδόροι τους έβαλαν μαζί 6 πόντους: ο Γουόκαπ σουτάρει πλέον μόνο όταν αυτό είναι απολύτως απαραίτητο, ο Λι περνά ένα διάστημα προσαρμογής που διαρκεί μήνες ολόκληρους. Ελειπε ο ΜακΚίσικ, αλλά τι να πει και η Ρεάλ που δεν είχε τον Μαλεντόν και ερχόταν από ένα ματς με την Βίρους που είχε βάλει όλους κι όλους 68 πόντους;

Ο Ολυμπιακός ήταν σαν να έχει ραντεβού με την εικόνα που είχε στο τέταρτο δεκάλεπτο: τον έβλεπες και αναρωτιόσουν πότε θα μπλοκάρει. Και μπλόκαρε απλά την στιγμή που ο αντίπαλος προπονητής βρήκε την άμυνα που ο Ολυμπιακός από πέρυσι αντιμετωπίζει. Οσο το 80% του επιθετικού παιγνιδιού του θα βασίζεται σε δυο παίκτες κάθε φορά που θα την αντιμετωπίζει, όποιος τον νοιάζεται θα παρακαλάει να μπουν τρίποντα από τα 9 μέτρα. Κι έχει ο Θεός.

Στο πρόβλημα από νωρίς

Ο Παναθηναϊκός τουλάχιστον το ό,τι θα είχε προβλήματα με την Μπαρτσελόνα το έδειξε από νωρίς: η ομάδα του Πεναρόγια ξεκίνησε με ένα 11-0 σαν να κάνει προπόνηση. Ο Παναθηναϊκός το μάζεψε αλλά ήταν σαν να τρέχει στην ανηφόρα από το πρώτο λεπτό: κανείς δεν μπορεί να το κάνει για όλο το ματς. Η Μπάρτσα σημείωσε 103 πόντους και η νίκη της ήταν πολύ πιο εύκολη από το τελικό 96-103: ο ΠΑΟ βρήκε 7 πόντους από δυο βολές του Μίτογλου, και δυο βολές κι ένα τρίποντο του Σλούκα στα τελευταία 20 δευτερόλεπτα – το ματς είχε τελειώσει από το ξεκίνημα του τέταρτου δεκαλέπτου όταν ο Πάντερ έγραψε το 69-84, αν υποθέσουμε πως ματς υπήρξε.

Ο Ναν έκανε γρήγορα τρία φάουλ (μετά από μια ανόητη κοκορομαχία με τον Πάντερ και μια τεχνική ποινή για διαμαρτυρίες) κι χωρίς τον Ναν ο ΠΑΟ χάθηκε αφού ούτε κι ο Σλούκας δεν μπορούσε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Γίνεται ήδη συζήτηση για την κακή περιφερειακή άμυνα του ΠΑΟ (ο Λαπροβότολα που επέστρεψε από απουσία ενός έτους έκανε ό,τι ήθελε κι ο Πάντερ σκότωσε το ματς σε ένα δικό του πεντάλεπτο στο ξεκίνημα της τέταρτης περιόδου) αλλά δεν αποτελούν παράσημο ανδρείας για την front line του ΠΑΟ τα 18 επιθετικά ριμπάουντ που μάζεψε η Μπάρτσα και οι 37 πόντοι που πέτυχαν οι Βέσελι, Γουίλι ΕρνάνΓκόμεζ και Σενγκέλια σουτάροντας κατά κανόνα ολομόναχοι.

Ο ΠΑΟ έχασε γιατί η Μπάρτσα μπλόκαρε τον Ναν και γιατί κάτω από το καλάθι ήταν αδύναμος: οι 11 πόντοι του Μήτογλου και οι 6 του Γιούρτσβεν είναι λίγο οφθαλμαπάτη (ο Μήτογλου έχει το ένα συνηθισμένο του τρίποντο και τις βολές στο τέλος του ματς, ο Τούρκος δυο καλάθια συνεχόμενα νωρίς) αλλά το μεγάλο πρόβλημα είναι η ελάχιστη προσφορά του Χόλμς που έχει να μάθει πολλά. Ωστόσο, πέρα από αυτά, ο ΠΑΟ έχασε με κάτω τα χέρια γιατί δεν λειτούργησε ποτέ σωστά και αυτό θα συμβαίνει όποτε κάποιος μπλοκάρει τον Ναν (έστω στο τέλος) και όσα λείπει ο ΛεΣόρ. Αλλά κι αυτό δεν είναι τίποτα καινούργιο: το ξέρουμε από πέρυσι. Σε αυτό ο ΠΑΟ μοιάζει με τον Ολυμπιακό: κουβαλά με συνέπεια τα ίδια ελαττώματα σαν να μην πέρασε μια μέρα. Και οι μεταγραφές του; Ο Χόλμς ψάχνεται. Ο Dj Σορτς είναι πολύ ειδική περίπτωση: ο ΠΑΟ δεν παίζει το μπάσκετ της Παρί, κι ο Γκραντ δεν μπορεί να παίζει άμυνα για τρεις αν αυτός είναι στο παρκέ με τον Ναν ή τον Σλούκα. Οι Ελληνες που αποκτήθηκαν (ο Ρογκαβόπουλος και ο Τολιόπουλος) πρέπει να αποδείξουν ότι μπορούν να παίξουν στην Ευρωλίγκα: δεν είναι απλό, ειδικά με τον απαιτητικό Αταμάν. Και παίκτης για την θέση του ΛεΣόρ δεν υπάρχει διότι πολύ απλά είναι εξαιρετικό δύσκολο να βρεθεί: την χρονιά που ο ΠΑΟ πήρε την Ευρωλίγκα ο Γάλλος ήταν ο κορυφαίος στην Ευρώπη.

Δικαιολογίες πάντα θα υπάρχουν  

Ακούω ότι ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟ πληρώνουν την συμμετοχή των παικτών τους στο Eurobasket κτλ. Μπορεί. Αλλά εγώ είδα ότι οι καλύτεροι ήταν στον Ολυμπιακό ο Μιλουτίνοφ και ο Ντόρσεϊ και στον ΠΑΟ ο Σλούκας και ΕρνανΓκόμεζ: όλοι στο Eurobasket έπαιζαν. Ακούω επίσης ότι οι ομάδες είναι σε φάση ρονταρίσματος και θα στρώσουν: να το δω για να το πιστέψω. Δεν ξέρω ποιο ακριβώς ροντάρισμα θα κάνει τους Γουόκαπ και Λι επιθετικούς παίκτες επιπέδου, ποιο ροντάρισμα θα βοηθήσει τον Κώστα Αντετοκούνμπο να βάζει βολές, ποιο ροντάρισμα θα επιτρέψει στους Dj Σόρτς, Ναν και Σλούκα να παίζουν μαζί, ποιο ροντάρισμα θα μετατρέψει σε θηρίο κάτω από το καλάθι τον Ντάντα Χολ, ποιο ροντάρισμα θα κάνει τον Γιούρσεβεν αμυντικά αξιόπιστο.

Εγω βλέπω για την ώρα δυο ομάδες που είναι σαν να μην κατάλαβαν τα περσινά τους προβλήματα και το παράξενο είναι ότι οι προπονητές τους τα κατάλαβαν! Ο Γιώργος Μπαρτζώκας ήθελε ένα Ολυμπιακό με περισσότερη αθλητικότητα ικανό να παίξει πιο γρήγορα. Ο Αταμάν ήθελε τον Βαλαντσιούνας γιατί ξέρει πως χωρίς τον ΛεΣόρ και στο νερό να περπατήσει δεν θα αλλάξει η εικόνα του ΠΑΟ στα δύσκολα: με τις Μπάγερν θα κερδίζει πάντα. Αλλά άλλο είναι το τι θέλω κι άλλο το τι τελικά γίνεται.

Είμαστε στην ίδια κατάσταση που βρισκόμασταν πριν η Ευρωλίγκα αρχίσει. Περιμένουμε να δούμε τον Ολυμπιακό με τον Εβανς, άντε και με τον Νιλικίνα. Και τον ΠΑΟ με τον ΛεΣόρ υγιή. Αν αυτοί δεν βοηθήσουν, οι δυο ομάδες για να διακριθούν πρέπει να προσθέσουν και να αφαιρέσουν παίκτες. Δηλαδή να αλλάξουν πολύ.

Η Ευρωλίγκα στις δυο πρώτες αγωνιστικές έδειξε πως είναι φέτος πολύ πιο δύσκολη. Γιατί πολλοί έκαναν βήματα μπροστά. Ενώ ο Ολυμπιακός κι ο ΠΑΟ μοιάζουν στην καλύτερη περίπτωση στάσιμοι. Το «οι ίδιες συνθήκες παράγουν το ίδιο αποτέλεσμα» είναι νόμος της φυσικής. Και του μπάσκετ…