Χθες βράδυ ο Χρήστος Μουζακίτης βραβεύτηκε από την ιταλική εφημερίδα TuttoSport ως «ο καλύτερος νέος ποδοσφαιριστής της Ευρώπης» για την χρονιά που φεύγει. Είναι ο νικητής των ενός εκ των δυο βραβείων που έχει θεσμοθετήσει η ιταλική εφημερίδα και αφορούν νέους ποδοσφαιριστές: κατέκτησε το Golden Boy Web. Το άλλο βραβείο, αυτό του Golden Boy 2025, το κέρδισε ο σούπερσταρ της Παρί Σεν Ζερμέν Ντζιρέ Ντούε. H διαφορά των δύο βραβείων είναι ότι αυτό του Μουζακίτη προέκυψε μέσω ψηφοφορίας ενώ του Γάλλου το έδωσε μια επιτροπή. Λίγοι γνωρίζουν ότι ο Μουζακίτης κέρδισε τον δεύτερο, τον Γιλντίζ της Γιουβέντους στο νήμα: πήρε το 33,43% των ψήφων έναντι του 34,33% που πήρε ο Τούρκος – ο Αρντά Γκιουλέρ της Ρεάλ Μαδρίτης ήταν ο τρίτος.

Αν δει κανείς την λίστα των νικητών των προηγούμενων ετών θα καταλάβει γιατί αυτή η επιτυχία το νεαρού άσου το Ολυμπιακού είναι τεράστια: στην σχετική λίστα υπάρχουν τα ονόματα του Μπέλιγχαμ, του Αντεγιέμι, του Φατί κτλ. Το βραβείο είναι το κερασάκι της τούρτας – η τούρτα είναι η υπεροχής χρονιά του μικρού. Μέσα  σε αυτή που διανύουμε και σιγά σιγά ολοκληρώνεται ο Μουζακίτης καθιερώθηκε στον Ολυμπιακό, έφτασε στην Εθνική ομάδα στην οποία σε ηλικία 20 μόλις χρονών λογίζεται ως ένας από τους βασικούς της ενδεκάδας της, ενώ έκρινε με δικό του γκολ κι ένα ντέρμπι. Τον περασμένο Φεβρουάριο  με ένα δικό του γκολ ο Ολυμπιακός απέκλεισε τον Παναθηναϊκό στο κύπελλο Ελλάδος κι ενώ λίγες μέρες πριν ο μικρός είχε πετύχει το πρώτο του γκολ στο πρωτάθλημα κόντρα στον Λεβαδειακό. Το βραβείο είναι επίσης μια στιγμή προβολής της ίδιας της ομάδας: διπλής προβολής. Στο εξωτερικό οι ξένοι βλέπουν ένα ελληνόπουλο που τραβά την προσοχή. Και στην Ελλάδα οι μπαμπάδες βλέπουν πως στην Ακαδημία του Ολυμπιακού γίνεται καλή δουλειά. Το πρώτο είναι χρήσιμο για τους νεαρούς Ελληνες ποδοσφαιριστές. Το δεύτερο για τον Ολυμπιακό κυρίως.

Η τύχη του μικρού

Ο Μουζακίτης είναι εργατικότατος και ανήκει στην κατηγορία των παιδιών που έχουν χτίσει την καριέρα τους κάνοντας πολλά μόνοι τους: δούλεψε, μόχθησε, ξεχώρισε, έπεισε. Βέβαια είχε και την τύχη να τον πιστέψουν πάρα πολύ οι δύο προπονητές με τους οποίους έχει δουλέψει. Ο Σωτήρης Συλαϊδόπουλος τον έχρισε αρχηγό της ομάδας των Νέων του Ολυμπιακού που κατέκτησαν πριν δύο χρόνια το «Τσάμπιονς λιγκ των νέων», το Youth League. Αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ έκανε μια υποδειγματική δουλειά μαζί του.

Για να αναδείξεις έναν μικρό σε ηλικία ποδοσφαιριστή και να τον κάνεις βασικό σε ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό δεν αρκεί απλά να ξεχωρίσεις το ταλέντο του και να του δώσεις φανέλα βασικού: όταν μιλάμε για παίκτες όπως ο Μουζακίτης αυτά είναι μάλλον εύκολα. Τα δύσκολα είναι αλλά. Το πρώτο είναι να τον στείλεις στην πρώτη ομάδα την στιγμή που πρέπει κι αυτό δεν είναι πάντα απλό. Αν τον στείλεις πολύ νωρίς μπορεί να τον «κάψεις» λόγω βιασύνης: το έχουμε δει να συμβαίνει και στην Ελλάδα. Αν τον κρατήσεις στον πάγκο της ομάδας πιο πολύ από όσο πρέπει, μπορεί πάλι τον μικρό να τον χάσεις γιατί θα απογοητευτεί. Η άνοδός του παίκτη πρέπει να γίνεται πρώτα από όλα με την σύμφωνη γνώμη των  γυμναστών: αν σου πουν ότι μυοσκελετικά είναι έτοιμος δεν χρειάζεται να τον φοβάσαι. Ωστόσο αυτό δεν αρκεί. Χρειάζονται κι άλλα πολλά.

Να είναι πάντα έτοιμος

Πρώτα από όλα η ομάδα πρέπει να είναι έτοιμη να παίξει με τον «μικρό» – να του εξασφαλίσει δηλαδή την καλύτερη προσαρμογή που μπορεί να έχει. Το παιδί πρέπει να χαρεί την προαγωγή του χωρίς ευθύνες, αλλά να ξέρει κι ότι στην ομάδα υπάρχει πάντα κάποιος έτοιμος να αγωνιστεί στην θέση του. Οταν ο Μεντιλίμπαρ αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τον Μουζακίτη υπήρχαν στον Ολυμπιακό και ο βετεράνος Γκαρθία και ο Εσε, αλλά και ο Ολιβέιρα που έφυγε σε χρόνο ρεκόρ. Ο Βάσκος έθεσε τα όρια του ανταγωνισμού πολύ ψηλά γιατί του είχε εμπιστοσύνη.

Ο Μεντιλίμπαρ κατάλαβε αμέσως ότι το μέλλον ανήκει στον μικρό, και του είπε από την προπέρσινη καλοκαιρινή προετοιμασία ότι πρέπει να είναι πάντα έτοιμος να ξεκινήσει ως βασικός, αν του το ζητήσει. Ο κόουτς πίστευε ότι η ομάδα του μπορούσε να ενσωματώσει ένα χαρισματικό πιτσιρικά, δηλαδή ότι έχει παίκτες που θα τρέξουν για αυτόν, που θα τον καλύψουν, θα τον βοηθήσουν, θα τον μάθουν να συνεργάζεται αλλά και να ακούει. Χρησιμοποίησε ωστόσο τον μικρό όχι σαν κάποιο που θα έχει άπλετο χρόνο να δείξει τι μπορεί να προσφέρει, αλλά σαν κάποιον που θα πρέπει να αξιοποιήσει κάθε ευκαιρία. Κι ο μικρός αυτό το κατάλαβε. Και τις ευκαιρίες τις άρπαξε.

Τι έλεγε ο Ολλανδός

Ο Τεν Κάτε μου έλεγε κάποτε ότι για να τα καταφέρει ένας μικρός να ενσωματωθεί σε μια ομάδα υπάρχει ένας εύκολος κι ένας δύσκολος τρόπος. Ο εύκολος είναι η ομάδα της Ακαδημίας, από την οποία προέρχεται, να παίζει όπως ακριβώς και η μεγάλη ομάδα: όχι μόνο με την ίδια διάταξη αλλά και με τον ίδιο τρόπο – ωστόσο αυτό είναι εξαιρετικά σπάνιο. Αν αυτό δεν έχει συμβεί, για να ενσωματωθεί και να αποδώσει ένας ταλαντούχος μικρός πρέπει ο κόουτς να στήσει αρχικά γύρω του ένα μηχανισμό που να του επιτρέπει να δείξει το ταλέντο του κι ο μηχανισμός αυτός δεν είναι πάντα απλή υπόθεση. Η Μπαρτσελόνα, η καλύτερη ομάδα στον κόσμο στην ανάδειξη ταλαντούχων παιδιών, το έκανε κάποτε υποδειγματικά στην περίπτωση του Μέσι, το κάνει και τώρα με τον Γιαμάλ, αλλά δεν το κατάφερε σε πολλές άλλες περιπτώσεις.

Το συνηθισμένο λάθος που γίνεται είναι ότι οι ομάδες περιμένουν από τους μικρούς να κάνουν την διαφορά χάρη στο ταλέντο τους – θέλουν αυτοί να αναλάβουν αμέσως ηγετικούς ρόλους, να ζητάνε πολύ την μπάλα, να ψάχνουν δύσκολα πράγματα όπως προσωπικές φάσεις κτλ. Στην πραγματικότητα οι μικροί αρχικά πρέπει απλά να είναι χρήσιμοι: πρέπει να κερδίσουν δηλαδή το δικαίωμα της συμμετοχής αποδεικνύοντας πως μπορούν να είναι μέλη της ομάδας όχι γιατί είναι πιτσιρικάδες, αλλά γιατί μπορούν να προσφέρουν σε τομείς που υπάρχει ανάγκη. Αν ο μικρός έχει ένα προσόν, έλεγε ο Τεν Κάτε, πρέπει να το αναδείξεις. Αν αυτό συμβεί ο μικρός θα στηριχθεί από τους συμπαίκτες του: με τον Μουζακίτη έγινε αυτό. Ολοι εκτίμησαν τις γρήγορες πάσες του, το τρέξιμό του, την ικανότητα να γίνεται στήριγμα, το ποδοσφαιρικό μυαλό του. Και τον θέλουν στο γήπεδο.

Πίσω από την επιτυχία του Μουζακίτη υπάρχουν ο Εσε κι ο Γκαρθία, αλλά κι ο Ρέτσος, ο Τσικίνιο, ο Ροντινέι, παίκτες έτοιμοι να τον συμβουλέψουν γιατί εκτιμούν την συνεισφορά του – πράγμα διαφορετικό από το ταλέντο. Ολοι αυτοί, όπως και η θαυμάσια οικογένεια του μικρού, τον μεγάλωσαν. Και σήμερα θα είναι λίγο παραπάνω περήφανοι για το βραβείο του. Που για τον ίδιο πρέπει να είναι απλά μια υποχρέωση για να γίνει ακόμα πιο καλός. Η καθιέρωση στην ομάδα έγινε, για την καθιέρωση στο άλμπουμ των πολύ σημαντικών Ελλήνων παικτών υπάρχει δρόμος. O δρόμος είναι τα 12,5 χιλιόμετρα που έτρεξε κόντρα στην Ρεάλ πχ. Νομίζω το ξέρει…