Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς αποφάσισε να καλέσει στην Εθνική τον Παύλο Παντελίδη της Κηφισιάς. Η κλήση έγινε γιατί ο Κωνσταντίνος Καρέτσας μπορεί να λείψει από τα παιχνίδια με την Σκωτία και την Δανία. Θα παίξει σε αυτά ο Παντελίδης; Αποκλείεται. Ο ομοσπονδιακός θέλησε ωστόσο να επιβραβεύσει την φανερή πρόοδο του. Και την ίδια στιγμή αδίκησε ακόμα περισσότερο τον συμπαίκτη του Αντρέα Τεττέη.

Ο Αντρέας Τεττέη στο ξεκίνημα της σεζόν μοιάζει να είναι ο πιο επιδραστικός σέντερ φορ που βλέπουμε στην Σουπερλίγκα. Σε τρία τουλάχιστον παιχνίδια, αυτά της Κηφισιάς με τον Παναθηναϊκό, την ΑΕΚ και τον ΟΦΗ έδωσε ένα πραγματικό one man show. Ήταν επίσης πολύ καλός στη Λειβαδιά στην πρεμιέρα, αλλά και στο ματς με τον Άρη όπου παρόλο που η Κηφισιά βρέθηκε με παίκτη λιγότερο, ο Τεττέη έψαξε το γκολ παίζοντας στην επίθεση σχεδόν μόνος του. Έχω επισημάνει στα ΜΜΕ που δουλεύω την πρόοδο του και την εξέλιξη του. Φυσικά και την αδικία που του γίνεται από τον Γιοβάνοβιτς.

Κάθε χρόνο και καλύτερος

Όταν μιλάω για πρόοδο δεν χρησιμοποιώ τον όρο τυχαία. Ο Τεττέη είχε ξεχωρίσει προ διετίας στο πρώτο πέρασμα της Κηφισιάς από την Σουπερλίγκ: είχε αγωνιστεί σε 30 ματς ενώ δεν ήταν καλά καλά 22 χρονών - είχε γίνεια και στόχος ρατσιστικής επίθεσης γιατί ήταν ασταμάτητος. Πέρσι είχε ένα πολύ καλό δεύτερο γύρο όταν βρέθηκε στον Παναιτωλικό δανεικός, παίζοντας μάλιστα ως αριστερός εξτρέμ. Τα καταπληκτικά πράγματα που κάνει φέτος έρχονται ως συνέχεια προηγούμενων σεζόν: ο τύπος σίγουρα δεν είναι η φωτοβολίδα. Θα κάνει την τεράστια καριέρα που με βάση τα εντυπωσιακά προσόντα του πρέπει να περιμένουμε; Δεν το ξέρω και δεν έχω καμιά μαγική σφαίρα που να μπορώ να δω το μέλλον. Αυτό ωστόσο που δε χωράει αμφιβολία είναι ότι αυτή τη στιγμή κάνει πράγματα που κανείς άλλος σέντερ φορ δεν κάνει στην Σουπερλίγκα, μολονότι μάλιστα έχουμε φέτος αρκετούς με μεγάλα βιογραφικά αλλά και με καλά στοιχεία στο παιχνίδι τους. Γι’ αυτό με διαβολίζει η μη κλήση του από τον Γιοβάνοβιτς. Διότι ο ομοσπονδιακός μας στερεί την δυνατότητα να χαρούμε μία δικαίωση ενός παίκτη που έχει να κάνει αποκλειστικά με τα προσόντα του και τις εμφανίσεις του. Σίγουρα όχι με την επικοινωνία, τους αντζέντηδες, τον ντόρο των ΜΜΕ κτλ.

Πρέπει να υπενθυμίσω ότι εγώ είμαι μεγάλος υπερασπιστής της απόφασης του Γιοβάνοβιτς να «κλείσει» την Εθνική, όπως έκαναν παλιότερα ο Ρεχάγκελ και εν μέρει και ο Σάντος. Ετσι πρέπει να γίνεται. Στην Εθνική πρέπει να υπάρχουν σταθερά τουλάχιστον 20-22 παίκτες για να δεθούν μαζί της: οι πρακτικές του Αγγελου Αναστασιάδη και του Τζόνι Φαν τ΄Σιπ που στάλθηκαν αιτία για να περάσουν επί των ημερών του από την Εθνική πάνω από 60 παίκτες δεν απέδωσαν τίποτα. Πλην όμως πρέπει 3-4 θέσεις να είναι ανοιχτές ώστε κάποιοι φορμαρισμένοι παίκτες να επιβραβεύονται. Κι ο Τεττέη είναι ο πλέον φορμαρισμένος. Ρωτήστε τον Μουκουντί, τον Πάλμερ Μπράουν, τον Βίντα κτλ. Κι απο την στιγμή που λείπει ο Πέλκας θα πρεπε να κληθεί. Κι ας μην παίζει στην ίδια θέση με τον επιθετικό του ΠΑΟΚ: η κλήση στην Εθνική αποτελεί επιβράβευση για την ομάδα του και είναι και έξτρα κίνητρο κάθε παίκτη. Ολα μετράνε. Θυμηθείτε την ανακοίνωση του ΠΑΟΚ για τον Κωνσταντέλια, που σημειωτέον ήταν στις κλήσεις.  

Η χαμένη χαρά της ενασχόλησης    

Η περίπτωση του Τεττέη ομολογώ ότι με παθιάζει γιατί μου δίνει ευκαιρίες να μιλήσω για ποδόσφαιρο σε μία χώρα που αυτό σπάνια συμβαίνει - μολονότι ένας κόσμος ολόκληρος ασχολείται με αυτό και μιλάει πλέον παντού διαρκώς.

Ο Τεττέη και η μη ενασχόλησή μας με τα κατορθώματα του όπως θα πρέπε, είναι η απόδειξη ότι έχουμε χάσει την ικανότητα να χαιρόμαστε το ποδόσφαιρο πρώτα απ’ όλα εμείς οι επαγγελματίες της ενημέρωσης. Όταν στην Ελλάδα ασχολούμαστε πλέον με ποδοσφαιριστές μιλάμε για λεφτά, για συμβόλαια, για μεταγραφές και άλλα τέτοια τα οποία μπροστά στα όσα κάνει αυτό τον καιρό με την μπάλα στα πόδια ο Τεττέη είναι απλά κουραφέξαλα. Προφανώς έχει ένα συμβόλαιο. Σίγουρα αύριο κάποιος θα πληρώσει για να τον αγοράσει. Πιθανότατα να βρεθεί να παίζει σε μια μεγάλη ελληνική ομάδα, αν και είναι έτοιμος για μεταγραφή στην Ευρώπη. Αλλά τίποτα απ’ αυτά δε μετράει μπροστά στα one man show που μας προσφέρει απλόχερα τώρα, θυμίζοντας μας ότι ακόμα και σε αυτό το ελληνικό ποδόσφαιρο, στο οποίο νομίζεις ότι η θεαματικότητα των ομάδων και των ποδοσφαιριστών είναι ποινικό αδίκημα, υπάρχει κάποιος που αληθινά ξεχωρίζει παίζοντας για να μας καταπλήξει.

Το ίδιο το παιχνίδι της Κηφισιάς με την ΑΕΚ αποτελεί απόδειξη της λανθασμένης ενασχόλησής μας. Τα όσα κάνει ο Τεττέη, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο αυτού του παιχνιδιού, έπρεπε να είναι βασικό θέμα συζήτησης σε όλες τις αθλητικές εκπομπές. Επρεπε επίσης να συζητάμε όχι μόνο για την μη κλήση του στην Εθνική, αλλά και για το γεγονός ότι παρόλο που τα προσόντα του βγάζουν μάτια δεν έχει κληθεί ούτε στην Εθνική Ελπίδων μολονότι έχει την ελληνική ιθαγένεια απο τα 21 του– ο Γιοβάνοβιτς δεν είναι ο πρώτος που τον αδικεί. Αλλά πώς να ζητήσεις λογαριασμό από ομοσπονδιακούς προπονητές, όταν δεν ασχολείσαι με τα όσα κάνει ο παίκτης στο ματς Κηφισιά – ΑΕΚ; Η βασική ενασχόλησή της συντριπτικής πλειοψηφίας των δημοσιογράφων και των δημοσιολογούντων μετά το ματς είχε να κάνει με την διαιτησία του και το αποτέλεσμα του, που σαφώς είναι σπουδαίο αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ΑΕΚ έχει κερδίσει την Κηφισιά και όχι την Ρεάλ Μαδρίτης.

Βρίσκω αληθινά θλιβερό ότι μετά το τέλος του παιχνιδιού, η όποια ενασχόληση με τον πρωταγωνιστή του δεν έχει να κάνει με τα όσα έδειξε, αλλά με το πόσα παίρνει το χρόνο, ποια ομάδα έφτασε κοντά στην απόκτηση και ποια θα τον αποκτήσει. Ωραία είναι κι αυτά αλλά δεν είναι ποδόσφαιρο.

Που είναι οι σκάουτερ;

Η κλήση του Τεττέη από τον Γιοβάνοβιτς θα ήταν και μια έμπρακτη απόδειξη του πόσο κακή δουλειά γίνεται από τις μεγάλες ελληνικές ομάδες στον περίφημο τομέα του σκάουτινγκ: κι αυτό θα προκαλούσε μια ωραία ποδοσφαιρική συζήτηση. Σε μια εποχή που συζητάμε για τους τεχνικούς διευθυντές σαν αυτοί να κάνουν κάποια φοβερή και τρομερή δουλειά, (ενώ στην Ελλάδα στην καλύτερη των περιπτώσεων κάνουν τα κέφια του προέδρου και των αόρατων συμβούλων του), έρχεται ο Τεττέη για να αποδείξει ότι αυτό το πράγμα που λέγεται «αναζήτηση ταλαντούχων ποδοσφαιριστών» (διότι αυτό είναι το σκάουτινγκ…) είναι στη χώρα μας ένα τεράστιο καλαμπούρι. Η ΑΕΚ λέει ασχολήθηκε, αλλά δεν τον απέκτησε. Ο Παναθηναϊκός τον είχε στο χέρι του αλλά δίστασε να ολοκληρώσει την αγορά του. Ο ΠΑΟΚ ψάχνει σέντερ φορ κανα δυο χρόνια τώρα κι έχει πάρει έξι, αλλά το να δώσει μια ευκαιρία σε ένα παιδί 24 χρονών που είναι και ελληνόπουλο, ούτε του πέρασε κανενός από το μυαλό. Ο Ολυμπιακός πριν πάρει τον Ταρέμι για τρίτο φορ έψαχνε κάτι περιπτώσεις στην άλλη άκρη της γης. Σε αυτές τις μεγάλες ομάδες δουλεύουν κατά τα άλλα επαγγελματίες ερευνητές, αναλυτές δεδομένων, γνώστες των παγκόσμιων αγορών. Που κατά τα άλλα δεν βλέπουν τι έχουν μπροστά στα μάτια τους: αν ο Τεττέη δεν έπαιζε στο Ρουφ, αλλά στην Ολλανδία και ήταν Ελληνας, θα τρέχανε να τον πάρουν από τα 18 του. Αλλά σιγά μην τους τον δίνανε.   

Χάθηκε μια ευκαιρία  

Ο Γιοβάνοβιτς αγνοώντας τον σπουδαίο σέντερ φορ της Κηφισιάς σε μια στιγμή που αυτός βγάζει μάτια έχασε την ευκαιρία να μας ανοίξει τα μάτια. Να μας θυμίσει τι είναι το ποδόσφαιρο, αλλά και το πόσο την αληθινή ομορφιά του εξακολουθούμε να την αγνοούμε στην Ελλάδα συζητώντας για διαιτητές, για «παιχταράδες» που δήθεν αδικούνται από προπονητές, για «ζογκλέρ» που έρχονται σε ελληνικές ομάδες για να κάνουν κόλπα φακίρικα κι άλλα τέτοια. Η μη κλίση του Τεττέη είναι δυστυχώς η απόδειξη της ελληνικής μας αδυναμίας να διακρίνουμε το σημαντικό από όλη αυτή την επικοινωνιακή ασημαντότητα στην οποία οι ομάδες επενδύουν.

Σήμερα ο Τεττέη κάνει πράγματα που δεν κάνει κανείς άλλος Ελληνας φορ. Όχι απλά έπρεπε να κληθεί αλλά και να παίξει και βασικός κόντρα στη Σκωτία: είναι σε καλύτερη κατάσταση και από τον Ιωαννίδη και από τον Δουβίκα που προσπαθούν πολύ αυτό τον καιρό να βρουν την φόρμα τους, και είναι πιο χρήσιμος από τον Παυλίδη για ένα παιγνίδι αντεπιθέσεων. Αλλά δεν είναι αυτό το κακό: ίσως οι καλοί αυτοί παίκτες και κόντρα στην Σκοτία και στην Δανία να κάνουν σπουδαία πράγματα – κανείς δεν το ξέρει. Το κακό είναι άλλο: ότι χάθηκε μια ευκαιρία. Η κλήση του Τεττέη θα είχε κι ένα μεγάλο χρήσιμο συμβολισμό στους παράξενους καιρούς μας: μετά τους Αντετοκούνμπο μια ακόμα Εθνική θα ενσωμάτωνε ένα παιδί μεταναστών που πρόκοψε. Η μη κλήση του στερεί από το ελληνικό ποδόσφαιρο αυτό που έχει περισσότερο ανάγκη, δηλαδή υπέροχες διδακτικές καταπληκτικές ιστορίες που μπορεί να κάνουν παιδιά να το αγαπήσουν. Γιατί το ποδόσφαιρο είναι ένας κόσμος χωρίς διακρίσεις. Στον οποίο όλοι οι καλοί χωράνε. Με την αξία τους.