Το ματς του ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό είχε αναβληθεί δυο φορές. Την πρώτη είχαν ευρωπαϊκές υποχρεώσεις και οι δυο ομάδες, την δεύτερη μόνο ο Ολυμπιακός. Αυτή η υποχρέωση, δηλαδή ο επαναληπτικός ημιτελικός με την Αστον Βίλα, μέτρησε χθες καθοριστικά: ο Ολυμπιακός στάθηκε αδύνατο να ανταποκριθεί στην υποχρέωση να βρει μια νίκη στην Τούμπα για να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Να δούμε αν η πρόβλεψη που έλεγε ότι ο ΠΑΟΚ, αν κερδίσει αυτό το ματς θα βγει και πρωταθλητής, θα επιβεβαιωθεί. Δεν είμαστε μακριά από το να το δούμε να συμβαίνει. Ο ΠΑΟΚ ήταν χθες άψογος: ένας κανονικός υποψήφιος πρωταθλητής.
Ο Λουτσέσκου είχε μια ομάδα ξεκούραστη
Ο Ρασβάν Λουτσέσκου είχε πάνω από δεκαπέντε μέρες για να προετοιμάσει το ματς που ο ίδιος θεωρούσε κλειδί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Αυτό που χρειαζόταν ήταν να κρατήσει σε εγρήγορση τους παίκτες του: το ηθικό ήταν έτσι κι αλλιώς αυτό που έπρεπε μετά την νίκη κόντρα στην ΑΕΚ. Η νίκη αυτή, με ανατροπή και δυο γκολ στο φινάλε, ίσως αποδειχτεί η νίκη του πρωταθλήματος. Η χθεσινή ήταν απαραίτητη, αλλά ήρθε πολύ εύκολα: δεν έχουν καμία σχέση τα όσα είδαμε χθες με τα όσα εντυπωσιακά είχαν συμβεί στο ματς με την πρωταθλήτρια.
Ο Λουτσέσκου δεν είχε κανένα σκοπό να κάνει πειράματα στην τελική ευθεία: εμφάνισε τον ΠΑΟΚ με τους βασικούς του. Τους ίδιους περίπου παίκτες είχε χρησιμοποιήσει και στο Καραϊσκάκη, όπου δεν είχε βέβαια τον Κωνσταντέλια, αλλά περισσότερο κι από την απουσία του χαρισματικού μικρού τότε το πρόβλημα του ήταν η κόπωση και κυρίως η απογοήτευση μετά τον αποκλεισμό από την Κλαμπ Μπριζ. Τώρα δεν υπήρχαν τέτοια προβλήματα: κυρίως δεν υπήρχε κούραση – αυτή ήταν φέτος ο πιο μεγάλος αντίπαλος του ΠΑΟΚ. Ο Λουτσέσκου πρόσεξε τις λεπτομέρειες, παρουσίασε ένα ΠΑΟΚ συγκεντρωμένο και κυρίως προσεχτικό: όχι τυχαία μετά από έντεκα ματς δεν δέχτηκε γκολ. Στον Ολυμπιακό άφησε όλες κι όλες τέσσερεις ευκαιρίες (όχι σπουδαίες) με πιο μεγάλη ένα σουτ του Ορτα που βρήκε το δοκάρι στις καθυστερήσεις ενός ματς που επί της ουσίας είχε τελειώσει όταν ο ΠΑΟΚ άνοιξε το σκορ με τον Τάισον στο 29΄: ο Βραζιλιάνος έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα με ένα σουτ απο το ύψος της περιοχής ανενόχλητος (ο Ροντινέι τον κοίταζε…) κι ενώ οι παίκτες του Ολυμπιακού δεν μπορούσαν να διώξουν τη μπάλα που «χόρευε» μέσα στην περιοχή. Το προβάδισμα του ΠΑΟΚ ήταν τεράστιο καθώς φέτος καμία ομάδα δεν έχει καταφέρει να κερδίσει τον ΠΑΟΚ όταν αυτός προηγείται. Όχι γιατί η άμυνά του είναι αψεγάδιαστη αλλά γιατί η τετράδα των κυνηγών του (Κωνσταντέλιας, Τάισον Ζίφκοβιτς και Μπράντον Τόμας) όταν βρει χώρο «σκοτώνει». Τον Ολυμπιακό τον εκτέλεσε μετά από μια υποδειγματική αντεπίθεση και μια ασίστ του Κωνσταντέλια ο Ζίφκοβιτς στο 65΄κάνοντας το 2-0.
Ο Λουτσέσκου έκανε τα προβλεπόμενα ως συνήθως, αλλά αυτή τη φορά είχε μια ομάδα με ενέργεια και παίκτες που είχαν καταλάβει ότι η νίκη αυτή μπορεί να τους δώσει το πρωτάθλημα. Μερικοί είχαν και καταπληκτική απόδοση. Ο Τάισον έμοιαζε 25 χρονών – έτοιμος για την Σελεσάο. Ο Ζίφκοβιτς ξαναθύμισε τι σημαίνει εξτρέμ στις μέρες μας. Ο Μεϊτέ κι ο Σβαπ κυριάρχησαν στη μεσαία γραμμή. Ο Κωνσταντέλιας έχει πάντα το magic touch: με μια ενέργεια τελειώνει ένα ματς. Ο δε Κουλιεράκης ήταν το σύμβολο μιας άμυνας σχεδόν αψεγάδιαστης – της καλύτερης φέτος. Δεν πρόλαβε να δει αυτή τη εξαιρετική εμφάνιση του ΠΑΟΚ ο φίλος μου Νίκος Τζαντζαράς που έφυγε τόσο άδικα πολύ νέος από την ζωή πριν λίγες μέρες: στην διάρκεια του αγώνα τον σκέφτηκα πολλές φορές – η ομάδα του τίμησε το αντίο του.
Ο ΠΑΟΚ δεν κρατά (ακόμα) την τύχη στα χέρια του. αλλά υπάρχει ένα απλό σενάριο που του δίνει το πρωτάθλημα κι αυτό είναι πιο σημαντικό από τις περίφημες μαθηματικές ελπίδες. Ο ΠΑΟΚ θέλει δυο νίκες και ένα στραβοπάτημα της ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη για να βγει πρωταθλητής. Αλλά για να στραβοπατήσει η ΑΕΚ πρέπει απέναντί της να βρει ένα καλό Ολυμπιακό κι αυτό στο πρωτάθλημα δεν είναι δεδομένο: το κίνητρο της ΑΕΚ την Τετάρτη στο Καραϊσκάκη θα είναι τεράστιο. Όπως του ΠΑΟΚ χθες.
Ο Ολυμπιακός έμεινε με το μυαλό στην Αστον Βίλα
Κι ο Ολυμπιακός; Ο Ολυμπιακός στην Τούμπα δεν κατέβηκε ποτέ. Ο Μεντιλίμπαρ έκανε πάλι rotation, αυτή τη φορά μάλλον υποχρεωτικά, αν και το κάνει τόσο συχνά που δύσκολα μπορεί κανείς να μιλήσει για χθεσινή υποχρέωση: ο Βάσκος αντιλαμβάνεται την διαχείριση της ομάδας ως ένα διαρκές «φύγε εσύ, έλα εσύ» - προφανώς είναι ο τρόπος του. Χθες έμειναν έξω ο Φορτούνης, ο Ποντένσε, ο ΕλΚαμπί και φυσικά οι τραυματίες Ιμπόρα, Ορτέγκα και Ρίτσαρντς καθώς και ο Γιόβετιτς. Αλλά το ζήτημα δεν ήταν οι απόντες – απόντες υπήρχαν και στο Καραϊσκάκη στο ματς με τον ΠΑΟΚ: το πρόβλημα χθες αποδείχτηκαν οι παρόντες. Και φυσικά και η στρατηγική.
Η ιδέα να παίζει ο Ολυμπιακός με βαθιές μπαλιές για τον Μασούρα και τον Ναβάρο λειτούργησε στο Καραϊσκάκη, αλλά χθες ο Λουτσέσκου ήταν προετοιμασμένος κι ο Κουλιεράκης εξαφάνισε κάθε κίνδυνο. Ο Ολυμπιακός ήταν επιθετικά ανύπαρκτος κι αυτό δεν άλλαξε ούτε όταν μπήκαν ο ΕλΚαμπί, ο Φορτούνης και ο νευρικός Ποντένσε. Οι κοκορομαχίες του δευτέρου ημιχρόνου έδειχναν ότι ο Ολυμπιακός δεν ήταν κουρασμένος στο μυαλό: απλά δεν είχε καθόλου μυαλό. Όταν είσαι πίσω στο σκορ δεν τσακώνεσαι: να παίξεις πρέπει, αλλά πώς να παίξεις όταν από τους τρεις χαφ δημιουργεί μόνο ο Ορτα κι όταν από τους έξι επιθετικούς που συνολικά χρησιμοποιήθηκαν προέκυψαν συνολικά δυο τελικές προσπάθειες – όσες δηλαδή έκανε μόνος ο Καρβάλιο στα δεκαπέντε λεπτά που αγωνίστηκε. Ο Ολυμπιακός ερχόταν από υπερβάσεις με την Αστον Βίλα – το έγραψα και το εξήγησα. Αλλά πολλοί νομίζουν πως οι υπερβάσεις είναι κανόνας και προκύπτουν κατά παραγγελία: δεν συμβαίνει. Χθες η ομάδα του Μεντιλίμπαρ, που εκτός έδρας στα play off έχει κερδίσει μόνο την Λαμία, αποχαιρέτησε το πρωτάθλημα, αλλά ο μεγάλος κίνδυνος είναι να τερματίσει τέταρτη και να μην αγωνιστεί και στην Ευρώπη του χρόνου μετά την καλύτερη ευρωπαϊκά χρονιά της. Είναι τέτοια η εφορία μετά την πρόκριση στον τελικό του UEFA Conference League (λογικό βέβαια…) που αμφιβάλω αν το έχουν καταλάβει. Αλλά και να το έχουν καταλάβει, πέταξαν τόσους βαθμούς (και στα play off) που καθιστούν το φινάλε της σεζόν παιγνίδι με την φωτιά.
Τι τα θέλουμε αυτά τα play out;
Εριξα μια τελευταία ματιά και στα ματς των play out. Στην τελευταία τους αγωνιστική δεν υπήρχε για κανένα από τους συμμετέχοντες το παραμικρό άγχος: ο ΠΑΣ έχει υποβιβαστεί και μαζί του πήρε και την Κηφισιά. Οι ομάδες που συμμετείχαν στα play out θα έπρεπε να μας αποχαιρετήσουν παίζοντας χωρίς πίεση. Οντως πίεση δεν υπήρχε, αλλά δεν υπήρχε και μεγάλη διάθεση για ποδόσφαιρο: τα ματς ήταν περίπου όπως όλα τα προηγούμενα – λίγα από όσα βλέπεις θυμίζουν κανονικό ποδόσφαιρο. Τίμησαν την διοργάνωση μόνο ο Πανσερραϊκός και ο Παναιτωλικός κι όχι γιατί κέρδισαν: από την αρχή την αντιμετώπισαν σοβαρά, όπως και ο Βόλος. Αστέρας, Ατρόμητος και ΟΦΗ μάλλον έκαναν αγγαρεία, ο ΠΑΣ και η Κηφισιά δεν μπορούσαν τίποτα καλύτερο. Απορώ τι τηλεθέαση έκαναν αυτά τα παιγνίδια τα οποία έγιναν σε κατά κανόνα άδεια γήπεδα. Ελπίζω η Σουπερλίγκ να ξαναδεί το format. H παραγωγή παιγνιδιών που δεν έχουν νόημα κάνει κακό στο ίδιο το πρωτάθλημα.
