Ο Ολυμπιακός πήγε στη Λεωφόρο δέκα βαθμούς πίσω από τον ΠΑΟ στον οποίο πήγαιναν όλα υπέροχα. Όχι απλά έδειξε ότι δεν υπάρχει μεταξύ τους η διαφορά που φαίνεται στη βαθμολογία, αλλά μετέτρεψε το ματς σε παράσταση για ένα ρόλο: αν ο ΠΑΟ έμεινε στο παιγνίδι το χρωστά στον εξαιρετικό τερματοφύλακα Μπρινιόλι και στις πέντε μεγάλες επεμβάσεις του. Αλλά το ματς έληξε τελικά με 1-1, ο ΠΑΟ κράτησε τη διαφορά των δέκα βαθμών από τον Ολυμπιακό και των 6 από την ΑΕΚ που δεν βρήκε την νίκη που έψαχνε στην Τρίπολη. Τέλος καλό όλα καλά; Όχι ακριβώς. Η ενδέκατη αγωνιστική θα ήταν σημαντική και το ξέραμε. Το πόσο θα αποδειχτεί προσεχώς.
Τα τρία δεκάρια
Ηταν δύσκολο να περιμένει κανείς μια τέτοια εμφάνιση από τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο για δύο λόγους. Πρώτον γιατί απέναντι του είχε τον Παναθηναϊκό του «δέκα στα δέκα», που ερχόταν από μια καταπληκτική νίκη στο Βόλο και είχε ηθικό, καλή ψυχολογία και επίγνωση ότι με νίκη τελειώνει τον Ολυμπιακό για φέτος: ιστορικά ο ΠΑΟ δεν χάνει τέτοιες ευκαιρίες.
Ο δεύτερος λόγος ήταν η δύσκολη εβδομάδα που πέρασε ο Ολυμπιακός. Η εμφάνιση με τη Λαμία την περασμένη Κυριακή ήταν επιεικώς μετριότατη. Ο Χάμες, ο Εμβιλά κι ο Μασούρας ήταν εκτός προπονήσεων μέχρι την Παρασκευή λόγω ίωσης. Οι δοκιμές και οι προπονήσεις του Μίτσελ ήταν λίγες εξαιτίας του ασήμαντου δυστυχώς ευρωπαϊκού ματς με τη Ναντ. Στη Λεωφόρο ωστόσο εμφανίστηκε ο καλύτερος Ολυμπιακός της χρονιάς. Πως έγινε αυτό; Νομίζω το γιατί είναι απλό. Η μεσαία γραμμή του Ολυμπιακού κυριάρχησε χάρη στο τρομερό παιγνίδι του Χουάνκ, τις «ψιλοβελονιές» του Χάμες, την κίνηση χωρίς τη μπάλα του Εμβιλά που έκλεισε τον άξονα καλύπτοντας τα στόπερ και τη σπουδαία δουλειά του Μπιέλ που έπαιζε και στο πλάι και πίσω από το φορ κάνοντας τον Ολυμπιακό να μοιάζει ότι παίζει με παίκτη παραπάνω.
Μετά το πρώτο 20λεπτο ο Ολυμπιακός κέρδισε μέτρα και στο β ημίχρονο είχε μια απόλυτη και πρωτόγνωρη φέτος υπεροχή που βασίστηκε στην κατοχή της μπάλας. Το ότι βρήκε το γκολ με τον Μπέιλ στο 84΄,μετά από μια καταπληκτική ασίστ του Ελ Αραμπί που μπήκε στο ματς την κατάλληλη στιγμή, μαρτυρά και τη μεγάλη πίστη του. Ο ΠΑΟ στον καταιγισμό αυτό είχε να αντιτάξει μια τεράστια ευκαιρία του Σπόραρ στο 75’ – μόνο που η μπάλα έφτασε στον Σλοβάκο, όχι χάρη σε μια οργανωμένη προσπάθεια, αλλά μετά από ένα λάθος του Ρέαπτσουκ.
Που είσαι Αϊτόρ
Για την ομάδα του Γιοβάνοβιτς, που έχασε και τον Παλάσιος από τραυματισμό, μοιάζει να ισχύει το «που είσαι Αϊτόρ». Χωρίς τον Ισπανό ο ΠΑΟ ήταν μονοδιάστατος, χωρίς ιδέες και με τους Μπερνάρ, Βέρμπιτς εκτός αγώνα. Αν ο Παναθηναϊκός δεν κερδίσει το πρωτάθλημα (αν λεω...) το ματς αυτό θα είναι ένας σημαντικός λόγος: έβγαλε στο φως αδυναμίες της ομάδας που δεν είχαμε δει – κυρίως ένα έλλειμα προσωπικότητας. Κι έκανε το ματς του Βόλου ένα είδος παρένθεσης: ο ΠΑΟ έχει κερδίσει τέσσερα πέναλτι στα ματς με ΑΕΚ, ΠΑΟΚ κι Ολυμπιακό κι αγκομαχεί επιθετικά ακόμα και μέσα στη Λεωφόρο – το είδαμε με τον Αστέρα, τον Αρη, τον Ιωνικό, την ΑΕΚ, τον Ολυμπιακό - απλά σε σύγκριση με τα άλλα ματς χθες ήταν πολύ κατώτερος του αντιπάλου του. Τρέχοντας συνεχώς στην ανηφόρα ο ΠΑΟ είναι δύσκολο να αντέξει μέχρι το τέλος παρά το εξαιρετικό του ξεκίνημα. Χθες φάνηκε και πόσο άδειος είναι ο πάγκος του: και επιστροφές δεν προβλέπονται.
Η απόφαση του Κέλετ
Κι ο Ολυμπιακός όμως δεν έλυσε όλα του τα προβλήματα. Η άμυνα του εξακολουθεί να είναι ασταθής εξαιτίας απερίγραπτων λαθών. Η δε επιθετική του απόδοση εξακολουθεί να εξαρτάται κυρίως από εμπνεύσεις. Χθες έδειξε ότι έχει παίκτες που με τη μπάλα στα πόδια μπορούν πολλά, αλλά το ποδόσφαιρο είναι κομμάτι πιο σύνθετο. Η τεχνική υπεροχή δεν είναι η λύση για όλα – αλλά ο Ολυμπιακός χωρίς αμφιβολία πήρε στη Λεωφόρο μια ανάσα. Θα είναι λογικά πιο σίγουρος στη συνέχεια – αν βέβαια δεν καβαλήσει το καλάμι πιστεύοντας ότι όποιος παίζει μαζί του θα ζητά από τους παίκτες του αυτόγραφα. Στο μεταξύ μένει να δούμε τι συνέχεια θα υπάρξει: δεν αποκλείεται τίποτα – ακόμα και η αποχώρηση από το πρωτάθλημα.
Η απόφαση του Δανού Κέλετ να δώσει το πέναλτι που έδωσε μπήκε πάντως στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Στο 7ο λεπτό των καθυστερήσεων το ματς είχε λήξει: ο ΠΑΟ είχε παραδώσει πνεύμα: δεν υπήρχαν ούτε καν τα τυπικά γεμίσματα στην περιοχή. Τότε ο Δανός διαιτητής Κέλετ είδε ένα φάουλ του Αβιλα στον Ιωαννίδη και ο επίσης Δανός Σούνμπεργκ που ήταν στο VAR του είπε ότι αυτό που έδωσε έγινε μέσα στην περιοχή – στη συνέχεια βέβαια τον έστειλε να δει τη φάση λέγοντας του ότι αυτό που έδωσε δεν είναι πέναλτι. Δεν μιλάμε για δύσκολη φάση – μιλάμε για σφύριγμα από αυτά που αν δοθούν σε βάρος μιας ομάδας μπορούν να διαλύσουν το ηθικό της. Δεν πρόκειται για εφαρμογή κανονισμού – κάποιος άλλος πιθανότατα δεν θα έδινε τίποτα, αφού ο Αβιλα απλά καλύπτει τη μπάλα κι ο Ιωαννίδης τρέχει πίσω του: μάλιστα τον παρενοχλεί κιόλας. Είναι μάλλον αδύνατο να πείσεις οπαδό ομάδας που το έχει δει ότι πρόκειται για λάθος, για κακή εκτίμηση κτλ. Ο Μίτσελ είπε στη συνέντευξη Τύπου το μόνο που αξίζει να συζητηθεί: είπε ότι στο δεδομένο χρονικό σημείο του ματς ένα τέτοιο σφύριγμα για τη συγκεκριμένη φάση δεν μπορεί να υπάρξει – δεν υπάρχει ούτε «χέρι», ούτε ανατροπή, ούτε κράτημα, ούτε σπρώξιμο. Υπάρχει μόνο η διάθεση του διαιτητή να διαμορφώσει το αποτέλεσμα του ματς. Κάπως έτσι ο Σπόραρ ισοφάρισε, αλλά δεν ξέρω αν από όλο αυτό θα βγει κερδισμένος ο ΠΑΟ. Στη διάρκεια μιας χρονιάς μια ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό μπορεί να πάρει ένα – δυο (ίσως και τρία) ανάλογα σφυρίγματα. Ο ΠΑΟ τα έχει πάρει όλα, αλλά είμαστε μόλις στην ενδέκατη αγωνιστική.
Παρά το πέναλτι κόλλησε..
Η ΑΕΚ δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί την ισοπαλία στο ντέρμπι. Ο Αλμέιδα έκανε στο τέλος ό,τι μπορούσε για να πάρει το ματς – πέρασε μάλιστα τον Μάνταλο και τον Τσούμπερ στον αγωνιστικό χώρο αντί των Μοχαμαντί και Σιμάνσκι κι έβαλε τον Γκατσίνοβιτς να καλύπτει το αριστερό άκρο της άμυνας. Όμως η παρουσία του Τζαβέλα και του Μίτογλου στην ενδεκάδα θύμισαν την άμυνα που είχε η ΑΕΚ πέρυσι: στη φάση της ισοφάρισης του Αστέρα οι δυο στόπερ κοιτάζουν τον Καρμόνα να πασάρει με κεφαλιά στον εντελώς αμαρκάριστο Ρεγκίζ! Η ΑΕΚ που προηγήθηκε με ένα πέναλτι που της έδωσε ο Φωτιάς για φάουλ του Σίτο στον Γκατσίνοβιτς – κι αυτό είναι ένα πέναλτι για μένα συζητήσιμο – και που έχασε αρκετές ευκαιρίες για να σκοράρει, παραλίγο και να χάσει το ματς: ο Μεταξάς είπε ότι η ομάδα του είχε στο τέλος την πιο καθαρή ευκαιρία – ίσως υπερβάλει, αλλά από τη δήλωση καταλαβαίνεις πως ο προπονητής των γηπεδούχων περίμενε και κάτι παραπάνω. Βέβαια το ματς χαρακτηρίστηκε δυστυχώς από τον τρομερό τραυματισμό του Ελίασον. Λυπάμαι αλλά ούτε αυτό δεν είναι παράξενο: ο Φωτιάς άφησε να παιχτεί κατς στο Λαμία – ΠΑΟ και συνεχίζει να διαιτητεύει ατιμώρητος. Η αντίληψή του για το τι είναι ποδόσφαιρο είναι προβληματική. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι αυτός, είναι η προστασία του.
ΠΑΟΚ και ισοπαλίες
Ο ΠΑΟΚ ήταν ο κερδισμένος της αγωνιστικής, αφού ήταν ο μόνος που κέρδισε από τους πέντε πρώτους. Ο ΠΑΣ ήταν χαμηλό εμπόδιο. Ο Λουτσέσκου χρησιμοποίησε ως βασικό τον Σβαπ, έστειλε πάλι στο γήπεδο τον Κωνσταντέλια δίπλα στον Ολιβέιρα, είχε και τον Ζίφκοβιτς. Ο ΠΑΟΚ είχε όρεξη, έβαλε δυο γκολ σε ένα δεκάλεπτο και μετά περιορίστηκε στο να ελέγξει το ματς: ο Λουτσέσκου είπε ότι η σεζόν προσφέρεται για «χτίσιμο» και ότι η ομάδα του θα κριθεί του χρόνου – την επόμενη φορά θα ζητήσει ανανέωση συμβολαίου. Ο Αρης δεν βρήκε γκολ και δεν δέχτηκε γκολ από τον μάλλον φοβισμένο Ατρόμητο, αλλά δεν ήταν καλός: όσο περνά ο καιρός χάνει σε ένταση. Το 0-0 στο Περιστέρι προέκυψε διαδικαστικά, όπως ακριβώς και το 0-0 του άσφαιρου Παναιτωλικού με τον μαχητικό Λεβαδειακό. Αντίθετα από αυτές η άλλη ισοπαλία του Σαββάτου, το 2-2 ανάμεσα στην Λαμία και στο Βόλο, ήρθε μετά από ένα ματς στο οποίο μπορούσαν να κερδίσουν και οι δυο: το ωραιότερο της αγωνιστικής η νίκη της ημέρας στην οποία ήταν αυτή του Ιωνικού στην Κρήτη: είχε πετάξει πολλούς βαθμούς ο Ιωνικός – αυτή τη φορά ήταν και καλός και κυνικός. Και βρήκε τον ΟΦΗ τρομερά μπερδεμένο.
Στη σειρά «αυτά δεν γίνονται» είχαμε και τα απίθανα επεισόδια στο Περιστέρι. Στο ζήτημα των μετακινήσεων των οπαδών επικρατεί ένα χάος. Τη μια Κυριακή μπορεί να πάνε 15 χιλιάδες οπαδοί στο Βόλο. Την άλλη πάνε διακόσιοι στο Περιστέρι. Και τρώνε ξύλο…
