Η ΑΕΚ πάει στην Αγγλία να παίξει με την φορμαρισμένη Μπράιτον χωρίς και τον Μουκουντί – ο Βίντα θα έλειπε έτσι κι αλλιώς. Αυτή η εβδομάδα που διανύουμε είναι χωρίς αμφιβολία η εβδομάδα του Μάτιας Αλμέιδα. Ξεκίνησε με την ΑΕΚ να υποδέχεται τον Ολυμπιακό, συνεχίζεται με το παιχνίδι στην Αγγλία, που είναι αναμφίβολα το πιο δύσκολο που η ΑΕΚ θα δώσει στην φάση των ομίλων του Γιουρόπα λιγκ και θα ολοκληρωθεί με το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Έχω μεγάλη περιέργεια για τις επιλογές του του προπονητή της ΑΕΚ στα συγκεκριμένα ματς. Είναι η πιο δύσκολη στιγμή του.

Περίληψη προηγουμένων

Ας κάνουμε μια μικρή περίληψη προηγουμένων. Νομίζω ότι κάπως διαφορετικά περίμεναν το ξεκίνημα της σεζόν όλοι στην ΑΕΚ, πρώτος πιστεύω ο προπονητής της. Η ΑΕΚ ερχόταν από καταπληκτικές εμφανίσεις στα φιλικά. Σ’ αυτά διέλυσε την Σαχτάρ, έβαλε τρία γκολ στην Αντβέρπ, πέρασε σαν σίφουνας από την Τραπεζούντα και κέρδισε χωρίς να ιδρώσει ομάδες όπως ο Βόλος. Με κεκτημένη ταχύτητα από αυτά τα παιχνίδια η ΑΕΚ πέρασε με νίκη από το Ζάγκρεπ κερδίζοντας την Ντινάμο με 1-2, κάνοντας μάλιστα κι ανατροπή. Και μετά είναι σαν κάποιος να γύρισε το διακόπτη και όλα άλλαξαν. Στο ματς με τους Κροάτες στην OPAP Arena χρειάστηκε το θαύμα του Αραούχο για να έρθει μια πρόκριση πού μετά τη νίκη στο Ζάγκρεπ έπρεπε να είναι μια τυπική διαδικασία. Ακολούθησε ο τραυματισμός του Λιβάι Γκαρσία, ο αποκλεισμός από την Αντβέρπ και μάλιστα με δύο ήττες και το γεμάτο δυσκολίες ξεκίνημα στο πρωτάθλημα. Η ΑΕΚ δεν κέρδισε στην έδρα της, που ήταν πέρσι το μεγάλο όπλο της, ούτε τον Πανσερραϊκό, ούτε τον Ολυμπιακό. Και η μόνη της νίκη στο πρωτάθλημα ήρθε στο Βόλο, χάρη σε ένα πέναλτι γκολ του Αμραμπατ στις καθυστερήσεις σε ένα ματς στο οποίο και πάλι είχε κάνει πολλά για να μπλέξει. Είχε χαρίσει ένα γκολ στο Βόλο ο Μουκουντι, κι είχε πάρει μια ανόητη κόκκινη κάρτα ο Πέτρος Μάνταλος μεταξύ πολλών άλλων.

Όλα αυτά μπορεί στο τέλος της χρονιάς να μην παίξουν κανένα ρόλο. Θυμίζω ότι στο ελληνικό πρωτάθλημα η ΑΕΚ είχε ξεκινήσει με δυσκολίες και πέρσι, καθώς είχε χάσει από το Βόλο στη Ριζούπολη και από τον Παναθηναϊκό στην Λεωφόρο. Ωστόσο υπάρχει μία διαφορά. Πέρσι η ΑΕΚ είχε ένα προπονητή που την μάθαινε και τον μάθαινε, φέτος είναι μια ομάδα που έχοντας κερδίσει το νταμπλ κι έχοντας κρατήσει τον περσινό κορμό της έπρεπε να κάνει ένα βήμα μπροστά. Αυτό έπρεπε να είναι η είσοδος στους ομίλους του Τσάμπιονς λιγκ: ο Μαρίνος Ουζουνίδης αυτό το είχε καταφέρει το 2018 με ένα ρόστερ ποιοτικά σαφώς κατώτερο. Ωστόσο δεν μιλάμε για κάτι απλό και στην ΑΕΚ το καταλαβαίνουν. Αν η ΑΕΚ είχε απλώς αποκλειστεί από την Αντβέρπ και είχε ξεκινήσει στο ελληνικό πρωτάθλημα με τρεις νίκες δεν θα υπήρχε κανένα θέμα. Δεν συνέβη όμως κάτι τέτοιο.

Γιατί προέκυψε το πρόβλημα

Είμαι απ’ αυτούς που πιστεύουν πως τα αποτελέσματα της ΑΕΚ στο ξεκίνημα της σεζόν είναι κομμάτι συγκυριακά. Η ισοπαλία με τον Πανσερραϊκό είναι ένα αποτέλεσμα που δύσκολα θα ξαναδούμε αν οι ομάδες παίξουν όχι δέκα, αλλά πενήντα ματς στη σειρά. Τα λάθη που έγιναν στο Βόλο είναι επίσης σπάνια και δύσκολα θα τα ξαναδούμε από την πρωταθλήτρια σε παιγνίδια του ελληνικού πρωταθλήματος με αντίπαλο ομάδα ανάλογης με το Βόλο δυναμικότητας. Αλλά υπάρχουν κι ένα δυο καμπανάκια συναγερμού. Η ΑΕΚ εξακολουθεί να δέχεται γκολ σε κάθε παιχνίδι που δίνει ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο αντίπαλος. Και η επίθεση της σκοράρει λιγότερο μολονότι ευκαιρίες δημιουργούνται.

Από τα δύο προβλήματα το πιο σοβαρό είναι αυτό της άμυνας για τον απλούστατο λόγο ότι η ΑΕΚ αμυντικά δεν ενισχύθηκε ενώ θα έπρεπε. Γιατί δε συνέβη αυτό; Πιθανότητα γιατί ο Ματίας Αλμέιδα έπεσε θύμα του παραμορφωτικού καθρέφτη που λέγεται ελληνικό πρωτάθλημα. Νόμιζε ότι η βελτίωση της άμυνας της ΑΕΚ στη διάρκεια της περσινής χρονιάς έχει να κάνει αποκλειστικά με τη δουλειά του και την δουλειά των παικτών του, χωρίς να πέρνα απ’ το μυαλό ότι πολλά οφείλονταν και στους αντιπάλους της ομάδας. Η ΑΕΚ έτρεξε να νικηφόρο σερί στα περσινά play off βασισμένο κυρίως στο ότι δέχτηκε πολύ λίγα γκολ – μόλις 3. Όμως είχε να αντιμετωπίσει ένα Ολυμπιακό που άλλαξε τέσσερις προπονητές και βασιζόταν αποκλειστικά στις έμπνευσης των ποδοσφαιριστών του, ένα ΠΑΟΚ που εξαιτίας της αφλογιστίας του Ολιβέιρα αγωνιζόταν χωρίς σέντερ φορ, ένα κουρασμένο Παναθηναϊκό που πέρσι αγκομαχούσε να σκοράρει ακόμα και στα παιχνίδια που ήταν καλύτερος και φυσικά τον Άρη και το Βόλο που ήταν ομάδες ευχαριστημένες γιατί βρέθηκαν στα play off και δεν είχαν κανένα σκοπό να στερήσουν από την AEK το πρωτάθλημα.

Δεν είναι κάτι πρωτοφανές

Ο Αλμέιδα προφανώς πιστέψει ότι φέτος θα έχει μια ακόμα καλύτερη άμυνα χάρη στην ομοιογένεια της και την καλύτερη κάλυψη της. Tα ματς που χρησιμοποιεί συγχρόνως τον Σιμάνσκι και το Γιόνσον είναι ολοένα και περισσότερα. Όμως τα ευρωπαϊκά παιχνίδια είναι κάτι άλλο σε σχέση με το ελληνικό πρωτάθλημα. Η ΑΕΚ δέχτηκε γκολ ακόμα και σε παιχνίδια που δεν δέχτηκε μεγάλη πίεση - στο Ζάγκρεπ και στο Βέλγιο πχ. Αυτό συνέβη γιατί οι συγκεκριμένες ομάδες έχουν και καλές μονάδες και επιθετικό παιχνίδι, όντας πρωταθλήτριες. Και δεν χρειάζεται να κάνουν δέκα φάσεις για να σκοράρουν. Αν έγινε ένα λάθος, αυτό υπήρξε διπλό: δεν αξιολογήθηκε η δυσκολία των αγώνων στην Ευρώπη, δεν μετρήθηκε σωστά το πόσο θα βαρύνει το πρόγραμμα και το αποτέλεσμα ήταν η ΑΕΚ να δηλώσει μόνο τρία στόπερ στην Ευρώπη. Το ότι μόλις στις 19 Σεπτεμβρίου πάει να παίξει το πρώτο της ματς χωρίς δυο από αυτά είναι σίγουρα και ατυχία. Αλλά κι ο ΠΑΟ, που έχει την ίδια επιβάρυνση, έχει χάσει για κάποιες μέρες και τον Σένκεφελντ και τον Γιεντβάι. Αυτό που συμβαίνει στην ΑΕΚ δεν είναι κάτι πρωτοφανές. Αλλά κατά τη γνώμη δεν είναι και λόγος πανικού: είναι μια στιγμή δυσκολίας που μοιραία θα προέκυπτε μετά από μια κακή εκτίμηση. Μπορεί στην Ευρώπη να στοιχίσει, μπορεί να γίνει και μάθημα.      

Να μην του κάψει το μυαλό

Ας μάθουμε λίγο να ξεχωρίζουμε τα πράγματα: άλλο είναι μια ξαφνική δυσκολία, άλλο είναι ένα μεγάλο πρόβλημα.  Έχω την βεβαιότητα ότι ο προπονητής της ΑΕΚ πιστεύει ότι με την επιστροφή του Λιβάι Γκαρσία, το φορμάρισμα του Αραούχο, την οριστική ανάρρωση του Γκατσίνοβιτς, και την σταδιακή πρόοδο του ταλαντούχο Ζίνι θα προκύψει μια επίθεση που θα διορθώσει και πιθανά λάθη της άμυνας. Ως επιλογή μοιάζει αρκετά φιλόδοξη αλλά είναι και πολύ κοντά στην γενικότερη νοοτροπία του Αργεντινού προπονητή. Επομένως ναι μεν προ του ματς με την Μπράιτον υπάρχει ένα θέμα, αλλά θέλω να πιστεύω πως είναι μια δυσκολία της στιγμής και τίποτα πιο πολύ. Μπορεί να στοιχίσει μια ήττα; Ισως, αλλά και πλήρης να πήγαινε η ΑΕΚ στην Αγγλία δεν θα ήταν φαβορί.

Πότε μπορεί όλο αυτό να γίνει ένα πραγματικό πρόβλημα; Αν μετά την τριάδα των συγκεκριμένων παιχνιδιών (Ολυμπιακός, Μπράιτον, Παναθηναϊκός) η εικόνα της ΑΕΚ υποχρεώσει τον προπονητή να βάλει πολύ νερό στο κρασί του και να αρχίζει να σκέφτεται πως θα αλλάξει την ομάδα που με κόπο έφτιαξε. Αυτό και μόνο, κατά τη γνώμη μου μπορεί να είναι αληθινά επιζήμιο. Διότι η ΑΕΚ χρειάζεται πρώτα απ’ όλα έναν Αλμέιδα που δεν φοβάται το παραμικρό. Όχι κάποιον που θα αρχίσει να κάνει υπολογισμούς και να σκέφτεται πως θα παίξει πιο συντηρητικά, ή πως θα παρουσιάσει μια άμυνα που θα κρατήσει το μηδέν. Πρόβλημα για την ΑΕΚ θα είναι να αποκτήσει ο Αλμέιδα μετά τις δυσκολίες όλη αυτή την περίφημη γνώση της ελληνικής πραγματικότητας που καίει τα μυαλά των ξένων προπονητών που έρχονται στην Ελλάδα. Όλα τα άλλα είναι απλώς διαχείριση μιας κρίσης. Που προέκυψε από μια κακή εκτίμηση.