Η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ είχαν δύσκολες αποστολές με τη Λέστερ και την Γρανάδα αντίστοιχα. Αυτό το γεγονός οδήγησε τους προπονητές τους σε εγρήγορση. Ο Μάσιμο Καρέρα στο ΟΑΚΑ και ο Αμπέλ Φερέιρα στο αντίο του μας έδειξαν πολλά από όσα μπορούν. Αλλά δυστυχώς κάποιες τέτοιες βραδιές, μπροστά σε τέτοιες δυσκολίες, δεν φτάνουν μόνο οι προπονητές. Χρειάζονται κι άλλα πολλά για να φτάσει μια ελληνική ομάδα σε μια νίκη που θα μπορούσε να είναι και μισή πρόκριση. Ας δούμε κάποια πραγματάκια αναλυτικά.

Ο νόμος του Βάρντι

Πριν την έναρξη του αγώνα της ΑΕΚ με τη Λέστερ κυκλοφορούσε στα ρεπορτάζ ότι ο Μάσιμο Καρέρα ετοιμάζει μια έκπληξη στον προπονητή της αγγλικής ομάδας Μπράντον Ρότζερς, που είχε δηλώσει ότι την Ενωση την γνωρίζει καλά. Η έκπληξη του Καρέρα ήταν η άμυνα της ΑΕΚ: ο Ιταλός, που σπάει το κεφάλι του σε κάθε ματς για το πώς θα βρει ένα τρόπο να κρατήσει το μηδέν, πάλι την άλλαξε. Έκπληξη ίσως ήταν και η παρουσία του Λιβάγια δίπλα στον Ανσαριφάρντ: ο Κροάτης βρέθηκε στη βασική ενδεκάδα της ΑΕΚ μόλις δεύτερη φορά στα έξι τελευταία ματς. Δεν έχει κάνει παρά πολλά για να δικαιολογήσει τη θέση του βασικού, αλλά θα ήταν μεγάλο πρόβλημα να τον άφηνε πάλι εκτός.

Αλλαγές πολλές είχε και η ενδεκάδα που παρουσίασε ο Ρότζερς σε σχέση με την ενδεκάδα της Λέστερ που κέρδισε την Αρσεναλ: το rotation δεν ήταν μικρό  σε σχέση με την ενδεκάδα που είχε ξεκινήσει με την Αρσεναλ . Αλλά ένας από αυτούς που ξεκίνησαν ήταν ο Βάρντι: στην πρώτη κατεβασιά της Λέστερ που ήρθε σε επαφή με τη μπάλα κέρδισε πέναλτι από τον Τσιντώτα κι έκανε το 0-1, γιατί ο Σβάρνας τον έχασε. Και μολονότι η ΑΕΚ έπαιζε καλούτσικα στην επίθεση χάρη στις εμπνεύσεις του Μάνταλου κι άγγιξε δυο φορές την ισοφάριση, η Λέστερ στο 39’  εκμεταλλεύτηκε και δεύτερο λάθος της ΑΕΚ, (αυτή τη φορά μετά από μια εκτέλεση κόρνερ και μια κεφαλιά που πήρε ο Βάρντι στο πρώτο δοκάρι) κι ο Τσουντκάρι έκανε το 0-2 πετυχαίνοντας το πρώτο γκολ της καριέρας του σε ευρωπαϊκό ματς.   

Πολέμησε το ματς

Ο Καρέρα έχοντας δουλέψει το ματς στο μυαλό του έκανε μερικά πολύ ωραία πράγματα. Στην αρχική διάταξη είχε στα αριστερά και τα δυο του αριστερά μπακ (τον Ινσούα και τον Λόπες) για τρεις λόγους: για να έχει καλύτερη κάλυψη απέναντι στον επικίνδυνο Ουντέρ, για να μένει ο Ινσούα κοντά στα στόπερ και να τα βοηθάει και για να μείνει ο Μάνταλος στον άξονα: αν περιέγραφα αυτή τη διάταξη με αριθμούς θα έλεγα ότι η Ενωση έπαιζε κάτι σαν 4,5-3,5-2, όπου οι δυο μπροστά ήταν ο Λιβάγια και ο Καρίμ. Ο Ιταλός πολέμησε το ματς και στην επανάληψη: έβγαλε τον Λιβάγια και τον Ανσαριφάρντ για να ρίξει στο ματς τον Τάνκοβιτς και τον Ολιβέιρα και μέχρι οι παίκτες του Ρότζερς να καταλάβουν τι έγινε ο Τάνκοβιτς μείωσε και σε ένα λεπρό θα μπορούσε και να ισοφαρίσει. Αλλά παρά τις εμπνεύσεις του προπονητή και τη μεγάλη θέληση των παικτών τη ΑΕΚ άλλη φάση η ΑΕΚ δεν έκανε. Εκ των υστέρων θα μπορούσε κάποιος να πει ότι ίσως έπρεπε να μην βγει ο Λιβάγια π.χ και να στριμωχτεί κάπου στα αριστερά (παίζοντας σε μια θέση που κάλυψε ο Ινσούα στο β ημίχρονο), αλλά ο Ιταλός δεν ήθελε να δεχτεί η ομάδα του τρίτο γκολ κι αν το έκανε θα αδυνάτιζε την αριστερή πλευρά την οποία η Λέστερ επισκεπτόταν. Ένα σόλο κι ένα δοκάρι του Ουντέρ δικαιώνει την επιλογή του Ιταλού. Αλλά είναι αλήθεια πως μετά το 1-2 η ΑΕΚ δεν έκανε ευκαιρία και ο ίδιος δεν είχε στον πάγκο κάποιο άλλο έμπειρο κυνηγό να ρίξει.   

Ο Ρότζερς έβγαλε τα τρία πρώτα του βιολιά (τον Βάρτνι, τον Ουντέρ και τον Μάντισον) και ζητώντας από τον Μεντί να περιορίσει τον κεφάτο Μάνταλο είδε την ομάδα του να παίρνει μια διαδικαστική νίκη χωρίς καρδιοχτύπια. Ο Καρέρα άλλα μαγικά δεν μπορούσε να κάνει.       

Η τελευταία φορά του Αμπέλ  

Ο ΠΑΟΚ πήγε στην Ανδαλουσία για να αντιμετωπίσει την φορμαρισμένη Γρανάδα σε μία μάλλον περίεργη κατάσταση. Η περίφημη πρόταση της βραζιλιάνικης Παλμέιρας στον Αμπέλ Φερέιρα είχε ως αποτέλεσμα το ματς αυτό να είναι το τελευταίο του Πορτογάλου προπονητή στον πάγκο της ομάδας: πριν το ματς ανακοινώθηκε ότι διάδοχός του θα είναι ο Πάμπλο Γκαρσία. Υπήρχαν απορίες για το αν αυτά θα επηρεάσουν την ομάδα και πως: τελικά στο τελευταίο ματς του Φερέιρα ο ΠΑΟΚ ήταν πολύ καλός. Του έλειψε για την ακρίβεια μόνο το γκολ που θα μπορούσε να το βρει αν ο Ζβαπ δεν σημάδευε το δοκάρι με την προβολή του στο 38΄κι αν ο Αυστριακός ήταν λίγο πιο πειστικός στο πέσιμό του στο 91΄κι ανάγκαζε τον διαιτητή του ματς κ. Μαρτίνς να αφήσει κατά μέρους τους δισταγμούς του και να του δώσει ένα πέναλτι. Ο Ζβαπ φάνηκε να έχει πρόθεση να πέσει κι αυτά στην Ευρώπη οι διαιτητές τα τιμωρούν με την άρνησή τους: στην Ελλάδα είναι αλλιώς.

Αριστες επιλογές στο φινάλε

Το βασικό για τον ΠΑΟΚ, που ομολογώ πως μου άρεσε πολύ, είναι ότι σε αυτό το δύσκολο εκτός έδρας ματς δεν κινδύνεψε καθόλου: αν ο Φερέιρα είχε τη δυνατότητα να παίξει με αυτούς τους παίκτες τα ματς με την Κρασνοντάρ ίσως τώρα να αγωνιζόταν στο Τσάμπιονς λιγκ. Ο ΠΑΟΚ που είδαμε στη Γρανάδα ήταν ο πιο λογικός ΠΑΟΚ στην εφετινή σεζόν: μια ομάδα με τους κατάλληλους παίκτες στις κατάλληλες θέσεις. Μόνη ένστασή μου η παρουσία του Τσόλακ στη θέση του φορ στην αρχική ενδεκάδα – το λέω γιατί ο Κροάτης, παρά την όρεξή του, δεν έκανε πάλι σχεδόν τίποτα. Οι άλλες επιλογές του Φερέιρα ήταν ωστόσο άριστες. Ο Κρέσπο έδωσε την εμπειρία που δεν έχει ο Μιχαηλίδης κι ας αγωνίστηκε ως αριστερός στόπερ παρότι δεξιοπόδαρος. Ο Μουργκ γυρνούσε πολύ περισσότερο από τον Τζόλη. Ο Ντούγκλας Αουγκόστα ήταν ένα κανονικό αμυντικό χαφ, που μπορεί να κόβει και να ράβει. Κι ο Ροντρίγκο πρέπει να παίζει βασικός δεξί μπακ: είναι ο καλύτερος στη θέση. Ο ΠΑΟΚ δεν κέρδισε, αλλά ο Φερέιρα μας έδειξε την ομάδα που είχε στο μυαλό του. Και μας αποχαιρέτησε. Η εντύπωσή μου είναι ότι φέτος το καλοκαίρι πιέστηκε να κάνει πολλά που δεν ήταν εύκολο να γίνουν ταυτόχρονα: εν τέλει πλήρωσε καθυστερήσεις και σύγχυση στα μεταγραφικά, τραυματισμούς που προέκυψαν, υποχρεωτική χρησιμοποίηση παικτών που πρέπει να αποκτήσουν κάποτε τιμή πώλησής κτλ. Εκανε και λάθη (και κάμποσα μάλιστα), αλλά θα μου λείψει γιατί είχε μια φυσική ευγένεια. Και κάμποσες ενδιαφέρουσες ιδέες.

Ωρα για μια νίκη

Η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ έδειξαν μια πρόοδο. Ωστόσο τρέχουν κάποια άσχημα ανησυχητικά σερί. Η ΑΕΚ σε ομίλους δεν κερδίζει εντός έδρας από το 2010 κι ένα ματς με τη Χάιντουκ: είχε ακόμα το Μπάγεβιτς προπονητή. Ο ΠΑΟΚ δεν κερδίζει σε ομίλους από το 2018 που κέρδισε την Μπάτε Μπορίσοφ εκτός έδρας: έκτοτε μετρά επτά ματς χωρίς νίκη που δεν είναι πολλά, πλην όμως σε αυτά είχε αντίπαλο την Μπάτε, δυο φορές τη Βίντι και την Ομόνοια. Το αληθινό κακό ωστόσο ήταν τα αποτελέσματα των αντιπάλων που έχουν (θεωρητικά τουλάχιστον…) οι ελληνικές ομάδες στο κυνήγι της πρόκρισης. Η Μπράγκα κέρδισε με 2-1 τη Ζόρια στην Ουκρανία και η PSV 2-1 την Ομόνοια στην Κύπρο. Αυτά είναι κυρίως που κάνουν πικρή τη δεύτερη αγωνιστική χωρίς νίκη στους ομίλους. Τρίτη απαγορεύεται…