Ενας φίλος με ένα mail που μου έστειλε πριν από λίγες μέρες με ρώτησε γιατί δεν γράφω κάτι για τα φιλικά ματς των ελληνικών ομάδων που έχουν ξεκινήσει εδώ και μέρες. Του απάντησα πως συνήθως παρακολουθώ προσεχτικά το τελευταίο φιλικό που δίνει μια ομάδα πριν την έναρξη των αγωνιστικών της υποχρεώσεων: ένα και μόνο. Γιατί είναι το μοναδικό που έχει ένα κάποιο νόημα: σε αυτό καταλαβαίνεις τουλάχιστον σε ποιους παίκτες έχει (αρχικά) καταλήξει ένας προπονητής για τη σύσταση της ενδεκάδας. Όλα τα προηγούμενα έχουν μικρή σημασία. Δεν ξέρεις ούτε σε τι κατάσταση είναι η ελληνική ομάδα την δεδομένη στιγμή, πόσο δηλαδή σκληρό είναι το πρόγραμμα που έχει προηγηθεί, αλλά ούτε γνωρίζεις σε τι κατάσταση είναι ο αντίπαλός της.

Ειδικά φέτος οι ελληνικές ομάδες έχουν διαφορετικές κατασκευαστικές προτεραιότητες και βρίσκονται σε τελείως διαφορετική κατασκευαστική φάση – που σημαίνει πως δεν προσφέρονται για συγκρίσεις. Σε τελική ανάλυση μια εικόνα για τις ομάδες αυτές μπορείς να την έχεις χωρίς να δεις τα παιγνίδια τους: η ΑΕΚ, ο ΠΑΟ, ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ τουλάχιστον είναι ανοιχτά βιβλία.

Τα διαφορετικά καλοκαίρια

Είναι φανερό ότι οι ελληνικές ομάδες που σε λίγο θα αγωνιστούν στα ευρωπαϊκά προκριματικά φέτος ζουν διαφορετικά καλοκαίρια. Η ΑΕΚ θα προσπαθήσει να προκριθεί στους ομίλους του Τσάμπιονς λιγκ παίρνοντας μέρος στα προκριματικά με την περσινή ομάδα: για αυτό έσπευσαν οι διοικούντες της να αγοράσουν τον Πινέδα, για αυτό φρόντισαν να ανανεώσουν το συμβόλαιο του Αμραμπατ και για αυτό δεν συζήτησαν την παραχώρηση του Λιβάι Γκαρσία παρά τις προτάσεις, που δεν ήταν και μικρές. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ΑΕΚ δεν θα έχει ούτε ένα νέο παίκτη στη σύνθεσή της όταν αγωνιστεί στα ευρωπαϊκά της  προκριματικά: σημαίνει ότι ο σκοπός του Αλμέιδα είναι να πάρει ό,τι περισσότερο μπορεί από την περσινή ομάδα και να ποντάρει σε κάτι καλοκαιριάτικα πολύτιμο, δηλαδή την ομοιογένεια. Ο ΠΑΟ από την μεριά του έχει ένα παρεμφερή σκοπό: ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς θέλει να αντικαταστήσει τους Κουρμπέλη και Σάρλια που έφυγαν, να επανεντάξει τον Αϊτόρ, αλλά να μην πειράξει και πολύ την περσινή ομάδα. Οι προσθήκες των δυο Σέρβων (του Τζούρισιτς και του Μλαντένοβιτς) ήταν επιλογές του Γιοβάνοβιτς και μπήκαν στο σχήμα γρήγορα, ο Ζέκα δεν έχει προβλήματα προσαρμογής, ο Βιλένα λίγο θα περιμένει, αλλά θα πάρει γρήγορα τις ευκαιρίες του.

Αντίθετα ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ και ο Αρης, θα έχουν αργά η γρήγορα ομάδες πολύ διαφορετικές από πέρυσι. Ο Ολυμπιακός κι ο ΠΑΟΚ έχασαν ποδοσφαιριστές που ήταν πέρυσι βασικοί και γύρω από κάποιους είχε χτιστεί και κάποιος μηχανισμός: η περίπτωση του Ινγκασον είναι η πιο χαρακτηριστική. Αυτό θα αναγκάσει τους προπονητές των δυο ομάδων να διαφοροποιήσουν αρκετά στις ομάδες τους – και δεν αναφέρομαι μόνο στις ενδεκάδες αλλά και σε λεπτομέρειες όπως ο τρόπος άμυνας  πχ. Παρατηρώ ότι ο ΠΑΟΚ δέχεται εύκολα γκολ στα φιλικά του: θα ήταν παράξενο να μην συνέβαινε. Και οι δυο αυτές ομάδες λογικά θα αλλάξουν πολύ, τόσο ώστε το τι κάνουν αυτή τη στιγμή (κυρίως το τι αποτελέσματα έχουν) έχει μικρή σημασία. Ο αντίπαλός τους είναι κυρίως ο χρόνος. Κανείς σήμερα δεν μπορεί να προβλέψει τον βαθμό ετοιμότητας τους στα ματς των προκριματικών: ο ΠΑΟΚ άλλωστε με την Μπεϊτάρ θα παίξει πολύ σύντομα – ο Ολυμπιακός έχει λίγο χρόνο (αλλά και πάρα πολλές ανάγκες) παραπάνω.   

Ο Αρης είναι η πιο εύκολη και η πιο δύσκολη περίπτωση: ουσιαστικά χτίζεται από την αρχή. Να παρακολουθείς φιλικά που βοηθάνε κατά βάση για ξεμούδιασμά δεν το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον. Το μόνο αξιοσημείωτο μέχρι στιγμής είναι ότι ο Αρης στις 21 Ιουνίου κέρδισε στη Ναζαρέτ μια ομάδα από το Ισραήλ με γκολ του Λάζαρου. Ολο αυτό ακούγεται πιο πολύ με επεισόδιο σε ταινία της Τσινετσιτά για τον καλό Χριστούλη παρά με φιλικό ποδοσφαιρικό ματς. Για αυτό ίσως να είχε και ενδιαφέρον – δυστυχώς το χάσαμε…

Προπονητές έχουν χάσει τη δουλειά τους

Για να είμαι δίκαιος και αισιόδοξος καλοκαιριάτικα λέω ότι τα αποτελέσματα των ελληνικών ομάδων που προετοιμάζονται για τα καλοκαιρινά προκριματικά στα φιλικά δεν είναι άσχημα και πάλι καλά. Για ομάδες που ασχολούνται με την επικοινωνία και το τι θα γραφτεί στο twitter σχεδόν όσο με τα αγωνιστικά, είναι πάντα καλύτερα να μην έχουν να αντιμετωπίσουν γκρίνιες που φέρνουν οι ήττες ακόμα και σε καλοκαιρινά φιλικά: προπονητές έχουν χάσει τη δουλειά τους για αποτελέσματα σε αυτά. Φέτος δεν κινδυνεύει κανείς και πάλι καλά. Ο ΠΑΟ έκανε τέσσερις νίκες σε τέσσερα ματς στην αρχή και χθες έφερε μια ισοπαλία με την Μπερσεβά. Ο ΠΑΟΚ κέρδισε την Γκένκ παρόλο που είναι ακόμα ανολοκλήρωτος, όπως κι ο Ολυμπιακός που κι αυτός με νίκη κόντρα στην Σλοβάτσκο ξεκίνησε για να φέρει χθες μια ισοπαλία με την έτοιμη Νόρτσελαντ.

Φυσικά αυτή που εντυπωσιάζει είναι η ΑΕΚ και δεν είναι παράξενο. Οι δικές της δυο νίκες σε τρία ματς έγιναν απέναντι σε ομάδες που θα μπορούσαν να είναι μαζί της τουλάχιστον σε όμιλο του Γιουρόπα λιγκ. Η ΑΕΚ ξεκίνησε χανοντας από την Λοκομοτίβ Ζάγκρεπ (1-0), και συνέχισε διαλύοντας με 3-0 την Αντβέρπ και χθες έκανε πλάκα στην Σαχτάρ ρίχνοντας της πέντε γκολ μολονότι μάλιστα έμεινε με 10 παίκτες νωρίς εξαιτίας της αποβολής του Αμραμπατ: όταν έμειναν με 10 και οι Ουκρανοί έγινε πάρτι παρόλο που ο Αλμέιδα δεν είχε τους Γκατσίνοβιτς, Αραούχο και Πινέδα. Επειδή όλα ακόμα και καλοκαιράτιακα είναι συγκοινωνούντα δοχεία η ΑΕΚ, που εμφανέστατα και στα φιλικά είναι πιο μπροστά από όλους έδωσε και στον ΠΑΟ αέρα αισιοδοξίας για τα ματς με την Ντνίπρο: αν η Σαχτάρ που είναι πρωταθλήτρια Ουκρανίας είναι έτσι, φανταστείτε σε τι κατάσταση είναι η Ντνίπρο. Από την άλλη και η ισοπαλία του ΠΑΟ με την Μπερσεβά λογικά θα είναι καμπανάκι συναγερμού για τον ΠΑΟΚ: η Μπεϊτάρ δεν θα είναι πολύ χειρότερη.

Ομοιογένεια και ποιότητα

Θα γράψω προσεχώς αναλυτικά τι περιμένω και τι προβλέπω για την παρουσία των ελληνικών ομάδων στα ευρωπαϊκά προκριματικά, αλλά και για την σεζόν τους. Ανεξάρτητα από φιλικά ματς, εμφανίσεις, νίκες ήττες κτλ, αυτό που θέλω να πω είναι ότι βλέπω κάμποσο ορθολογισμό φέτος, ειδικά στις τρεις ομάδες της Αθήνας. Η ΑΕΚ σωστά φρόντισε πρώτα από όλα να κρατήσει τους περσινούς της παίκτες: η ομοιογένεια και η ποιότητα της με κάνει να πιστεύω πως οι όμιλοι του Τσάμπιονς λιγκ είναι κοντά. Ο Γιοβάνοβιτς με τους Τζούρισιτς και Βιλένα θέλει περισσότερη ποιότητα στη μεσαία γραμμή διότι πιστεύει πως μόνο έτσι η επίθεση του θα γίνει αποτελεσματικότερη: αυτό ήταν πέρυσι ο πονοκέφαλος του. Κι ο Ολυμπιακός δέχεται τις εισηγήσεις του Αντόνιο Κορδόν που έχει αναλάβει την ανοικοδόμησή του: το έκανε στην περίπτωση του προπονητή, όταν δέχτηκε την υπόδειξη Κορδόν για τον Ντιέγκο Μαρτίνεθ και φαίνεται ότι ακολουθεί τις εισηγήσεις του τεχνικού διευθυντή και στις μεταγραφικές του επιλογές αποκτώντας παίκτες από την Ισπανία όπως ο Ιμπόρα και ο Κίνι, που είναι καλά εργαλεία. Πέρυσι χρυσοπλήρωσε ονόματα. Φέτος για την ώρα προσέχει. Το «για την ώρα» προσέξτε. Πάει μαζί με το «ονόματα».