Στο μεταξύ οι Αγγλοι αποχαιρέτησαν τον μεγάλο Μπόμπι Τσάρλτον που έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών. Πρόκειται για ένα εθνικό τους ήρωα. Όταν η Αγγλία κέρδισε το παγκόσμιο κύπελλο στην έδρα της το 1966 ο Τσάρλτον ψηφίστηκε ως ο καλύτερος παίκτης του τουρνουά κι ο μεγάλος Φραντς Μπεκενμπάουερ κάποιους μήνες μετά τον τελικό δήλωσε ότι Αγγλία μας νίκησε την ομάδα του «επειδή εκείνο το βράδυ στο Γουέμπλεϊ ο Μπόμπι Τσάρλτον ήταν λίγο καλύτερος από εμένα». Όταν ο Τσάρλτον είπε αντίο στην Εθνική των Λιονταριών μετά το μουντιάλ του του 1970 (μολονότι συνέχισε να παίζει μπάλα για χρόνια…) ήταν ο ποδοσφαιριστής με τις περισσότερες συμμετοχές στην Εθνική Αγγλίας (είχε συνολικά 106) και το ρεκόρ του το κατέρριψε ο Μπόμπι Μουρ ελάχιστα αργότερα φτάνοντας τις 108. Ο Τσάρλτον παραμένει ωστόσο ο μόνος με τέσσερις συμμετοχές σε τελικά παγκοσμίου κυπέλλου ενώ ήταν επίσης πρώτος σκόρερ όλων των εποχών για την Εθνική των Λιονταριών, για σχεδόν μισό αιώνα: το ρεκόρ του καταρρίφθηκε μόλις το 2015 από τον Γουέιν Ρούνεϊ. Παραμένει ο πιο επιτυχημένος Άγγλος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών έχοντας κατακτήσει όλους τους μεγάλους τίτλους, (πρωτάθλημα και Κύπελλο Αγγλίας, αλλά και Κύπελλο Πρωταθλητριών με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Παγκόσμιο Κύπελλο με την εθνική ομάδα), ενώ πάντα όλοι τον εκτιμούσαν και γιατί αποσύρθηκε γρήγορα από την προσπάθεια να κάνει καριέρα ως προπονητής, όταν κατάλαβε πως αυτό δεν του ταίριαζε. Θα μπορούσε να ταλαιπωρεί ομάδες και ποδοσφαιριστές: κανείς δεν θα τολμούσε να του κάνει κριτική γιατί ήταν ο Μπόμπι Τσάρλτον. Αλλά είχε το καθαρό μυαλό να κρίνει σωστά. Αυτό έκανε και μέσα στο γήπεδο: «οι αποφάσεις του» έλεγε ο προπονητής του στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, «είναι πάντα πιο σημαντικές από τα γκολ του»
Ποιος Μπέκαμ;
Τον τελευταίο καιρό σκίζει και στην Ελλάδα ένα ντοκιμαντέρ του NetFlix για τον Ντέιβιντ Μπέκαμ – ο ίδιος είχε λόγο στην παραγωγή του και έδωσε την τελική του έγκριση. Πρόκειται για κάτι αρκετά καλογυρισμένο που σε βάζει στο τριπάκι να σκεφτείς πώς πίσω από τον λαμπερό Ντέιβιντ υπήρχε ένα παιδί με δυσκολίες, που προσπαθούσε πολύ να γίνει καλύτερος, που συχνά αδικήθηκε από τον κόσμο, που ό,τι πέτυχε το πέτυχε με την αξία του κτλ. Υπάρχει κόσμος που το βλέπει και συγκινείται, σκέφτεται πως όλα αυτά δεν τα ήξερε και είναι βέβαιο πως τώρα που τα έμαθε θα τον θυμάται τον Μπέκαμε αλλιώς. Είναι όλο τόσο καλογυρισμένο που ξεχνάς πως αυτό που βλέπεις αφορά προβλήματα ενός τύπου που ήταν πολυεκατομυριούχος ήδη από τα 21 του και που στα 23 του είχε λύσει όλα τα προβλήματα της οικογένειας του, των παιδιών του και των εγγονών του, αν ποτέ αποκτήσει. Ωραία είναι αυτά που διηγείται ο Μπέρκαμ αλλά συναρπαστική ζωή είναι κάτι άλλο: είναι αυτή του Μπόμπι Τσάρλτον για παράδειγμα.
Σώθηκε κι έκανε θαύματα
Ρίξτε μια ματιά στην βιογραφία του για να δείτε τι φοβερή ήταν η ζωή που είχε ο Μπόμπι Τσάρλτον, την οποία σε κανένα NetFlix δεν θα την δούμε ποτέ. Ενώ έπαιζε μπάλα στην ομάδα του σχολείου του εντοπίστηκε από σκάουτερ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και το Φεβρουάριο το 1953, παρά τις αντιρρήσεις της μητέρας του, εντάχθηκε στην ομάδα της καρδιάς του. Η οικογένεια του δεν ήθελε κι άλλο γιό ποδοσφαιριστή: είχε ήδη γίνει ποδοσφαιριστής ο Τζάκι. Αλλα ο μικρός ήταν τόσο καλός που μόλις ένα χρόνο μετά το πέρασμά του από την Νέων της Γιουνάιτεντ προβιβάστηκε στη πρώτη ομάδα και δούλεψε με προπονητή τον Ματ Μπάσμπι. Καθιερώθηκε στην ομάδα σε ηλικία μόλις 19 ετών – καλά καλά δεν είχε τελειώσει το σχολείο και ο Μπάσμπι τον έστειλε να κάνει αμέσως το στρατιωτικό του για να τον έχει συνεχώς κοντά του. Μπροστά σε 41.475 φιλάθλους στο παλιό Ολντ Τράφορντ, σκόραρε δύο φορές στο ντεμπούτο του απέναντι την Τσάρλτον (τελικό αποτέλεσμα 4–2). Εγινε ένας από τους θρυλικούς «Μπέμπηδες του Μπάσμπι», που ήταν ήδη πρωταθλητές τις δύο προηγούμενες χρονιές. Στο τέλος της πρώτης του χρονιάς ως βασικός κατέκτησε το πρωτάθλημα Αγγλίας και με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αγωνίστηκε στο νεοσύστατο τότε Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης. Πριν συνηθίσει τη δόξα παραλίγο να χάσει τη ζωή του στο δυστύχημα του Μονάχου - σώθηκε από θαύμα από τον συμπαίκτη του Χάρι Γκρεγκ για να κάνει ο ίδιος θαύματα στα γήπεδα. Μετά το δυστύχημα σήκωσε τους Μπέμπηδες στις πλάτες του και το 1962 κατέκτησε το Κύπελλο Αγγλίας με νίκη επί της Λέστερ Σίτι (3–1), γεγονός που στην εποχή του θεωρήθηκε θάυμα θαυμάτων.
Έπαιξε σχεδόν σε όλη του την καριέρα, στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και κέρδισε το 1966 το Παγκόσμιο κύπελλο με τον μεγαλύτερο αδερφό του τον Τζάκι συμπαίκτη. Η καριέρα του ήταν μια σειρά από καταπληκτικά κατορθώματα: μετά το μουντιάλ υπήρξε πρωταγωνιστής στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σε μια επιθετική τριάδα (μαζί με τους Τζορτζ Μπεστ και το Ντένις Λόου) που θεωρούνταν από τους Αγγλους η τότε καλύτερη του κόσμου. Το 1966 κατέκτησε την Χρυσής Μπάλα ως καλύτερος Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής: ήταν ο πρώτος Αγγλος που είχε την τιμή. Και τώρα που έφυγε από τη ζωή στην Αγγλία συζητάνε όχι αν υπήρξε σπουδαίος αλλά αν ήταν ο καλύτερος Αγγλος ποδοσφαιριστής γιατί πολλά από τα κατορθώματα του στην Εθνική κράτησαν δεκαετίες και γιατί τους τίτλους του δεν τους έχουν πολλοί.
Και μόνο για τον Ρόι
Παρότι θρύλος του αγγλικού ποδοσφαίρου ο Μπόμπι Τσάρλτον δεν διεκδίκησε αξιώματα και δεν ήθελε να έχει διαφορετική αντιμετώπιση από τους υπόλοιπους της γενιάς του. Αλλωστε η δουλειά ποτέ δεν του έλειψε και όταν κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσι. Είχε ταλέντο σε πολλούς τομείς: υπήρξε διοικητικός παράγοντας αλλά και σκάουτερ της Μάντσεστερ Γουνάιτεντ, πήρε τον τίτλο του «Σερ» της Μεγάλης Βρετανίας το 1994, ενώ το 2002 μπήκε στο βρετανικό Hall of Fame. Ήταν επίσης επίτιμος πρόεδρος του Εθνικό Μουσείο Ποδοσφαίρου του Λονδίνου και συμμετείχε σε μια σειρά από φιλανθρωπικές δραστηριότητες, όπως η συγκέντρωση κεφαλαίων για νοσοκομεία καρκινοπαθών. Για μια μικρή χρονική περίοδο κατά τη δεκαετία του 1960, ο Μπόμπι Τσάρλτον ήταν συνσεναριογράφος και συμβουλος έκδοσης της εικονογραφημένης σειράς κόμικ με ήρωα τον μεγάλο Ρόι της Μέλτσεστερ (Roy of the Rovers).
Δεν τον είδα να αγωνίζεται τον Σερ Μπόμπι. Αλλά μόνο για το γεγονός ότι μεγάλωσε την επιτυχία του Ρόι ας είναι ελαφρύ το χώμα και καλές ντρίπλες στον παράδεισο.
