Οι μεγάλες μας ελληνικές ομάδες διαφέρουν σε πολλά, αλλά έχουν ένα κοινό γούστο: αγαπούν τα παραμύθια – θέλουν και να λένε και να τους λένε τέτοια. Σε αυτή την αγωνιστική του εφετινού (κομμάτι χαμηλού επιπέδου, είναι αλήθεια) πρωταθλήματος, οι τρεις που δηλώνουν ότι θέλουν να το κερδίσουν, δηλαδή ο ΠΑΟΚ, ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ, πέταξαν βαθμούς με εμφανίσεις απαράδεκτες. Ελπίζω και να κατάλαβαν ότι τα παραμύθια δυστυχώς δεν έχουν πάντα καλό τέλος.
Η πληρότητα του ρόστερ
Η ΑΕΚ έχασε σε αυτή την αγωνιστική την πιο μεγάλη ευκαιρία: η διαφορά της με τους άλλους δυο είναι ότι αυτή γνώριζε τα αποτελέσματα των ανταγωνιστών της και θα μπορούσε να τους αφήσει πολύ πίσω. Η ΑΕΚ πλήρωσε στην Τρίπολη ένα παραμύθι, που πρώτος έχει φάει αμάσητο ο καλός προπονητής της: ο Χιμένεθ θέλησε να αποδείξει ότι η ΑΕΚ έχει ένα μεγάλο πάγκο, ότι ο ίδιος έχει πολλές επιλογές και ότι δεν θα ξεμείνει από λύσεις, όταν το πρόγραμμα βαρύνει αργότερα κι άλλο – όλα αυτά τα επιχείρησε σε ένα εκτός έδρας ματς, κι ενώ η Ενωση μακριά από το ΟΑΚΑ έχει πάντα προβλήματα που τα είδαμε και με τη Λαμία και με τον ΠΑΣ. Παράταξε κόντρα σε μια ομάδα, όπως ο Αστέρας, που είχε κι αυτός απουσίες, μια ενδεκάδα χωρίς τον Χριστοδουλόπουλο και τον Λιβάγια, με τον Γανούτσο, τον Τσιντότα, τον Μαουρίτσιο και τον Αϊντάρεβιτς βασικούς: το τι έπαθε το είδαμε.
Ο Αστέρας φοβήθηκε αρχικά τη βαθμολογία της ΑΕΚ κι έμεινε με δέκα παίκτες πίσω από την μπάλα για ένα ημίχρονο. Όταν κατάλαβε ότι δεν κινδυνεύει, βγήκε στην επανάληψη και την ΑΕΚ την πάτησε, πετυχαίνοντας δυο γκολ κι έχοντας ένα δοκάρι, μολονότι έπαιζε με τρία πιτσιρίκια στην ενδεκάδα. Ο Χιμένεθ έκανε λόγο για ντροπή, αλλά κανείς δεν κατάλαβε γιατί έπρεπε να κάνει τόσες αλλαγές. Εχοντας μια διακοπή μπροστά, το μόνο που χρειαζόταν ήταν να ζητήσει από τους βασικούς του, ειδικά από τους κυνηγούς, να δώσουν κάτι παραπάνω. Στο φινάλε, αν έχανε με τους βασικούς η εξήγηση της ήττας θα ήταν η κούραση – μια εξήγηση κατανοητή. Αλλά, το είπα: αν λες παραμύθια για την πληρότητα του ρόστερ και τις πολλές επιλογές κάποια στιγμή τα πιστεύεις κι ο ίδιος.
Ο χαλίφης και το χαλιφάτο
Ένα μεγάλο παραμύθι έχει πιστέψει κι ο ΠΑΟΚ: ότι «διοικεί το ελληνικό ποδόσφαιρο», «έχει τον πρώτο λόγο στη διαιτησία, «κάνει ό,τι θέλει στο παρασκήνιο», «έχει γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη» κτλ. Στο ματς με την ΑΕΛ δεν του φταίει ο διαιτητής Κατσικογιάννης γιατί δεν κέρδισε: του φταίει η κακή του νοοτροπία, η λογική του παίζουμε για να κερδίσουμε με 1-0 «όπως κάποτε ο Σάντος», η πρόθεση να φτάσει η ομάδα στο αποτέλεσμα με την μικρότερη δυνατή προσπάθεια - αυτά πλήρωσε ο ΠΑΟΚ κυρίως.
Όμως προσοχή: μιλάμε για τον ΠΑΟΚ, που ξόδεψε ένα σωρό ρούβλια για την εξυγίανση, που πληρώνει τρεις διαιτητές για να παριστάνουν τους διοικητικούς παράγοντες, που ο μεγαλομέτοχός του είναι χορηγός του πρωταθλήματος. Σε αυτόν τον ΠΑΟΚ, ο Κατσικογιάννης από τα «συμμαχικά» Γιάννενα, για όποιον καταλαβαίνει, έκανε πλάκα! Είμαι βέβαιος ότι αυτό θα προκαλέσει την οργή του Σαββίδη και κάτι θα αλλάξει και για αυτό θεωρώ τον ΠΑΟΚ πρώτο φαβορί για το πρωτάθλημα. Αλλά αν δεν βάλουν στο μυαλό τους ότι πρέπει να παίξουν και λίγη μπάλα, και συνεχίσουν να έχουν στην ομάδα πιο πολλούς διαιτητές από σέντερ φορ, η εικόνα θα γίνει χειρότερη: το να πάρεις το πρωτάθλημα και να γελάει ο κόσμος δεν μου φαίνεται ό,τι καλύτερο. Τουλάχιστον στη Λάρισα είδαν μαζεμένα όλα τα λάθη που έχουν κάνει – αν και δεν πιστεύω πως θα προβληματιστούν. Ηδη πέρασαν μια Κυριακή καυγαδίζοντας με τον παλιόφιλο Αλέξη Κούγια – χαρά στην όρεξή τους.
«Θα τα φτιάξει όλα ο Τάκης»
Φυσικά το πιο μεγάλο παραμύθι των προηγούμενων ημερών ήταν αυτό που πίστεψαν στον Ολυμπιακό – ότι δηλαδή αρκεί ο Τάκης Λεμονής για να λυθούν τα προβλήματα. Κατά τη γνώμη μου θα είναι θαύμα αν με τον Λεμονή δεν μεγαλώσουν κι άλλο! Ο κόσμος αγαπάει τον Λεμονή και το καταλαβαίνω, όμως ο Λεμονής παρέλαβε το απόλυτο χάος και δεν μου προκύπτει ότι μπορεί να βάλει σε αυτό τάξη: άλλο παίρνω μια ομάδα έτοιμη από τον Μαντζουράκη ή τον Σόλιντ ή τον Μπέντο, όπως πέρυσι, και τη διαχειρίζομαι κι άλλο αναλαμβάνω τριάντα παίκτες και τους κάνω ομάδα, χωρίς να τους έχω διαλέξει. Αυτό το δεύτερο ο Λεμονής δεν το έχει κάνει ποτέ και είναι δύσκολο να το κάνει φέτος, εκτός αν πάμε το χρόνο πίσω, βρεθούμε στον Ιούλιο, του δώσουμε τη δυνατότητα να κάνει προετοιμασία και ίσως και μεταγραφές. Στα διάφορα ανεξήγητα του εφετινού Ολυμπιακού προέκυψε και η σιγουριά ότι ο Λεμονής είναι κάποιου είδους αυθεντία: δεν είναι και το είδαμε με τον Ατρόμητο. Συνέχισε από εκεί που σταμάτησε ο Χάσι: είδαμε πάλι μεγάλο rotation, αλλαγές σχημάτων, πειραματισμούς και δυστυχώς επιλογές με το μυαλό στις αντιδράσεις της εξέδρας.
Ο αποκλεισμός του Φορτούνη, η μη χρησιμοποίηση του Ζιλέ, του Ταχτσίδη και του Ζντιέλαρ, ενώ η άμυνα μπάζει, η επαναφορά του Καρσελά, του Τζούρζεβιτς και κυρίως του Μάρτινς έγιναν για να φανεί με το καλημέρα ότι «ο Τάκης είναι αφεντικό», «στέλνει μηνύματα» κτλ. Το πρόβλημα του Ολυμπιακού είναι ότι δεν έχει βασική ενδεκάδα, ότι σε κάθε ματς οι μισοί παίκτες αλλάζουν, ότι αναζητούνται φταίχτες αντί να προκύψουν πρωταγωνιστές, ότι οι πειραματισμοί είναι ασταμάτητοι: τώρα άλλαξε και το σχήμα. Ο Λεμονής γνωρίζει τον Ολυμπιακό, αλλά αν στο μυαλό του έχει ότι πρέπει να αποδείξει ότι είναι «σκληρός και μάγκας» και «δεν καταλαβαίνει από βεντέτες» κτλ, θα τα κάνει θάλασσα. Με τον Ατρόμητο η εμφάνιση ήταν αυτοκαταστροφική, διότι η αδύναμη άμυνα της ομάδας έμεινε ακόμα περισσότερο απροστάτευτη – αν δεν νοιώθεις καλυμμένος στα μετόπισθεν δεν μπορείς να παίξεις επίθεση. Η λογική ότι «οι άλλοι δεν είναι τίποτα καλύτερο» και ότι «το ρόστερ είναι φοβερό κτλ», θα κάνει μόνο ζημιά: ο Ολυμπιακός, πιο πολύ κι από παίκτες έχει ανάγκη μια δουλειά προπονητή, που το καλοκαίρι εμφανώς δεν έγινε. Μπορεί να την κάνει ο Λεμονής; Επειδή είναι αληθινά δύσκολη, δεν παίρνω όρκο. Αν ο Λεμονής μπει κι αυτός στον πειρασμό να ψάχνει τους σολίστες, που θα καθαρίσουν τα ματς με ατομικές ενέργειες ή αν αποφασίσει να δίνει χρόνο σε όσους αποκτήθηκαν το καλοκαίρι, ώστε να φανεί ότι έγιναν σούπερ μεταγραφές κτλ, θα κάνει μια τρύπα στο νερό, όσο κι αν τον αγαπάει ο κόσμος που θυμάται τα «διπλά» με την Βέρντερ και τη Λάτσιο κι όχι την ήττα από την Καλαμαριά π.χ το 2008, που αν δεν υπήρχε ο Βάλνερ θα στοίχιζε ένα πρωτάθλημα.
Πετάει μήνες
Κάποιος από τους τρεις θα το κερδίσει το εφετινό πρωτάθλημα: θα είναι αυτός που θα βρει το κουράγιο να διορθώσει τα καλοκαιρινά του λάθη. Η ΑΕΚ το καλοκαίρι δεν έφτιαξε ένα ρόστερ ομάδας ικανής να παίξει στο Γιουρόπα λιγκ και να κάνει πρωταθλητισμό ταυτόχρονα: για να κρατήσει δυο καρπούζια θα δεινοπαθήσει. Ο ΠΑΟΚ κακώς άλλαξε τον Βλάνταν Ιβιτς: δεν ήταν ιδιοφυία, αλλά ήξερε που βρίσκεται. Ο Ολυμπιακός, τέλος, πέταξε τρεις ολόκληρους μήνες δουλειάς για μια πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς λιγκ. Να δούμε αν θα συνεχίσει να πετάει μήνες: για την ώρα αυτό κάνει…
