Γιατί δεν μας λες κάτι για τις εκλογές της ΕΠΟ και τους καυγάδες που υπάρχουν αυτό τον καιρό, με ρωτάτε συχνά. Η απάντηση μου είναι γιατί εκ των πραγμάτων πλέον αυτή η διαδικασία έχει σταματήσει να είναι τόσο σημαντική: οι εκλογές έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την ομοσπονδία και τη λειτουργία της παρά για το πρωτάθλημα και την έκβαση του.

Η υποψηφιότητα του Θοδωρή Ζαγοράκη έπρεπε να σηματοδοτήσει μια νέα αρχή για ένα καλύτερο ποδόσφαιρο. Ο αρχηγός της Εθνικής του 2004 δεσμεύτηκε ότι θα κατεβεί μόνο αν η υποψηφιότητα του είναι δεκτή και από τις τέσσερις μεγάλες ομάδες. Αρχικά την αποδέχτηκαν όλοι. Τι προηγούμενες τρεις μέρες φάνηκε ότι ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός δύσκολα θα τον ψηφίσουν. Υπάρχει μεταξύ τους συμμαχία και υπάρχει μέτωπο κατά του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ; Ας τα δούμε όλα κομμάτι ψύχραιμα.

Τι έγινε ξαφνικά

Αυτό που έχει γίνει τις τελευταίες μέρες είναι μάλλον από τα σπάνια. Ένα ρεπορτάζ του in. gr έφτασε να χρησιμοποιηθεί αυτούσιο και κατά λέξη από τα μέσα του ομίλου Σκάι: έγινε είδηση στο ραδιόφωνο, θέμα στο δελτίο ειδήσεων, άρθρο στο site του Σκάι και μάλιστα με σκληρό τίτλο – αντικυβερνητικό. Προφανώς στο συγκεκριμένο θέμα υπάρχει μια ταύτιση απόψεων του Βαγγέλη Μαρινάκη και του Γιάννη Αλαφούζου. Αλλά πριν μιλήσουμε για συμμαχίες, ας δούμε τι γράφει το δημοσίευμα. Η κεντρική του θέση, με ονόματα και λεπτομέρειες είναι ότι η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ έχουν συμφωνήσει για την στελέχωση της Εκτελεστική Επιτροπή της ΕΠΟ και ότι ανάλογες συμφωνίες φέρονται να έχουν κάνει και για όλες τις επιτροπές και τις καίριες διοικητικές θέσεις της ομοσπονδίες. Ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟ λένε ότι ο Ζαγοράκης κινδυνεύει να γίνει «γλάστρα» πριν ακόμα εκλεγεί.

Η κοινή λογική και οι αστερίσκοι  

Θα σας πω κι εγώ τη γνώμη μου. Αν όλα αυτά ισχύουν (που μπορεί και ναι…) πιο πολύ από μια συμμαχία Ολυμπιακού και ΠΑΟ βλέπω μια ταύτιση απόψεων που βασίζεται στην κοινή λογική. Οι δυο, ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟ, δεν θέλουν ψηφίζοντας το Ζαγοράκη να γίνουν άλλοθι των δυο, της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ, που το δημοσίευμα αναφέρει πως υποστηρίζουν ότι διοικούν την ομοσπονδία: αν ψηφίσουν τον Ζαγοράκη, θα είναι σαν να δέχονται και το καπέλωμά του, αλλά και το δικό τους. Εχουν ένα δίκιο ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟ. Αν ζητάς από κάποιους να ευλογήσουν μια πρόταση εκλογής προέδρου, εξυπακούεται ότι ο πρόεδρος αυτός θα μπορεί και να λειτουργήσει: αν παριστάνει το Βαγγέλη Γραμμένο, αλλά απλά λέγεται Ζαγοράκης, το εγχείρημα δεν έχει νόημα. Ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟ το καταγγέλλουν έγκαιρα και μπράβο τους. Αλλά υπάρχου στην ιστορία δυο αστερίσκοι.

Ο πρώτος ότι η όποια συμμαχία ή συμφωνία τους δεν αλλάζει τα δεδομένα οπότε δεν μπορεί να αποτρέψει καμία εξέλιξη. Αν η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ και οι Ενώσεις θέλουν να βγάλουν τον Ζαγοράκη (και μαζί του όλους αυτούς που χρόνια περιτριγυρίζουν το ΔΣ της ΕΠΟ και που μέχρι προχθές ήταν για τους σοφούς δημοσιογράφους διεφθαρμένοι και σήμερα είναι εξυγιαντές…) θεωρητικά μπορούν να το κάνουν.

Ο δεύτερος και σημαντικότερος αστερίσκος είναι ότι μόλις χθες βράδυ μάθαμε ποιοι θα είναι οι τελικοί υποψήφιοι σε αυτές τις εκλογές: χθες παρουσιάστηκαν υποψηφιότητες ποδοσφαιριστών (Ανατολάκης, Καφές, Δημήτρης Παπαδόπουλος, Χαριστέας κτλ) που είναι έτοιμοι να πλαισιώσουν τον Ζαγοράκη και μπορεί να εκλεγούν. Και παρουσιάστηκε στο παρά πέντε και αντίπαλος του Ζαγοράκη: ένας Νίκας από τη Βοιωτία, πρόεδρος της τοπικής ΕΠΣ, που κρίνει ότι ξέρει το ποδόσφαιρο καλύτερα από τον αρχηγό της Εθνικής Ελλάδος του 2004, το κατόρθωμα της οποίας τον αφήνει μάλλον παγερά αδιάφορο. Αν κερδίσει αυτός, ίσως με το σύνθημα «Βλέπεις Νίκας είναι καλό, και υγιεινό», η Εθνική μας θα πάρει δυο μουντιάλ το πιθανότερο.

Εκατομμύρια και προειδοποιήσεις

Πρέπει να πω ότι δεν βλέπω κανένα καυγά Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού με την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ. Πρώτα από όλα δεν υπάρχει πουθενά ο ΠΑΟΚ. Αν υπάρχει άνθρωπος που πιστεύει πως ο Ιβάν Σαββίδης, που δεν μοιάζει να νοιάζεται για την κατρακύλα της ομάδας. ανησυχεί μήπως δεν βγει στην ΕΠΟ ο Χατσησαρόγλου, δεν πρέπει να είναι καλά στα μυαλά του. Ο Δημήτρης Μελισσανίδης προφανώς και υπάρχει αλλά έχει ένα γήπεδο να τελειώσει κι αμφιβάλω αν έχει σκοπό να τσακωθεί με την κυβέρνηση, ενώ έχει λαμβάνειν 14 εκατ από την Περιφέρεια και άλλα 10 από το ΥΠΕΧΩΔΕ για την ολοκλήρωση της υπογειοποίησης. Να πληρώσει καμιά 25 εκατομμύρια από την τσέπη του για να βγάλει το Νίκα πρόεδρο ή τον Δημητρίου και τον Θωμαϊδη στην Εκτελεστική δεν τον βλέπω πολύ διαθέσιμο, αλλά μπορεί να κάνω και λάθος.

Τι είδα εγώ; Μια προειδοποίηση του Μαρινάκη και του Αλαφούζου στην κυβέρνηση. Η κυβέρνηση θα θελε την εκλογή του Ζαγοράκη (και την υιοθέτηση της ολιστικής μελέτης της FIFA/UEFA) για να την χρησιμοποιήσει ως απόδειξη μιας παρέμβασης που δημιουργεί ένα νέο τοπίο στο ποδόσφαιρο. Δεν έχουμε κανένα καυγά για το Ζαγοράκη καθώς κανείς δεν λέει φανερά  «όχι» στην εκλογή του – για την ώρα. Μπορεί να έχουμε ένα καυγά ανάμεσα στον Μαρινάκη, στον Αλαφούζο και στην κυβέρνηση, αν η διοίκηση που θα προκύψει στην ΕΠΟ αποτελείται από όσους διοικούν τώρα την ομοσπονδία. Η κυβέρνηση δεν θέλει να δυσαρεστήσει ειδικά τον μεγαλομέτοχο του ΠΑΟ. Για αυτό ας δούμε ποιοι θα εκλεγούν. Διότι εγώ νομίζω πως αν πρωταθλητές Ευρώπης βάζουν υποψηφιότητα, το κάνουν γιατί ξέρουν ότι θα εκλεγούν, αλλιώς θα πήγαιναν στον «υγιεινό» Νίκα – αλλά μπορεί να κάνω και λάθος.   

Μου μοιάζει λίγο αστείο ότι έχοντας απέναντί της τρεις ομάδες που ζητάνε διευκολύνσεις για γήπεδα (την ΑΕΚ, τον ΠΑΟΚ, και τον ΠΑΟ) η κυβέρνηση δεν μπορεί να επιβάλει τα θέλω της: είναι κάτι που θα πρεπε τον πρωθυπουργό, που κινδυνεύει να εκτεθεί, να τον ενδιαφέρει. Αλλά κατά τα άλλα όλος αυτός ο καυγάς δεν μου λέει απολύτως τίποτα. Διότι η ιστορία έχει αποδείξει ότι όλη αυτή η υπόθεση των εκλογών της ΕΠΟ είναι ασήμαντη πλέον. Κι απορώ πως ο Ολυμπιακός ειδικά, χάνει το χρόνο του – ο ΠΑΟ μάλλον φωνάζει γιατί τον ρίξανε στη μοιρασιά.  

Με διαφορές τεράστιες

Ας δούμε τι έχει συμβεί τα τελευταία τρία χρόνια. Με τις πειθαρχικές επιτροπές στελεχωμένες από τακτικούς δικαστές (δηλαδή κρατικούς λειτουργούς) και με ξένο αρχιδιαιτητή και ξένους διαιτητές στα ντέρμπι, η ΕΠΟ είναι βαρίδι για όποιον την έχει: τίποτα περισσότερο. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι οι πειθαρχικές επιτροπές δεν τιμωρούν μεγάλες ομάδες: μπορούν άνετα να πάρουν άλλες αποφάσεις για τον ΠΑΟΚ κι άλλες για την Ξάνθη πχ για το ίδιο θέμα. Στο πρωτάθλημα, όπως γίνεται, τα ματς χωρίς ξένους διαιτητές είναι λίγα. Ας πούμε ότι είσαι η ΑΕΚ και ελέγχεις, όπως σε κατηγορούν. Από τα 26 ματς της κανονικής περιόδου ο Κλατενμπεργκ σου βάζει ξένους διαιτητές σε 10 έως 12 τουλάχιστον. Τρία τέσσερα θα τα δώσει στο Σιδηρόπουλο, τον Παπαπέτρου και τον Παπαδόπουλο που ως διεθνείς έχουν δική τους ατζέντα – άκρη δεν βρίσκεις. Πόσα μένουν; Λιγότερα από δέκα ματς με ομάδες όπως ο Παναιτωλικός, η Λαμία, ο ΟΦΗ κτλ. Αν κάνεις όλη αυτή τη φασαρία για να πάρεις τρία «κουκούτσια» σε αυτά τα ματς, συγνώμη αλλά είσαι κουτός: αν έχεις μια κανονική ομάδα τα κερδίζεις. Χωρίς μάλιστα να εισπράττεις τη δυσαρέσκεια όλων των διαιτητών που δεν έγιναν διεθνείς ή που τιμωρήθηκαν. Κι έχοντας και το δικαίωμα να φωνάζεις, αφού είσαι εκτός συστήματος. Όπως ο Ολυμπιακός, που χωρίς να ελέγχει τίποτα, κερδίζει δυο πρωταθλήματα στη σειρά με διαφορές τεράστιες και έχει αφήσει στον ανταγωνισμό λιωμένες καραμέλες.      

Πέντε λαμόγια

Αν άλλαζαν τα τωρινά δεδομένα (ξένος αρχιδιαιτητής, ξένοι διαιτητές, VAR κτλ) θα έλεγα ότι η ενασχόληση με τις εκλογές έχει για τις ΠΑΕ νόημα. Αλλά δεν θα αλλάξουν. Το πρόβλημα όσων παίζουν αυτό το παραγοντικό παιγνίδι είναι ότι πέντε λαμόγια για να ΄κονομάνε τους πείθουν ότι είμαστε στο 1995 και στο 2005, ενώ είμαστε στο 2021. Κανένα ΔΣ της ΕΠΟ δεν μπορεί να σε σώσει πια αν δεν έχεις ομάδα της προκοπής. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ανάγκη για μια νέα αρχή: υπάρχει και τεράστια για το καλό της ομοσπονδίας που καταρρέει. Και για αυτό εγώ είμαι με το Ζαγοράκη. Αλλά το γιατί θα το εξηγήσω προσεχώς…