Όπως ακριβώς το περίμενα η γκρίνια των οπαδών του Ολυμπιακού (και των ρεπόρτερ του, των δημοσιολόγων του και των σχολιαστών του) μετά το ισόπαλο ντέρμπι ήταν μεγάλη. Οι ανάλογοι της ΑΕΚ θεωρούν μάλλον καλό το αποτέλεσμα και έχει πλάκα ότι άρχισαν να κάνουν και κριτική στον Μάσιμο Καρέρα γιατί η ΑΕΚ δεν πρέσαρε ψηλά κτλ. Είναι λογικό: μια ομάδα δεν μπορεί να αυτομαστιγώνεται για τα χάλια της άμυνάς της – πρέπει να προσπαθήσει να βγει από τη συζήτηση και οι φαντασιώσεις που δημιουργεί το ελληνικό πρωτάθλημα πάντα βοηθάνε για αυτό. Ο Ολυμπιακός είναι άλλη ιστορία. Δεν έχει ανάγκη από άλλες φαντασιώσεις – αρκετές έχει πληρώσει κι αυτός. Από ρεαλιστικές προσεγγίσεις έχει ανάγκη. Και για να μπορεί να ονειρεύεται, όπως λέει και το γνωστό σύνθημα της εξέδρας του.

Ανακήρυξη πρωταθλητή

Ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε τι θα συνέβαινε αν ο Ολυμπιακός κρατούσε το 0-1 και κέρδιζε την ΑΕΚ: δεν είναι και δύσκολο. Χθες θα είχαμε κανονική ανακήρυξη πρωταθλητή. Θα είχαμε διθυραμβικά πρωτοσέλιδα που θα επισήμαναν το τέλος του πρωταθλήματος. Θα είχαμε αναλύσεις επί αναλύσεων για την «ομάδα θαύμα» του Πέδρο Μαρτίνς και την πληρότητα της. Θα είχαμε αφιερώματα σε μια χρονιά θριάμβων κτλ. Θα είχαμε ένα πλήθος από υπερβολές, που δεν θα βασίζονταν σε σοβαρές αγωνιστικές εκτιμήσεις των δυνατοτήτων της ομάδας, αλλά στον πίνακα της βαθμολογίας που θα έλεγε ότι ο Ολυμπιακός είναι εννιά βαθμούς μπροστά από την ΑΕΚ, οκτώ από τον ΠΑΟΚ κτλ.

Η προσγείωση στην πραγματικότητα

Όλα αυτά θα είχαν κατά τη γνώμη μου μόνο καταστροφικές συνέπειες. Ο Ολυμπιακός θα χαλάρωνε υπερβολικά καθώς οι παίκτες του θα αεροβατούσαν: είναι δύσκολο να κρατήσεις τα πόδια σου κολλημένα στο χώμα, όταν σε περιγράφουν ως ανίκητο, καταπληκτικό, υπέροχο, πρωταθλητή από το Δεκέμβριο κτλ. Θα πλήρωνε όλα αυτά με εμφανίσεις κάκιστες μετά την επανέναρξη του πρωταθλήματος, αφού η εντύπωση πως το πρωτάθλημα τελείωσε φέρνει μόνο τέτοιες. Και θα ήταν μάλλον απίθανο να προσγειώσει κάποιος την ομάδα στην πραγματικότητα θυμίζοντας ότι υπάρχουν play off, δύσκολο πρόγραμμα, διαιτητές με το δάχτυλο στην σκανδάλη κτλ.

Θυμίζω πως έχασε ο Ολυμπιακός το πρωτάθλημα τη χρονιά που το άρχισε με το Χάσι. Μετά από μια μέτρια παρουσία στους ομίλους του Τσάμπιονς λιγκ, ο Ολυμπιακός με προπονητή τον Τάκη Λεμονή κατέκτησε το «πρωτάθλημα χειμώνα» – ολοκλήρωσε δηλαδή τον πρώτο γύρο στην κορυφή. Αυτό το γεγονός (σε συνδυασμό με την επιστροφή του Μιραλάς) έφεραν ένα τεράστιο εφησυχασμό: στον Ολυμπιακό πίστευαν ότι θα επαναλάβουν τα ίδια αποτελέσματα και στο δεύτερο γύρο και θα πάρουν το πρωτάθλημα – καθώς είχαν μάλιστα την ΑΕΚ και τον ΠΑΟ στο Καραϊσκάκη. Δεν πίστευαν ότι κάτι μπορεί να σταματήσει την ομάδα, που έμοιαζε να έχει πολλούς παίκτες, πολλές λύσεις, πολλούς πρωταγωνιστές κτλ. Και στο τέλος έτρεχαν και δεν έφταναν.   

Θα συνέχιζε να περπατάει

Αν ο θόρυβος της νίκης ήταν μεγάλος (που θα ήταν…), ακόμα κι αν ο Μαρτίνς έκανε ένα θαύμα και κατάφερνε οι παίκτες του να μην καβαλήσουν το καλάμι, πιθανότατα θα παρατούσαν το πρωτάθλημα οι ίδιοι οι ανταγωνιστές του. Στον ΠΑΟΚ θα κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι ο  Πάμπλο Γκαρσία πρέπει να αξιοποιήσει το πρωτάθλημα για να βγάλει κι άλλα νέα παιδιά – ας μην ξεχνάμε ότι στη Θεσσαλονίκη λένε ότι αυτή «είναι μια χρονιά εξορθολογισμού». Η ΑΕΚ θα άρχιζε να ψάχνει προπονητή για να φτιάξει μια νέα ομάδα να διεκδικήσει το πρωτάθλημα του χρόνου. Όλο αυτό θα ήταν για τον Ολυμπιακό κατά τη γνώμη μου πολύ κακό – μολονότι καταλαβαίνω πως κάποιοι οπαδοί του μπορεί και να το χαίρονταν. Ο Ολυμπιακός θα συνέχιζε να περπατάει στην Ελλάδα, κάνοντας νίκες χωρίς να ιδρώνει κι όταν θα έπρεπε να παίξει τα ματς με την PSV, δηλαδή δυο παιγνίδια κανονικού ποδοσφαίρου, όλοι θα αναρωτιόντουσαν πάλι τι έπαθε. Και θα ακουγόμουν πάλι εγώ ως γραφικός όταν απλά θα επισήμανα ότι χωρίς σοβαρότητα, τρέξιμο κι ενέργεια στην Ευρώπη δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Κι ότι αυτά δεν τα έχεις σε ένα συρτάρι και τα χρησιμοποιείς όταν τα χρειάζεσαι, αλλά πρέπει να τα δείχνεις κάθε Κυριακή στο πρωτάθλημα που παίρνεις μέρος.              

Ποιες μεταγραφές;

Αν ο Ολυμπιακός κέρδιζε την ΑΕΚ αποκλείω να γινόταν κάποια σοβαρή μεταγραφή τον Ιανουάριο. Γιατί να γινόταν; Η διαφορά από τους διώκτες του θα την καθιστούσε ένα είδος περιττού εξόδου. Πρώτος από όλους ο ίδιος ο Μαρτίνς θα έλεγε στη διοίκηση ότι δεν χρειάζονται βιασύνες, ότι το υλικό είναι καλό, ότι υπάρχουν πολλοί παίκτες που έχουν πράγματα να δώσουν κι ότι σε τελική ανάλυση δεν θα πρέπει να χαλάσει το κλίμα στα αποδυτήρια, είτε εξαιτίας προσθέσεων παικτών που δεν ξέρεις αν και πότε θα προσαρμοστούν, είτε γιατί κάποιοι θα πρέπει και να φύγουν.

Παρεμπιπτόντως δεν αποκλείεται αυτά να τα πει ο Μαρτίνς και τώρα: εξ όσων γνωρίζω αυτό που θέλει να αποδείξει είναι ότι οι περίφημοι νεοφερμένοι, για τους οποίους υπάρχει γκρίνια, έχουν να δώσουν πολλά κι αν δεν το έχουν καταφέρει φταίνε οι δύσκολες συνθήκες, που δεν επιτρέπουν την καλύτερη και γρηγορότερη ενσωμάτωση. Αν το πιστεύει τώρα, φανταστείτε τι θα έλεγε αν ο Ολυμπιακός είχε κερδίσει στο ΟΑΚΑ! Το αριστερό μπακ που όλοι περιμένουν θα ήταν κάποιος πιτσιρικάς από τις Ακαδημίες, το δεξί μπακ θα ήταν ο Ανδρούτσος (που στη Λαμία ήταν εξαιρετικός), ο νέος εξτρέμ που θα βοηθήσει να ξεχαστεί ο Ποντένσε θα ήταν ο Βρουσάι (που σκόραρε και στο ντέρπι), και η βασική προτεραιότητα θα ήταν να πάρει χρόνο συμμετοχής κι ο Κάιπερς. Και τώρα μπορεί να συμβούν αυτά. Αλλά αν είχε κερδίσει ο Ολυμπιακός την ΑΕΚ θα ήταν σίγουρο ότι θα συνέβαιναν. 

Ο σκοπός είναι ένας  

Είναι κακό θα πει κάποιος μια ομάδα ταλαιπωρημένη από τα συνεχόμενα ματς, χωρίς προετοιμασία και με πολλά προβλήματα τραυματισμών να ζούσε κάποιες μέρες ενθουσιασμού; Ναι είναι. Γιατί τον ενθουσιασμό ακολουθεί πάντα η χαλάρωση και η χρονιά είναι ακόμα μεγάλη. Ο Ολυμπιακός δεν χρειάζεται να εθελοτυφλεί: πρέπει τον Ιανουάριο να προσπαθήσει να διορθώσει διάφορα. Ισως χρειαστεί να διώξει παίκτες και να πάρει παίκτες – ίσως να μην το κάνει, δεν το ξέρω: αυτό ωστόσο που είναι απαραίτητο είναι να αποφεύγει να κοιτάζεται σε παραμορφωτικούς καθρέφτες. Εχει αγωνιστικά προβλήματα που απαιτούν πολλή δουλειά, όχι μόνο για να κερδίσει το πρωτάθλημα (που αν μείνει όπως είναι δεν θα είναι καθόλου εύκολο ότι θα το κάνει, παρά τα αντίθετα που λέγονται) αλλά και γιατί πρέπει να γίνει καλύτερος.

Στόχος μιας ομάδας δεν πρέπει να είναι τα μπράβο των  δημοσιογράφων – αυτά όπως ξέρουμε συχνά αγοράζονται. Δεν μπορεί να είναι ούτε τα μπράβο των οπαδών: όπως όλοι όσοι αγαπούν και οι οπαδοί είναι εκ του ρόλου τους υπερβολικοί. Στόχος, πέρα από πρωταθλήματα και νίκες στα ντέρμπι, θα πρέπει να είναι να παίζει ωραίο ποδόσφαιρο κι αυτό έρχεται όταν υπάρχει πληρότητα, όρεξη για δουλειά και ρεαλισμός. Ολα αυτά κατά τη γνώμη θα κινδύνευε να τα χάσει ο Ολυμπιακός, αν κέρδιζε την ΑΕΚ μετά από μια τόσο μέτρια εμφάνιση…