Ψάχνοντας τα κοινά χαρακτηριστικά στη στρατηγική των ευρωπαϊκών χωρών που έβαλαν τέλος στην καραντίνας ανακάλυψα ένα μόνο κοινό: παντού δημιουργούνται συνθήκες με βάση τις οποίες τα ζευγάρια έχουν καλύτερη αντιμετώπιση από τους περίφημους singles. Αν για κάθε μοναχικό εργένη η καραντίνα ήταν μια διαδικασία οικειοθελούς απομόνωσης, η έξοδός του στον νέο κανονικό (;) κόσμο θα είναι μια δοκιμασία: όταν θα ανοίξουν καφέ, μπαρ, εστιατόρια, πλαζ, θέατρα και σινεμά, ο εργένης, ο μοναχός ο άνθρωπος που λένε και τα τραγούδια μας, θα καταλάβει ότι δεν τον θέλει πια κανείς για πελάτη. Παντού τα ζευγάρια θα προτιμώνται.
Στην Ελλάδα θα το καταλάβουμε σε λίγο, αφού μέχρι να ανοίξουν όλοι οι χώροι διασκέδασης απαιτούνται μέρες, αν όχι και πολλές πια: στη Δανία, στην Τσεχία, στη Γερμανία, που είναι λίγο πιο μπροστά απο μας καθώς άνοιξαν τις αγορές τους γρηγορότερα, το πράγμα γίνεται ήδη κατανοητό. Στην Ιταλία, που κι αυτή ακόμα αναγγέλλει τρόπους και χρόνους επιστροφής, η κεντρική ιδέα όποιου σχεδιάζει μέτρα έχει χαρακτήρα συμβουλής: «αν θέλετε να έχετε δυνατότητα πρόσβασης σε χώρους εστίασης και κοινωνικής διασκέδασης, ζευγαρώστε». Δεν είναι ακριβώς το «παντρέψου» που λέγανε οι μανάδες κάποτε, αλλά είμαστε κοντά.
Το πρόβλημα είναι πρώτα από όλα πρακτικό. Τα τραπεζάκια γίνονται παντού λιγότερα – ακόμα κι όποιος έχει την τύχη να έχει τέτοια εκτός καταστήματος τα τοποθετεί σε απόσταση. Συγχρόνως δεν μπορεί να είναι και μεγάλα: στις πιο πολλές χώρες μέχρι τώρα το μάξιμουμ των θέσεων σε κάθε τραπέζι είναι τέσσερις. Για τον μαγαζάτορα ο μοναχός είναι πια ο μεγάλος εχθρός: ένας απρόσκλητος που πιάνει μόνος του ένα τραπέζι και του στερεί πλέον τρεις πελάτες. Ενας εργένης που συνοδεύει ένα ζευγάρι σημαίνει ότι στο τραπέζι θα καθίσει ένας πελάτης λιγότερος. Δυο ζευγάρια είναι το ιδανικό: οι θέσεις του τραπεζιού είναι γεμάτες –το μαγαζί δεν έχει περιθώρια για τρύπες, οι εποχές «μήπως –έχετε- έστω- ένα - σκαμπό -κάπου -να- χωρέσω -κι- εγώ- ένας- άνθρωπος- είμαι» περάσανε. Ενας άνθρωπος που πάει μόνος σε ένα σινεμά στερεί μια θέση από μια ολόκληρη σειρά. Τρεις μοναχικοί άνθρωποι σε μια σειρά είναι οικονομική καταστροφή. Προβλέπω ειδικά στα εστιατόρια να απαγορεύεται η είσοδος σε όποιον δεν συνοδεύεται. Ισως για να φας να δίνεις τα στοιχεία σου μια μέρα πριν και το μαγαζί να φροντίζει να σου βρει παρέα. Μόνος τραπέζι δεν μπορεί να κρατάς: τραπέζια και αισθήματα δεν περισσεύουν πια.
Ακόμα χειρότερα θα είναι τα πράγματα για τον εργένη σε αυτό που ήταν κάποτε το βασίλειο του: το μπαρ. Τρεις μοναχικοί πότες θα μοιράζονται μεταξύ τους έξι ολόκληρα μέτρα μπάρας, στα οποία άνετα θα μπορούσαν να βρίσκονται τρία ζευγάρια – αποστάσεις ανάμεσα στα ζευγάρια δεν υπάρχουν πουθενά. Αν δεν βρεθεί εμβόλιο θα ξαναεμφανιστούν οι πορτιέρηδες μόνο για να διώχνουν καλοκαιριάτικα μοναχικούς, έστω κι αν αυτοί έχουν υπάρξει στα συγκεκριμένο μπαρ θαμώνες πιστοί, από αυτούς που έχουν τιμήσει το σκαμπό τους καθώς το εγκατέλειπαν πάντα τρικλίζοντας. Στο μυαλό μου, προβλέπω ότι θα δημιουργηθεί ένας κόσμος στον οποίο ο μοναχός ο άνθρωπος δεν θα έχει που να πάει. Τα εστιατόρια θα του δίνουν μόνο φαγητό για το σπίτι, τα καφέ θα του προσφέρουν ένα ρόφημα τζάμπα να το πάρει μαζί του – οτιδήποτε αρκεί να μην καθίσει κάπου. Στα σινεμά ίσως υπάρχουν απογευματινές προβολές μόνο για μοναχικούς και τα θέατρα θα κρατάνε μια παράσταση για δαύτους - ίσως κάθε Τετάρτη.
Τα ζευγάρια θα είναι η νέα εκλεκτή πελατεία. Θα τους κρατάνε θέσεις, θα τους κάνουν εκπτώσεις, θα τους προσέχουν για να τους έχουν. Οικογένεια με δυο παιδιά θα ναι θησαυρός: η χαρά του καταστηματάρχη. Αλλά και μια παρέα αποτελούμενη από δυο ζευγάρια θα είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να του τύχει – θα την προσέχει όσο ποτέ. Είναι πλέον το όνειρό του, ενώ ο εργένης θα ναι ο εφιάλτης του.
Η κοινωνική ζωή στα χρόνια του κωρονοϊού θα αλλάξει. Θυμόσαστε το φλερτ στα μπαρ; Αν εφαρμοστούν τα μέτρα, ξεχάστε το. Ακόμα κι αν σε αφήσουν να μπεις μέσα μόνος (δεν θα είναι απλό…) κι ακόμα κι αν συνωμοτήσουν οι μοίρες και καθίσει δίπλα σου εκείνη μόνη της, θα ναι αδύνατο να σπάσεις τη γραμμή των δυο μέτρων απόσταση για να την πλησιάσεις χωρίς να σημάνει συναγερμός. Ο πορτιέρης που σε άφησε να μπεις, γιατί σου χρωστά χάρη, θα είναι έτοιμος να σε πετάξει έξω με τις κλωτσιές. Με δεδομένο ότι υπάρχει και μια μάλλον πολύβουη μουσική, το να ανοίξεις συζήτηση από απόσταση δυο μέτρων θα είναι αδύνατο: αν αρχίζεις να φωνάζεις εκείνη θα ουρλιάζει, αν ξέρεις τη νοηματική ίσως κερδίσεις την προσοχή της, αρκεί να είναι ευαίσθητη και σε περάσει για μουγγό ή κουφό - αλλά πόσες πιθανότητες υπάρχουν να γνωρίζει εκείνη, την νοηματική που εσύ έχεις μάθει ένας Θεός ξέρει γιατί; Κι αν ακόμα έχεις τον τρόπο, κι από δυο μέτρα απόσταση κι ενώ η μουσική παίζει δυνατά, της τραβήξεις την προσοχή και της στείλεις σήματα μορς παίζοντας με τον φακό του κινητού σου, πως αυτή θα τα διαβάζει; Πόσες κοπέλες πια έχουν περάσει από τους πεζοναύτες;
Φυσικά και όλα αλλάζουν. Θυμάστε το one night stand - την εργατική πρωτομαγιά των εργένηδων; Ξεχάστε το. Τώρα θα βάζετε αγγελίες και θα περιμένετε κάποια ή κάποιον να σας λυπηθεί. «Εργένης, που έκανε την καραντίνα του και είναι καθαρός, ψάχνει συντροφιά για να μπει σε μπαρ να πιεί ένα ποτό – απαραίτητη προϋπόθεση αν ενδιφέρεσαι, να έχεις κάνει τεστ». Θα το ποστάρεις και θα ελπίζεις να βρεθεί κάποια ή κάποιος με την ίδια δίψα για λίγο αλκοόλ και δεν θα σκέφτεσαι τίποτα: απλά θα ελπίζεις να μην είναι ασυμτωματικός. Αν συναντηθείτε να θυμάστε να φοράτε και μάσκα σε κλειστό χώρο – η φαντασίωση του αρσενικού θα είναι να βρεθεί κάποια που να φοράει φερετζέ. Δεν πρόκειται να ξανανοίξουν πια και τα μπαρ που ο εργένης πήγαινε αργά το βράδυ, κουρασμένος και κατάκοπος, για να βρει εκείνο το κορίτσι από την Ουκρανία που είχε σπουδάσει νευροφυσιολόγος, αλλά που η κακούργα η ζωή το έκανε να περιμένει να «το κεράσει-εμένα-ένα-ποτάκι», πάνε κι αυτά.Στις θέσεις τους θα ανοίξουν τσαγερί για ζευγάρια.
Στα μέτρα προστασίας της φώκιας μονάχους – μονάχους θα μπουν και οι εργένηδες. Για να διευκολύνει τους υπό διωγμό μοναχικούς το Κράτος πρέπει να επαναφέρει τα μηνύματα στο 13030. Θα στέλνει το 1 όποιος χρειάζεται επειγόντως κάποιο ή κάποια να τον συντροφέψει σε κοινωνική εκδήλωση – θα υπάρχει και αμοιβή. Θα στέλνει το 2 όποιος ψάχνει παρτενέρ για ένα ποτό. Το 3 θα είναι για τους gay. Το 4 για όποιον έχει σοβαρό σκοπό. Φυσικά όλα αυτά είναι μέτρα πρόσκαιρα: η ιδανική λύση θα ήταν το ζευγάρωμα, αλλά πως αυτό να συμβεί όταν η απόσταση των δύο μέτρων είναι υποχρεωτική κι όταν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι κανόνας τα fake profiles;
Δεν είμαι απαισιόδοξος: η φύση και οι μαγαζάτορες απεχθάνονται τα κενά. Ισως η αγορά και η παιδεία να δώσουν τη λύση. Του χρόνου στις πανελλήνιες θα χρειάζεσαι χιλιάδες μόρια για να γίνεις σταρ στο επάγγελμα του μέλλοντος. Προξενήτρα…
(ΒΗΜΑγκαζινο Μάιος του 2020).
