Κάθε χρόνο στο τέλος του πρώτου γύρου στην SportDay δημοσιεύω την ενδεκάδα των καλύτερων του πρώτου γύρου. Σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ τις εμφανίσεις όποιων ξεχώρισαν, κοιτάζω πάντα τις συμμετοχές τους, γιατί είναι άλλο να παίζει κάποιος τρία ματς κι άλλο δεκατρία, προσπαθώ να ξεχωρίζω παίκτες από όλες τις ομάδες κι όχι από όσες προηγούνται στη βαθμολογία. Χθες βλέποντας την επιβλητική εμφάνιση του Αρη στο Ηράκλειο έλεγα μέσα μου ότι φέτος η επιλογή είναι εύκολη: παίρνεις την ενδεκάδα του Αρη, κρατάς από αυτή τουλάχιστον οκτώ παίκτες, προσθέτεις τον Ελ Αραμπί, τον Τζόλη και ένα τερματοφύλακα (γιατί ο Αρης έχει χρησιμοποιήσει τρεις) κι έχεις βρει τους καλύτερους. Ισως να υπερβάλω. Αλλά ήταν τέτοια η άνεση με την οποία ο Αρης κέρδισε που με άφησε άναυδο.

Ο Αρης δεν πήγε στο Ηράκλειο μετά από μια εβδομάδα ηρεμίας. Ολόκληρη την περασμένη εβδομάδα έγινε μια μεγάλη προσπάθεια να του βγάλουν ξινή τη νίκη κόντρα στον ΠΑΟΚ. Θέλησαν να μπλέξουν  σε συζητήσεις, να τον βγάλουν από τα ωραία γρανάζια της εφετινής του κανονικότητας, να τον αποπροσανατολίσουν: όλα αυτά για να τον δουν να χάνει στο Ηράκλειο και να πουν ότι όλη του η παρουσία στο πρωτάθλημα τελείωσε με την νίκη επί του ΠΑΟΚ κτλ κτλ. Δεν μετρούν σωστά με ποιον έχουν να κάνουν. Ο Αρης, αμυντικά σταθερότατος και επιθετικά δηλητηριώδης απέναντι στον ΟΦΗ  έκανε την πιο μεγάλη σε σκορ έκταση της ιστορίας του, επιστρέφοντας στην πρώτη θέση και δείχνοντας σε όποιον δεν το έχει πάρει είδηση ότι φέτος θα είναι σοβαρότατος και σκληρός. Όχι μόνο στο γήπεδο, αλλά κυρίως στο μυαλό – το οποίο αντέχει, όσο κι αν προσπαθούν να του το καταστρέψουν.

Παίκτες που αλλού δεν υπάρχουν

Μετά το ματς με τον ΠΑΟΚ είχα γράψει ότι κανείς δεν έχει επιχειρήσει να αναλύσει την σοβαρότατη δουλειά που κάνει ο Άκης Μάντζιος κι αυτό διάφορες ομάδες το πληρώνουν. Εγραφα ότι ο Ελληνας κόουτς μεταμόρφωσε τον Άρη, όχι τόσο γιατί τον έχτισε από την αρχή, όσο γιατί κράτησε πολλές από τις περσινές αρετές του, διορθώνοντας συγχρόνως και κάποιες από τις περσινές του ατέλειες. Όσο περνούν οι αγωνιστικές γίνεται ολοένα και περισσότερο φανερό ωστόσο ότι στον εφετινό Αρη υπάρχουν μονάδες που δύσκολα βρίσκεις σε πολλές ομάδες του πρωταθλήματος. Ο Μπεναλουάν και ο Ρόουζ συνθέτουν ένα από τα καλύτερα κεντρικά αμυντικά δίδυμα στην Ελλάδα. Ο αναγεννημένος Σούντγκρεν είναι ίσως ο σταθερότερος δεξιός μπακ της Σουπερλίγκας. Ο Ματίγια και ο Σάσα είναι συμπληρωματικά άψογοι. Ο Γκάμα, ο Σαντέ Σίλβα και ο Γκαρσία κάνουν τη διαφορά στα εξτρέμ. Ο Μπερτόλιο που χθες κατέστρεψε τον ΟΦΗ, γιατί η άμυνα των γηπεδούχων τον έχανε σε όλες τις φάσεις, είναι η απόδειξη ότι καλοί παίκτες υπάρχουν και στο ελληνικό πρωτάθλημα, φτάνει να ξέρεις τι ψάχνεις, τι χρειάζεσαι και τι ζητάς. Λίγοι θυμούνται ότι ο καταπληκτικός αυτός παίκτης, που πέρυσι έσωσε τη Λαμία μόνος του, έχει φτάσει μέχρι την Εθνική Αργεντινής κι έχει μάλιστα σκοράρει με τη φανέλα της.  

Η δουλειά του καλοκαιριού 

Ο Αρης ο εφετινός χτίστηκε το περασμένο καλοκαίρι και χτίστηκε σωστά, όταν μάλιστα αυτό δεν ήταν κι απλό εξαιτίας των τιμωριών της FIFA (που προέκυψαν χάρη στη δουλειά που έκαναν Ελληνες καλοθελητές). Θα μπορούσε να έχει διαλυθεί από προσφυγές παικτών και απαγορεύσεις μεταγραφών, αλλά και ο Θοδωρής Καρυπίδης και ο Αγγελος Χαριστέας δούλεψαν όπως αποδεικνύεται άψογα. Η σύγκριση με το τι έκανε ο Αρης και το τι έκαναν οι άλλοι, που ήταν πέρυσι στα play off, εξηγεί το καταπληκτικό της χρονιάς του. Ο Αρης είχε προβλήματα στην άμυνα, όπως ακριβώς και η ΑΕΚ π.χ, αλλά αντικατέστησε τρεις από τους περσινούς αμυντικούς του με παίκτες καλύτερους, ενώ η ΑΕΚ δεν το έκανε. Ο Μπεναλουάν είναι καλύτερος του Βέλεθ και το καλοκαίρι θα τον θέλουν όλοι. Ο Σάχιτς έχει εμπειρία από το πρωτάθλημα κι αντικατέστησε εύκολα τον Κόρχουτ, που έπαιζε μόνο επίθεση. Ο Ρόουζ στο κέντρο της άμυνας είναι πολύ καλύτερος από όσο στο πλάι. Η άμυνα είναι και θέμα δουλειάς, αλλά για να την βελτιώσεις θες πάντα καλύτερους παίκτες από αυτούς που έχεις: αν δεν καταλαβαίνεις ότι ο Τσιγκρίνσκι μεγάλωσε κι αντικαταστήσεις τον Βράνιες με τον Χνιντ και τον Νεντελτσιάρου πας γυρεύοντας.

Στον Αρη κατάλαβαν ότι τη σεζόν του κορωνοϊού δεν μπορεί να κάνεις ομάδες από την αρχή, όπως προσπάθησε ο Παναθηναϊκός: κράτησαν τους καλύτερους του περσινού κορμού και ξεκίνησαν με μια ομάδα δεμένη και ομοιογενής, ενώ ο ΠΑΟ θέλησε να αλλάξει επτά παίκτες στους έντεκα! Στον Αρη όταν αποφάσισαν ότι ο Ενινγκ δεν μπορεί να φτιάξει την ομάδα που ήθελαν, τον άλλαξαν γρήγορα: στον ΠΑΟΚ συζητούσαν τον Αμπελ Φερέιρα για μήνες, υπονομεύοντας τη δουλειά του, πριν τον αντικαταστήσουν και στην ΑΕΚ μαδάνε τη μαργαρίτα με τον Μάσιμο Καρέρα – όλα πάντα έχουν να κάνουν με τα ματς με τον Ολυμπιακό.

Στην ενδεκάδα του Αρη δεν διακρίνω 35χρονους και στις μεταγραφές του Ιανουαρίου ο Αρης δεν χρειάζεται να τρέχει για να κλείσει τρύπες, όπως ο Ολυμπιακός. Επίσης αν στον Ολυμπιακό ψάχνουν ένα χρόνο τον αντικαταστάτη του Ποντένσε, στον Άρη τους αντικαταστάτες του Φετφατζίδη τους είχαν πριν φύγει ο Ελληνας παίκτης: ο Γκαρσία επέστρεψε από το Βελιγράδι κεφάτος κι ο Σαντέ Σίλβα είναι μια από τις αποκαλύψεις του πρωταθλήματος. Τέλος ο Αρης δεν έγινε εργαστήριο βελτίωσης δανεικών όπως δυστυχώς μοιάζει να είναι ο ΟΦΗ. Και ούτε «καίει» τους πιτσιρικάδες του φορτώνοντάς τους βάρη που δύσκολα μπορεί να σηκώσουν, όπως άλλοι.         

Πρωταθλητισμός με καλό ποδόσφαιρο 

Ο Αρης βρήκε κι έκανε πρώτος το εμβόλιο απέναντι στη μπουρδολογία, την νοσηρότητα και την προχειρότητα που χαρακτηρίζει το πρωτάθλημά μας. Μοιάζει να μην επηρεάζεσαι από τις γελοίες εντάσεις του – σαν να είναι αλλού. Μιλάει με αυτούς που πρέπει και τη στιγμή που πρέπει: δεν αναλώνεται πια σε επικοινωνιακούς πολέμους, παραμένει φέτος υπέροχα σοβαρός, τιμωρεί όποιον τον αμφισβητεί εντός του γηπέδου και ξέρει να παίζει τα ντέρμπι ακόμα και στο ανυπόφορα άδειο Κλεάνθης Βικελίδης. Δεν ξέρω πόσο θα αντέξει στη μάχη κορυφής που δίνει, αλλά είναι ωραίο να βλέπεις μια ομάδα τόσο ψηλά κυρίως γιατί έκανε καλή δουλειά το καλοκαίρι. Χωρίς τεράστια μπάτζετ, χωρίς εφημερίδες και site, χωρίς μεροκάματα σε λασπογράφους, χωρίς Ενώσεις και βλαχοπροέδρους, χωρίς να νοιάζεται για την επικοινωνία, χωρίς να χρειάζεται υπερασπιστές για αθλιότητες ή πολιτικούς προστάτες που νοσταλγούν οι οπαδοί του.    

Ο Αρης δείχνει το δρόμο σε όποιον πιστεύει στο ποδόσφαιρο και στη δύναμή του. Ο δικός του πρωταθλητισμός είναι ό,τι πιο θεαματικό και υπέροχα απρόβλεπτο υπάρχει στο βαρετό και χαμηλής ποιότητας ελληνικό πρωτάθλημα…