Με τον Ολυμπιακό να έχει κερδίσει το πρωτάθλημα, τον Απόλλωνα να έχει αποχαιρετήσει την κατηγορία και τη Λαμία να περιμένει, λογικά τη Βέροια στο μπαράζ, η μόνη εκκρεμότητα της Σούπερλίγκας μας αφορά τα ευρωπαϊκά εισιτήρια. Μετά τα χθεσινά αποτελέσματα όλα δείχνουν πως ένα θα το πάρει ο ΠΑΟΚ (έστω κι αν παίζει με τη φωτιά), ένα ο Παναθηναϊκός και ένα ο νικητής του ματς Αρης – ΑΕΚ. Και οι δυο αυτές ομάδες παίζουν με την φωτιά. Ας πούμε δυο πράγματα για όσα έγιναν χθες.
Η ΑΕΚ ήθελε τη νίκη με τον Παναθηναϊκό για να τον προσπεράσει. Δεν τα κατάφερε να τον κερδίσει και γιατί ο ΠΑΟ έπαιξε άμυνα της προκοπής για μια ακόμα φορά στα play off (αυτό είναι το πέμπτο ματς στα επτά που δεν δέχεται γκολ) αλλά και γιατί η ΑΕΚ δεν μπόρεσε για μια ακόμα φορά να διαχειριστεί το άγχος της. Πριν το ματς επισκέφτηκε τους παίκτες για να τους θυμίσει τις υποχρεώσεις τους ο ίδιος ο πρόεδρος της ομάδας κ. Δημήτρης Μελισσανίδης: μάλλον τους άγχωσε πιο πολύ. Στο ημίχρονο του ματς, όπως διαβάζω, έκανε και έντονα παράπονα στον διαιτητή για τις αποφάσεις του. Προφανώς έχει πιο μεγάλο πάθος από τους παίκτες της ΑΕΚ. Που ήθελαν να κερδίσουν αλλά δεν μπορούσαν.
Αργησε να μπει στο ματς
Ο Σωκράτης Οφρυδόπουλος προτίμησε τον Χατζισαφί αντί του Μάνταλου χρησιμοποιώντας τον Κρικόβιακ ως «δεκάρι»: μολονότι ο Χατζισαφί είχε την καλύτερη ευκαιρία στο ματς (ένα σουτ στο δοκάρι στο 30΄), η σύσταση της μεσαίας γραμμής της ΑΕΚ δεν την βοήθησε να κάνει το παιγνίδι που οι 20 χιλιάδες άξιοι για πολλά μπράβο οπαδοί της περίμεναν. Η ΑΕΚ άργησε πολύ να μπει στο ματς, η επιθετικότητα της κράτησε ελάχιστα, το δεύτερο ημίχρονο της ήταν χειρότερο από το πρώτο και η εικόνα της θύμισε πολύ την εικόνα που είχε στο ματς με τον ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ στα play off: κατάφερε απλά να γλυτώσει ένα γκολ και να κρατήσει το μηδέν μετά από καιρό, αλλά δεν μου μοιάζει ότι για αυτό μπορεί να είναι ευχαριστημένη. Ευχαριστημένος αντίθετα (αλλά μόνο από το αποτέλεσμα) πρέπει να είναι ο ΠΑΟ. Ο Γιοβάνοβιτς ήθελε τη νίκη και με τις προσθήκες του Καρλίτος και του Μακέδα στην επανάληψη έστειλε στην ομάδα ένα μήνυμα ότι ήταν ευκαιρία για αυτή, αλλά η ομάδα του δεν τον άκουσε. Ο ΠΑΟ περιορίστηκε στην σωστή κάλυψη του χώρου, δεν άφησε την ΑΕΚ να τρέξει και κινδύνεψε λίγο στο τέλος κυρίως από τον φιλότιμο Λιβάι Γκαρσία και μια – δυο προσωπικές του ενέργειες. Αλλά συνολικά οι επισκέψεις του ΠΑΟ στην αντίπαλη περιοχή ήταν ελάχιστες. Η βαθμολογία του ωστόσο είναι καλή: μετά την ήττα του Αρη είναι ένα βήμα από την έξοδο στην Ευρώπη.
Η απόδοση και των δυο ομάδων πάντως ήταν κομμάτι απογοητευτική – ειδικά αν σκεφτείς ότι έχουν δώσει καμιά εικοσαριά μας λιγότερα από τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό. Η ΑΕΚ κι ο ΠΑΟ θα πρεπε σε σχέση με τους άλλους να «πετάνε». Δεν το βλέπω: ακόμα κι ο Παναθηναϊκός που είναι σε λίγο καλύτερη κατάσταση έχει απλά συνοχή. Για πρέσινγκ και επιθετικό παιγνίδι ούτε λόγος.
Κερδισμένοι και χαμένοι
Εβλεπα τα ματς ΠΑΣ – ΠΑΟΚ (1-0) και Αρης – Ολυμπιακός (0-1) που έγιναν πριν το αθηναϊκό ντέρμπι και σκεφτόμουν ότι στο εφετινό πρωτάθλημα υπήρχε κάτι αληθινά ενδιαφέρον σε ό,τι έχει να κάνει με τον τρόπο διαχείρισης των συγκεκριμένων ομάδων. Οι προπονητές των δυο πρώτων στη βαθμολογία ακολούθησαν στη σεζόν μια εντελώς διαφορετική στρατηγική. Ο Πέδρο Μαρτίνς ουσιαστικά έβγαλε το πρωτάθλημα στηριγμένος σε 14-15 παίκτες. Ο Ρασβάν Λουτσέσκου, από την άλλη, άλλαζε σε όλη τη σεζόν από ματς σε ματς 7 και 8 παίκτες. Στο τέλος της σεζόν ο Ολυμπιακός βρέθηκε με μια δεκάδα από παίκτες που είχαν ανάγκη από αναπνοές και με τέσσερις τραυματίες, κάποιοι από τους οποίους πλήρωσαν και την υπερφόρτωση από αγώνες: με τον Αρη χθες δεν αγωνίστηκαν οι κουρασμένοι Βατσλίκ, Ρέαπτσουκ, Λαλά, Παπασταθόπουλος, Εμβιλά, Μαντί Καμαρά, Μασούρας, Ροντρίγκεζ και Μπουχαλάκης και ήταν εκτός αποστολής εξαιτίας τραυματισμών ο Σισέ και ο Μπα – εκτός από τους Φορτούνη και Μανωλά που έχουν προβληματάκια που τους ταλαιπωρούν καιρό και δεν σχετίζονται με την κόπωση. Στο Βικελίδης έπαιξαν βασικοί στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού παίκτες που έχουν αγωνιστεί ελάχιστα σε σχέση με τις αρχικές προσδοκίες όπως ο Κούντε, ο Βρουσάι, ο Ανδρούτσος κτλ, αλλά και ξένοι που δεν ήρθαν σίγουρα για να παρακολουθούν μονίμως ματς από τον πάγκο (Κανέ και Φαντιγκά είναι τέτοιοι). Ο ΠΑΟΚ που είχε πολλές απουσίες κυρίως εξαιτίας τραυματισμών (στους Βιερίνια, Ελ Καντουρί, Κρέσπο προστέθηκε και ο Ζίφκοβιτς που τελευταία πονάει) παρουσιάστηκε στη Γιάννινα με μια ενδεκάδα με παίκτες που (με την εξαίρεση του τραυματία για μήνες και πρόσφατα επανακάμψαντα Ολιβέιρα) όλοι φέτος έπαιξαν αρκετά – ο Τέιλορ που έχει αγωνιστεί λιγότερο από όλους έχει παρουσία σε 25 έξι ματς! Αλλά ο Ολυμπιακός κέρδισε τον Αρη (και τρέχει ένα σερί με τρεις νίκες χάρη στις οποίες κατέκτησε και τον τίτλο) ενώ ο ΠΑΟΚ παρά το ασταμάτητο rotation δεν κερδίζει εδώ και οκτώ ματς. Γιατί; Γιατί ο Λουτσέσκου κράτησε σε εγρήγορση 25 ποδοσφαιριστές, αλλά δεν έφτιαξε μια ομάδα.
Κάτι που αντιθέτως έκανε καλύτερα ο Μαρτίνς. Που είδε τον Ολυμπιακό του να περνά με ένα γκολ του Τικίνιο από το Βικελίδης, γιατί οι αναπληρωματικοί του έτρεξαν αλλά και γιατί είδαμε αυτό που είναι οι γενικές γραμμές το παιγνίδι του Ολυμπιακού από την αρχή της σεζόν: είδαμε πίεση των αντιπάλων μέσων, καλή και προσεχτική άμυνα από μια πειραματική τετράδα, γκολ από στημένη φάση και εκμετάλλευση του πάγκου – χθες όταν μπήκαν ο Ελ Αραμπί και ο Βαλμπουενά το ματς τελείωσε κι ο Ολυμπιακός απλά αστόχησε στις αντεπιθέσεις του τέλους με τον Ελ Αραμπί και τον Βρουσάι αποτυγχάνοντας να διευρύνει το σκορ ενώ δεν κινδύνευε.
Οι οπαδοί του Αρη στο τέλος αποδοκίμασαν την ομάδα: δεν τους δίνω άδικο. Ο Αρης είχε κι αυτός απουσίες (πιο μεγάλη του Αμπουμπακάρ Καμαρά), αλλά κυρίως έχει χάσει το μυαλό του. Το ότι δεν σκοράρει είναι το λιγότερο: χθες δεν κατάλαβε ούτε καν πως έπρεπε να περιορίσει τις αντεπιθέσεις του Ολυμπιακού και να μην του δώσει χώρους. Το πιθανότερο είναι ότι επηρεασμένοι από τις κουταμάρες που κυκλοφορούσαν διάφοροι, οι παίκτες του Αρη πίστευαν πως θα πάρουν το ματς χωρίς να παίξουν. Ξεχνώντας ότι όσο καλές κι αν είναι οι σχέσεις που έχει ο Ολυμπιακός με μια ομάδα σπανίως κάνει δώρα. Και ότι τον περασμένο Ιούλιο η ομάδα του Μαρτίνς πήγε στο Μπακού επίσης χωρίς τους βασικούς της και κέρδισε τη Νέφσκι παίζοντας με τον Σισέ αριστερό μπακ και τους Κουντέ και Σουρλή στα χαφ.
Στον Ολυμπιακό ετοιμάζουν μηνύσεις σε όσους υπαινίχθηκαν ότι η ομάδα θα δώσει το ματς στον Αρη λόγω σχέσεων κτλ. Κανονικά θα πρεπε να τις κάνει ο Αρης: αυτός έπαθε την πιο μεγάλη ζημιά από τα δημοσιεύματα. Ο Μαρτίνς έκανε απλά τη δουλειά του: μέρος της είναι και η αξιολόγηση του υλικού. Αν δεν δει κάποιους παίκτες τώρα, πότε θα τους δει; Φυσικά μια τέτοια επιλογή ίσως έχει και κόστος: την κάνουν η Μπάγερν και η Παρί και μετά την μαθηματική κατάκτηση του πρωταθλήματος δεν έχουν ξανακερδίσει. Αλλά το ζήτημα δεν είναι ποτέ με ποιους παίζεις: είναι πως παίζεις. Κι ο Ολυμπιακός στα χρόνια του Μαρτίνς δεν έχει δώσει δικαιώματα γιατί η ομάδα έχει την σοβαρότητα του προπονητή της. Που κι αυτός άλλωστε σε διαδικασία αξιολόγησης βρίσκεται μόνιμα.
Ο ΠΑΣ που επιμένει
Ο ΠΑΟΚ από την άλλη στα Γιάννινα δεν είχε μαζί του οπαδούς: νομίζω πως δύσκολα θα γλύτωνε κι αυτός τις αποδοκιμασίες. Ο ΠΑΣ στους Ζωσιμάδες πέτυχε τρία γκολ και κέρδισε μόνο με 1-0 γιατί τα δυο πρώτα ακυρώθηκαν για θέσεις οφσάιντ του Περέα – αρκετά συζητήσιμες. Ο ΠΑΣ είναι μια πραγματική ομάδα που δεν σταματά να κυνηγάει ό,τι μπορεί: χθες πείσμωσε από τις διαιτητικές αποφάσεις. Ο Μεταξάς λέει ότι η ομάδα του έχει ελπίδες για έξοδο στην Ευρώπη: μπράβο του που μεταδίδει πίστη και θέληση, αυτά που λείπουν από τον ΠΑΟΚ δηλαδή.
Ο ΠΑΟΚ πάλι δεν ήταν μόνο αμυντικά ασταθής (όπως κάθε φορά που δεν αγωνίζεται ο Ινγκασον), ήταν και επιθετικά ανεπαρκής παρόλο που ο Λουτσέσκου χρησιμοποίησε όλους τους διαθέσιμους επιθετικούς. Γιατί; Γιατί είναι μια ομάδα που χάθηκε στο rotation και που την έπεισαν ό,τι δεν έχει πια στόχους μέχρι τον τελικό του κυπέλλου. Αν δεν αλλάξει κάτι, θα τον χάσει κι αυτόν. Οι ομάδες δεν αλλάζουν μαγικά για να παίξουν ένα ματς. Και δύσκολα μπαίνει χειρόφρενο στην κατηφόρα…
