Ας κάνουμε μια μικρή περίληψη προηγουμένων. Αν κάτι χαρακτηρίζει την εφετινή συμμετοχή του Ολυμπιακού στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις αυτή είναι η δυσκολία του να σκοράρει στο Καραϊσκάκη. Ούτε και πέρυσι ο Ολυμπιακός ήταν πολύ παραγωγικός στην Ευρώπη εντός έδρας: όχι τυχαία στο Καραϊσκάκη αποκλείστηκε και από τη συνέχεια του Τσάμπιονς λιγκ χάνοντας από την Αρσεναλ και από τη συνέχεια του Γιουρόπα λιγκ, χάνοντας από την Αντερλεχτ στην παράταση. Φέτος ωστόσο το πρόβλημα ήταν πιο μεγάλο, αφου από το καλοκαίρι εντός έδρας έχει μόνο μια νίκη σε ενενηντάλεπτο (αυτή κόντρα στην Αστάνα), ενώ σε τέσσερα ευρωπαϊκά ματς, στο ενενηντάλεπτο δεν σκόραρε, παρόλο που ως αντιπάλους είχε τη Χάποελ Μπερσεβά, την Αρούκα, την Οσμανλισπορ και τον εξαιρετικό ΑΠΟΕΛ, δηλαδή ομάδες που δεν μπορούν να χαρακτηριστούν μεγαθήρια. Η Μπεσίκτας, που θα αντιμετωπίσει απόψε είναι καλύτερη από όλες αυτές τις ομάδες. Αν μετρούσαμε τις πιθανότητες του Ολυμπιακού μόνο με τη λογική θα του δίναμε λίγες. Ευτυχώς, όμως, στο ποδόσφαιρα δεν μετράει μόνο η λογική ή η ποιότητα, αλλά και αρετές άλλες: αρκεί να υπάρχουν.
Δυνατή και προβλέψιμη
Η Μπεσίκτας είναι μια δυνατή ομάδα, αλλά είναι και προβλέψιμη ομάδα. Δεν έχει μυστικά. Εχει τερματοφύλακα τον Φάμπρι που οι οπαδοί αγαπάνε γιατί όταν η ομάδα τους έχασε φέτος από την Ντιναμό Κιέβου αυτός έβαλε τα κλάματα σαν μικρό παιδί. Η άμυνά της ήταν το αδύναμο σημείο της, αλλά τελευταία έστρωσε. Τα δυο ακραία μπακ (ο Κορέια αριστερά και ο Γκιονούλ δεξιά) δεν είναι οι καλύτεροι στην άμυνα, αλλά δημιουργούν. Στόπερ είναι οι Νουκάν και Μαρσέλο: ο πρώτος είναι ο πιο βελτιωμένος παίκτης στο τουρκικό πρωτάθλημα και ο δεύτερος – κατά τον προπονητή της Μπεσίκτας – ο ηγέτης της. Από την άμυνα και μπροστά υπάρχουν μόνο σπουδαίοι παίκτες και μάλιστα ίσως οι καλύτεροι είναι οι λιγότερο γνωστοί. Αμυντικά χαφ είναι οι Οζιακούπ κι Χάτσινσον: ο πρώτος είναι ο ακριβότερος παίκτης της – κοστίζει πάνω από 15 εκατ ευρώ γιατί καταπίνει χιλιόμετρα και σκοράρει, ο δεύτερος ο κινητήριος μοχλός. Μπροστά τους παίζει ο Ταλίσκα, ένας Βραζιλιάνος που στην Τουρκία τρελαίνει κόσμο. Αριστερό εξτρέμ είναι ο Μπάμπελ και δεξί ο Κουαρέσμα που δεν χρειάζονται συστάσεις. Στην επίθεση παίζει ο τσαπατσούλης αλλά γκολτζής Τοσούν ή ο βετεράνος αλλά πολύ χρήσιμος Αμπουμπακάρ που έκρινε τον τελικό του Κόπα Αφρικα. Ο Ολυμπιακός βρίσκει απέναντί του Μπεσίκτας στην καλύτερή της φάση. Εχει εξασφαλίσει την πρώτη θέση στο πρωτάθλημα και οι οπαδοί της ένα και μόνο ονειρεύονται: τον τελικό του Γιουρόπα λιγκ στην Στοκχόλμη. Αλλά το ζήτημα δεν είναι η Μπεσικτας, είναι ο Ολυμπιακός.
Η ορθή εκτίμηση της δυσκολίας
Παρακολουθώντας χρόνια τον Ολυμπιακό πιστεύω πως ειδικά στην Ευρώπη ένα μεγάλο πρόβλημά του είναι η ορθή εκτίμηση της δυσκολίας: η ομάδα επηρεάζεται πάρα πολύ από το θόρυβο που δημιουργείται γύρω της από τα ΜΜΕ, αλλά και τους οπαδούς της. Αν ο αντίπαλός της περιγράφεται ως «ομάδα εύκολη» ή «στα μέτρα της» ή «μια ακόμα από αυτές που στο Καραϊσκάκη θα λυγίσουν», ο Ολυμπιακός είναι κακός και δεν μπορεί να συγκεντρωθεί στην απαίτηση του ματς, είτε αντίπαλος είναι η Δυναμό Ζάγκρεπ, είτε η Αρούκα, είτε η Ρόζενμποργκ. Αν η ομάδα έχει επίγνωση της δυσκολίας μπορεί με ένα καλό τακτικό παιγνίδι και πολύ υποστήριξη από την εξέδρα να κερδίσει τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και τη Λίβερπουλ, ενώ έχει χάσει με κάτω τα χέρια από τη Νιουκάσλ και να παίξει σπουδαία ματς κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης και την Ατλέτικο ενώ έχει χάσει εντός έδρας από τη Λεβάντε. Σπανίως η απόδοση έχει σχέση με την ποιότητα της ομάδας, όταν μιλάμε για θριάμβους της μιας βραδιάς. Ο Ολυμπιακός έχει κερδίσει τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με βασικό τον Ολαϊτάν κι έχει κάνει ένα σπουδαίο ματς με την Τσέλσι παίζοντας με τον νεαρό τότε Μενδρινό. Εχει φέρει 3-3 με τη Ρεάλ με δεξί μπακ τον Αμπονσά, έχει κερδίσει την Ατλέτικο με γκολ του Μαζουακού που έκτοτε δεν σκόραρε ποτέ, έχει φέτος στο Γιουρόπα λιγκ πρώτο σκόρερ τον Σεμπά, που απόψε θα λείψει πολύ. Πολλές φορές μάλιστα η ομάδα έχει καταστραφεί από τις πριμαντόνες της. Ο Καρντόσο φέτος δεν μπορεί να βάλει γκολ. Κάποτε κόντρα στη Μέταλιστ και την Ρούμπιν Καζάν σκόραραν ο Φουστέρ και ο Μαρκάνο κι όχι ο Μιραλάς. Ο Μιλιβόγεβιτς πριν δυο χρόνια αποβλήθηκε κόντρα στην Ντνίπρο. Τον καιρό του Ζιοβάνι, του Καρεμπέ, του Τζόλε η ομάδα δεν μπορούσε να κερδίσει εκτός έδρας κανένα και τα κατάφερε με τον Γιέστε, τον Αμπτούν, τον Παπάζογλου και τον Κάρολ στα 40 του. Ναι, η λογική απόψε λέει ότι η Μπεσίκτας είναι φαβορί, αλλά η λογική στα ευρωπαϊκά ματς του Ολυμπιακού είναι κάτι σπάνιο. Προέχουν αρετές άλλες, όπως η πίστη, η συγκέντρωση, η δύναμη κυρίως η επίγνωση της δυσκολίας και η μεγάλη θέληση. Αυτά χρειάζονται απόψε και δυστυχώς δεν είναι τόσο δεδομένα. Υπάρχει, όμως, μια μικρή λεπτομέρεια που μπορεί να λειτουργήσει υπέρ του: φέτος καμία ομάδα από αυτές που αντιμετώπισε δεν ήρθε στο Καραϊσκάκη για να παίξει ποδόσφαιρο – η Μπεσίκτας θα το κάνει γιατί αυτό κάνει πάντα. Και ίσως του δώσει χώρους να τρέξει: να δούμε αν μπορεί να το κάνει.
Να ξεπεράσει τον εαυτό του
Ο Ολυμπιακός έχει διάφορα άσχημα προηγούμενα που πρέπει να θυμάται για να τα αποφύγει και δικά του και άλλων. Δεν πρέπει να την πατήσει όπως ο ΠΑΟΚ με τη Σάλκε πχ: δεν παίζει την πρόκρισή του στο πρώτο εικοσάλεπτο και δεν πρέπει να πιστέψει πως σε αυτό θα κριθεί το ματς. Δεν πρέπει να δείξει τον εκνευρισμό που είχε στο Καραϊσκάκη με την Οσμάνλισπορ και να μείνει συγκεντρωμένος. Κυρίως για να έχει τύχη πρέπει να κάνει το πιο καλό του ματς φέτος στην Ευρώπη. Δεν έχει κάνει πολλά καλά οπότε, δεν είναι εύκολο να ξεπεράσει τον εαυτό του. Αλλά για να έχει ελπίδες πρέπει ν ανεβάσει πολύ την απόδοσή του: το λίγο παραπάνω δεν φτάνει.
