Ο Ολυμπιακός πήρε μια ισοπαλία στο Μπακού (0-0) από την Καραμπάκ, που μπορεί στο τέλος της διαδρομής του στον όμιλο να αποδειχτεί διαβατήριο για μια συνέχεια στο UEFA Conference League. Το πράγμα είναι απλό: αν η Νάντ δεν κερδίσει τους Αζέρους την επόμενη αγωνιστική ο Ολυμπιακός με νίκη στο μεταξύ τους ματς στο Καραϊσκάκη μπορεί να την προσπεράσει. Αν η Ναντ κερδίσει, το τελευταίο μεταξύ τους ματς θα είναι αδιάφορο κι ο Ολυμπιακός θα χει πληρώσει εκείνο το γκολ στις καθυστερήσεις του μεταξύ τους παιγνιδιού με το οποίο ηττήθηκε στη Γαλλία.   Στο μεταξύ ο Μίτσελ μπορεί να νιώθει ικανοποιημένος διότι βλέπει πως μια πρόοδο υπάρχει: για πρώτη φορά φέτος σε ματς στην Ευρώπη ο Ολυμπιακός δεν δέχτηκε γκολ: έμοιαζε απίθανο να συμβεί. Από την άλλη, βλέπεις το χθεσινό ματς και καταλαβαίνεις πόσο τεράστιο υπήρξε το λάθος που έγινε με τους Αζέρους στο Καραϊσκάκη: αν ο Ολυμπιακός είχε αντιμετωπίσει εκείνο το παιγνίδι με τον κυνισμό και τη σοβαρότητα που έδειξε χθες βράδυ δεν θα είχε ηττηθεί. Και θα είχε ελπίδες ακόμα και για πρόκριση στον επόμενο γύρο του Γιουρόπα λιγκ το οποίο χθες και τυπικά αποχαιρέτησε.  

Γρήγορη προσαρμογή 

Χθες σας έγραφα ότι σημασία δεν έχει και τόσο ποιοι θα ξεκινήσουν, αλλά μετρά, ειδικά σε αυτό το ματς, λίγο περισσότερο το πως η ομάδα θα παραταχθεί. Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε στο Μπακού με το σχήμα που ο Μίτσελ είχε επιλέξει στο Καραϊσκάκη, που λειτούργησε παρά τις αρκετές αλλαγές στην ενδεκάδα. Στο 3-4-3 αυτή τη φορά οι τρεις στόπερ ήταν ο Βρσάλικο, ο Παπασταθόπουλος και ο Ντόι, δεξιά βρέθηκε ο Βρουσάι κι αριστερά ο Ρέαπτσουκ, ενώ η γραμμή της επίθεσης ήταν ολοκαίνουργια καθώς ξαναέπαιξε ο Μπιέλ, αλλά παρτενέρ του ήταν αυτή τη φορά ο Αμπου Καμαρά – και οι δυο είχαν ένα πολύ ένα ελεύθερο ρόλο πίσω από τον Ουί Τζο, που έμεινε πάλι μακριά από την περιοχή της Καραμπάκ και ήταν ακίνδυνος. Πρακτικά ο Μίτσελ κράτησε στις ίδιες θέσεις τους Κουντε και Μπουχαλάκη, σεβόμενος το τρέξιμο που έκαναν και στο Καραϊσκάκη. Οι δυο συνέχισαν να τρέχουν και χθες, γέμισαν το χώρο του γηπέδου μπροστά από την άμυνα και υποχρέωσαν την Καραμπάκ να παίζει μονοδιάστατα από το πλάι: αυτή τη φορά όχι από το χώρο του Ρέαπτσουκ, αλλά από την πλευρά του Βρουσάι. Η Καραμπάκ κράτησε πολύ τη μπάλα στην αρχή, επισκεπτόταν συχνά την περιοχή του Ολυμπιακού χάρη στις πρωτοβουλίες του Ζουμπίρ και του Κάντι, αλλά δεν είχε επικίνδυνες τελικές προσπάθειες.

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε παθητικά γιατί στο γήπεδο βρισκόταν μια ομάδα από παίκτες που δεν είχαν ξαναγωνιστεί μαζί, αλλά σύντομα προσαρμόστηκε στις ανάγκες του ματς. Στον Μίτσελ η πολιορκία δεν άρεσε, άλλαξε το σύστημα σε κάτι που έμοιαζε πιο πολύ με 4-5-1, κρατώντας ωστόσο πάντα πίσω τον Βρσάλικο και κοντά του τον Παπασταθόπουλο. Με τον Βρουσάι να ανεβαίνει ο Ολυμπιακός κέρδισε μέτρα. Ο Ντόι είχε μια κεφαλιά άουτ στο 22’, σε μια σέντρα-σουτ του Καμαρά στο 37΄η μπάλα βρήκε το δοκάρι, σε ένα σουτ του Κούντε στο 43΄ χρειάστηκε ο τερματοφύλακας Μαγκομενταλίγιεφ. Το ματς στο πρώτο ημίχρονο θύμιζε σε κάποια κομμάτια του αυτό που έγινε στο Καραϊσκάκη: ο Ολυμπιακός κάλυπτε το γήπεδο, έσβησε την επιθετικότητα της Καραμπάκ, έψαχνε μια καλή αντεπίθεση - δυστυχώς οι επιθετικές πρωτοβουλίες ήταν λιγότερες.

Αν είχε κάνει το ίδιο

Και το δεύτερο ημίχρονο έμοιαζε λίγο με αυτό του Καραϊσκάκη. Με μια στοιχειώδης διαφορά που τελικά μέτρησε: το ποιοι βγήκαν από το γήπεδο όταν έγιναν οι αλλαγές. Ο Ολυμπιακός έλεγχε το ματς ακόμα πιο εύκολα στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου και στο 60΄(ακριβώς όπως στο προηγούμενο παιγνίδι) ο Μίτσελ έκανε παρεμβάσεις. Αυτοί που μπήκαν ήταν αυτή τη φορά ο Μαρσέλο και ο Βαλμπουενά (κι όχι ο Μασούρας, όπως στο Φάληρο). Αλλά αυτός που βγήκε δεν ήταν ο Μπουχαλάκης: αυτή τη φορά η μεσαία γραμμή δεν απονευρώθηκε – όταν ο Ελληνας χαφ βγήκε κουρασμένος, το ματς είχε φτάσει στο 86ο λεπτό. Κι όταν βγήκε και ο Κούντε στο 70΄αυτή τη φορά δεν μπήκε ο Χουάνγκ, αλλά ο Εμβιλά που ήταν ξεκούραστος.

Ο Μίτσελ πήρε λίγα κι αυτή τη φορά από τους αναπληρωματικούς καθώς μόνο ο Βαλμπουενά βοήθησε τουλάχιστον στο κράτημα της μπάλας, ενώ οι αλλαγές είχαν ως αποτέλεσμα να χαθεί από το ματς και ο ορεξάτος Αμπού Καμαρά που ως φορ έμπλεξε με τα αντίπαλα στόπερ και δεν πήρε ποτέ τη μπάλα. Ο Ισπανός θα μπορούσε να κάνει κάτι άλλο κυνηγώντας το γκολ λίγο πιο πολύ: να βάλει πχ τον Μασούρα και τον Γκάρι Ροντρίγκεζ στο 60΄. Αλλά τουλάχιστον αυτή τη φορά ο Ολυμπιακός δεν έχασε τη συνοχή του γιατί αντίθετα από ό,τι έγινε στο Καραϊσκάκη οι επτά παίκτες που είχαν την ευθύνη της ανασταλτικής διαδικασίας έμειναν στις θέσεις τους. Παρά τους τραυματισμούς του Εμβιλά και του Βρσάλικο πήρε την ισοπαλία.

Πρώτη φορά πολλοί οι διακριθέντες

Φυσικά είναι λάθος να μιλάμε μόνο για το τι κάνει και τι δεν κάνει ο προπονητής του Ολυμπιακού: για να σταματήσει η κατηφόρα που είχε προκύψει μετά τις τρεις ήττες και να διαγραφεί η πιθανότητα να τελειώσει ο Ολυμπιακός με μηδέν βαθμούς την παρουσία του στον όμιλο κάνοντας μια πορεία ντροπής, χρειάστηκε να δώσουν πολλά και κάποιοι παίκτες. Ο Πασχαλάκης ήταν σταθερότατος κι έδειξε έτοιμος από καιρό: έδινε σιγουριά χωρίς να κάνει κάποια δύσκολη επέμβαση – η θέση του βασικού θα γίνει δική του. Ο Παπασταθόπουλος έκανε μετά από καιρό ένα έξοχο ματς, γιατί η άμυνα δεν ανέβηκε πολύ και γιατί ο ίδιος είχε κοντά του παίκτες. Ο Ντόι έπαιξε καλύτερα από ό,τι με τον ΟΦΗ: θέλει δουλειά αλλά μπορεί να βγει. Ο Ρέαπτσουκ υποχρέωσε την Καραμπάκ να μην παίζει από τα μέρη του. Ο Βρουσάι είχε τρεξίματα, ταλαιπωρήθηκε από τον Ζουμπίρ, αλλά πήρε και πρωτοβουλίες. Ο Μπουχαλάκης και ο Κουντε έδωσαν μάχες και είναι λάθος να μετριέται η προσφορά τους με βάση τις σωστές πάσες: οι καλύψεις τους μετράνε πιο πολύ. Κι ο Αμπουμπακάρ Καμαρά ήταν πιο χρήσιμος και πιο ζωντανός από τον Ουί Τζο – ίσως και από τον Πεπ Μπιέλ: το επισημαίνω γιατί και για αυτόν είχαν βγει επιπόλαια συμπεράσματα μετά από ελάχιστα λεπτά συμμετοχής.

Ψάχνει αθλητική φρεσκάδα

Ο Ολυμπιακός γυρίζει από το Καραμπάκ με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Αν είχε τον Μίτσελ από την αρχή της περιπέτειας σίγουρα όλα θα ήταν διαφορετικά. Ο Ισπανός γνωρίζει πως κρίνεται σε κάθε ματς. Αλλά αντίθετα από τον προκάτοχό του δεν τρέμει αυτό το γεγονός. Μάλλον το διασκεδάζει, ρισκάροντας: χθες, όταν ο Μπα τον οποίο προετοίμαζε για βασικό, του φάνηκε ανέτοιμος δεν δίστασε να στείλει στο γήπεδο τον 19χρονο Ντόι που στην Κρήτη είχε κάνει αλλαγή στο ημίχρονο! Φυσικά εξακολουθεί να τιμωρεί τον Σισέ: όσες απουσίες κι αν υπάρχουν πρέπει να του δώσει να καταλάβει ότι πρέπει να σοβαρευτεί κι αυτό δεν γίνεται απλά με συστάσεις. Κρατά επίσης εκτός του Μπόουλερ περιμένοντας την προσαρμογή του και είναι φανερό πως θα δώσει στο Μαρσέλο όσα λεπτά συμμετοχής χρειάζεται ελπίζοντας πως θα τα αξιοποιήσει.

Η δουλειά του Ισπανού είναι σύνθετη και δύσκολη: χτίζει χωρίς να του επιτρέπεται από το πρόγραμμα κάποιο στραβοπάτημα. Η νέα του αποστολή του είναι να παρουσιάσει την Δευτέρα μια ομάδα με αθλητική φρεσκάδα. Πιθανότατα δεν θα έχει τους Βρσάλικο και ΕμΒιλά: η ελπίδα με την οποία γύρισε από το Μπακού είχε κόστος. Ο ΠΑΟΚ θα παίξει τα ρέστα του και ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ περιμένουν το στραβοπάτημά του. Ο Μίτσελ ξέρει πως είναι μόνος εναντίον όλων. Πάντα έτσι ήταν…