Ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ φτάνουν να παίξουν ένα τελικό κυπέλλου χωρίς καυγάδες για την έδρα ή τα εισιτήρια, χωρίς να έχουν ανταλλάξει επιθετικές ανακοινώσεις, χωρίς προκλητικές δηλώσεις. Θα παίξουν ένα ματς, κάποιος θα κερδίσει και κάποιος θα χάσει και η σεμνή τελετή θα λάβει τέλος. Ολο αυτό ως διαδικασία θα ήταν ακόμα υποδειγματική και άξια συγχαρητηρίων, αν η ηρεμία που προέκυψε δεν είχε να κάνει πολύ με την πανδημία. Η απουσία κόσμου από τις εξέδρες είναι βασικός λόγος που φέτος τα πράγματα κύλησαν ήσυχα: με κόσμο θα γινόταν σίγουρα η γνωστή ελληνική φασαρία.  Και οι δυο ομάδες πριν το ματς αρχίσει, έδειξαν αρκετή σοβαρότητα. Δεν συμβαίνει συχνά: και πέρυσι κόσμος δεν υπήρχε και οι καυγάδες δεν έλειψαν.  Επειδή οι δυο μονομάχοι το αντιμετώπισαν ως ποδοσφαιρικό ματς (κι όχι ως ευκαιρία να γίνει μπάχαλο) γράφω κι εγώ εδώ δυο λόγια για την πιθανή έκβασή του.

Η επικίνδυνη χαλαρότητα  

Μου άρεσε πάρα πολύ μια απάντηση του Πάμπλο Γκαρσία σε μια ερώτηση που του έγινε στην τελευταία συνέντευξη Τύπο. Όταν τον ρώτησαν τι χρειάζεται το ματς είπε ότι κάθε τελικός χρειάζεται «κρύο μυαλό και ζεστή καρδιά». Εχει απόλυτο δίκιο. Ο κόουτς του ΠΑΟΚ είπε με αυτό το χαρακτηριστικό τρόπο ότι οι παίκτες του πρέπει να μείνουν συγκεντρωμένοι και προσηλωμένοι και ότι την ίδια στιγμή πρέπει να καίει το αίμα τους. Ο Ολυμπιακός έρχεται από ένα μεγάλο διάστημα αγωνιστικής χαλαρότητας: το τι σημαίνει αυτό το ξέρει κι ο ΠΑΟΚ που μόλις εξασφάλισε το ευρωπαϊκό εισιτήριο κι έπαιξε με αναπληρωματικούς έχασε δυο ματς στη σειρά. Ο Ολυμπιακός παίζει με το πόδι σηκωμένο από το γκάζι από το ματς με την ΑΕΚ και μετά. Εκτοτε έχει αποδώσει όπως ξέρει σε κάποια μεμονωμένα ημίχρονα – ένα ολόκληρο κανονικό ματς έχει καιρό να κάνει κι απόψε αυτό είναι που του χρειάζεται. Στα ζητήματα του μυαλού και της καρδιάς ο ΠΑΟΚ που πάλευε μέχρι πριν δέκα μέρες να πάρει ευρωπαϊκό εισιτήριο είναι πιο φορμαρισμένος. 

Γνωρίζονται όλοι καλά

Ο Πέδρο Μαρτίνς και ο Πάμπλο Γκαρσία είναι πολύ δύσκολο να καταφέρουν να κάνουν κάποιου είδους έκπληξη, όχι μόνο γιατί βρισκόμαστε στο τέλος της σεζόν αλλά και γιατί ο Ολυμπιακός κι ο ΠΑΟΚ έχουν αγωνιστεί τόσες φορές μεταξύ τους που γνωρίζονται πολύ καλά. Οι ομάδες έχουν αρκετές διαφορές αλλά και κάτι κοινό: μέσα στη χρονιά άλλαξαν σχήμα και διάταξη, ενώ (για διαφορετικούς για κάθε προπονητή λόγους) αυτό κανείς δεν το περίμενε. Στον Μαρτίνς τα πράγματα πήγαιναν πολύ καλά: μια αλλαγή (και μάλιστα μετά από επτά μήνες επιμονής στο ίδιο περίπου σχήμα) φαινόταν κάτι απίθανο. Ο δε Γκαρσία έμοιαζε να ενδιαφέρεται το πώς θα αλλάξει τον ΠΑΟΚ και θα τον κάνει πιο επιθετικό βάζοντας την υπογραφή του στη μετάλλαξή του περισσότερο από τα αποτελέσματα: το δικό του 4-3-3 με Τζόλη, Ζίφκοβιτς, Γουάρντα, Ελ Καντουρί και ένα φορ ήταν το πιο επιθετικό σχήμα του πρωταθλήματος. Κι όμως και οι δυο υιοθέτησαν αυτό το 3-4-3, που τόση συζήτηση έχει προκαλέσει, προχωρώντας μάλιστα και σε δύσκολες αλλαγές προσώπων στην ενδεκάδα: ο Μαρτίνς αφήνει εκτός ενδεκάδας τον Φορτούνη (και τον Βαλμπουενά) κι ο Γκαρσία θυσιάζει πολύ συχνά τον Τζιόλη κρατώντας στους τρεις της επίθεσης τον Ζίφκοβιτς, τον Γουάρντα και έναν από τους Κρμέντσικ – Σβιντέρσκι.

Απλά όλα τα ενδεχόμενα

Ολη αυτή την εβδομάδα διάβασα πολλά για τα διλλήματα του Μαρτίνς: πιστεύω πως ο Γκαρσία είχε πολύ μεγαλύτερα. Το πρόβλημα του Μαρτίνς είναι η ανετοιμότητα του Παπασταθόπουλου. Αν ο Ελληνας στόπερ δεν είναι 100% έτοιμος θα μεταφερθεί στα μετόπισθεν ο Εμβιλά και θα παίξει στη θέση του στη μεσαία γραμμή δίπλα στον Καμαρά ο Μπουχαλάκης. Οτιδήποτε συμβεί με τον Παπασταθόπουλος υπάρχει έτοιμη μια λύση γνωστή σε όλους και μια γνωστή λύση δεν προκαλεί πονοκέφαλο σε προπονητή.

Το δεύτερο, υποτίθεται σκληρό δίλλημα του Μαρτίνς, αφορά τη χρησιμοποίηση του Μπρουμα ή του Χασάν στη γραμμή της επίθεσης, όπου οι θέσεις του Ελ Αραμπί και του Μασούρα είναι βέβαιες. Στην επιλογή θα μετρήσει το αν ο Μαρτίνς πιστεύει πως ο Ολυμπιακός μπορεί να βρεθεί πίσω στο σκορ: σε αυτή την περίπτωση θα κρατήσει για κάθε ενδεχόμενο τον Αιγύπτιο στον πάγκο. Αν ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν το φοβάται, θα τον ξεκινήσει. Διότι αφενώς έχει ένα σκόρερ παραπάνω στην ενδεκάδα και αφετέρου, απόντος του Ινγκασον, θα υποχρεώσει τον Κρέσπο (που λογικά θα είναι με τον Βιερίνια και τον Βαρέλα στην αμυντική τριάδα του ΠΑΟΚ) να μείνει κοντά στον Βαρέλα. Κι αυτό θα δώσει στον Ελ Αραμπί τους χώρους δράσης που χρειάζεται.

Μπλέξιμο η ενδεκάδα

Ενώ τα πράγματα είναι απλά στον Ολυμπιακό, δεν μπορώ να πω ότι ισχύει το ίδιο και με τον ΠΑΟΚ. Ο Γκαρσία θέλει στην ενδεκάδα τον Κρέσπο και την εμπειρία του γιατί δεν έχει τον Ινγκανσον, όμως πιστεύω ότι τον προβληματίζει και το ότι στο τελευταίο ματς με τον Ολυμπιακό ο καλύτερος ήταν ο Μιχαηλίδης. Μου μοιάζει επίσης βέβαιο ότι ο Ντόουγκλας θα είναι δίπλα στον Σβαπ, αλλά δεν ξέρω τον βαθμό ετοιμότητας του Ελ Καντουρί, που έχασε πολλά ματς εξαιτίας τραυματισμού τελευταία. Σίγουρα ο προπονητής του ΠΑΟΚ θα προβληματιστεί με τη θέση του Γουάρντα (χαφ ή εξτρέμ;) αλλά και με το τι θα κάνει με τον Τζόλη: αν θέλει να χτυπήσει τον Ολυμπιακό στις πτέρυγες, όπως έκανε στα δυο ματς που έδωσε μαζί του στην Τούμπα, δεν θα είναι απλό να τον αφήσει εκτός ενδεκάδας. Και σίγουρα μεγάλο δίλλημα είναι το ποιος θα είναι ο φορ. Ο Κρμέντσικ και ο Σιμπνιέφκσι έχουν ολότελα διαφορετικά χαρακτηριστικά, αλλά και μεγάλη χρησιμότητα.

Δύσκολο και για τους δυο

Ο Γκαρσία είπε ότι ο τελικός μπορεί να έχει παράταση και πέναλτι: το βρίσκω κομμάτι δύσκολο γιατί όποιος ανοίξει το σκορ έχει μεγάλο αβαντάζ. Και οι δυο ομάδες σκοράρουν εύκολα: το εγγυόνται ο Ελ Αραμπί και ο Ζίφκοβιτς από των οποίων την απόδοση θα εξαρτηθούν πολλά. Ο Ελ Αραμπί βγαίνοντας πολύ από την περιοχή ανοίγει άμυνες διότι ο Μασούρας (κυρίως) αλλά και παίκτες όπως ο Καμαρά, ο Μπρουμα, ο Χασάν παίζουν σωστά χωρίς τη μπάλα. Ο Ζίφκοβιτς μπορεί να διαβάσει σε ποια πλευρά πονάει η αντίπαλη άμυνα και να κινηθεί ανάλογα: έχει ατομικές ενέργειες και είναι σπουδαίος εκτελεστής. Και ξέρει να δίνει στην επίθεση το σωστό πλάτος στο σετ παιγνίδι.  

Είναι βέβαιο ότι οι δυο ομάδες έχουν προετοιμαστεί πολύ για το πώς θα σταματήσουν ο μεν ΠΑΟΚ τον Ελ Αραμπί, ο δε Ολυμπιακός τον Ζίφκοβιτς. Και οι δυο ομάδες έχουν παίκτες ικανούς να ρθούν από τον πάγκο και να επιχειρήσουν ανατροπές: ο ΠΑΟΚ απέκλεισε την ΑΕΚ με γκολ παικτών που δεν ξεκίνησαν στην ενδεκάδα – στο ΟΑΚΑ σκόραρε ο Μουργκ, στην Τούμπα ο Κρμέντσικ. Και οι δυο επίσης είναι λαβωμένες στην άμυνα: θα είναι δύσκολο ειδικά σε αυτό τον τομέα να είναι άψογες. Πριν το ματς ξεκινήσει λέω ότι ο ΠΑΟΚ έχει μεγαλύτερο κίνητρο, αλλά ο Ολυμπιακός έχει όλα τα υπόλοιπα, δηλαδή μεγαλύτερη σιγουριά, πιο πολλές λύσεις, πιο πολλές φάτσες έτοιμες να κρίνουν το ματς και καλύτερα αποτελέσματα φέτος. Αλλά αν όλα αποδειχτούν ζήτημα ζεστής καρδιάς και κρύου μυαλού όπως λέει ο Γκαρσία τίποτα από τα προηγούμενα δεν μετρά. Είναι ένα ματς. Χωρίς ρεβάνς. Που καμιά φορά μπορεί να κερδίσει απλά ο πιο τυχερός ή ο πιο ψύχραιμος, μην το ξεχνάμε…