Οι τελικοί του Τσάμπιονς με αντιπάλους ομάδες από την ίδια χώρα έχουν ομοιότητες: συνήθως είναι άσχημα παιγνίδια, νευρικά και κακοπαιγμένα, τα οποία τα κερδίζει η ομάδα με την πιο βαριά ευρωπαϊκή φανέλα. Με βάση αυτό η Τσέλσι θα έπρεπε να είναι φαβορί απόψε κόντρα στη Μάντσεστερ Σίτυ που φτάνει για πρώτη φορά σε αυτό τον τελικό. Αλλά δεν είναι έτσι ακριβώς. Κυρίως γιατί στο ματς υπάρχει ο παράγοντας που λέγεται Σεπ Γκουαρντιόλα. Ο κόουτς της Σίτυ προετοιμάζει το παιγνίδι καιρό. Χρόνια ολόκληρα.
Ηταν απλά ένα κύπελλο
Εριξα μια ματιά στα πρόσφατα προηγούμενα των δυο φιναλίστ στο πρωτάθλημα και στο κύπελλο Αγγλίας και μου φάνηκε πως οι δυο ομάδες είναι σαν καιρό τώρα να παίζουν κρυφτό. Θεωρητικά το αποψινό ματς θα πρεπε να μοιάζει με τον ημιτελικό του κυπέλλου Αγγλίας – κι εκείνο ήταν ένα μονό παιγνίδι, στο οποίο παιζόταν θεωρητικά ένα τρόπαιο, αφού τότε όλοι έλεγαν πως όποιος προκριθεί το κύπελλο το κερδίζει: τελικά προκρίθηκε η Τσέλσι, που όμως έχασε τελικά το τρόπαιο από την Λέστερ. Κοιτάζοντας ωστόσο τις λεπτομέρειες εκείνου του ματς καταλαβαίνεις ότι δεν έχει σχέση με το αποψινό: όσο κι αν το κύπελλο Αγγλίας μοιάζει το μόνο κύπελλο στην Ευρώπη με μια κάποια λάμψη, οι δυο προπονητές το είχαν αντιμετωπίσει ως ένα κύπελλο και τίποτα παραπάνω – άλλωστε ούτε ο Τόμας Τούχελ, ούτε ο Γκουαρντιόλα δεν μεγάλωσαν με βρετανικές παραδόσεις. Οι συνθέσεις των δυο ομάδων σε εκείνο το ματς ήταν, όχι πειραματικές, αλλά τουλάχιστον παράξενες: δύσκολα θα δούμε απόψε στο γήπεδο από την αρχή τον Αριζαμπαλάνγκα, τον Στέφεν, τον Ζεσούς – έσω αμφιβολίες και για το αν θα ξεκινήσει ο καλός Ζιγιεχ που το είχε κρίνει. Κρυφτούλι έπαιξαν οι δυο προπονητές και στο τελευταίο ματς του πρωταθλήματος, που κι αυτό το είχε κερδίσει η Τσέλσι (2-1) στο Εντιχαντ. Ο Γκουαρντιόλα χρησιμοποίησε τους Αγκουέρο και Ζεζούς στην επίθεση κι έπαιξε κάτι σαν 3-5-2, χωρίς Ντε Μπρόιν και Γκουντογκάν. Ο νικητής Τούχελ είχε χρησιμοποιήσει τον Γκίλμπορ αντί του Ζορζίνιο και είχε αφήσει τον Τιάγκο Σίλβα να ξεκουραστεί– κι αυτός έπαιζε με τρεις κεντρικούς αμυντικούς, αλλά το κάνει σχεδόν πάντα. Πήρε το ματς και γιατί ο Αγκουέρο χτύπησε κι έχασε ένα από τα χειρότερα αλα Πανένκα πέναλτι στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
Δυο στα δυο διαφορετικά
Μια από τις πολλές εφετινές καινοτομίες του Γκουαρντιόλα είναι ότι από ένα σημείο κι έπειτα έχει δυο ομάδες: μια για το πρωτάθλημα και μια για το Τσάμπιονς λιγκ. Στο πρωτάθλημα παίζουν ο Στέρλινγκ, ο Αγκουέρο, ο Ζεσούς, ο Τόρες, ο Ακέ. Στο Τσάμπιονς λιγκ σπανίως λείπουν ο Στόουνς, ο Γκουντογκάν, ο Φόντεν, ο Μαχρέζ. Σταθεροί και στην ενδεκάδα του πρωταθλήματος είναι ο Ντίαζ, ο Ντε Μπρόιν, ο Μπερνάντο Σίλβα, ο Ρόδρι. Η Σίτυ του πρωταθλήματος παίζει σχεδόν πάντα με κανονικό (αν και πάντα κινητικό) φορ. Αυτή του Τσάμπιονς λιγκ παίζει με «ψευτοεννιάρι» τον Ντε Μπρόιν. Απόψε περιμένω τη Σίτυ του Τσάμπιονς λιγκ. Όχι μόνο γιατί είναι πιο χαμαιλεόντια ομάδα από τη Σίτυ του πρωταθλήματος (πιο ικανή δηλαδή να προσαρμοστεί σε όποιο πρόβλημα προκύψει κατά τη διάρκεια του ματς), αλλά και γιατί δεν έχει αγωνιστεί με την Τσέλσι. Ποτέ φέτος. Ο Τούχελ, που πάντα κοιτάζει τον αντίπαλο λίγο περισσότερο από τον Πεπ, αυτή την Σίτυ δεν την ξέρει καλά.
Μυστικά χωρίς ψέματα
Η Τσέλσι του Τούχελ έχει λιγότερα τακτικά μυστικά γιατί ο Γερμανός κάνει μικρότερο rotation: δεν έχει άλλωστε και τον γαλαξία των αστεριών που έχει ο Πεπ. Νομίζω ότι και η Τσέλσι που θα δούμε απόψε θα είναι η εκδοχή της ομάδας που είδαμε στο Τσάμπιονς λιγκ: ακριβώς επειδή δεν υπάρχουν προβλήματα και απουσίες της τελευταίας στιγμής λογικά θα δούμε την ομάδα που αγωνίστηκε κόντρα στην Ρεάλ. Οι τρεις μπροστά από τον Μεντί θα είναι οι πιο έμπειροι, δηλαδή ο Κρίστενσεν, ο Τιάγκο Σίλβα και ο Ρούντιγκερ. Ο ασταμάτητος Καντέ θα παίξει δίπλα στο Ζορζίνιο, ο Αθπιλικουέτα, ο Τσίλγουελ και ο Μάουντ μου μοιάζουν βέβαιοι, ο Βέρνερ θα είναι στην κορυφή της επίθεσης κι ο Πούλισιτς, ο Χάβερτς και ο Ζιγιεχ θα διεκδικήσουν μια θέση με τους δυο πρώτους να έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες και τον Τούχελ να προβληματίζεται για το πώς μπορεί να αποκλείσει ένα παίκτη που κόντρα στη Σίτυ έχει σκοράρει δυο φορές στη σειρά.
Όλα δεδομένα
Αν οι ενδεκάδες είναι λίγο (πολύ λίγο…) απρόβλεπτες όλα τα άλλα είναι δεδομένα. Η Σίτυ μπορεί να μεταβάλει το σχηματισμό της οποιαδήποτε στιγμή ανάλογα με τις ανάγκες του ματς, όχι τυχαία έχει κερδίσει με ανατροπή την Ντόρτμουντ και την Παρί. Η Τσέλσι θα παίξει 3-4-3 ως συνήθως. Η Σίτυ θα κάνει κατοχή μπάλας και η Τσέσλι θα ψάξει τις ωραίες δυναμικές της αντεπιθέσεις. Η Σίτυ θα περιμένει πολλά από τον Ντε Μπρόιν που θέλει η μπάλα να περνά από τα πόδια του σε κάθε επίθεση και η Τσέλσι ελπίζει ο Βέρνερ να είναι σε μια από εκείνες τις βραδιές που με την ταχύτητα του, μπορεί να πανικοβάλει κάθε άμυνα.
Υπνος βαθύς την προηγούμενη φορά
Ο τελικός θα κριθεί από την απόδοση των μέσων και την συγκέντρωση των αμυντικών. Μετά το κρυφτό στην Αγγλία, ήρθε η ώρα για κυνηγητό στην Ευρώπη. Ωστόσο η Μάντσεστερ Σίτυ έχει ένα αβαντάζ γιατί ο προπονητής της περίμενε αυτό το ματς χρόνια: ο Πεπ με το rotation και τη μεγαλύτερη προσοχή στο αμυντικό παιγνίδι φέτος είναι σαν να προγραμματίζει την παρουσία της ομάδας του στον τελικό καιρό τώρα. Είναι βέβαιο ότι έχει πείσει τους παίκτες του ότι παίζοντας το παιγνίδι που ξέρουν θα κερδίσουν χωρίς να χρειαστεί κάποιος να κάνει υπερβάσεις: πρέπει να κάνουν όσα ξέρουν κι αυτό αρκεί. Ο Τούχελ από την άλλη ποντάρει στο ότι εδώ που έφτασαν οι παίκτες του δεν έχουν να χάσουν τίποτα, αλλά οι δικοί του παίκτες πρέπει, πιο πολύ από το να κάνουν όσα ξέρουν, να κάνουν όσα μπορούν. Η Τσέλσι, με τις φαρμακερές αντεπιθέσεις και την καλή της άμυνα, μοιάζει φτιαγμένη για να δημιουργήσει προβλήματα σε κάθε ομάδα που θέλει να κάνει κατοχή. Αλλά για να φέρει το ματς στα μέτρα της πρέπει να προηγηθεί: θυμάμαι ίσχυαν τα ίδια πράγματα στον προ διετίας αγγλικό τελικό (Λίβερπουλ – Τότεναμ) στη Μαδρίτη. Ολοι μιλούσαν για τον Σον και το Χάρι Κέιν, αλλά όταν η Λίβερπουλ προηγήθηκε (και πολύ νωρίς) το ματς τελείωσε. Οποιοι δεν τραγουδούσαν στις εξέδρες γύρω στο 60΄είχαν κοιμηθεί.
Του χρόνου στην Αγία Πετρούπολη
Ελπίζω να δούμε ένα καλό ματς στο γεμάτο υγρασία Οπόρτο. Με πειράζει αφόρητα που δεν είμαι εκεί: ο Covid 19 μου χάλασε το σερί παρουσίας σε τελικούς. Ελπίζω σε μια τεράστια προσωπική αποζημίωση του χρόνου καθώς ένα ταξίδι στην Αγία Πετρούπολη, με ή χωρίς τελικό, είναι όνειρο. Το γράφω χωρίς να ξεχνάω ότι όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ένας κακούλης Θεός πεθαίνει από τα γέλια. Να δούμε μήπως κι απόψε ο κακούλης Θεός του ποδοσφαίρου έχει κάτι σκεφτεί για να μας εκπλήξει.
