To Σάββατο στην εφημερίδα έγραφα ότι μετά την 24η αγωνιστική του πρωταθλήματος, επειδή ο μεν Ολυμπιακός αγωνιζόταν στο Βόλο, ο δε ΠΑΟΚ με τον Αρη στο Βικελίδης, η διαφορά των δυο ήταν δύσκολο να παραμείνει η ίδια. Στο τέλος της βραδιάς το περίφημο +9 που ο Ολυμπιακός με νύχια και με δόντια υπερασπίστηκε δεν υπάρχει. Όχι όμως γιατί μίκρυνε αλλά γιατί μεγάλωσε: ο Ολυμπιακός βρίσκεται πλέον στο +11. Διότι στο Βόλο έδειξε να πιστεύει στην νίκη (και στην κατάκτηση του πρωταθλήματος…) πιο πολύ από όσο ο ΠΑΟΚ.
Εχοντας μπροστά τους μετά από καιρό δυο ματς ανάλογης δυσκολίας ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ έμοιαζαν να έχουν αντίπαλο ο ένας τον άλλο, καθώς έπρεπε να αντιμετωπίσουν και το ίδιο πρόβλημα: να διαχειριστούν δύσκολα παιγνίδια μετά από ευρωπαϊκά ματς. Τα ταξίδια στο εξωτερικό εξαιτίας των ευρωπαϊκών διοργανώσεων επέβαλαν στον Ραζβάν Λουτσέσκου και στον Πέδρο Μαρτίνς να κάνουν κάτι που δεν αγαπάνε, δηλαδή αλλαγές στις ενδεκάδες τους: και οι δυο προπονητές έμοιαζαν τον τελευταίο καιρό να έχουν καταλήξει στο ποιοι είναι οι βασικοί τους. Σε σχέση με το ματς με την Αταλάντα ο Μαρτίνς χρησιμοποίησε ως βασικούς τον Μπα, τον Μαντί Καμαρά, τον Μπουχαλάκη, τον Ελ Αραμπί και τον νεοφερμένο Καρβάλιο. Ο Λουτσέσκου στο Βικελίδης έδωσε φανέλες βασικών στους Μπίσεσβαρ, Βιερίνια, Μιχαηλίδη, Σάστρε και Ζαμπά που δεν αγωνίστηκαν στην αρχική ενδεκάδα στο ματς με τη Μίντιλαντ. Και οι δυο ομάδες μάλλον εξαιτίας των αλλαγών πέταξαν ένα ημίχρονο: στο πρώτο στο Βόλο ο Ολυμπιακός έχει ένα δοκάρι με τον Αγκιμπού και μια ευκαιρία με τον Μασούρα στην ίδια φάση, ενώ ο ΠΑΟ στο ίδιο διάστημα στο Βικελίδης έχει μια ευκαιρία με τον Ζαμπά – και οι δυο έχουν αφήσει στους αντιπάλους τους ευκαιρίες. Αλλά η διαφορά βρίσκεται σε όσα συμβαίνουν στη συνέχεια.
Διαφορετικά όλα στην επανάληψη
Ο Μαρτίνς στο Βόλο βρίσκει τρόπο να ρίξει στο ματς όλους τους διαθέσιμους κυνηγούς του: Ονιεκούρου, Βαλμπουενά, Τικίνιο και Βρουσάι μπαίνουν στο ματς – ο Τικίνιο και κυρίως ο Βαλμπουενά και είναι καθοριστικοί. Ο Λουτσέσκου λύσεις έχει λιγότερες: ο Ελ Καντουρί είναι ακόμα ανέτοιμος, ο Σίντκλεϊ μπαίνει γιατί ο Βιερίνια δεν έχει πάνω από μια ώρα στα πόδια του, ο Τσόλακ που χρησιμοποιείται αντί του Ακμπομ δεν βοηθά κι ο Κούρτιτς έδειξε όσο έπαιξε ότι η ίωση κάτι του άφησε. Και οι δυο ομάδες κάνουν το ίδιο στο τέλος του ματς: κρατάνε τη μπάλα απέναντι σε μια κλειστή άμυνα. Αλλά ο Ολυμπιακός την ξεκλειδώνει την άμυνα χάρη στον πάγκο του, ενώ ο ΠΑΟΚ τελειώνει το ματς χωρίς να απειλήσει τον Αρη και χάνει δυο βαθμούς γιατί από τους αναπληρωματικούς του δεν έχει καμία βοήθεια: αυτή η λεπτομέρεια μετράει.
Τι άλλο μετράει; Ο Βαλμπουενά. Όχι μόνο γιατί βρήκε ένα σπουδαίο γκολ. Αλλά γιατί μοιάζει να είναι στα 38 του ο παίκτης που μπορεί να κάνει τη διαφορά παίζοντας ελάχιστα – δηλαδή ο παίκτης που δεν έχει φέτος άλλη ομάδα στην Ελλάδα. Ο Γάλλος βρίσκει ένα καταπληκτικό γκολ στο 81΄ κι έχει προηγουμένως και μια ευκαιρία στο 71΄ - κυρίως όμως περνώντας στο ματς πάει τον Ολυμπιακό κάποια απαραίτητα μέτρα μπροστά. Ο Ολυμπιακός απειλεί συνεχώς με σουτ του Μαντί Καμαρά, του Σισέ, του ίδιου του Γάλλου. Την προηγούμενη Κυριακή ο Βαλμπουενά έχει χτυπήσει το κόρνερ που βοήθησε τον ΕμΒιλά να βρει το γκολ νίκης κόντρα στην ΑΕΚ. Στο ματς με το Βόλο στο Καραϊσκάκη έχει χρηστεί σκόρερ στο 90΄. Στο Αγρίνιο έχει κερδίσει το πέναλτι που έδωσε τη νίκη στον Ολυμπιακό: ο Γάλλος εμπλέκεται σε 12 βαθμούς. Κι ο Ολυμπιακός απέχει από τον ΠΑΟΚ έντεκα. Και σε όσους θέλουν να μιλάνε για λάθη του Μαρτίνς, αν ένα έχει κάνει ο Πορτογάλος αυτό είναι ότι δεν ξεκίνησε τον Βαλμπουενά στο ματς με τον Απόλλωνα στη Ριζούπολη. Το λέω γιατί όσοι το καλοκαίρι αναρωτιόμασταν γιατί ο Ολυμπιακός του ανανέωσε το συμβόλαιο ενώ οδεύει στα 38, έχουμε την απάντηση. Εχοντας αποκτήσει πολλούς κυνηγούς που θα ήταν στην ομάδα για πρώτη φορά (Ονιεκούρου, Λόπεζ, Τικίνιο, Γκάρι Ροντρίγκες) ο Μαρτίνς ήθελε να έχει τον Γάλλο: γνωρίζονται καλά. Κάτι ανάλογο έκανε κι ο Λουτσέσκου με τον Μπίσεσβαρ. Αλλά η διαφορά του Μπίσεσβαρ με τον Βαλμπουενά είναι αυτή ακριβώς που είναι και η διαφορά του Ολυμπιακού από τον ΠΑΟΚ στο πρωτάθλημα σήμερα.
Ο Αρης ήταν πιο ψυχωμένος
Τι άλλο φάνηκε αυτή την αγωνιστική; Ότι για να προσπεράσεις ένα Ολυμπιακό που περπατάει, πρέπει να τρέξεις: αν δεν το κάνεις δεν έχεις ελπίδα. Ο ΠΑΟΚ πήγε στο Βικελίδης με κεκτημένη ταχύτητα, ηθικό και τον αέρα στα πανιά του μετά από 14 ματς χωρίς ήττα εντός Ελλάδος. Αλλά ο Αρης έφτασε κοντά στο να κερδίσει κι ας μην είναι στα καλύτερα του. Είχε τις τρεις μεγαλύτερες ευκαιρίες του ματς (μια διπλή στην με Καμαρά και Εντιαγέ, ένα σουτ του Ματέο Γκαρσία που έβγαλε ο Πασχαλάκης και δυο κεφαλιές του Σάσα και του Φαμπιάνο από τη μικρή περιοχή στο δεύτερο ημίχρονο), είδε τον Καμαρά να ταλαιπωρεί την άμυνα του ΠΑΟΚ αρκετές φορές και αν δεν κέρδισε είναι γιατί δεν βρήκε (πάλι…) γκολ: έχει πετύχει όλα κι όλα δέκα στο Βικελίδης – τα πέντε με τον Παναιτωλικό και τα τρία στα ματς με την ΑΕΚ και τον ΠΑΟ κι από αυτό καταλαβαίνεις γιατί ζορίζεται να μπει στην εξάδα. Και χθες η αδυναμία του πληρώθηκε: αυτός τελικά πέταξε δυο βαθμούς.
Ο ΠΑΟΚ που είχε την υποχρέωση να κερδίσει, γνωρίζοντας τι έγινε στο Βόλο φράκαρε: ο Κουέστα κάνει την μοναδική του επέμβαση στο ματς στο 78΄, ο Μπίσεσβαρ μολονότι έχει πολύ χώρο στη διάθεσή του δεν μπορεί να βρει μια πάσα εντός περιοχής, ο Ζάμπα, ο Σουάρες, ο Ακπομ κι ο Τσόλακ δεν φτάνουν σε τελική προσπάθεια. Και στο γήπεδο είναι ο Γερμανός διαιτητής Μπρίχ που βγάζει το ματς χωρίς να ιδρώσει γιατί είναι διαιτητής τελικού Τσάμπιονς λιγκ. Αν ήταν ο Τρεϊμάνις ίσως όλα να ήταν αλλιώς.
Ο Μάνταλος και τα πολλά πρέπει
Την 24η αγωνιστική έγιναν κι άλλα πολλά. ΣΤΟ ΟΑΚΑ ο κόσμος που πήγε να δει την ΑΕΚ νομίζω θυμήθηκε πόσο καλός παίκτης είναι ο Πέτρος Μάνταλος. Ο Αργύρης Γιαννίκης βρήκε το κουράγιο και τον χρησιμοποίησε αντί του Τζούμπερ στην επανάληψη, επανασχεδιάζοντας την μπερδεμένη επίθεση της ΑΕΚ κι ο Μάνταλος έλυσε το γόρδιο δεσμό με ένα προσωπικό γκολ με κεφαλιά – στο τέλος ο Καρίμ βρήκε το 2-0 που δίνει στην ΑΕΚ ηρεμία πριν τα ντέρμπι με ΠΑΟ και ΠΑΟΚ. Η ΑΕΚ ήταν η μόνη που κέρδισε στο γκρουπ των επτά ομάδων που ακολουθούν Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ. Ο ΟΦΗ έφερε ισοπαλία με τον Ιωνικό – μου φάνηκε λίγο κουρασμένος. Ο Αστέρας έχασε με 2-0 στο Περιστέρι από μια ομάδα πιο ψυχωμένη. Κι ο ΠΑΟ πρέπει να αισθάνεται μάλλον τυχερός που αυτοί οι δυο (φυσικά κι ο Αρης, ο Βόλος κι ο ΠΑΣ) δεν κέρδισαν. Η ήττα του από τον Παναιτωλικό ήταν όμοια με όλες τις άλλες στην επαρχεία φέτος. Εκανε ένα νωθρό παιγνίδι, δέχτηκε ένα γκολ στο ξεκίνημα ενός ημιχρόνου (αυτή τη φορά του δεύτερου), δεν αντέδρασε σωστά και το χαμένο πέναλτι του Καρλίτος, που κάπως γενναιόδωρα παραχώρησε ο Σιδηρόπουλος, απλά μεγάλωσε την πίκρα.
Ακόμα δεν τελείωσε
Ο ΠΑΟ πρέπει τώρα να πάρει το ματς με την ΑΕΚ που έχει μπροστά του, αλλά αυτά το «πρέπει» δεν είναι απλό. Η Λαμία χθες έπρεπε να κερδίσει τον Απόλλωνα, έχασε και πλέον μπήκε σε περιπέτειες. Αλλωστε τα πρέπει της νίκης το έχουν κι άλλοι: ο ΟΦΗ, ο Αρης κι ο Αστέρας πχ για να μπουν στην εξάδα πρέπει να κάνουν αποτέλεσμα με τον Ολυμπιακό. Που έχοντας μπροστά του δύσκολα ματς δεν μπορεί ακόμα να σκέφτεται απονομή πρωταθλήματος. Απλά θα είναι σίγουρα πρώτος στο τέλος της κανονικής περιόδου: πράγμα που με βάση τις δυσκολίες του δεν το λες και λίγο.
