Δεν ξέρω τι θα ψηφίσουν οι αθλητικοί συντάκτες, που κάθε χρόνο αναδεικνύουν τους καλύτερους αθλητές της χρονιάς. Ομολογώ ότι απέχω από τις συγκεκριμένες ψηφοφορίες εδώ και χρόνια για να μην νιώθω το συνειδησιακό βάρος, που μου προκαλούν συχνά τα αποτελέσματά τους. Σε μια χρονιά που η αθλητική δράση δοκιμάστηκε τόσο πολύ (πολλά σπορ ουσιαστικά σταμάτησαν τον περασμένο Μάρτιο και οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο αναβλήθηκαν) δεν ξέρω αν οι συγκεκριμένες ψηφοφορίες μπορεί να έχουν αξία. Αλλά αλήθεια, έχουν κάποιο νόημα στην Ελλάδα όσο θα υπάρχει στα γήπεδα ο Γιάννης Αντετοκούνμπο; Μπορεί άλλος Έλληνας να του αμφισβητήσει την πρωτιά; Μοιάζει απίθανο. Ακόμα κι ένα Ολυμπιακό μετάλλιο ή η κατάκτηση ενός παγκόσμιου τίτλου, δύσκολα μπορεί να συγκριθούν με όσα κάνει ο Γιάννης, που βγήκε δυο φορές MVP της κανονικής περιόδου του ΝΒΑ, ενώ είναι μόλις 26 χρονών. Κι έχει υπογράψει πρόσφατα το μεγαλύτερο συμβόλαιο, που έχει παίκτης του μπάσκετ στον κόσμο. Χωρίς μάλιστα να έχει κερδίσει με τους Μπακς ένα τίτλο.

Αφησε πίσω τον Τσιτσιπά  

Αν για την ανακήρυξη του καλύτερου μετρά η αποδοχή, αυτή του Γιάννη είναι παγκόσμια. Και σταθερή. Υπάρχει επί της ουσίας μόνο ένας που θα μπορούσε να συγκριθεί μαζί του: ο Στέφανος Τσιτσιπάς, νούμερο πέντε στην παγκόσμια κατάταξη του τένις. Πέρυσι ήταν ο δικός μου εκλεκτός. Φέτος όχι.   

Θα εξηγήσω το γιατί. Δεν χωρά αμφιβολία πως κι ο Τσιτσιπάς ανήκει στην κατηγορία των σπάνιων αθλητών: διακρίνεται σε ένα σπορ στο οποίο η Ελλαδα δεν έχει καν παράδοση – ας μην το ξεχνάμε. Ο Αντετοκούνμπο κέρδισε πολλά στην Ελλάδα – αν δεν βρισκόταν και δεν μεγάλωνε στην Αθήνα, αλλά οι γονείς του έβρισκαν καταφύγιο στο Βέλγιο ή στην Αυστρία, ή στην Ελβετία είναι αμφίβολο αν ο μικρός Γιάννης θα ανακάλυπτε το μπάσκετ. Ο Τσιτσιπάς αντιθέτως, αν ήταν Γερμανός ή Αμερικάνος ή Ρώσσος, ίσως ήταν ακόμα καλύτερος. Πάντα θεωρούσα τα κατορθώματα του σχεδόν ανεξήγητα, ενώ του Αντετοκούνμπο απολύτως λογικά. Αλλά μέσα στη χρονιά που φεύγει ο Αντετοκούνμπο τον άφησε κομμάτι πίσω τον Στέφανο. Κυρίως με τη σταθερότητα του.

Ένα βηματάκι πίσω  

Από τον Τσιτσιπά έλειψε πέρυσι αυτό που όλοι οι θαυμαστές του περιμέναμε: η συμμετοχή σε ένα τελικό του Γκραν Σλαμ. Σε μια χρονιά που ο Φέντερερ έπαιξε λίγο, ο Ναδάλ είχε προβλήματα κι ο Τζόκοβιτς ταλαιπωρήθηκε ακόμα και από τον κορωνοϊό (που πίστευε πως δεν υπάρχει…), ο Τσιτσιπάς έμοιαζε να έχει μπροστά του πεδίο δόξης λαμπρόν. Ο Ντομινίκ Τιμ, που αγωνίστηκε και στον τελικό του Open της Αυστραλίας, κατέκτησε το αμερικάνικο Open. Στην Αμερική βρήκε θέση στον τελικό ο Αλεξάντερ Ζβέρεφ: παίκτες σπουδαίοι, αλλά όχι σημαντικά καλύτεροί του. Ο Τσιτσιπάς σε αυτά τα μεγάλα τουρνουά, που μπορούσε να καταφέρει πολλά, φρέναρε. Δεν μπόρεσε να διατηρήσει και τον τίτλο του στο Μάστερς του Λονδίνου: ο Μέντβέντεφ τον διαδέχτηκε. Ας ελπίσουμε τη νέα χρονιά να επιστρέψει δριμύτερος. Πέρυσι έκανε ένα βηματάκι πίσω.

Κι ο Αντετοκούνμπο; Εκανε βήματα μπροστά; Αν τον κρίναμε με βάση τα αποτελέσματα της ομάδας του, και μόνο, ίσως να λέγαμε κι όχι. Αλλά θα ήταν άδικο. Πρώτον γιατί ο Γιάννης έδειξε μια τόσο αξιοζήλευτη σταθερότητα ώστε οι Μπακς στους οποίους ανήκει, του ανανέωσαν το συμβόλαιο και τον έκαναν και πλουσιότερο: το Μιλγουόκι φωταγωγήθηκε στα χρώματα της Ελλάδας χριστουγεννιάτικα. Και δεύτερον γιατί η ομάδα του πέρυσι αποκλείστηκε χωρίς αυτόν: ένας τραυματισμός του έφερε το άδοξο φινάλε – η σημαντικότητα των αθλητών φαίνεται και από την απουσία τους.

Ενας σεμνός ωραίος άνθρωπος  

Ο Γιάννης έχει μια μεγάλη διαφορά από όλους τους κατά καιρούς σούπερ σταρ που έχουμε δει στην Ελλάδα: λατρεύει το άθλημα που υπηρετεί και δεν χάνει ευκαιρία να το δείχνει. Ολο το διάστημα που βρέθηκε στην Ελλάδα δεν έχασε παιγνίδι του Ολυμπιακού και του ΠΑΟ στην Ευρωλίγκα. Λέγαμε παλιά ότι πήγαινε στο γήπεδο για να βλέπει τον αδερφό του όταν αγωνιζόταν στον ΠΑΟ: κουταμάρες! Ο Αντετοκούνμπο ακόμα και στις εποχές του COVID 19 φορούσε τη μασκούλα του και έτρεχε να δει μπάσκετ: να χειροκροτήσει παίκτες που έβλεπε μικρός ή που έχει συμπαίκτες στην Εθνική ή που απλά θεωρεί φίλους. Ο πλουσιότερος μπασκετμπολίστας του κόσμου είναι ένας απλός μπασκετόφιλος – ένας τύπος που χαίρεται με το σπορ που τον έκανε διάσημο. Αυτό είναι κάτι που τον διαφοροποιεί λίγο από τον Τσιτσιπά π.χ. Νομίζω ότι ο Στέφανος χαίρεται λίγο παραπάνω την δημοσιότητα από την ιδιότητα: συμπεριφέρεται όλο και πιο πολύ σαν ποπ σταρ, που χαίρεται τη ζωή του, παρά σαν αθλητής. Δικαίωμά του βέβαια να κάνει αναρτήσεις για τα Χάραλοντς ή να διαφημίζει τα πάρτι του στο Μονακό. Αλλά κάτι λίγο από την σεμνότητα του Γιάννη θα πρεπε να το χει διδαχθεί. Η σεμνότητα δεν κάνει κακό. Ο Αντετοκούνμπο είναι ένας σεμνός ωραίος άνθρωπος. Κι ο πλέον ακριβοπληρωμένος παίκτης του κόσμου του μπάσκετ. Γιατί το ένα δεν εμποδίζει το άλλο. 

Ακριβώς επειδή ο Γιάννης είναι ένας σπάνιος άνθρωπος σπουδαία είναι και η γενικότερη κοινωνική του παρουσία. Ο Γιάννης πρωταγωνίστησε στις πορείες μνήμης για τον αδικοχαμένο Τζορτζ Φλόιντ: δεν κρύφτηκε μιλώντας με γενικότητες. Όποτε έρχεται στην Ελλάδα παίρνει μέρος σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, δεν ξεχνά την γειτονιά που μεγάλωσε, βοηθάει κόσμο χωρίς προβολή – εκνευρίζεται μάλιστα όταν γίνονται αναφορές στο έργο του αυτό. Δεν είναι τυχαίο ότι δέχτηκε να πρωταγωνιστήσει στο τελευταίο τηλεοπτικό σποτ, στο οποίο γίνεται έκκληση για μια συλλογική προσπάθεια για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Το κάνει μιλώντας για την αξία της άμυνας και της συνολικής προσπάθειας.

Εχει βάλει ψηλά τον πήχη  

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο θέλει να είναι ένας από όλους μας κι ας είναι εξαιρετικός. Είναι ο πιο ανθρώπινος από όλους τους σταρ του καιρού μας: ακόμα κι όσοι έχουν αληθινά μεγάλη φαντασία, αμφιβάλω αν θα μπορούσαν να φανταστούν τον Κριστιάνο Ρονάλντο ή πόσο μάλλον τον Λεμπρόν Τζέιμς, να μοιράζουν δώρα σε παιδάκια και τρόφιμα σε οικογένειες στα Σεπόλια. Η έστω στις φτωχογειτονιές της Λισσαβόνας. Η στο Μπρονξ. Ακόμα και την ανανέωση του συμβολαίου του με τους Μπακς ο Γιάννης την παρουσίασε με μια υπέροχη δήλωση: «δεν θα ήθελα να φύγω και να βλέπω παιδιά να καίνε τη φανέλα μου νοιώθοντας ότι τα πρόδωσα» είπε. Κι όποιος τον γνωρίζει ξέρει πως όλα αυτά τα λέει αυθόρμητα, χωρίς να συμβουλεύεται μάνατζερ και επικοινωνιολόγους.  

Μέσα στο 2020 ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έγινε μπαμπάς. Εχει ένα υπέροχο αγορακι με το οποίο μπορεί κανείς να τον δει να παίζει και να καμαρώνει. Είναι ένας ευτυχισμένος αθλητής, που έχει βάλει τον πήχη πάρα πολύ ψηλά. Αν κάποιος Έλληνας αθλητής μελλοντικά θέλει να του στερήσει τον τίτλο του κορυφαίου αθλητή της χρονιάς θα πρέπει να κάνει κάτι για το οποίο να μιλά όλη η ανθρωπότητα. Με το θαυμασμό που το κάνει για τον μοναδικό Greek Freak.