Δεν θυμάμαι από πότε είχαν να κερδίσουν και οι τέσσερεις πρώτοι του βαθμολογικού πίνακα της Σουπερλίγκας μας την ίδια αγωνιστική. Ισως για αυτό χιόνισε. Είδαν οι ομάδες ταυτόχρονα «άσπρη μέρα». Ας πούμε όπως κάθε Δευτέρα κάτι για τα παιγνίδια.

Εύκολο και αγχωτικό

Ένα γκολ του Τικίνιο, με σπόντα, τρία λεπτά πριν το τέλος του ματς του Ολυμπιακού με τον ΠΑΣ μετέτρεψε στους τίτλους και στα σχόλια αυτό που όλοι θα θεωρούσαν ένα «αγχωτικό» 1-0 σε «εύκολο» 2-0.  Ο Ολυμπιακός κέρδισε και κράτησε το +9 στη βαθμολογία κι όσο υπάρχει το +9 δεν θα υπάρχει μεγάλη γκρίνια αλλά λίγη απλή μουρμούρα για τις επιθετικές δυσκολίες. Αυτό το +9 είναι το αποτέλεσμά του πρωτοπόρου σε όλα του τα τελευταία ματς. Δεν υπάρχει ούτε 1-0, ούτε 0-0, ούτε 2-0. Υπάρχει για την ομάδα, τον προπονητή και την διοίκηση αυτό το +9. Που θεωρείται σπουδαίο και χρήσιμο.

Οι απέξω από τον χορό μπορούμε να λέμε πολλά: όσοι ζουν τον Ολυμπιακό και τα προβλήματα του καθημερινά έχουν κάθε λόγο κάθε φορά που αυτό το +9 παραμένει να πανηγυρίζουν. Είναι σαν ο  Ολυμπιακός να ζει δυο παράλληλες πραγματικότητες. Στη μια ζουν όσοι κατανοούν τη δυσκολία της στιγμής και κάθε φορά που βλέπουν την ομάδα να κερδίζει πιστεύουν ότι επικράτησε σε μια ακόμα μάχη. Στην άλλη ζουν όσοι δεν βλέπουν μάχες, αλλά μεγάλο κυνισμό, βαθμοθηρία, έλλειψη διάθεσης για λίγο άγιο ρίσκο ώστε να προκύψει λίγο επιθετικό ποδόσφαιρο – όσοι μουρμουράνε λένε ότι αυτό ήταν πάντα στόχος της ομάδας. Χθες κόντρα στον ΠΑΣ ο Ολυμπιακός έπαιξε κατά κάποιο τρόπο και για τα δυο του στρατόπεδα. Στο πρώτο ημίχρονο, χάρη και στο γρήγορο γκολ, έδειξε διάθεση για επιθετικό ποδόσφαιρο, πίεσε, έχασε ευκαιρίες, έλεγχε μια χαρά το ματς μετατρέποντας σε κομπάρσο του παιγνιδιού τον αντίπαλο του. Στο δεύτερο ημίχρονο θυμήθηκε τα προβλήματα του: έδειξε βαρύς, ήταν κουραστικός, έπαιζε εμφανώς για να κρατήσει το 1-0. Και βρήκε το 2-0, χάρη στο ένστικτο του Τικίνιο, τη στιγμή που το έψαχνε λιγότερο.

Αγωνιστικές εξηγήσεις

Φυσικά για όλα αυτά υπάρχουν και αγωνιστικές εξηγήσεις. Το κέφι στο ξεκίνημα οφείλεται πολύ στην παρουσία, το νεύρο και την κλάση του Βαλμπουενά που στο Καραϊσκάκη είναι προτιμότερο να ξεκινάει: ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη προσωπικότητας και ο Γάλλος για αυτό ξεχωρίζει. Όμως είναι 38 χρονών και η πτώση του στο δεύτερο ημίχρονο είναι κάτι παραπάνω από προβλέψιμη. Όταν αυτός σταματά να γεμίζει το χώρο πίσω από το φορ, ο Ολυμπιακός επιμηκύνεται, όταν λείπει και η επικινδυνότητα των ακραίων μπακ γίνεται προβλέψιμος. Χθες στο πρώτο ημίχρονο φαινόταν η θέλησή του να κερδίσει: ο Ολυμπιακός μετά από καιρό κυκλοφόρησε καλά τη μπάλα, πανικόβαλε στιγμές στιγμές την αντίπαλη άμυνα και δεν τελείωσε το ματς γιατί ο Μασούρας (που επέστρεψε στο γκολ εκμεταλλευόμενος σαν φορ περιοχής στο 3΄το λάθος του Σάλιαγκα), ο Ανδρούτσος, ο Βαλμπουενά κι ο Εμβιλά είχαν κακές επιλογές στην τελική προσπάθεια. Στο δεύτερο ημίχρονο αντιθέτως φάνηκε κυρίως η θέλησή του να μην χάσει. Όταν ο Σάλιακας (πάντα αυτός!) στέρησε στο 55΄από τον Κώστα Μανωλά το πρώτο του γκολ στην επιστροφή του στο ελληνικό πρωτάθλημα κάθε διάθεση για επίθεση πήγε στην άκρη: η κατοχή μπάλας γινόταν για να τρέξει το χρονόμετρο, οι μπακ έπαιζαν φτου ξελευτερία κάθε φορά που έπαιρναν τη μπάλα, ο Καμαρά και ο Εμβιλά δεν πάτησαν την αντίπαλη περιοχή σχεδόν ποτέ κι ο ΠΑΣ ξεθάρρεψε. Ο Μεταξάς που ξεκίνησε με τον Παντελάκη (ένα στόπερ) σε θέση φορ, που δεν είχε τον Πίρσμαν κι έχασε και τον αντικαταστάτη του Οικονομόπουλο (που έπαιζε αριστερό μπακ με δεξί πόδι), άλλαξε μεσοεπιθετικούς κι από αυτούς που μπήκαν ζήτησε τουλάχιστον να μεταφέρουν με αξιώσεις τη μπάλα μπροστά. Ο Καραχάλιος δοκίμασε δυο φορές από μακριά, αλλά όπως και η Λαμία, ο Παναθηναϊκός, ο Αρης, ο ΠΑΣ δεν έφτασε σε σοβαρή τελική προσπάθεια στο Καραϊσκάκη δεν έφτασε. Ο Πέδρο Μαρτίνς είπε ότι η ομάδα του παίζει αυτό τον καιρό μόνο για τη νίκη χωρίς να σκέφτεται τίποτα άλλο. Και δήλωσε ευχαριστημένος γιατί η καρδιά του το ξέρει πόσο δύσκολος είναι αυτός ο μήνας.

Μικρή παραγωγικότητα και άγχος  

Τη δυσκολία αυτή την είδα και στα ματς του Παναθηναϊκού με τον Ιωνικό και του Αρη με τη Λαμία. Ο Αρης έφερε για δεύτερη φορά 0-0 σε τρεις μέρες με τη Λαμία στο Βικελίδης, αλλά αυτή τη φορά ήταν η Λαμία που είχε μεγαλύτερες ευκαιρίες να κερδίσει. Ο Μάντζιος έριξε στο ματς τον Καμαρά που γύρισε την Κυριακή τα χαράματα από το Καμερούν – μιλάμε για απόγνωση. Κάποιος θα πει ότι ο Μάντζιος γενικά δεν είναι από αυτούς που αγαπάνε πολύ τα ρίσκα και ότι ο Αρης έχει για αυτό το λόγο μικρή επιθετική παραγωγή από την αρχή της σεζόν: να το δεχτώ. Όμως προβλήματα στη δημιουργία είχε και ο Παναθηναϊκός στη Νίκαια κι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί φοβιτσιάρης ή κυνικός. Ο ΠΑΟ κέρδισε και πίσω από τη νίκη θα κρύψει κι αυτός τη δυσκολία του, αλλά δυσκολία υπάρχει γιατί οι προπονήσεις δεν είναι αυτές που θα πρεπε, γιατί οι θλάσεις παραμονεύουν, γιατί οι παίκτες δεν είναι ρομπότ – που λέει και το παλιό εκείνο σποτάκι.

Ερχεται ο ΠΑΟΚ

Εύκολα κέρδισαν αυτή την αγωνιστική μόνο ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ ο πρώτος το Βόλο και η δεύτερη τον Ατρόμητο στο πάντα δύσκολο για αυτή Περιστέρι: πριν το μεταξύ τους ραντεβού στο ΟΑΚΑ την Τετάρτη για το κύπελλο μου φάνηκε ότι ο Γιαννίκης και ο Λουτσέσκου τέσταραν τις αντοχές και τη διάθεση των παικτών τους. Η ΑΕΚ έδειξε κόντρα στον Ατρόμητο να δοκιμάζει την άμυνά της. Η απουσία των δυο βασικών γκολκίπερ της (ο Στάνκοβιτς και ο Τσιντότας ήταν εκτός αποστολής και αγωνίστηκε βασικός ο νεαρός Χατζηεμμανουήλ) επέβαλε στην Ενωση να δείξει μια έξτρα προσοχή στην άμυνα πράγμα που δεν της είναι εύκολο – μολονότι εκτός έδρας τον καιρό του Γιαννίκη η ΑΕΚ αγωνίζεται κάπως καλύτερα. Χθες στην άμυνα η ΑΕΚ τα κατάφερε μια χαρά και νιώθοντας σιγουριά στα μετόπισθεν βρήκε νωρίς ένα γκολ, από ένα αμυντικό της, μάλιστα τον Γιώργο Τζαβέλα). Ετσι όλα απλοποιήθηκαν και η νίκη της Ενωσης που είχε πρωταγωνιστή τον Λιβάι Γκαρσία και σκόρερ του δεύτερου γκολ τον Τζούμπερ θα μπορούσε να είναι ευκολότερη αν ο Τρεμουλίνας που ήταν στο VAR άφηνε τον Γκορτσίλα να δώσει πέναλτι σε ανατροπή του Μάνταλου στο μισάωρο.

Τέτοια προβλήματα με τον ΠΑΟΚ οι Ελληνες διαιτητές δεν έχουν: ένα πέναλτι στο ματς του το δίνουν από υποχρέωση – είναι δεν είναι δεν έχει σημασία κι αν νομίζει ο Κλάτενμπεργκ ότι αυτό θα σταματήσει επειδή τιμώρησε σιωπηρά τον Φωτιά και τον Τζοβάρα για όσα έκαναν στο ματς με τον ΟΦΗ είναι γελασμένος. Ο ΠΑΟΚ δεν είχε ανάγκη το καθιερωμένο πέναλτι που αυτή τη φορά του έδωσε ο Παπαπέτρου για να περάσει από το Βόλο στον οποίο σε δυο ματς έβαλε οκτώ γκολ και θα μπορούσε να του βάλει δεκαπέντε. Απλά ανοίγοντας το σκορ νωρίς χάρη στην εκτέλεση του Κούρτις (που ως μόνιμος εκτελεστής πέναλτι μπορεί να γίνει πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος…), ο ΠΑΟΚ έκανε περίπατο φτάνοντας σε ένα τελικό 0-4 που ήταν έως και κολακευτικό για την ομάδα του Βόλου. Ο ΠΑΟΚ βρήκε τρία γκολ από στημένες φάσεις, είδε τον Σάστρε να σκοράρει στο ντεμπούτο του, έφτασε τις έξι σερί νίκες στο πρωτάθλημα, έχει πανεύκολο πρόγραμμα και περιμένει την Κυριακή στην Τούμπα τον Ολυμπιακό: το πρωτάθλημα είναι ανοικτό – πάντα ήταν.

Ματσάρα στο Ηράκλειο

Αν δεν είναι θεαματικό φταίει που δεν έχουμε πολλούς προπονητές σαν τον Νιόπλια και τον Αναστασίου. Το ραντεβού τους το Σάββατο μας έδωσε τη δυνατότητα να δούμε κάτι ωραίο. Η νίκη του Παναιτωλικού με 4-2 πονάει τον ΟΦη που δεν ήταν χειρότερος: έχασε γιατί ο Νέιρα αστόχησε σε ένα πέναλτι στο 81΄. Αλλά κερδισμένο βγήκε το ποδόσφαιρο κι εμείς οι πιστοί του που βλέποντας το ματς θυμηθήκαμε γιατί είναι ο βασιλιάς των σπορ. Κι αυτό για πρώτη φορά στη ζωή μου το λέω σοβαρά…