Τη μέρα που ο Ολυμπιακός έφτασε στην Βαρκελώνη η πόλη γιόρταζε τον Σαν Ζορντί, δηλαδή τον Αη Γιώργη της. Ηταν σαν να υποδέχεται τον Γιώργο Μπαρτζώκα που στο πέρασμά του από εκεί αδικήθηκε πολύ. Ο Μπαρτζώκας πήγε στην Βαρκελώνη για να κάνει το break – το χθεσινό είναι απλά το πρώτο και η απόδοση του Ολυμπιακού έδειξε πως αν χρειαστεί μπορεί να κάνει κι άλλο. Κυρίως όμως πήγε έχοντας την σιγουριά πως η ομάδα του μπορεί να κάνει τα πάντα. Να πολεμήσει, να δείξει αρετές και αντοχές, να πάρει αυτό που θέλει. Ξεπερνώντας ακόμα και λάθη που άλλη ομάδα θα την «σκότωναν»: ο Ολυμπιακός έδειξε σε όλους πως δεν έχει σκοπό να κάνει κανένα δώρο – όποιος θέλει να του στερήσει τα όνειρα πρέπει να τον κερδίσει. Αλλά αυτό αντικειμενικά είναι πολύ δύσκολο.
Τους ήξερε και τους περίμενε
Στο πρώτο ημίχρονο φάνηκε κυρίως η καλή προετοιμασία του Ολυμπιακού που έδειχνε να γνωρίζει τα πάντα για την αντίπαλό του. Ταΐζοντάς συνεχώς τον Φαλ που είχε 10 πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο ο Ολυμπιακός έλεγξε αμέσως το ματς. Η απουσία του Παπανικολάου ήταν μεγάλη αλλά ο Μπαρτζώκας είχε όχι ένα σχέδιο, αλλά πολλά για να λύσει το πρόβλημα. Με τον Πίτερ «τριάρι» και τον Σίκμα «τεσσάρι» αλλά και με γρήγορες αλλαγές στην πεντάδα (ο Γκος και ο Πετρούσεφ, αλλά κι ο Μπραζντέκις πέρασαν στο ματς σε χρόνο ρεκόρ για τα δεδομένα του Ολυμπιακού…) ο Μπαρτζώκας προσπάθησε να αιφνιδιάσει τον Γκριμάο και εν μέρει το πέτυχε. Βέβαια και η Μπαρτσελόνα έχει τις αρετές της μια από τις οποίες είναι το καλό παιγνίδι πολλών παικτών της στο «ένας εναντίον ενός». Παρά το καλό ξεκίνημα του Ολυμπιακού η Μπαρτσελόνα ολοκλήρωσε το πρώτο δεκάλεπτο σχεδόν ισόπαλη, μολονότι κυνηγούσε διαρκώς (18-19). Κυρίως χάρη στον Πάρκερ που την πήρε από το χέρι.
Ο Μπαρτζώκας φαινόταν να αναζητά σε κάθε δεκάλεπτο τον ήρωα που θα τραβήξει το σκορ στην επίθεση: στην άμυνα όλα δούλευαν ρολόι αφού ο Λαπροβίτολα και ο Σατοράνσκι δεν έδιναν το παραμικρό και ο Βέσελι είχε εγκλωβιστεί. Στο δεύτερο δεκάλεπτο εμφανίστηκε ξεκούραστος και γεμάτος ενέργεια ο Πέτρουσεφ που έβαλε τις πινελιές του χτυπώντας με κάθε τρόπο. Από τον πάγκο ήρθαν όπως προβλεπόταν κι ο Λαρεντζάκης, ο ΜακΚίσικ κι ο Ράιτ. Η Μπαρτσελόνα άπλωσε κάπως την άμυνα της για να δυσκολέψει την κυκλοφορία της μπάλας σε ένα Ολυμπιακό που στο πρώτο δεκάλεπτο απέφυγε να σουτάρει τρίποντο. Ο Γκριμαο έδωσε κι αυτός χρόνο στους αναπληρωματικούς του, αλλά έμοιαζε να τους χρησιμοποιεί μόνο για να δώσουν ανάσες στους βασικούς του κι ας υπήρξε χάρη στην δική τους παρουσία το πρώτο και μεγαλύτερο προβάδισμα των γηπεδούχων στο ματς (30-27) επτά λεπτά πριν το τέλος του ημιχρόνου. Από την ενέργεια του Γιακουμπάιτις, του ΝταΣίλβα και του ΕρνάνΓκόμεθ ο προπονητής της Μπάρτσα προτιμούσε την παρουσία των Βέσελι, Κάλινιτς, Λαπροβίτολα και Πάρκερ. Αυτοί επέστρεψαν αμέσως, αλλά ο Ολυμπιακός του ήξερε και τους περίμενε. Απέναντι σε αυτούς έπαιζε καλύτερη άμυνα και κατά συνέπεια άρχισε και να ψάχνει και σουτ. Δυο τρίποντα του Κάναν εκτόξευσαν την διαφορά στο +10 και βοήθησαν τον Ολυμπιακό να κλείσει το ημίχρονο με ένα +9 (35-44). Που αν σκεφτεί κανείς ότι η Μπάρτσα είχε πετύχει μόλις 17 πόντους στο δεκάλεπτο μόνο μικρό δεν ήταν.
Ο άσος από το μανίκι
Ο κόουτς του Ολυμπιακού είχε από πριν καταλήξει στο ό,τι η στρατηγική του ήταν να πάρει κάτι από όλους. Παίζοντας με 12 παίκτες τον ενδιέφερε να κρατήσει την σκληρή άμυνα της ομάδας μέχρι το τέλος και να έχει απαντήσεις στην πίεση των γηπεδούχων που στο δεύτερο ημίχρονο θα γινόταν μεγαλύτερη. Στο δεύτερο ημίχρονο η απουσία του Παπανικολάου και η ανάγκη της καλύτερης δυνατής διαχείρισης της μπάλας οδήγησαν σε πεντάδες με τρία γκαρντ με τους Γκος, ΜακΚίσικ και Κάναν να παίζουν πιο πολύ και να παίρνουν και περισσότερες επιθετικές πρωτοβουλίες. Στο τρίτο δεκάλεπτο οι στοχευμένες άμυνες στους Σατοράνσκι, Λαπροβίτολα έφεραν κλεψίματα και παιγνίδι στο ανοιχτό γήπεδο κι ο Ολυμπιακός ξέφυγε κι άλλο: ο Γκος και ο ΜακΚίσικ ανέβασαν την διαφορά στο +12 παρά την απουσία στην επίθεση του Γουόκαπ και του Πίτερς που είχε προβλήματα ως «τριάρι» με τους ημίψηλους της Μπάρτσα. Φαινόταν ότι το παιγνίδι είναι πολύ απλό καθώς ο Ολυμπιακός έσπαγε τα πικ εν ρόλ της Μπάρτσα και την ίδια στιγμή, μη επιτρέποντάς της να σουτάρει, την οδηγούσε σε προσπάθειες κοντά στο καλάθι εκεί που είναι δυνατός. Αλλά οι γηπεδούχοι δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη.
Παίκτες όπως ο Λαπροβίτολα, ο Ρούμπιο, ο Πάρκερ δεν θα παραδίνονταν χωρίς να παλέψουν. Το μπάσκετ έχει κι άλλα πράγματα εκτός από διάβασμα τις αντίπαλης άμυνας και έλεγχο του ρυθμού: αν πχ σουτάρεις καλά, μπορείς να βρεις αντίδοτο απέναντι και στην σκληρότερη άμυνα. Ο Γκριμάο έψαχνε σε όλο το ματς την κατάλληλη πεντάδα και φάνηκε να την βρίσκει στο τέταρτο δεκάλεπτο. Η Μπαρτσελόνα σταμάτησε την τροφοδοσία των ψηλών του Ολυμπιακού, βρήκε σουτ με τον Ρούμπιο κι έφτασε δυο φορές πολύ κοντά στο να φέρει το ματς στα ίσια. Επτά λεπτά πριν το τέλος ο ΕρνάνΓκόμεθ έριξε την διαφορά τους τρεις (58-61) και τρία λεπτά αργότερα, το μοναδικό τρίποντο του Λαπροβίτολα στο ματς, έφερε τους γηπεδούχους σε απόσταση αναπνοής (67-69). Και στις δυο περιπτώσεις είχε τις απαντήσεις ο Κάναν: με πέντε συνεχόμενους πήγε το ματς στο 58-66 και με ένα τρίποντο μαχαιριά ξεκόλλησε τον Ολυμπιακό στην τελική ευθεία (67-72). Κυρίως όμως τις απαντήσεις τις είχε ο Μπαρτζώκας που σαν χαρτοπαίκτης τράβηξε τον άσσο για να κλείσει το καρέ του τέλους: ο Νικόλα Μιλουτίνοφ, ακόμα ανέτοιμος αλλά πάντα επιβλητικός, μπήκε στο ματς για να κάνει τρία χρήσιμα πράγματα που σκότωσαν την Μπάρτσα. Ένα καλάθι και φάουλ από ασίστ του Πίτερς, δυο ριμπάουντ στην άμυνα και δυο φάουλ στον ΕρνάνΓκόμεθ απλοποίησαν τις διαδικασίες την στιγμή που πολλά είχαν αρχίσει να γίνονται περίπλοκα. Ένα τεράστιο λάθος του Γουόκαπ ένα ακριβώς λεπτό πριν το φινάλε υπενθύμισε ότι τα μεγάλα λάθη τα κάνουν όσοι δεν κρύβονται: ο Ρούμπιο του πήρε την μπάλα κι ένα εσκεμμένο φάουλ, αλλά ο Ολυμπιακός έπαιζε άμυνα με τόση συγκέντρωση που οι γηπεδούχοι απλά έβαλαν δυο βολές και δεν πήραν τίποτα άλλο. Ο Λαρεντζάκης έγραψε τον επίλογο αντικαθιστώντας στη γραμμή των βολών τον τραυματία Πετρούσεφ – ο Σέρβος βγήκε υποβασταζόμενος κι αυτό ήταν το μόνο δυσάρεστο νέο της βραδιάς.
Με υπογραφή του κόουτς
Οι Καταλανοί έκαναν το γήπεδο να μοιάζει με έδρα πραγματική, ζητούσαν από τους διαιτητές τα πάντα και τα αντίθετά τους, υποστήριξαν την ομάδα τους πολύ. Αλλά δεν νομίζω πως υπάρχει ομάδα στην Ευρώπη που μπορεί να κερδίσει τον Ολυμπιακό με μόλις 7 τρίποντα – η δε Μπαρτσελόνα είναι αδύνατον να το κάνει με τον Βέσελι να έχει μόνο 3 εύστοχες βολές και μηδέν σε όλα τα άλλα. Ο Ολυμπιακός κέρδισε δίνοντας την εντύπωση πως μπορεί να παίξει αν χρειαστεί ακόμα καλύτερα επιβεβαιώνοντας ότι όλα είναι στο χέρι του. Δεν έχει ακόμα προκριθεί αλλά έκανε το μεγάλο βήμα. Με πολλούς αφανείς ήρωες και ένα και μόνο ηγέτη: τον προπονητή του.
