Το δημοσίευμα του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» ήταν άκρως τεκμηριωμένο, όπως συμβαίνει συνήθως με όλα τα δημοσιεύματα της εν λόγω ιστοσελίδας, που αποτελεί συνέχεια του σοβαρότατου οικονομικού περιοδικού. Τι έλεγε το δημοσίευμα; Πως αυτό το τέλος της εβδομάδας, σε ό,τι αφορά τα αεροπορικά ταξίδια, έχουμε αύξηση των κρατήσεων γεγονός που οφείλεται αποκλειστικά στην ύπαρξη της Εθνικής γιορτής της 28ης Οκτωβρίου. Μάλιστα, όπως αναφέρει το δημοσίευμα, οι ίδιοι Έλληνες (όχι προφανώς όλοι) που πέρυσι προτιμούσαν το εσωτερικό της χώρας για μια φθινοπωρινή απόδραση, φέτος δείχνουν εμπράκτως όρεξη για ταξίδια στο εξωτερικό με προορισμούς χώρες και πόλεις της Βόρειας Ευρώπης. Όπως κάθε καλό δημοσίευμα υπάρχουν σε αυτό και συγκεκριμένα στοιχεία: «Οι πληρότητες στο δίκτυο του εξωτερικού από τη βάση της AEGEAN στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη κινούνται μεταξύ 76% – 80%, ανάλογα τον προορισμό, ενώ η κορύφωση αναμένεται το τετραήμερο 25-29 Οκτωβρίου» υπογραμμίζεται χαρακτηριστικά. Η μεγάλη έκπληξη δεν έχει να κάνει μόνο με την πληρότητα, αλλά και με το ίδιο το ταξίδι. Αυτή τη φορά όσοι αποφάσισαν να ταξιδέψουν, αντί να προτιμήσουν προορισμούς όπως το Λονδίνο, το Παρίσι, η Ρώμη ή η Βενετία όπως συνήθως, διάλεξαν «πόλεις εκπλήξεις» που όμως θεωρούνται πιο προσιτές οικονομικά. Ετσι στην κορυφή των επιλογών των Ελλήνων βρίσκεται η πρωτεύουσα της Εσθονίας, το Ταλίν, ενώ πάντα σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία πολύ ψηλά (ως «τοπ προορισμός» αναφέρεται χαρακτηριστικά) βρίσκεται η Γερμανία με τέσσερις πόλεις να βρίσκονται στις πρώτες δώδεκα θέσεις: η Κολωνία, το Αμβούργο, το Ανόβερο και το Βερολίνο ξεχωρίζουν στη σχετική λίστα της AEGEAN. Εντυπωσιακό, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια, είναι ότι οι κρατήσεις είναι ίδιες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, μολονότι λόγω της γιορτής του Αγίου Δημητρίου η συμπρωτεύουσα έχει μια μέρα αργίας παραπάνω. Φαίνεται πως αυτό είναι μια λεπτομέρεια που δεν έχει σημασία: σημασία έχει πως όταν πλησιάζει η Εθνική Επέτειος ένα καμπανάκι συναγερμού χτυπά στις καρδιές των Ελλήνων που αγαπούν τα ταξίδια - «Ζήτω η Ελλάδα, Ζήτω η Εθνική γιορτή, Zήτω το Οχι και φύγαμε για Γερμανία». Είναι λόγος ότι τα παιδιά δεν έχουν σχολείο; Δεν το πιστεύω.
Δεν κρύβω πως και η επιλογή του Τάλιν και η επιλογή των γερμανικών πόλεων μου προκάλεσε ένα κάποιο προβληματισμό. Το να αποφασίσεις να πας εκδρομή στη Γερμανία το τριήμερο της 28ης Οκτωβρίου δείχνει ότι μετά από δεκαετίες δικαιώνεται ο Δήμος Σταρένιος που ως γερολαδάς έλεγε την αμίμητη ατάκα «οι Γερμανοί είναι φίλοι μας». Η αλήθεια είναι πως πέρασαν χρόνια πολλά και πως υπάρχουν πάνω από τρεις γενιές που δεν έχουν μνήμη του πολέμου – πόσο μάλλον των γερμανικών θηριωδιών. Αμφιβάλω πολύ αν οι Ελληνες θα έκαναν μια τέτοια επιλογή τη δεκαετία του 70 πχ. Ολο και κάποιος παππούς ή κάποια γιαγιά θα βρισκόταν για να τους πει να πάνε κάποια άλλη φορά: σήμερα δεν περνά από το μυαλό κανενός η σκέψη ότι η Εθνική γιορτή είναι μνημόσυνο. Για όλους η 28η Οκτωβρίου είναι απλά ένα «λατρεμένο τριήμερο»: είναι μάλιστα τριήμερο ακόμα κι όταν όπως φέτος η μέρα του εορτασμού πέφτει Σάββατο! Δεν έχει καμία σημασία το πότε ακριβώς γιορτάζεται: σημασία έχει τι είδους αντανακλαστικά κινητοποιεί. Ο Ελληνας κυκλώνει την μέρα στο ημερολόγιο ως ορόσημο απόδρασης. Το αν και πόσες μέρες αργίας έχει δεν τον απασχολεί: νοιώθει την ανάγκη πως αφού ήρθε η 28η Οκτωβρίου πρέπει να φύγει. Κι επειδή το Λονδίνο και το Παρίσι τα βαρέθηκε ψάχνει προορισμούς: η Γερμανία του φαίνεται στα μέτρα του και ενδιαφέρουσα. Όπως άλλωστε και το Τάλιν – το νούμερο ένα στην λίστα των προτιμήσεων.
Ξέρετε πόση ώρα χρειάζεται για να πάει κανείς στο Τάλιν; Η απευθείας πτήση (προσοχή μόνο η πτήση) είναι πάνω από τρεισήμισι ώρες. Πρακτικά χρειάζεσαι μισή μέρα για να πας και μισή μέρα για να γυρίσεις. Αν είσαι τυχερός να βρεις πτήση απευθείας: αν χρειαστεί να αλλάξεις πτήση (στη Βουδαπέστη ή στην Φρανκφούρτη) μπορεί να χρειαστείς και δέκα ώρες! Γιατί ο προορισμός είναι τόσο δημοφιλής ενώ στην πραγματικότητα σε τρεις μέρες είναι ζήτημα αν θα μείνεις εκεί 48 ώρες; Ο λόγος είναι απλός: γιατί το Τάλιν είναι φθηνό. Αν κλείσεις νωρίς δωμάτιο σε ένα από τα επτά πεντάστερα ξενοδοχεία της πόλης μπορεί να πληρώσεις για τρεις μέρες 200 ευρώ. Το Τάλιν μπορεί να σου δώσει την δυνατότητα για ένα διήμερο – ας πούμε – πολυτέλειας ενώ στην Ελλάδα γίνονται παρελάσεις. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τις πόλεις της Γερμανίας. Εντάξει τα πεντάστερα ξενοδοχεία σε αυτές είναι ακριβά, αλλά σε αυτή την περίπτωση το βασικό είναι ότι μπορεί να βρεις φθηνότερες λύσεις διαμονής χάρη στο air B en B. Μπορεί με λίγα χρήματα να ζήσεις σαν Γερμανός για τρεις μέρες: να πιείς τις μπύρες σου, να κάνεις τις βόλτες σου, να βγάλεις φωτογραφίες για το Instagram και να πάρεις δεκάδες «καρδούλες» από όλους αυτούς που έμειναν πίσω και παρακολουθούν πάλι το «Νησί των Γενναίων». Κι όταν θα γυρίσεις θα έχεις σε όλους να πεις πόσο οργανωμένη χώρα είναι η Γερμανία και πόσο ωραία πέρασες – δεν το λες και λίγο.
Ογδονταένα χρόνια μετά τον πρώτο εορτασμό του λαϊκού ξεσηκωμού που προκάλεσε το «Όχι», η Εθνική επέτειος είναι για κάποιους Έλληνες μια απλή ευκαιρία για απόδραση – κάτι σαν το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος ή αυτό της Καθαρής Δευτέρας πχ. Καλά κάνουν όλοι όσοι το βλέπουν έτσι: δεν τους κατηγορώ. Ο κόσμος προχωρά κι αλλάζει, οι άνθρωποι προσαρμόζονται, δίνουν άλλο περιεχόμενο ακόμα και στις μέρες που δεν είναι ίδιες με όλες τις άλλες. Βέβαια σε κάθε περίπτωση στο μυαλό μου πάντα τριγυρνά εκείνο το τετράστιχο του Ντίνου Χριστιανόπουλου που λέει «καημένε Μακρυγιάννη, να ξερες γιατί το τσάκισες το χέρι σου κτλ κτλ». Θα μπορούσε να έχει γραφτεί, όχι για τον Μακρυγιάννη, και για του Δαβάκη τα παλικάρια, ή για εκείνο τον χαμένο ανθυπολοχαγό του αλβανικού μετώπου. Δύσκολα όλοι αυτοί θα πήγαιναν τριήμερο στη Γερμανία για διακοπές: αν πήγαιναν εκεί αιχμάλωτοι πολέμου θα ήταν. Αλλά είπαμε: όλοι πια είμαστε φίλοι μεταξύ μας και κάποια στιγμή όλοι θα πάμε και για dolce vita στο Τάλιν…
(Βημαγκαζίνο, Οκτώβριος του 2023)
