Η τρίτη πράξη της παράστασης που βλέπουμε στα τελικά του πρωταθλήματος μπάσκετ με πρωταγωνιστές τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟ ήταν η πρώτη χωρίς σασπένς: ο γηπεδούχος Ολυμπιακός κέρδισε με 75-52 πιο εύκολα κι από όσο δείχνει το τελικό σκορ. Ο ΠΑΟ είχε μια επιστροφή στο πρώτο δεκάλεπτο, όταν το έκλεισε προηγούμενος μολονότι είχε βρεθεί πίσω στο σκορ με 7 πόντους, αλλά δέχτηκε ένα σερί 15-2 στο δεύτερο δεκάλεπτο ενορχηστρωμένο από τον Σλούκα που επέστρεψε και τον ΜακΚίσικ που ξαφνικά ενεφανίσθη και στην πραγματικότητα δεν συνήρθε ποτέ από το σκληρό χτύπημα. Έκανε μια προσπάθεια να μείνει ζωντανός χάρη σε πρωτοβουλίες του Πάρις Λι κυρίως, που μάζεψε την διαφορά στο τέλος του δεύτερου δεκαλέπτου, αλλά στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου ο Ολυμπιακός ταΐζοντας σωστά τον Φαλ και παίρνοντας πολλά στην επίθεση ακόμα και από τον Γουόκαπ, του ξανάφυγε και μετέτρεψε το ματς σε τυπική διαδικασία. Αλλά το ωραίο στην σειρά αυτή είναι ότι όταν αποστασιοποιείσαι και βλέπεις τα πράγματα ψύχραιμα, προκύπτουν ακόμα και μετά από ένα διαδικαστικό ματς σαν το χθεσινό, μόνο απορίες που θα απαντηθούν προσεχώς: για μένα η μόνη βεβαιότητα είναι πως όλα είναι ανοιχτά διότι ο Ολυμπιακός είναι μεν καλύτερη ομάδα, πλην όμως στην ημερήσια διάταξη υπάρχουν για αυτόν πιο πολλές δυσκολίες από όσες έχει ο κατώτερος ποιοτικά αλλά λιγότερο στρεσαρισμένος ΠΑΟ.
Ο Ολυμπιακός έδωσε χθες το τελευταίο του εύκολο ματς. Την Πέμπτη θα πάει στο ΟΑΚΑ για να δώσει ένα παιγνίδι πιο δύσκολο πιστεύω από το προηγούμενο που έχασε στο ίδιο γήπεδο. Αν το χάσει θα πρέπει να κερδίσει τον ΠΑΟ και το πρωτάθλημα στο άδειο ΣΕΦ (αν δεν αλλάξει η ποινή στην έφεση, πράγμα που δεν γνωρίζω αν μπορεί να συμβεί). Ο ΠΑΟ έχει την δύσκολη αποστολή να κάνει δυο σερί νίκες για να βγει πρωταθλητής – βλέποντας την χθεσινή του εικόνα είναι δύσκολο να το φανταστείς, αλλά αν πάρει το ματς της Πέμπτης στο ΟΑΚΑ θα γυρίσει την άλλη Κυριακή στο ΣΕΦ για να διεκδικήσει ένα πρωτάθλημα σε ένα άδειο γήπεδο, πράγμα που αποτελεί την πιο ευνοϊκή συνθήκη φινάλε πρωταθλήματος, που θα μπορούσε να περιμένει σε μια τέτοια σεζόν. Όμως ας αφήσουμε τις υποθέσεις κι ας μιλήσουμε για απορίες.
Απάντηση από πολλούς
Ήταν απάντηση του Ολυμπιακού (πρώτα από όλα στον εαυτό του) το χθεσινό ματς μετά τις δυο μέτριες πρώτες εμφανίσεις του στα τελικά ή ο πρωταθλητής κέρδισε εύκολα διότι ο ΠΑΟ στοχευμένα παράτησε το ματς ενόψει τις συνέχειας; Δεν είμαι βέβαιος για τίποτα αλλά νομίζω πως κάπου ισχύουν και τα δυο. Από την πλευρά των παικτών του Ολυμπιακού είδα πολλά που δεν τα είχα δει στα προηγούμενα ματς. Ο Λαρεντζάκης και ο ΜακΚίσικ είχαν αυτή τη φορά μια ουσιαστική προσφορά και στην άμυνα αλλά και στην επίθεση. Ο Αμερικάνος είχε 11 πόντους (ξεκινώντας με ένα εύστοχο τρίποντο πράγμα σπάνιο στη βραδιά του Ολυμπιακού), ο δε Λαρεντζάκης 6 πόντους όλους από κλεψίματα! Ο Σλούκας που ενορχήστρωσε το σερί της αντίδρασης στο δεύτερο δεκάλεπτο έψαχνε στο τέλος σουτ για να πάρει επιθετικά μπροστά. Ο Πίτερς είχε τουλάχιστον μια κάποια αμυντική συνέπεια – στα προηγούμενα ματς δεν είχε ούτε αυτό. Ο Φαλ και ο Γουόκαπ είναι οι σταθερότεροι παίκτες του Ολυμπιακού στη σειρά, αλλά για την ώρα ο παίκτης που σημάδεψε τις δυο νίκες του Ολυμπιακού στο ΣΕΦ είναι ο Λούντζης, οι πόντοι του και οι άμυνές του: χθες έβαλε 9 με 3/3 δίποντα και 1/2 τρίποντα, αν τους είχε και στο ΟΑΚΑ θα είχε λήξει η σειρά, αλλά αυτό δείχνει πόσο ανάγκη έχει ο κατά τα άλλα μέσα στη χρονιά παραγωγικότατος Ολυμπιακός τώρα στο τέλος της να βρει πόντους. Χθες σκόραραν και οι δέκα παίκτες που ο Μπαρτζώκας χρησιμοποίησε κι ο Ολυμπιακός δεν έφτασε τους 80 πόντους! Είναι καλό αυτό; Να, μια άλλη απορία.
Τι γίνεται με τους τραυματισμούς
Μια τρίτη απορία είναι τι γίνεται με τους τραυματισμούς. Χθες ο Παπανικολάου έπαιξε όλα κι όλα 10 λεπτά και είναι ο τρίτος στη σειρά που απέκτησε πρόβλημα – προηγήθηκαν ο Μπλακ και ο Βεζένκοφ. Είναι τυχαίο; Αν ναι, δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί κανείς να πει: ο Μπαρτζώκας δεν μου φαίνεται και ιδιαιτέρως θρήσκος για να ζητήσει ένα ευχέλαιο. Αν δεν είναι τυχαίο, και οι τραυματισμοί οφείλονται στην επιβάρυνση των παικτών από τα πολλά ματς μεγάλης έντασης μέσα στην σεζόν, τότε τα άλλα δυο (;) ματς που απομένουν κουβαλάνε μεγάλη επικινδυνότητα καθώς βλέπουμε να χάνεται μέχρι τώρα ένας παίκτης σε κάθε παιγνίδι!
Το τι θα συμβεί με τον Παπ κάνει το επόμενο ματς μυστήριο. Η λύση με τον Βεζένκοφ στο «τρία» και τον Πίτερς στο «τέσσερα» δεν φάνηκε ιδιαίτερα λειτουργική. Βέβαια η μεγάλη απορία είναι πόσο καλύτερος μπορεί να είναι ο Βεζένκοφ την Πέμπτη. Διότι χθες ήταν ηρωϊκός και προσηλωμένος, αλλά με ελάχιστη επιθετική προσφορά: έφτασε στους 7 πόντους με ένα τρίποντο που μπαίνει μια φορά το χρόνο. Με τον Βεζένκοφ σε φάση ανάλογης δυσκολίας και τον Παπ επίσης με πρόβλημα, οι 70 πόντοι θα αποτελούν για τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ κατόρθωμα. Και όταν η επιθετική παραγωγή του πρωταθλητή είναι μικρή, τόσο μεγαλώνουν τα όνειρα του επιθετικά νωθρού ΠΑΟ, που χθες θα μπορούσε να μείνει και κάτι από τους 50 πόντους! Είναι οξύμωρο, αλλά είναι αλήθεια: αν ο ΠΑΟ ελπίζει είναι γιατί ρεαλιστικά μπορεί να περιμένει ένα φρακάρισμα της επίθεσης του Ολυμπιακού που χθες κέρδισε δια περιπάτου μεν, πλην όμως χωρίς επιθετικά να ξεμπλοκαριστεί. Το 18% στο τρίποντο πχ προκαλεί προβληματισμούς. Που βέβαια υπάρχουν εδώ και μήνες.
Ηθελε μόνο αυτό;
Μιλώντας για απορίες μια απορία είναι φυσικά ολόκληρος ο ΠΑΟ. Η χθεσινή του εμφάνιση προφανώς και δεν είναι ενδεικτική: ο Σερέλης άφησε το ματς παίζοντας στο τέταρτο δεκάλεπτο με πεντάδες πειραματικές. Δεν ξέρω αν το πράγμα ήταν προγραμματισμένο (αν πχ ο κόουτς του ΠΑΟ είχε αποφασίσει αν ο Ολυμπιακός ξεφύγει να τον αφήσει να κερδίσει άνετα για να τον ξανακοιμήσει) ή αν προέκυψε λόγω απογοήτευσης, αλλά έγινε. Όπως και να χει η γενικότερη συμπεριφορά του ΠΑΟ στο ΣΕΦ ήταν σχεδόν ακατανόητη. Τι νόημα έχει να κλωτσάς και να σπας τα διχωριστικά στα αποδυτήρια και να παρατάς το ματς; Και δεν είναι λίγο επικίνδυνο πριν από το τέταρτο και κρισιμότερο ίσως ματς της σειράς να φορτώνεις σε παίκτες μια «ήττα-συντριβή»; Μπορεί οι παίκτες στο ΟΑΚΑ να αντιδράσουν. Αλλά μπορεί στο ΟΑΚΑ στην πρώτη δυσκολία να τα παρατήσουν κιόλας: είναι κακό μια ομάδα να κουβαλάει στο κεφάλι της άσχημα προηγούμενα και το χθεσινό ματς ήταν για τον ΠΑΟ ακριβώς αυτό. Τώρα αν ο Σερέλης ή όποιος άλλος έχει τον τρόπο να κάνει τους παίκτες του ΠΑΟ να ξεχάσουν το χθεσινό παιγνίδι, ενώ θα έχουν μπροστά τους τον ίδιο αντίπαλο θα τους πω πρώτος εγώ μπράβο. Για την ώρα λέω πως μια παράδοση άνευ όρων μετά την πρώτη νίκη του ΠΑΟ επί του Ολυμπιακού μετά από 14 ματς δημιουργεί την υποψία πως ο Παναθηναϊκός το μόνο που ήθελε ήταν με κάποιο τρόπο να σταματήσει το κακό του σερί. Θεμιτός στόχος, αλλά μικρός. Ελάχιστος.
Τέλος έχω και μια άλλη απορία. Ακουσα στο τέλος τον Μπαρτζώκα να λέει πως του αρέσουν οι συνθήκες στην Ευρωλίγκα (κι αυτές στα γήπεδα της Δυτικής Ευρώπης γενικότερα) όπου «τα παιχνίδια παίζονται και τα κερδίζει ο καλύτερος, δεν γίνεται πόλεμος ανακοινώσεων και πόλεμος προπαγάνδας, πίεση στους διαιτητές και στοχοποίηση ανθρώπων κτλ κτλ». Κι εμένα αυτά μου αρέσουν. Δεν θεωρώ επίσης τυχαίο ότι ο Ολυμπιακός έκανε χθες την πιο εύκολη νίκη του σε ένα γήπεδο ήσυχο σχετικά, στο οποίο δεν υπήρξαν επιτροπές υποδοχής και αθλιότητες που μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα να παίξει ο Ολυμπιακός χωρίς τον κόσμο του σε ένα πιθανό πέμπτο ματς. Και η απορία μου είναι ακριβώς αυτή. Αφού ο κόουτς αγαπάει αυτές τις συνθήκες, γιατί δεν ζητά να ισχύουν τουλάχιστον στο ΣΕΦ; Θα ήταν ένα βήμα μπροστά. Ασε που αν το ΣΕΦ ήταν δεδομένα ασφυκτικά γεμάτο στο πέμπτο ματς οι πιθανότητες του Ολυμπιακού για κατάκτηση του πρωταθλήματος μετά την χθεσινή του νίκη θα ήταν τεράστιες. Ενώ τώρα είναι απλά πολλές.
