Ο Μπακασέτας εκτέλεσε κατάκοπος το πρώτο πέναλτι τη Εθνικής μας ομάδας στην βασανιστική διαδικασία του τέλους του ματς με την Γεωργία. Δεν ήταν μια κακή εκτέλεση, αλλά ο Γεωργιανός τερματοφύλακας Μαμαρντασβίλι έδειξε γιατί είναι σπεσιαλίστας και σχεδόν μπλόκαρε χαμηλά την μπάλα. Ο Γιακουμάκης που εκτέλεσε το πέμπτο σημάδεψε την γωνία: η μπάλα έφυγε άουτ. Οι Γεωργιανοί είχαν προπονηθεί στα πέναλτι: ο προπονητής τους Γουίλι Σανιόλ είχε πει μια μέρα πριν ότι δεν έχει πρόβλημα να υπάρξουν αυτά ως επίλογος. Ο Κβερβεσκίλι, που χτύπησε το τελευταίο, ήταν πολύ ψύχραιμος σημαδεύοντας την γωνία: η Γεωργία προκρίθηκε με 4-2. Αλλά το πρόβλημα της Εθνικής μας δεν ήταν τα πέναλτι: ήταν ότι έπρεπε να φροντίσει να μην κριθούν όλα σε αυτά.  

Όλα όπως τα περίμενε

Ο Γουστάβο Πογέτ δεν άλλαξε κάτι στην ενδεκάδα της ομάδας σε σχέση με το ματς με το Καζακστάν, ενώ οι Γεωργιανοί είχαν πίσω τον Κβαρατσχέλια τον οποίο έψαχναν σε κάθε περίπτωση: οι γηπεδούχοι σε γενικές γραμμές έκαναν αυτό που η Εθνική μας περίμενε κι αυτό μάλλον μεγαλώνει την πίκρα του αποκλεισμού. Η Εθνική μας δεν αιφνιδιάστηκε, δεν τρόμαξε από την ατμόσφαιρα που δημιούργησαν οι 50 χιλιάδες θεατές που πήγαν στο γήπεδο περιμένοντας μια πρόκριση που για την Γεωργία είβαι ιστορική και δεν έπεσε θύμα της απόδοσης του τοπικού ήρωα σούπερ σταρ της Νάπολι, που ναι μεν δημιούργησε προβλήματα αλλά αντιμετωπίστηκε καλά. Η Εθνική μας έχασε κατά κάποιο τρόπο μόνη της. Γιατί δεν πήρε κανένα ρίσκο στα ενενήντα λεπτά του ματς και γιατί δεν βρήκε την δύναμη να πιέσει και να κάνει δικό της το παιγνίδι στην παράταση, όταν έμοιαζε να έχει περισσότερες δυνάμεις. Οι Γεωργιανοί είχαν από την αρχή μια και μόνη σαφέστατη πρόθεση: να μην δεχτούν γκολ. Οι διεθνείς μας δεν κατάλαβαν πως όσο το ματς γινόταν σε χαμηλό τέμπο και όσο και οι ίδιοι έμοιαζαν ευχαριστημένοι με το 0-0 απλά υπηρετούσαν το σενάριο, που ο αντίπαλός τους θεωρούσε ότι εμπεριέχει τον μοναδικό ίσως τρόπο πρόκρισής τους. Η Εθνική μας δεν κατάφερε να λύσει ένα γρίφο που συχνά μπλέκει τις ελληνικές ομάδες: το πώς θα ανοίξει μια κλειστή άμυνα παίζοντας εκτός έδρας απέναντι σε ένα αντίπαλο που δεν θα δώσει χώρους και θα παίξει αυτός με αντεπιθέσεις.  

Ακίνδυνοι όλοι

Οι παίκτες του Πογέτ πέρασαν ενενήντα λεπτά παίζοντας στην επίθεση με πολλές μακρινές μπαλιές προς τον Ιωαννίδη, που ξεκίνησε φουριόζος και μόλις στο 8’ αναστάτωσε την άμυνα των Γεωργιανών, αλλά στην συνέχεια περιορίστηκε στον άχαρο ρόλο του φορ που κυνηγά την μπάλα και περιμένει εγκλωβισμένος από μια άμυνα τριών στόπερ, που δεν είδαν σχεδόν κανένα άλλο Ελληνα παίκτη να πατάει περιοχή. Ο καλός απέναντι στο Καζακστάν Πέλκας χάθηκε. Ο Μασούρας ήταν εντελώς ακίνδυνος και μόνο κάποιες σέντρες του στο δεύτερο ημίχρονο θύμισαν την παρουσία του. Ο Μπακασέτας σούταρε στην εστία για πρώτη φορά στο 99΄ υποχρεώνοντας τον Γεωργιανό τερματοφύλακα στην πρώτη του επέμβαση στο ματς. Ο Μάνταλος, χρήσιμος για την κυκλοφορία της μπάλας, δεν δημιούργησε την παραμικρή αναστάτωση στην αντίπαλη περιοχή. Στο ενενηντάλεπτο η διαφορά των κυνηγών του Πογέτ με τον Κβάρα πχ φάνηκε και πολύ: ο ηγέτης των Γεωργιανών πήρε όσες πρωτοβουλίες πήραν όλοι οι επιθετικοί της Εθνικής μας. Δεν έκανε κι αυτός τελικές προσπάθειες, αλλά αναστατώσεις δημιούργησε. Κάτι που δεν κατάφεραν σχεδόν ποτέ οι παίκτες της Εθνικής μας στην κανονική διάρκεια του αγώνα. Η άμυνα των γηπεδούχων στην κανονική διάρκεια του ματς τους αισθάνθηκε λίγο. Λίγα έδωσαν κι αυτοί που ήρθαν από τον πάγκο: ο Κωνσταντέλιας ζήτησε την μπάλα αλλά δεν έφτασε ποτέ σε θέση βολής, ο Γιακουμάκης την μπάλα δεν την πήρε ποτέ του.   

Ατυχία και φρένο

Η πρόθεσή του προπονητή των γηπεδούχων ήταν η Γεωργία να πάει το ματς όσο πιο μακριά γινόταν: ο Σανιόλ μέχρι το 70’ δεν είχε κάνει ούτε μια αλλαγή, παρόλο που είχε τρεις ποδοσφαιριστές με κίτρινες κάρτες από νωρίς.

Στην παράταση φάνηκε κάτι να αλλάζει. Ο Σιώπης σταμάτησε σε δυο – τρεις περιπτώσεις τον Κβαρατσχέλια μόνος του μέχρι αυτός να τραυματιστεί. Η κίνηση του Κωνσταντέλια, η όρεξη του Ρότα, μια δυο πρωτοβουλίες των Μασούρα και Τσιμίκα και η συνολική άνοδος στο γήπεδο της ομάδας του Πογέτ έδωσαν την εντύπωση ότι η Εθνική μας μπορεί να βρει το γκολ συνεχίζοντας πάντως να μην ρισκάρει: για παράδειγμα δεν αγωνίστηκε ποτέ με δυο φορ, παρόλο που αυτό απέναντι στο «ταμπούρι» των γηπεδούχων θα ήταν μια λύση. Υπήρχε κάμποση υπομονή, αρκετή επιμονή, αλλά λίγη μέθοδος.  

Μετά το πρώτο σουτ της Εθνικής μας στην εστία από τον Μπακασέτα στο 99΄, ακολούθησε στο 102΄ένα δεύτερο σουτ από τον Μπουχαλάκη από το οποίο προέκυψε ένα κόρνερ: κάπου εκεί η τύχη φάνηκε να γυρίζει την πλάτη στην Εθνική μας καθώς η κεφαλιά του Μαυροπάνου μετά την εκτέλεση του κόρνερ από τον Τσιμίκα βρήκε το δοκάρι. Ένα λεπτό αργότερα ο Ρότα είχε σουτ άουτ από καλή θέση! Όμως αρκούσε μια και μόνη φάση των Γεωργιανών για να κάνει την Εθνική μας να αρχίσει να σκέφτεται τα μετόπισθεν. Στο 104’ μετά το πρώτο και ίσως μοναδικό λάθος του Μαυροπάνου στο ματς, ο Μικαουτάτζε πήρε την μπάλα, μπήκε από τα δεξιά γύρισε στον Νταβιτασβίλι και χρειάστηκε ο Βλαχοδήμος να κάνει μια καθοριστική επέμβαση για να μην συμβεί το χειρότερο. Όμως η φάση αυτή είχε μια καθοριστική επιρροή στο ματς: στο δεύτερο ημίχρονο της παράτασης η Εθνική μας κατέβασε πάλι ταχύτητα συνεχίζοντας το οριζόντιο ποδόσφαιρο. Και οι Γεωργιανοί έκλεισαν το παιγνίδι με δυο καλές ευκαιρίες, αλλά κυρίως έχοντας πετύχει αυτό που ήθελαν: να πάνε το ματς στα πέναλτι. Οπου έμοιαζαν βέβαιοι ότι θα πάρουν το εισιτήριο. Και το πήραν.         

Χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία

Στην διαδικασία των πέναλτι η μοναδική τους φίρμα, ο Μικαουτάτζε, σούταρε άουτ: οι εργάτες τους όμως ήταν ψύχραιμοι. Η Εθνική μας στο τέλος δεν είχε στο γήπεδο τον Ιωαννίδη, που πέναλτι χτυπάει: γενικά οι σπεσιαλίστες της στα πέναλτι είναι λίγοι – σκόραραν μόνο ο Μασούρας και ο Μπουχαλάκης. Και για αυτό το ματς δεν έπρεπε ποτέ να κριθεί σε αυτά, αλλά στα μπαράζ ένας τέτοιος επίλογος προκύπτει: όχι τυχαία και το δεύτερο από τα τρία μπαράζ της βραδιάς (το Ουαλία – Πολωνία) στα πέναλτι κρίθηκε, με τον Λεβαντόφκσκι και τους συμπαίκτες του να είναι αλάνθαστοι. Η Εθνική μας δεν έπαθε κάτι που δεν έχει ξανασυμβεί, αλλά η αποτυχία της να προκριθεί στα τελικά πονάει. Και η πιθανότητα από όλη αυτή την προσπάθειά της να μην μείνουν και πολλά είναι μεγάλη. Γιατί βρισκόμαστε στην Ελλάδα, μιλάμε για μια ομάδα που επί της ουσίας δεν έχει προπονητή, που η προϊσταμένη αρχή της είναι συχνά ικανή για το χειρότερο, που δεν έχει φροντίσει η ομάδα να έχει έστω ένα προπονητικό κέντρο.

Οι μακρόπνοοι σχεδιασμοί δεν είναι εύκολοι εδώ. Στην Γεωργία χάθηκε μια τεράστια ευκαιρία. Κρίμα…