Μετά από μάχες στην κανονική διάρκεια που κράτησαν μήνες ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός μπαίνουν από σήμερα στα play off της Ευρωλίγκας με σκοπό να φτάσουν και οι δυο στο Final 4 του Βερολίνου. Ο ΠΑΟ θα αντιμετωπίσει την Μακαμπί Τελ Αβίβ, έχοντας το πλεονέκτημα έδρας: κάνει αρχή απόψε στο ΟΑΚΑ. Ο Ολυμπιακός πρέπει να σπάσει την έδρα της Μπαρτσελόνα ξεκινώντας την προσπάθειά του από αύριο. Θα σας πω τι πιστεύω για τους δυο. Κυρίως θέλω να αναφερθώ στους κινδύνους που έχουν μπροστά τους και που σχετίζονται με δικές τους αδυναμίες. Με αυτές θα αναμετρηθούν.  

Ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟ στην διάρκεια της σεζόν άλλαξαν αρκετά και είναι δυο καλές ομάδες που μοιάζουν όμως σε πολύ λίγα. Ολο αυτό είναι αρκετά ενδιαφέρον και κάνει πιο θεαματικό τον μεταξύ τους ανταγωνισμό. Όμως στα play off δεν παίζουν ο Ολυμπιακός με τον ΠΑΟ: ο ένας παίζει με την Μπαρτσελόνα κι ο άλλος με την Μακάμπι. Και οι δυο στην κανονική περίοδο δεν πέτυχαν καμία νίκη με τους αντιπάλους τους κι αυτό είναι σαφώς μεγάλο χάντικαπ. Διότι μια νίκη λειτουργεί σε κάθε περίπτωση ως μπούσουλας. Σου δυναμώνει την βεβαιότητα ότι επαναλαμβάνοντας όσα έχεις κάνει μπορείς να ξανακερδίσεις. Ενώ τώρα, κι ο ΠΑΟ κι ο Ολυμπιακός, για να τα καταφέρουν έχουν να διορθώσουν κάμποσα λάθη τους. Δεν θα είναι απλό. Πόσο μάλλον όταν και οι δυο τελείωσαν την κανονική περίοδο στην Ευρωλίγκα με νίκες δύσκολες, χωρίς ιδιαίτερη λάμψη. Παρά τα μπράβο και τους δυο υπάρχει πολύ μεγάλο περιθώριο για προβληματισμό.  

Ο Αταμάν που πιέζει

Ο ΠΑΟ παίρνει σχεδόν άριστα για την πορεία του στην κανονική περίοδο. Η σημαντική δεύτερη θέση του πίσω από την Ρεάλ Μαδρίτης (που ήταν πρωτοπόρος όλη την χρονιά και την οποία κέρδισε στην Μαδρίτη) οφείλεται στις πολύ ξεκάθαρες ιδέες του προπονητή του. Ο Αταμάν μοίρασε τους παίκτες του πολύ προσεχτικά σε δυο γκρουπ. Στο ένα έβαλε αμέσως αυτούς στους οποίους από την αρχή είχε αποφασίσει να βασιστεί: είναι ο ΛεΣόρ, που ήρθε συνηθισμένος να παίζει πολύ από τον καιρό που ήταν στην Παρτιζάν, ο Σλούκας που ξέρει την Ευρωλίγκα όσο κανείς καθώς την έχει κερδίσει με δυο διαφορετικές ομάδες, ο Ναν τον οποίο ερωτεύτηκε αμέσως γιατί αγαπάει τους μεγάλους σκόρερ, ο Γκριγκόνις τον οποίο ανέστησε, ο Μήτογλου που στήριξε και ο Γκραντ που έφερε μαζί του από το πρωτάθλημα Τουρκίας. Στο δεύτερο γκρουπ έβαλε πολλούς που έπρεπε να του αποδείξουν πως αξίζουν περισσότερο χρόνο συμμετοχής χωρίς να σκέφτεται τα κασέ τους ή την όποια ιστορία τους στην ομάδα κτλ. Ο Αταμάν πίεσε τον Χουάντσο, αλλά και τον Κώστα Αντετοκούνπο. Τον Βιλντόζα αλλά και τον Παπαπέτρου. Τον Καλαϊτζάκη, αλλά και τον Μπαλτσερόφκσι. Και θα συνεχίσει να το κάνει.

Το ένας εναντίον ενός  

Το πρόβλημα που μπορεί να έχει ο ΠΑΟ δεν είναι ούτε ότι κάποιοι παίκτες του παίζουν πολύ και θα κουραστούν, ούτε ότι προπονητής του μπορεί να γίνει δημοσίως επικριτικός: είναι ότι πρέπει να βρει ένα τρόπο να αντιμετωπίσει μια ομάδα που είναι τρομερά αθλητική. Ο ΠΑΟ τα κατάφερε πολύ καλά φέτος στα ματς που οι περιφερειακοί του ανταποκρίθηκαν σοβαρά και στα αμυντικά τους καθήκοντα: οι επιθετικές τους δυνατότητες είναι μεγάλες. Αλλά αντί, όντας δεύτερος, να βρει μια κάπως μαλθακή ομάδα και να πάρει μια πρόκριση εύκολα (μια Εφές, μια Μπασκόνια, μια Παρτιζάν κτλ) βρήκε μια που έχει περιφερειακούς που μπορεί να τρέξουν τους δικούς του. Ο ΠΑΟ για να κερδίσει την Μακάμπι πρέπει η να σκοράρει πιο πολύ από αυτή ή να την «κατεβάσει» πολύ: δεν θα του είναι εύκολο να το κάνει σε όλα τα ματς. Κυρίως πρέπει να αλλάξει κάτι στην άμυνα: διότι αν παίξει «το ένας εναντίον ενός» που είδαμε στα τελευταία ματς (κυρίως στο τελευταίο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό) οι διάφοροι Μπόλνγουιν, Νίμπο, Κόλσον, Μπράουν κτλ θα κρεμιούνται από τα καλάθια κάθε βράδυ. Ο ΠΑΟ πρέπει επίσης να μην φτάσει να τα περιμένει όλα από τον Ναν: είναι παγίδα αυτό. Και κάνει και την ομάδα του Αταμάν προβλέψιμη σε μια στιγμή μάλιστα που αυτό απαγορεύεται.

Τι είναι απαραίτητο στον ΠΑΟ; Πρώτα από όλα ο καλός Σλούκας, γιατί όταν ο Σλούκας είναι καλός όλοι αξιοποιούνται στην επίθεση όπως πρέπει. Και στην συνέχεια ο Γκραντ και ο Γκριγκόνις. Η προσήλωση του Κάτας θα είναι στον Ναν και στον Σλούκα: θα έχουν χώρους για να χτυπήσουν. Διαφορετικά το βάρος που θα πέσει στον ΛεΣορ θα είναι πολύ. Φυσικά υπάρχει η δύναμη του ΟΑΚΑ και ίσως μετρήσει ότι τα ματς στο Βελιγράδι θα γίνουν σε άδειο γήπεδο. Αλλά η Μακάμπι μακριά από την έδρα της μοιάζει να μεγάλωσε λιγάκι. Σαν να ωρίμασε.  

Φρένο και γκάζι

Το πρόβλημα του Ολυμπιακού είναι το ακριβώς αντίστροφο. Ο Ολυμπιακός μπορεί να φρενάρει τον όποιο επιθετικό ρυθμό της Μπαρτσελόνα και να την κατεβάσει στους 70 με 75 πόντους: μπορεί να το κάνει με οποιαδήποτε ομάδα του κόσμου. Αλλά δεν σημαίνει πως θα κερδίσει κιόλας. Διότι όλο το χρόνο η απόδοσή του στην επίθεση στο σετ παιγνίδι είναι τραμπάλα: μια ζέστη μια κρύο, ακόμα και στην διάρκεια των ίδιων των ματς. Ο Ολυμπιακός έχει παίκτες να «δείρουν» και τους ψηλούς της Μπάρτσα και τους περιφερειακούς της: το πρόβλημα είναι ότι στην περιφέρεια η ομάδα του Γκριμάου έχει κόσμο πολύ και μπορεί να βρίσκει διαφορετικούς ήρωες. Υπάρχουν ο Λαπροβίτολα και ο Σατοράνσκι, ο Ρούμπιο κι ο Γιουκουμπάιτις, ο Αμπρίνες και ο Μπριθουέλα – ακόμα και ο ασουλούπωτος Πάρα. Κανείς από αυτούς δεν θα κάνει τρία καλά ματς στη σειρά. Δυο όμως μπορεί να τα κάνει κι αν δυο από αυτούς προσφέρουν παραπάνω από τα συνηθισμένα το φρενάρισμα τςη Μπαρτσελόνα θα γίνει δύσκολο γιατί η ομάδα του Γκριμάο είναι η κατεξοχήν πολυφωνική στην Ευρωλίγκα. Στο ματς που ο Ολυμπιακός έχασε στην Βαρκελώνη σκόραραν 9 παίκτες και δεν έπαιζε ο Λαπροβίτολα. Στο ΣΕΦ οι 77 πόντοι ήρθαν από δέκα παίκτες και δεν σκόραρε ο Ερνάν Γκόμεθ. Και στα δυο ματς οι Καταλανοί κέρδισαν στο τέλος φρακάροντας την επίθεση του Ολυμπιακού: στο ΣΕΦ είχε 1 στις 11 επιθέσεις σε 4,5 λεπτά.  

Ποτέ στην Ευρωλίγκα

Ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη τον καλύτερο Πίτερς, τον καλύτερο Κάναν και τον καλύτερο Γκος. Κυρίως όμως πρέπει να βρει πόντους από τον ΜακΚίσικ, τον Λαρεντζάκη, τον Μπραζντέκις, αν χρησιμοποιηθεί, - φυσικά και από τους Παπανικολάου, Πετρούσεφ. Αν ο Γουόκαπ πονάει θα χρειαστεί πολύ τον ΜητροΛονγκ και τον ΜακΚίσικ. Κυρίως όμως πρέπει να μην παρασυρθεί πιστεύοντας πως η υπεροχή του στους ψηλούς μπορεί να του δώσει πρόκριση. Παραδοσιακά δεν έχει συμβεί στην Ευρωλίγκα ποτέ. Μπορεί να γίνει σε ένα ματς. Σε τρία δύσκολα. Στο ΣΕΦ ο ΕρνάνΓκόμεθ έμεινε άποντος. Στη ρεβάνς ο Βέσελι έκανε το χειρότερό του ματς: η Μπάρτσα τα κέρδισε και τα δύο παιγνίδια...