Ο ΠΑΟΚ πανηγυρίζει ένα πρωτάθλημα που κέρδισε όχι με 34 χρόνια καθυστέρηση, αλλά με δυο. Είχε βάλει τις βάσεις για να το κερδίσει ήδη από την σεζόν 2016-17, όταν έκανε ένα εξαιρετικό δεύτερο γύρο με προπονητή τον Βλάνταν Ιβιτς. Το έχασε πέρυσι μόνος του, όταν ο κ. Ιβάν Σαββίδης μπούκαρε με πιστόλια και μπράβους στον αγωνιστικό χώρο διαμαρτυρόμενος για τις αποφάσεις του Κομίνη. Το πήρε φέτος ξεκινώντας ως απόλυτο φαβορί: είχε μια ομάδα με περισσότερες λύσεις από την  πρωταθλήτρια ΑΕΚ και πιο δεμένη σε σύγκριση με τον Ολυμπιακός, που το καλοκαίρι ξεκινούσε από την αρχή. Τα σημάδια της επικράτησής του φαίνονταν από το καλοκαίρι. Σας είχα γράψει ότι ήταν φανερό ότι διοικητικά σοβαρεύτηκε. Προ διετίας  νόμιζε ότι μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα με αποφάσεις δικαστηρίων βάζοντας μπροστά «ομάδες – ντεσπεράντο» όπως ο Πλατανιάς. Πέρυσι τον «έφαγαν» οι συμμαχίες και οι σύμμαχοί του. Το καλοκαίρι ο Σαββίδης τα άφησε όλα πίσω του δείχνοντας πρώτα από όλα στις υπόλοιπες ομάδες ότι είναι έτοιμος για το ρόλο του ηγεμόνα: το μήνυμα ελήφθη από όλους. Πρώτα από όλα από την ίδια την ομάδα που κατάλαβε ότι φέτος δεν έχει άλλοθι. Και το έδειξε με την απόδοσή της στο γήπεδο.

Πολλοί στους καλύτερους έντεκα

Οποιος αμφιβάλει για το άνετο της επικράτησης του ΠΑΟΚ δεν έχει παρά να φτιάξει στο μυαλό του την καλύτερη ενδεκάδα της χρονιάς και θα την καταλάβει. Από αυτή δεν μπορεί να λείπει ο Πασχαλάκης, που αγωνίστηκε πιο πολύ από οποιοδήποτε άλλο τερματοφύλακα και ήταν σταθερότατος. Είναι υποχρεωτικό σε αυτή να υπάρχει το δίδυμο Κρέσπο – Βαρέλα: το καλύτερο δίδυμο αμυντικών σε μια χρονιά που τέτοια στο πρωτάθλημα δεν υπήρχαν. Είναι απαραίτητο να μπει ο Μαουρίτσιο, που πριν τραυματιστεί είχε πετύχει ως οχτάρι και αρκετά σημαντικά γκολ. Είναι επίσης δεδομένο ότι μολονότι ο Πρίγιοβιτς αγωνίστηκε μόνο ένα γύρο η επίδρασή του στο πρωτάθλημα ήταν μεγαλύτερη από οποιουδήποτε άλλου σέντερ φορ. Τέλος μια τέτοια ενδεκάδα θα ξεκινούσε σίγουρα με τον Βιερίνια: παίζοντας ως αριστερός μπακ, σε μια θέση δηλαδή καθόλου δική του, πέτυχε μερικά από τα καθοριστικότερα γκολ στο πρωτάθλημα δείχνοντας στους μικρότερους πως ο καλός παίκτης μπορεί να κάνει τη διαφορά όπου κι αν χρησιμοποιηθεί. Φυσικά βοήθησε τον ΠΑΟΚ πολύ και ο Ρασβάν Λουτσέσκου. Μεταχειρίστηκε το ρόστερ της ομάδας περισσότερο σαν εκλέκτορας ομοσπονδιακός προπονητής, αλλά το έκανε καλά: παρουσίασε μια ψυχωμένη ομάδα στα ματς που έπρεπε, χρησιμοποίησε πολλούς παίκτες, βασίστηκε στην αρχή στους παλιούς και αργότερα στους νεοφερμένους και κυρίως με τις δηλώσεις του επέβαλε το είδος της έντασης που σε μια ομάδα που θέλει να κερδίσει τον τίτλο είναι απαραίτητο – κανείς δεν χαλάρωσε. Αυτό του ζήτησε κυρίως ο Σαββίδης που είναι της ίδιας λογικής: πριν το χθεσινό «ματς φιέστα» με το Λεβαδειακό η ομάδα τα άκουσε κανονικά από το μεγαλομέτοχο για την μέτρια απόδοσή της στα ματς με τη Λαμία και την ΑΕΛ.

Θα το κέρδιζε έτσι κι αλλιώς

Πολλοί ψάχνουν να βρουν που κρίθηκε το πρωτάθλημα – στέκονται π.χ στις νίκες του ΠΑΟΚ στα δυο ματς με τον Ολυμπιακό, που ήταν τελικά και ο μοναδικός ανταγωνιστής του. Για μένα ήταν πιο σημαντικές οι διαδοχικές νίκες που έκανε ο ΠΑΟΚ με την ΑΕΚ στην Τούμπα και τον Ολυμπιακό και τον Αρη εκτός έδρας στον πρώτο γύρο- αποτελέσματα θεωρώ σημαντικότερα από τη νίκη με τον Ολυμπιακό στην Τούμπα, που είχε παρουσιαστεί ως τελικός πρωταθλήματος. Αλλά κι αυτά είναι εκ των υστέρων διαγνώσεις: ο ΠΑΟΚ θα κέρδιζε το πρωτάθλημα ακόμα κι αν δεν κέρδιζε τον Ολυμπιακό ή τον Αρη στο Βικελίδης – μια ομάδα που ολοκληρώνει το πρωτάθλημα αήττητη δεν μπορούσε να μην βγει πρωταθλήτρια. Κατά τη γνώμη μου σημαντικότερα από όλα τα εφετινά ματς ήταν ένα περσινό: ο τελικός του κυπέλλου Ελλάδος. Η νίκη τότε στο ΟΑΚΑ δημιούργησε την βεβαιότητα ότι ο ΠΑΟΚ είναι η καλύτερη ομάδα και ότι κακώς δεν βγήκε πρωταθλήτρια. Εκείνη η νίκη εντός του ΠΑΟΚ μεγάλωσε την πίστη και εκτός του ΠΑΟΚ μεγάλωσε τη συμπάθεια: η σεζόν άρχισε με τον κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου να δηλώνει πως θα είναι κρίμα να μην πάρει ο Σαββίδης ένα τίτλο. Η πίστη η δική σου (που φτάνει σε σημείο ψύχωσης) και η συμπάθεια των τρίτων (που δεν θέλουν να σε κακοκαρδίσουν…) είναι πράγματα απαραίτητα για να κάνεις πρωταθλητισμό στην Ελλάδα. Μαζί φυσικά και με τα χρήματα.  

Ανυπολόγιστο το κόστος

Ο ΠΑΟΚ κατακτά δίκαια το πρωτάθλημα, όπως δίκαια το έχει κατακτήσει όποιος το έχει κατακτήσει στην Ελλάδα. Κάθε φορά ο τελικός νικητής κάνει κάτι καλύτερα από τους ανταγωνιστές του – στην τύχη δεν πιστεύω: μπορεί να σε βοηθήσει σε ένα ματς, όχι σε τριάντα. Πόσο μάλλον όταν η συγκεκριμένη επιτυχία βασίστηκε και σε ένα γιγάντιο ξόδεμα χρημάτων: ο ΠΑΟΚ έχει κατακτήσει πιθανότατα το πιο ακριβό πρωτάθλημα της ιστορίας. Είχε φέτος την πιο ακριβή ομάδα του πρωταθλήματος: ακόμα κι όταν τον Ιανουάριο πούλησε τον Πρίγιοβιτς πρόσθεσε στο ρόστερ του παίκτες που σχεδόν σε όλες τις ομάδες θα αγωνίζονταν ως βασικοί (Ολιβέιρα, Σβιντέρσκι, Ενρίκε, Μίσιτς, Γιαννούλης κτλ) πληρώνοντας πάρα πολλά για συμβόλαια. Αλλά δεν μιλάμε μόνο για τα χρήματα που ξοδεύτηκαν φέτος. Ο Σαββίδης πληρώνει για να φέρει τον ΠΑΟΚ σε αυτό το επίπεδο εδώ και χρόνια: τα συνολικά χρήματα που έχει βάλει στην ομάδα μόνο από αυξήσεις κεφαλαίων ξεπερνούν τα 100 εκατ ευρώ – πολλά από αυτά τα προηγούμενα χρόνια ξοδεύτηκαν λάθος, αλλά ξοδεύτηκαν. Ωστόσο σε αυτά πρέπει να προστεθούν κι ένα σωρό άλλα, που είναι σχεδόν ανυπολόγιστα κι αφορούν πολλά και πολλούς: ΜΜΕ, χορηγίες στη Λίγκα, παράγοντες που δεν δουλεύουν φυσικά αμισθί κι άλλους πολλούς – ο Βίκτωρας Μητρόπουλος λέει ότι στις τελευταίες εκλογές της ΕΠΟ π.χ διακινήθηκαν εκατομμύρια. Ο ΠΑΟΚ κινήθηκε σε υπερπροστατευμένο περιβάλλον – μοιάζει να μεγάλωσε σε θερμοκοιτίδα, μεγάλωσε όμως και μεγάλωσε πολύ. Για να κερδίσει το πρωτάθλημα έκανε πολλά και σωστά, αλλά κυρίως όπως οι περισσότεροι που έχουν κερδίσει πρωταθλήματα τα τελευταία είκοσι χρόνια φρόντισε τις συνθήκες: η συνταγή που ακολούθησε είναι η γνωστή. Και η επένδυση αποδίδει καρπούς.

Θέλει πολλά

Σήμερα πανηγυρίζει το πρώτο του τέτοιο πρωτάθλημα. Δεν νομίζω ότι ο Σαββίδης έχει πληρώσει του κόσμου τα λεφτά για να πάρει ένα: θέλει να πάρει πολλά. Και είναι πιθανό να τα καταφέρει με τις δεδομένες συνθήκες…