Δεν ήταν έκπληξη, ούτε εποποιία η νίκη του ΠΑΟΚ επί του Ολυμπιακού: ήταν ένα νορμάλ αποτέλεσμα. Ο ΠΑΟΚ προετοίμασε το ματς καλά: εδώ και μια εβδομάδα το μυαλό όλων ήταν σε αυτό το παιγνίδι. Γλύτωσε στην αρχή, ανασυντάχθηκε κι έκανε αυτό που κάνουν όλοι όσοι αντιμετωπίζουν τον Ολυμπιακό: περιόρισε με ατομικά μαρκαρίσματα τον Φορτούνη και τον Σεμπά, φροντίζοντας να μην παίρνουν εύκολα τη μπάλα, έκλεισε τους πλάγιους διαδρόμους και περίμενε κάποιες φάσεις που θα του έδινε η για μια ακόμα φορά πειραματική άμυνα του Ολυμπιακού. Το ίδιο κάνουν όλοι κι αν δεν δεχτούν γκολ νωρίς, (είτε στην αρχή του αγώνα, είτε στην αρχή του δεύτερου ημιχρόνου), έχουν μεγάλες πιθανότητες να κάνουν με τον Ολυμπιακό αποτέλεσμα. Αυτό έκανε και ο ΠΑΟΚ και κέρδισε εύκολα. Κι αυτό είναι το βασικό αγωνιστικό πρόβλημα του εφετινού Ολυμπιακού: χάνει βαθμούς και ματς με τον ίδιο τρόπο γιατί σπανίως κατορθώνει να βρει από τον πάγκο του λύσεις να μεταβάλουν το ένα και μοναδικό πλάνο του προπονητή του. Και χθες δεν δέχτηκε δέκα φάσεις: ο Λεάλι έκανε δυο επεμβάσεις στο ματς. Και χθες έκανε κατοχή μπάλας και μεγάλη. Αλλά η επικινδυνότητα του τελείωσε στο 15ο λεπτό. Και το ματς ουσιαστικά στο 60΄.
Λάθος εκτιμήσεις, λάθος αναγνώσεις
Η ήττα στην Τούμπα είναι ίδια με τις ήττες από τον Πανιώνιο και την ΑΕΚ και είναι συνέπεια μιας τρομακτικά λάθος εκτίμησης, που αφορά το δυναμικό της ομάδας, αλλά και τις πιθανότητές της να κατακτήσει το πρωτάθλημα, που είναι λιγότερες από αυτές που πίστευε η διοίκησή της την περίοδο των μεταγραφών του Ιανουαρίου. Κατά τη γνώμη μου δεν ήταν λάθος ότι πούλησε τον Ιντέγιε και τον Μιλιβόγεβιτς, διότι ήταν αδύνατο να τους κρατήσει από τη στιγμή που Κινέζοι και Αγγλοι τους πρότειναν συμβόλαια δυο φορές μεγαλύτερα από αυτά που είχαν – ας μην ξεχνάμε ότι έφεραν στο ταμείο και κάμποσα χρήματα. Λάθος αποδεικνύεται ότι άκουσαν τον προπονητή όταν ζητούσε να μικρύνει το ρόστερ, χωρίς από ό,τι φαίνεται να κοιτάζει το πρόγραμμα που έχει μπροστά του. Ο Μπέντο, πέρα από τα πολλά άλλα που σηκώνουν συζήτηση, επιχειρεί κάτι που απλά δεν γίνεται: να βγάλει με 17 παίκτες τρεις μήνες στη σειρά με συνεχόμενα ματς Κυριακή – Πέμπτη – Κυριακή! Και με μερικούς μάλιστα που τη διαφορά μπορεί να την κάνουν στο πρωτάθλημα των Νέων: σίγουρα όχι στα ντέρμπι.
Είχε όμως δυο ενδεκάδες
Το γράψα λίγο καιρό πριν γιατί είναι ένα από τα πράγματα που εξηγούν τις δυσκολίες μιας χρονιάς, που ξεκίνησε στραβά και, αν χαθεί η πρέπουσα και απαραίτητη ψυχραιμία, μπορεί να ολοκληρωθεί χειρότερα. Λένε ότι ο εφετινός Ολυμπιακός δεν είναι καλός. Εγώ ξέρω δυο πράγματα. Το πρώτο ότι ο Μαρινάκης πούλησε δυο παίκτες αυτού του κακού Ολυμπιακού και πήρε 23 εκατομμύρια ευρώ: όλοι οι υπόλοιποι δύσκολα θα έπαιρναν τόσα ακόμα κι αν πουλούσαν όλους τους παίκτες τους! Το δεύτερο που ξέρω είναι ότι όταν ξεκίνησε η σεζόν, μετά τα πολλά καλοκαιρινά λάθη, ο Ολυμπιακός είχε δυο κανονικές ενδεκάδες, χωρίς μάλιστα μικρά παιδιά και πρωτάρηδες σε αυτές. Δε ήταν σούπερ ενδεκάδες, αλλά δεν είναι και άθλιες. Στην ενδεκάδα των βασικών υπήρχαν οι Καπίνο, Φιγκέιρας, Ντελα Μπέγια Ντα Κόστα, Μποτία, - Μιλιβόγεβιτς, Μαρτίνς, Φορτούνη - Ελιονούσι, Σεμπά και Ιντέγιε. Σε αυτή των αναπληρωματικών οι Λεάλι, Μανιάτης, Ελαμπντελαουί, Βιάνα, Σιόβας - Καμπιάσο, Ρομαό, Τσόρι, - Πάρντο, Καρντόσο και Μάριν – κι αφήνω εκτός τους Μπουχαλάκη και τον Πασιέντσα. Από όλους αυτούς σήμερα δεν υπάρχουν ο Μίλι και ο Ιντέγιε που πωλήθηκαν, αλλά και ο Μανιάτης, κι ο Σιόβας, που πλήρωσαν κάποιο παράπτωμα. Δεν υπάρχουν όμως και ο Ομάρ, ο Πάρντο, ο Τσόρι, ο Καμπιάσο, ο Μάριν που δεν ήθελε ο προπονητής για να δώσει χρόνο στον Ρέτσο, στον Ανδρούτσο, στο Νικολάου και στον Μανθάτη. Ο Ομάρ, ο Σιόβας κι ο Πάρντο δανεικοί δόθηκαν γιατί γκρίνιαζαν – δεν πωλήθηκαν. Το κόστος αυτής της επιλογής πληρώνει τώρα ο Ολυμπιακός, που τον Ιανουάριο απέκτησε τρεις παίκτες εκ των οποίων οι δυο, ο Ανσαριφάρντ και ο Σισοκό χρειάστηκε να περάσει ένας μήνας και βάλε για να κάνουν χθες ντεμπούτο στο πρωτάθλημα στη βασική ενδεκάδα! Η ενσωμάτωσή τους ελάχιστα ενδιέφερε τον προπονητή: αν πχ ο Ιντέγιε υπήρχε ο Ιρανός θα ήταν εκτός αποστολής.
Νοσταλγώντας όσους έφυγαν
Για μένα δεν υπάρχει κανένα ζήτημα Μπέντο: μετράει ώρες και υπάρχει ακόμα γιατί τα πολλά συνεχόμενα ματς δεν επιτρέπουν την απόλυσή του – το χει καταλάβει και για αυτό επιτέθηκε στη διοίκηση μιλώντας για τις πωλήσεις. Θα είχε δίκιο μόνο αν ο Ολυμπιακός του, με τον Μιλιβόγεβιτς και τον Ιντέγιε, έπαιζε καταπληκτικό ποδόσφαιρο: συγνώμη, αλλά κάτι τέτοιο δεν το θυμάμαι. Εγώ από την αρχή βλέπω δυσκολίες εκτός έδρας (ακόμα και με Βέροια, Ηρακλή, ΑΕΛ, Αστέρα Τρίπολης που είναι τελευταίοι) και ματς με ξεσπάσματα στο Καραϊσκάκη (κι αυτά όχι δεδομένα). Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα: αν η ομάδα, όπως είναι, δεν τον ικανοποιεί τον Μπέντο και δεν την πιστεύει είναι δικό του πρόβλημα – καμία ομάδα δεν μπορεί να έχει προπονητή κάποιον που νοσταλγεί παίκτες που φύγανε. Να τους φέρουν πίσω δεν γίνεται και οι δυο άλλωστε έφυγαν ευχαριστώντας την ομάδα για την κατανόηση. Για μένα ο Πορτογάλος επιδιώκει μια καλή αποζημίωση και μια ηρωϊκή έξοδο, αλλά αυτό πραγματικά δεν έχει νόημα ως συζήτηση: η πραγματική μου απορία είναι αν μπορεί να διορθωθεί η ζημιά που ο προπονητής έχει προκαλέσει, παροπλίζοντας τρεις παίκτες που θα μπορούσαν να δώσουν τουλάχιστον ανάσες στους κουρασμένους βασικούς. Ο Ολυμπιακός γύρισε το ματς με τον Παναιτωλικό, όταν μπήκε ο Τσόρι. Γύρισε το ματς με τον Αστέρα Τρίπολης, όταν μπήκε ο Μάριν. Γύρισε το ματς με τον Ατρόμητο γιατί συγκυριακά είχε εντός ενδεκάδας τον κουρασμένο Φορτούνη, στον οποίο λίγος πάγκος θα έκανε καλό. Ποδόσφαιρο με έντεκα βασικούς, χωρίς λύσεις από τον πάγκο δεν υπάρχει. Από την άλλη είναι απορίας άξιο, αν οι παροπλισμένοι αυτοί παίκτες, που χουν συμβόλαια που κοστίζουν πάνω από 3,5 εκατ ευρώ το χρόνο, μπορεί να βοηθήσουν μετά από μήνες απραξίας.
Χωρίς υποστήριξη δε γίνεται
Ο Ολυμπιακός ζει μια τρελή σεζόν πραγματικά: είναι μέσα στους στόχους του, αλλά δεν έχει βρει μια σταλιά ηρεμίας γιατί ο προπονητής του αποφάσισε να αναμετρηθεί με την κοινή λογική αφήνοντας την στην άκρη! Για να κερδίσει το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός χρειάζεται πολύ υποστήριξη από τον κόσμο του πρώτα πρώτα: στο β’ γύρο είναι έκτος. Εγραφα ότι θα δυσκολευτεί να το κάνει, όταν είχε δέκα βαθμούς διαφορά από το δεύτερο: τώρα λέω ότι δεν είναι μια στιγμή απολογισμού για να ψάχνει να βρει κάποιος λάθη και να αποδίδει ευθύνες – είναι μια στιγμή δύσκολη. Όταν γράφω κάτι για μια ομάδα κοιτάζω μόνο τι λένε, όσοι την ομάδα την αγαπάνε: οι άλλοι είναι παρείσακτοι σε μια συζήτηση, που δεν τους αφορά. Βλέποντας τι λένε, μέρες τώρα λέω ότι στα ματς με την Μπεσίκτας και τον Ατρόμητο ο Ολυμπιακός θα χει πολύ δύσκολη δουλειά. Κυρίως γιατί υπάρχει μεγάλη διάθεση για καταλογισμούς ευθυνών και μικρή διάθεση για υποστήριξη. Και χωρίς υποστήριξη, αυτή ειδικά η ομάδα, δύσκολα θα πετύχει τον οποιοδήποτε στόχο της…
