Η Ευρωλίγκα είναι ένα διήγημα με κάμποσα κεφάλαια, που πρέπει να τα γράψεις όλα σωστά. Το δυσκολότερο κεφάλαιο είναι το δεύτερο, αυτό που γράφεις μεσούσης της περιόδου, όταν κάνεις προσθήκες: αυτό γράφουν τώρα ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟ. Αυτό το δεύτερο κεφάλαιο πρέπει να το γράψεις με την δύναμη της αυτοκριτικής, που πάντα σου επιτρέπει να διορθώσεις τα λάθη σου. Αυτή τη δύναμη μοιάζει να έχει βρει ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, που κέρδισε χθες τον ΠΑΟ για πρώτη φορά φέτος. Στα σημεία τον κέρδισε, αλλά δεν αποκλείεται να του έχει κάνει με μια μόνο νίκη όλη τη ζημιά που αυτός του έκανε με τις τρεις προηγούμενες.

Ενας διαφορετικός Ολυμπιακός

Ο Ολυμπιακός ο χθεσινός μικρή σχέση έχει με την ομάδα που έπαιξε τα τρία προηγούμενα ματς με τον ΠΑΟ. Στα δυο από αυτά (το πρώτο στο πρωτάθλημα και το πρώτο στην Ευρωλίγκα) δεν είχε τον Βασίλη Σπανούλη – με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Χωρίς τον Σπανούλη ο Ολυμπιακός μπορεί να κάνει και νίκες μεγάλες κι αυτό το έδειξε φέτος, αλλά θα είναι πάντα ημιτελής, γιατί γύρω από τον αρχηγό του είναι χτισμένος: μην μπερδεύετε το αποτέλεσμα με την κανονικότητα της ομάδας. Κανονικός είναι ο Ολυμπιακός και φέτος μόνο με τον Σπανούλη – το τι μπορεί να κερδίσει είναι κάτι που θα το δούμε στο τέλος. Χωρίς τον Σπανούλη είναι ένας Ολυμπιακός που προσπαθεί, που δίνει υποχρεωτικά πολλά παραπάνω, που ξοδεύει περισσότερη ενέργεια από όση πρέπει γιατί το παιγνίδι του δεν είναι δομημένο όπως προβλέπεται: αυτός ο Ολυμπιακός έχασε φέτος δυο φορές από τον ΠΑΟ. Την τρίτη φορά, πάλι στο πρωτάθλημα, έχασε γιατί ήταν στο χειρότερο ίσως σημείο του σε ό,τι έχει να κάνει με την φόρμα του: ήταν ένας Ολυμπιακός άδειος, που περπατούσε. Δεν είχε καμία σχέση με τον χθεσινό, που δεν είχε μόνο τον Σπανούλη στο παρκέ, αλλά και δυο παραπάνω παίκτες: τον Τιλί και τον Μπόμπι Μπράουν.

Τα απαραίτητα δωδεκάμισι λεπτά

Στο μπάσκετ τα νούμερα είναι σημαντικά, γιατί συχνά πυκνά εξηγούν τα πάντα. Το σημαντικότερο νούμερο είναι ο χρόνος συμμετοχής των παικτών. Χθες ο Ολυμπιακός είχε δυο καινούργιους παίκτες που έπαιξαν δωδεκάμισι λεπτά ο καθένας και για να παίξουν τόσο πάει να πει ότι κάτι πρόσφεραν. Τα δωδεκάμισι λεπτά του Τιλί επέτρεψαν στον Πρίντεζη να έχει ανάσες – κι αυτό, στην παράταση ειδικά, μέτρησε καθοριστικά. Επέτρεψαν επίσης στον Μιλουντίνοφ και κυρίως στον ΜακΛιν να έχουν βοήθειες εντός του παρκέ κι επέτρεψαν στον Παπαπέτρου να βγει και να σουτάρει χωρίς να φθείρεται κυνηγώντας ένα από τα καλά «τεσσάρια» του ΠΑΟ. Ο Μπράουν από την άλλη γκάζωσε τον παράξενο Ρόμπερτς, ένα παίκτη που μπορεί να τρελάνει άνθρωπο, αφού μοιάζει να έχει ανάγκη πίεσης για να δείξει δυνατότητες. Ο Ρόμπερτς κάνει χθες το καλύτερο παιγνίδι του σε ένα κανονικό Ολυμπιακός, με μετρημένες προσπάθειες, καταπληκτικά σουτ και κυρίως με καθαρό μυαλό. Αν ο Τιλί βοηθά στην άμυνα, ο Μπράουν βοηθά στην επίθεση, όχι γιατί βάζει πολλούς πόντους (μόλις ήρθε άλλωστε…), αλλά γιατί κάνει τα σχήματα του Ολυμπιακού λιγότερο προβλέψιμα: στην παρούσα φάση αυτό ήταν απολύτως απαραίτητο γιατί τον Ολυμπιακό επιθετικά τον διάβαζαν όλοι. Ο Μπράουν επίσης δεν στερεί επιθέσεις από τους άλλους – προσθέτει δικές του. Οι δυο επιπλέον παίκτες αλλάζουν πολύ την φυσιογνωμία της ομάδας: δίνουν την εντύπωση ότι ο Ολυμπιακός για να κερδίσει αντιπάλους δυνατούς δεν χρειάζεται πια να «πεθαίνει» στο παρκέ ξοδεύοντας ό,τι έχει και φτάνοντας πολλές φορές στο τέλος των ματς άδειος, αλλά αρκεί να κάνει σωστά αυτά που ξέρει. Ο Ολυμπιακός μοιάζει έτοιμος να γίνει μια ομάδα που θα διαχειρίζεται τις δυνάμεις της χωρίς να τις ξοδεύει ανελέητα: χθες για πρώτη φορά έχτισε την πρώτη του διαφορά κόντρα στον ΠΑΟ παίζοντας με τους θεωρητικά αναπληρωματικούς του – όχι τυχαία. Βέβαια έχει ακόμα να διορθώσει πολλά. Χθες π.χ θα μπορούσε να χάσει ένα ματς που για πάνω από εικοσιπέντε λεπτά (από το τέλος του πρώτου δεκαλέπτου μέχρι το 36΄) έλεγχε απόλυτα. Θα το έχανε όμως, όχι γιατί ξέμεινε από δυνάμεις (τέτοιες είχε και το έδειξε στην παράταση), αλλά γιατί φρέναρε, σταμάτησε να παίζει με τους ψηλούς του, πίστευε πάλι ότι μπορεί να κερδίσει μόνο με την άμυνα, ενώ χθες ήταν το σωστά δομημένο επιθετικό παιγνίδι του αυτό που έκανε τη διαφορά. Στο τέλος η άμυνα του χάρισε την παράταση κι εκεί μίλησαν οι προσωπικότητες, αλλά το λάθος έγινε και η αυτοκριτική είναι χρήσιμο να συνεχιστεί.

Συνολικά το τελευταίο δεκάλεπτο, αυτό στο οποίο ο Ολυμπιακός έβαλε μόλις 9 πόντους πάλι (παρότι έφτασε στο μπόνους των βολών γρήγορα), μαρτυρά ένα πρόβλημα νοοτροπίας που η τελική χθεσινή νίκη δεν πρέπει να κρύψει: αλλιώς στα πολύ δύσκολα που ακολουθούν θα το βρει μπροστά του.

Οι σκοτούρες του Πασκουάλ

Μπροστά του θα βρει δυσκολίες και ο Τσάβι Πασκουάλ πλέον, που δεν αποκλείεται πια για να σώσει τη σεζόν του ΠΑΟ να πρέπει να κερδίσει πάλι το πρωτάθλημα. Ο Πασκουάλ ήθελε τη νίκη επί του Ολυμπιακού, αφενός γιατί θα κρατούσε ζωντανό το όνειρο της τελικής κατάταξης στην πρώτη τετράδα και αφετέρου γιατί φέτος οι νίκες επί του Ολυμπιακού του έχουν χαρίσει ηρεμία σε μια χρονιά που, για την ώρα, δεν έχει κάνει κάτι το θεαματικό. Ο ΠΑΟ πήρε την πρώτη θέση στο πρωτάθλημα εύκολα (χάρη στις δυο νίκες επί του Ολυμπιακού), έχασε κι αυτός το κύπελλο από την ΑΕΚ, κι αν στην Ευρωλίγκα ήταν κοντά στην τετράδα αυτό του το επέτρεπε μέχρι χθες η νίκη επί του Ολυμπιακού στο ΣΕΦ: χωρίς αυτή, μετά τη χθεσινή ήττα, θα πάλευε για την οκτάδα! Δεν σημαίνει και πολλά το πλεονέκτημα έδρας: το απέδειξε ο Ομπράντοβιτς πέρυσι. Αλλά είναι ένας στόχος και οι ομάδες πρέπει τέτοιους να έχουν.

Ο Πασκουάλ είχε τα νεύρα στο τέλος για πρώτη φορά φέτος γιατί είδε για δεύτερη φορά στη σειρά την ομάδα του να μην παίζει το μπάσκετ που αυτός θέλει και να έχει προβλήματα με τις προσθήκες της: ο Τζέιμς αφαιρεί σουτ από τον Παππά και τον Ρίβερς, δεν ξεκουράζει τον Καλάθη και αφαιρεί χρόνο από παίκτες όπως ο Λεκαβίτσιους (που είχε δώσει στον ΠΑΟ τη νίκη στο ΣΕΦ) αλλά και τον Ντένμον με τον οποίο ο Καταλανός δεν είχε πρόβλημα. Ο Πασκουάλ πρέπει να γράψει κι αυτός το δικό του δεύτερο κεφάλαιο, νομίζω όμως ότι σε σχέση με τον Σφαιρόπουλο έχει ένα πρόβλημα: αυτός ήταν ευχαριστημένος με την ομάδα που είχε, δεν έμοιαζε να θέλει τίποτα περισσότερο από ένα ρολίστα ψηλό, δεν έχει δεχτεί για την ώρα και κανενός είδους κριτική, ώστε να προβληματιστεί για το τι πρέπει να αλλάξει. Ο Πασκουάλ, τουλάχιστον για να κερδίζει τον Ολυμπιακό, δεν θα ήθελε να αλλάξει τίποτα – χθες έχασε γιατί άλλαξε κι ο Ολυμπιακός, αλλά και η δική του ομάδα. Ο Σφαιρόπουλος συμπλήρωσε το παζλ, αυτός βλέπει ότι πρέπει να ξαναφτιάξει την ομάδα του από την αρχή - πώς να μην έχει τα νεύρα του;

Οι δυο ομάδες μας χάρισαν ένα τεράστιο ματς. Ο Ολυμπιακός έμοιαζε φέτος για πρώτη φορά πλήρης – το χειρόφρενό του  του στο τελευταίο πεντάλεπτο του τέταρτου δεκαλέπτου δεν έχει να κάνει με ελλείψεις παικτών, αλλά με το παιγνίδι του και για αυτό μπορεί να διορθωθεί. Ο ΠΑΟ γύρισε ένα ματς που έχανε με 13 πόντους με όπλο την καταπληκτική έδρα του, τον ψυχωμένο Καλάθη και τα τρικ του προπονητή του, αλλά έχασε γιατί στην παράταση ο Σπανούλης κι ο Πρίντεζης είχαν να δώσουν το κάτι παραπάνω, βοηθώντας ένα ξένο παίκτη, τον Ρόμπερτς, να κάνει τη διαφορά.

Δεν μπορούμε παρά να ευχαριστήσουμε τις δυο ομάδες. Είμαστε τυχεροί που εκπροσωπούν το ελληνικό μπάσκετ.