Αν τα προηγούμενα καλοκαίρι οι ερωτήσεις σας αφορούσαν τα μεταγραφικά των ποδοσφαιρικών ομάδων, φέτος το καλοκαίρι, το inbox μου εχει γεμίσει με ερωτήσεις για το τι κάνει ο Ολυμπιακός στο μπάσκετ. Σε αρκετό κόσμο, που την μπασκετική ομάδα του Ολυμπιακού αποδεδειγμένα την αγαπάει, πολλά από όσα γίνονται φέτος μοιάζουν ακατανόητα: ο κόσμος ρωτάει με αγωνία και απορία. «Πέρυσι δεν είχαμε ένα έμπειρο «τεσσάρι» πίσω από τον Πρίντεζη και φέτος έχουμε τρεις παίκτες – τον ΜακΛιν, τον Τιλι και τον Αγραβάνη» μου λεγε ένας φίλος για να μου επισημάνει τη σύγχυση. Θα σας πω μερικά πράγματα που ξέρω για τον σχεδιασμό και θα πω και τη γνώμη μου. Αλλά καλοκαιριάτικα συνιστώ ψυχραιμία.

Προβληματισμός και διδάγματα

Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος περνά ένα δύσκολο καλοκαίρι, χωρίς αμφιβολία: πρώτα από όλα γιατί χάθηκε το πρωτάθλημα. Ένα χαμένο πρωτάθλημα δημιουργεί προβληματισμό: είναι απόδειξη ότι κάποια πράγματα σχεδιάστηκαν λάθος. Είναι φανερό νομίζω το πρώτο δίδαγμα του: ο Ολυμπιακός έψαξε παίκτη (παίκτες για την ακρίβεια…) για μπακ απ του Γιώργου Πρίντεζη. Ο προηγούμενος Μάιος ήταν ο δεύτερος συνεχόμενος, στον οποίο ο Ολυμπιακός έπαιξε στα τελικά του πρωταθλήματος με τον Πρίντεζη εξουθενωμένο. Πέρυσι η απουσία του δεν πληρώθηκε, φέτος η μέτρια παρουσία του κόστισε. Ο συνωμοτισμός στο «4» σημαίνει πως θα υπάρξει λιγότερη εξάρτηση από τον Πρίντεζη – μακάρι του χρόνου να είναι καλά. Τόσο ο ΜακΛίν όσο και ο Τιλι μπορούν να βοηθήσουν και σε άλλες θέσεις – αν ο Πρίντεζης δεν έχει προβλήματα είναι δυο έξτρα λύσεις, χρήσιμοι παίκτες δηλαδή.

Γιατί ήρθε ο Μπόγρης

Πάμε παρακάτω. Σε πολλούς δεν άρεσε η προσθήκη του Μπόγρη – περίμεναν κάτι καλύτερο στη θέση του φορ: δεν είναι λίγοι αυτοί που κάνουν συγκρίσεις με τις επιλογές της Φενέρ, της ΤΣΣΚΑ κτλ. Ο Μπόγρης αποκτήθηκε για ένα απλό λόγο: γιατί όταν οι ξένοι σε μια ομάδα είναι συνολικά επτά δεν γίνεται οι τρεις να είναι οι φορ της. Η λογική του Σφαιρόπουλου είναι ότι για να υπάρχει δυνατότητα απόκτησης ξένων στην περιφέρεια πρέπει ο τρίτος ψηλός να είναι Ελληνας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε και κάτι άλλο: την αγωνία που δημιούργησε από την αρχή της μεταγραφικής περιόδου η υπόθεση Μιλουντίνοφ. Αν ο Σέρβος έφευγε για το ΝΒΑ, ο Ολυμπιακός θα έπρεπε να πάρει ένα ακόμα ψηλό: νομίζω την φυγή του Μπιρτς την περίμεναν και ο ΜακΛίν ήταν stand by. Πιστεύω ότι ο Μπόγρης αποκτήθηκε για να υπάρχει στο ρόστερ ένας παίκτης στα κυβικά του Μιλουντίνοφ, ακόμα κι αν αυτός έφευγε. Τώρα θα είναι αναπληρωματικός του και το αν έχει βελτιωθεί και τι μπορεί να προφέρει θα το δούμε.

Το μπάτζετ είναι συγκεκριμένο

Το τι θα συμβεί με το Μιλουντίνοφ είναι κάτι που σίγουρα ταλαιπώρησε το Σφαιρόπουλο για καιρό. Αν αυτός έφευγε, ο Ολυμπιακός θα χρειαζόταν ένα «βασικό πεντάρι», κι αυτό σημαίνει πως θα έπρεπε να δώσει για ένα ακόμα ψηλό κοντά ένα εκατομμύριο ευρώ. Επειδή το μπάτζετ είναι συγκεκριμένο, κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι για τους περιφερειακούς θα δίνονταν λιγότερα χρήματα. Τώρα που ο Μιλουντίνοφ έμεινε, οι επιλογές στο 1-2 θα είναι λογικά ευκολότερες: ο Σφαιρόπουλος γνωρίζει τι χρήματα έχει να ξοδέψει. Αν έδινε 1,5 εκατ για ένα καλό περιφερειακό κι ο Μιλουντίνοφ έφευγε μετά, θα έπρεπε να βρει ένα ψηλό των 400 χιλιάδων – όχι ό,τι πιο εύκολο. Τώρα έχει και χρήματα και χρόνο να βρει τους παίκτες που χρειάζεται. Διότι χρειάζεται δυο παίκτες, καλύτερους μάλιστα του Γκριν και του Χάκετ που είχε πέρυσι τέτοιο καιρό, και καλό είναι να μην το ξεχνάμε.

Πιο αποτελεσματική επίθεση

Ποια ήταν η λογική του προπονητή από το ξεκίνημα των μεταγραφών; Πρώτον να βρει παίκτες που θα βοηθήσουν την ομάδα να παίξει πιο αποτελεσματικά στην επίθεση: αυτό είναι ένα ακόμα από τα συμπεράσματα στα οποία τον οδήγησε η απώλεια του πρωταθλήματος. Το δεύτερο και εξίσου σημαντικό ήταν και είναι να βρει παίκτες ικανούς να παίξουν σε πολλές θέσεις, ώστε να προκύψει ένας Ολυμπιακός με περισσότερες από πέρυσι λύσεις – μια ομάδα πιο δύσκολη στο να την διαβάσεις. Νομίζω ότι είναι κατανοητό πως με τη στρατηγική που ακολουθεί τα τελευταία χρόνια ο Ολυμπιακός προσπαθεί να είναι ανταγωνιστικός ξοδεύοντας τα χρήματα του προσεχτικότερα από τους υπόλοιπους ανταγωνιστές του. Αυτό κάνει και φέτος, αλλά όποιος προσεχτικά προσπαθεί να ξοδέψει και το σκέφτεται λίγο παραπάνω και αποφεύγει να πάρει μέρος σε δημοπρασίες. Δεν είχε νόημα να χτυπούσε ούτε τον Γκούντοριτς, ούτε τον Μακ Κόλουμπ ο Ολυμπιακός: από τη στιγμή που τους ήθελαν η Εφές και η Φενέρ θα κατέληγαν στην Πόλη κι απλά θα χρησιμοποιούσαν τον Ολυμπιακό για να πάρουν περισσότερα. Για την ώρα ο Ολυμπιακός αποκτά παίκτες που του λένε «ναι» χωρίς δεύτερη σκέψη: αυτό έκαναν και ο Στρέλνιεκς και ο Τιλι και ο ΜακΛιν – φυσικά και ο Μπόγρης. Εξυπακούεται ότι φέτος όλα είναι πιο δύσκολα από πέρυσι για πολλούς λόγους. Πέρυσι ο Ολυμπιακός έψαξε λιγότερους παίκτες και τους βρήκε γρήγορα: τέτοιο καιρό είχε ολοκληρώσει τις μεταγραφές του οι οποίες, όμως, ήταν όλες κι όλες δυο, δηλαδή ο Μπίρτς και ο Γκριν. Φέτος εκτός όλων των συνηθισμένων δυσκολιών (το ΝΒΑ, οι Τούρκοι κι οι Κινέζοι πληρώνουν πολλά περισσότερα)  έχει ν αντιμετωπίσει και το γεγονός ότι οι ομάδες, γνωρίζοντας πλέον τις δυσκολίες της Ευρωλίγκας, φτιάχνουν ρόστερ με τουλάχιστον 15 παίκτες. Κι ο Σφαιρόπουλος άλλωστε θέλει τουλάχιστον 14.

Όχι συγκρίσεις με τους άλλους

Θα σας πω και τι πιστεύω: δεν είμαι ούτε απαισιόδοξος, ούτε καθησυχαστικός. Δεν μπορώ να έχω την βεβαιότητα ότι θα προκύψει ένας πιο ανταγωνιστικός Ολυμπιακός: για να το πει κάποιος αυτό θα πρέπει να γνωρίζει τους αντιπάλους του κι αυτό που βλέπω είναι ότι πολλές ομάδες της Ευρωλίγκας αλλάζουν πολύ. Η Φενέρ έχασε τους δυο καλύτερους παίκτες της (τον Ουντο και τον Μπογκντάνοβιτς), όμως ποιος τολμά να την ξεγράψει; Η ΤΣΣΚΑ έχασε τον Τεόντοσιτς, αλλά έφερε αμέσως τον Σέρχιο Ροντρίγκεθ και μπορεί να είναι καλύτερη. Ομάδες όπως η Μπαρτσελόνα, η Μακάμπι, η Αρμάνι Μιλάνου, η Εφές μοιάζουν να ξεκινούν από την αρχή, αλλάζοντας ηγέτες και πρωταγωνιστές – ακόμα κι ο ΠΑΟ χωρίς Τζέιμς και Μπουρούση θα είναι μια αρκετά διαφορετική ομάδα. Κάθε πρόβλεψη είναι επικίνδυνη γιατί δεν υπάρχουν δεδομένα: η μόνη ομάδα που δεν έχει πειράξει αρκετά την ραχοκοκαλιά της αυτή τη στιγμή είναι η Ρεάλ Μαδρίτης – όλοι οι άλλοι αλλάζουν. Θέλω να δω το παζλ του Ολυμπιακού ολοκληρωμένο, αν και κάτι μου λέει πως και πάλι θα είναι δύσκολο να κριθεί με το καλημέρα η αποτελεσματικότητα της ομάδας.

Τι προβλέπω; Πως θα προκύψει πάλι ένας Ολυμπιακός που θα προκαλέσει κάμποσες συζητήσεις για την πληρότητα του, όπως άλλωστε και πέρυσι και πρόπερσι και πάντα τα τελευταία χρόνια, όταν οι πολυτέλειες πήγαν στην άκρη. Ενας Ολυμπιακός που οι τρελοί πιστοί του θα τον πιστέψουν πάλι τυφλά κι εμείς οι υπόλοιποι θα τον παρακολουθούμε με περιέργεια. Ενας Ολυμπιακός, που πάλι δεν θα μας αφήσει να πλήξουμε, για να το πω με απλά λόγια…